Έφυγε ο Augusto Boal…
Πανελλήνιο ΔΙΚΤΥΟ για το ΘΕΑΤΡΟ στην ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ: www.TheatroEdu.gr
O Βραζιλιάνος Augusto Boal, ένας μεγάλος άνθρωπος του κοινωνικού θεάτρου, έφυγε από κοντά μας. Το διαρκώς εξελισσόμενο έργο του, η συστηματοποίηση πολλών τεχνικών και θεωριών για την παιδαγωγική, το θέατρο και την κοινωνία, έγιναν πηγή έμπνευσης για καλλιτέχνες και παιδαγωγούς που αξιοποιούν την τέχνη του θεάτρου ως μέσο επικοινωνίας και διαλόγου, αφύπνισης και συνειδητοποίησης. Το Θέατρο των Καταπιεσμένων είναι το δημιουργικό νήμα που ενώνει τις κοινές εμπειρίες των ανθρώπων, τη συλλογική προσπάθεια για διεκδίκηση του δικαιώματός τους να αρθρώσουν το δικό τους λόγο και ν’ αντισταθούν σε κάθε μορφή βίας και καταπίεσης. Για τον Boal ζωή και θέατρο συμβαδίζουν … Η ζωή είναι θέατρο, αλλά ένα θέατρο που οδηγεί στην ελευθερία.
Τα μηνύματά του μας έδιναν πάντα δύναμη και ελπίδα. Μαζί με την παγκόσμια κοινότητα ας τον αποχαιρετήσουμε στο τελευταίο του ταξίδι με μια υπόσχεση: Συνεχίζουμε.
Πανελλήνιο Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση
6/5/2509 μ.Δ. (μετάΔημοκρατία)
1 σχόλιο:
Έφυγε ο Augusto Boal…
Συνημμένα μηνύματα των συνεργατών του.
«Ελάτε πιο κοντά» θα μας έλεγε. «Ελάτε πιο κοντά».
Δεν έχει πιο μακριά από κει που είναι τώρα˙ κι όμως, ίσως να νιώθουμε τόσο κοντά του όσο ποτέ. Ο μεγαλύτερος Τζόκερ έφυγε απ’ τη σκηνή.
Ο Augusto Boal, ο καλός μας φίλος, ο δάσκαλος, ο εμπνευστής μας, πέθανε. Τον αγαπήσαμε πολλοί. Είχα την τιμή να ερμηνεύσω τα λόγια του στο χαρτί. Αυτή τη φορά όμως, δε μου άφησε κανένα κείμενο.
Ο κόσμος φτώχυνε από την απουσία του. Άγγιξε τη ζωή χιλιάδων, μπορεί κι εκατομμυρίων ανθρώπων. Μας έδωσε μια εφεύρεση, μια ανακάλυψη, το Θέατρο των Καταπιεσμένων, που μας βοηθάει να κατανοήσουμε τον κόσμο. Δεν μπορεί όμως ούτε αυτή η καταπληκτική εφεύρεση να μαλακώσει το χτύπημα του χαμού του. Η παρηγοριά είναι, βέβαια, πως η δουλειά του θα εξακολουθήσει να ζει και να εξελίσσεται. Το Θέατρο των Καταπιεσμένων είναι ήδη η πιο πλούσια κληρονομιά που θα μπορούσε να μας αφήσει.
Ο Augusto μάς δίδαξε πως οι χρόνοι του Θεάτρου των Καταπιεσμένων είναι ο ενεστώτας και ο μέλλοντας, όχι ο αόριστος, το παρόν δηλαδή και το μέλλον, όχι το παρελθόν. Γι’ αυτό, ενώ θρηνούμε στο παρόν και τιμάμε τη ζωή του μεγάλου μας μέντορα, έχουμε χρέος να κοιτάξουμε στο μέλλον και να βρούμε τρόπους να αντιδράσουμε ως κοινότητα, να δούμε πώς μπορούμε να «πάμε πιο κοντά» και τι μνημείο να στήσουμε στη μνήμη του. Στην ηλεκτρονική διεύθυνση www.theatreoftheoppressed.org έχει δημιουργηθεί ειδικός χώρος για παρεμβάσεις από κάθε «δρώντα θεατή» - σχόλια, συλλυπητήρια, ιδέες και σκέψεις αυτή την πικρή ώρα. Όλα ευπρόσδεκτα.
Η σκέψη μας είναι στη Cecilia, στον Julian, στον Fabian.
Adrian Jackson
Ρίο ντε Τζανέιρο, 4 Μαΐου 2009
Σύντροφοι στον αγώνα,
Ο αγαπημένος μας σύντροφος Augusto Boal, ο ακούραστος σπορέας, που ταξίδεψε στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα για να σπείρει το σπόρο του Θεάτρου των Καταπιεσμένων, έφυγε για ένα ακόμα ταξίδι. Ξεκίνησε χαράματα στις 2 Μαΐου. Πέρασε την 1η του Μάη, την Πρωτομαγιά, σε αγρυπνία αλληλεγγύης με τους εργάτες που μάχονται για έναν δικαιότερο και καλύτερο κόσμο, έναν κόσμο αλληλεγγύης.
Έφυγε γι’ αυτό το ξεχωριστό του ταξίδι, γι’ αυτό δεν μπορούσε να παρευρίσκεται στις εκδηλώσεις. Αλλά, όπως το συνήθιζε , έζησε, αγάπησε και δούλεψε με ακούραστο πάθος μέχρι την τελευταία στιγμή, και άφησε έτοιμη να εκδοθεί την νέα εκδοχή του βιβλίου του Η Αισθητική των Καταπιεσμένων. Μας άφησε, επίσης, επείγουσα οδηγία να μην ακυρωθεί καμιά εκδήλωση λόγω της δικιάς του απουσίας. «Αυτό δεν είναι το νόημα της Πολλαπλασιαστικότητας;»
Χτες, στις 3 Μαΐου, κάναμε μια αποχαιρετιστήρια τελετή. Η αποτέφρωση του σώματός του σηματοδοτεί το ξεκίνημα μιας νέας φάσης για το Θέατρο των Καταπιεσμένων, γιατί τώρα ο Δάσκαλος λείπει. Κλάψαμε, κουβεντιάσαμε, τραγουδήσαμε. Η Celse Frateschi απήγγειλε πολύ όμορφα ένα απόσπασμα από το Arena Conta Zumbi. Τραγουδήσαμε ένα τραγούδι του Nuno Arcanjo. Και η Cecilia Boal, μ’ όλη τη δύναμη και τη ζωντάνια της, είπε σ’ όλον τον κόσμο πως ο άντρας της θα πρέπει να μείνει στη μνήμη μας ως πολεμιστής, αυτό που υπήρξε πάντοτε. Σκουπίσαμε τα δάκρυά μας και του φωνάξαμε «καλό ταξίδι».
Το σώμα του έφυγε, όχι όμως και η παρουσία του. Το Σάββατο, 9 Μαΐου, από τις 17.00 ως τις 20.00 (ώρα Βραζιλίας), θα αποτίσουμε φόρο τιμής, στο Κέντρο για το Θέατρο των Καταπιεσμένων, με μουσική, ποίηση, παραστάσεις και προβολές. Στις 19.00 θα σταματήσουμε για να κάνουμε ενός λεπτού επευφημία. Θα τιμήσουμε τη ζωή, τον αγώνα, την παραγωγικότητα, τη δουλειά του Augusto Boal και τη συνέχιση της δουλειάς αυτής.
Σας καλούμε όλους να αποτίσετε τον ίδιο φόρο τιμής το Σάββατο.
Όποιος επιθυμεί να στείλει κάποιο μήνυμα για να μπει στην τοιχογραφία που ετοιμάζεται προς τιμήν του, μπορεί να το στείλει στη διεύθυνση: claudetefelix@ctorio.org.br μέχρι τις 15.00 (ώρα Βραζιλίας) την Πέμπτη.
Δε θα είναι εύκολο ν’ ακολουθήσουμε το Δάσκαλό μας, το Συνεργάτη, το Φίλο και Σύντροφο στον Αγώνα. Αλλά, και τι ήταν εύκολο στην πορεία του Θεάτρου των Καταπιεσμένων;
Η Ηθική και η Αλληλεγγύη θα είναι τα θεμέλια και οι οδηγοί μας. Η Πολλαπλασιαστικότητα η στρατηγική μας. Κι ο στόχος μας θα παραμείνει η αύξηση των κοινωνικών δράσεων, που θα φέρουν την αλλαγή οποιασδήποτε καταπιεστικής πραγματικότητας.
Ζήτω ο Augusto Boal!
Θα συνεχίσουμε.
Barbara Santos, Κέντρο για το Θέατρο των Καταπιεσμένων, Ρίο
________________________________________
Δημοσίευση σχολίου