Από: http://humanotherapy.blogspot.com/
WELCOME
Μόνος του φεύγει.
Τα τόσα (λίγα, πολλά, ποιος ξέρει;) που πέρασαν μαζί τον κάνουν να αναβλύζει από ευγνωμοσύνη. Την ευχαριστεί για την παρουσία της στη ζωή του. Την ευχαριστεί για τις λίγες (αλλά γεμάτες ζεστασιά) στιγμές έρωτα που αισθάνθηκε, για την υπέρβαση του είναι του.
Πιθανόν όλα να ήταν στο μυαλό του.
Μόνος του φεύγει.
Κι αφήνει, σαν την τελευταία θυσία της συνάντησής τους, τα φτερά του. Ναι, εκείνα τα φτερά με τα οποία θα πέταγε, τα φτερά με τα οποία θα έκανε κι άλλες υπερβάσεις, με τα οποία θα ζούσε πέρα κι έξω από την καθημερνότητα, θα ονειρευόταν.
Τώρα, φεύγει μόνος, γυμνός όπως ήρθε, χωρίς όνειρα.
Τα όνειρα, εντέλει, πεθαίνουν νέα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου