26/7/2508 μ.Δ. (μετάΔημοκρατίας)

ΚΑΥΣΗ ΣΝEΚΡΩΝ και

ΜΗ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΚΗΔΕΙΑ:

Ένα πολύχρονο αίτημα το οποίο υπονομεύεται από τους μέγιστους των εμπόρων, ψυχής και σωμάτων: θρησκεία, Ορθοδοξία, αδίστακτους ιεράρχες και ιερείς.

Αναρτούμε σχετική ημερίδα το 2001

Δικαίωμα στη πολιτική κήδευση Ημερίδα της Συμπαράταξης (11 Οκτώβρη 2001) (το κείμενο που ακολουθεί είναι απο τον "Ριζοσπάστη της 11ης Οκτώβρη 2001. Το επόμενο διάστημα θα δημοσιοποιηθούν όλα τα κείμενα της συζήτησης)

Η ανάγκη να προβλεφτεί η πολιτική κήδευση στην ελληνική νομοθεσία αφ' ενός και να θεσπιστεί το δικαίωμα στην επιλογή ανάμεσα στην καύση ή στην ταφή αφ' ετέρου, ήταν τα δύο κύρια στοιχεία που αναλύθηκαν κατά τη διάρκεια της χτεσινής ημερίδας της «Συμπαράταξης για την Αθήνα», με θέμα: «Πολιτική κηδεία - Αίτημα των καιρών. Καύση ή ταφή - Δικαίωμα στην επιλογή», που πραγματοποιήθηκε στην κατάμεστη αίθουσα της ΕΣΗΕΑ.

Η Ημερίδα ήταν αφιερωμένη στον ιδρυτή και επικεφαλής της παράταξης Λεων. Αυδή, που συμπληρώθηκε ένας χρόνος από το θάνατό του και που με την απόφασή του να κηδευτεί πολιτικά, έκανε πράξη αυτό το δικαίωμα.

Η Ζωή Βαλάση, δημοτική σύμβουλος Αθηνών με τη «Συμπαράταξη» και συγγραφέας, σημείωσε ανοίγοντας τις εργασίες: «Εμείς δεν καταδικάζουμε τη θρησκευτική τελετή. Αλλά δε συμφωνούμε αυτή να επιβάλλεται ως η μόνη οδός. Δεν έχουμε σκοπό να καταργήσουμε τη θρησκευτική κηδεία. Δεν έχουμε σκοπό να επιβάλουμε την πολιτική κηδεία ή την καύση. Σύμφωνα με το πνεύμα του Λεων. Αυδή, είμαστε κατά των επιβολών, των απαγορεύσεων, των φανατισμών. Διεκδικούμε μόνο την ελευθερία επιλογής, το σεβασμό της ιδεολογίας του καθενός, που θα εξασφαλίζονται όχι με αφηρημένες διακηρύξεις, αλλά έμπρακτα και ουσιαστικά».

Το θέμα της πολιτικής κήδευσης αναπτύχθηκε από την Ιρις Αυδή - Καλκάνη, επίτιμη δικηγόρο και συγγραφέα. Αφού αναφέρθηκε στο νομικό καθεστώς που σήμερα επικρατεί, αλλά και σε όσα γίνονται στην πράξη, σημείωσε πως «ως προς την πολιτική κήδευση, το κράτος συνεχίζει να αδιαφορεί γι' αυτήν», αφού «στη συνείδηση του λαού ταυτίζεται με την άρνηση της εκκλησίας σε συγκεκριμένες περιπτώσεις να κηδεύει θρησκευτικά τους πιστούς της, ως επιτίμιο». Και κατέληξε: «Η ελληνική κοινωνία είναι ώριμη από καιρό να αποδεχτεί τη θέσπιση της απαιτούμενης νομοθεσίας σχετικά με την πολιτική κήδευση».

Η Χαρούλα Χαλκιά, πρόεδρος του Συνδέσμου Φίλων Αποτέφρωσης, αναφέρθηκε στο δικαίωμα της καύσης. Μίλησε για τα περιβαλλοντικά, υγειονομικά και χωροταξικά πλεονεκτήματα, που απορρέουν από την εφαρμογή της. Τόνισε το αναφαίρετο δικαίωμα του ανθρώπου στην επιλογή - οποιασδήποτε φύσεως, συνεπώς και της καύσης ή ταφής του, όταν αποβιώσει.

Επίσης στην πολιτική κήδευση αναφέρθηκε η Αλ. Μαραγκοπούλου, πρόεδρος του «Ιδρύματος Μαραγκοπούλου για τα δικαιώματα του ανθρώπου», ακριβώς από αυτή τη σκοπιά. Ο Γ. Πατσιλινάκος, δήμαρχος Περάματος, ασχολήθηκε στην παρέμβασή του με τα προβλήματα σχετικά με το νεκροταφείο Σχιστού και ο Γιάννης Ζωχιός, συγγραφέας και επίτιμος πρόεδρος της Ομοσπονδίας Κερκυραϊκών Συλλόγων Αττικής, μίλησε για την απόφαση του Λεων. Αυδή να γίνει ο πρώτος Ελληνας που κηδεύτηκε με πολιτική κηδεία.

Χαιρετισμό απηύθυνε η Αικ. Δασκαλάκη, από την παράταξη της πλειοψηφίας στο Δημοτικό Συμβούλιο της Αθήνας, που εξέφρασε τη συμφωνία της και η Μ. Δαμανάκη έστειλε γραπτό μήνυμα με το οποίο εκφράζει επίσης τη συγκατάθεσή της. Ακολούθησε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση με τη συμμετοχή πολλών προσκεκλημένων της «Συμπαράταξης».