ΛΑΦΑΖΑΝΕΙΟΣ, αντιΑΡΙΣΤΕΡΟΣ, ΛΟΓΟΣ!Υποστυλωτικός της ΔΕΞΙΑΣ! Μήπως, να παραιτηθεί;

ΛΑΦΑΖΑΝΕΙΟΣ, αντιΑΡΙΣΤΕΡΟΣ, ΛΟΓΟΣ!

Υποστυλωτικός της ΔΕΞΙΑΣ

Μη ΑΡΙΣΤΕΡΟ το : «Δεν είμαστε έτοιμοι να κυβερνήσουμε»

Μήπως, να παραιτηθεί;

Αριστερά, χωρίς αγώνες και ετοιμότητα διακυβέρνησης, δεν είναι ΑΡΙΣΤΕΡΑ!

Ιστορικός, πλέον, ο ρόλος ΣΥΡΙΖΑ !

Κριτική στο “Προσχέδιο Αρχών λειτουργίας”.

 Απογοητευτικός, "ΠΑΣΟΚΔΙΚΚΗκός", Τιτάνιος λόγος  

 στου “ΕΝΩΤΙΚΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ- (ΕΚΜ)”

autenergos.blogspot.gr/

Σύνταξη από ΖΩΧΙΟ Γιάννη

Ο Μη Αριστερός ΛΑΦΑΖΑΝΕΙΟΣ ΛΟΓΟΣ: «Δεν είμαστε έτοιμοι να κυβερνήσουμε», υποδηλώνει τέσσερις πραγματικότητες:

-Ή ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει Κυβερνητικό Πρόγραμμα

-Ή το Πρόγραμμα ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να εφαρμοστεί!

-Ή ο ΛΑΦΑΖΑΝΕΙΟΣ ΛΟΓΟΣ συνοδεύεται από εναλλακτικό σαφές Αριστερό πρόγραμμα, αλλά... μελλοντικής δημοσιοποίησης. Αφού μας πεθάνει η Δεξιά!

-Και, φυσικά, η Αριστερή ΑΝΕΤΟΙΜΌΤΗΤΑ σαφώς “εξουσιοδοτεί” την κάθε Δεξιά ΕΤΟΙΜΌΤΗΤΑ να εξουσιάζει, επιβάλλοντας και Μνημόνια.

Ο ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον ιστορικός! Με ευρύτερες διαστάσεις!

Πως θα τον αναλάβει και πως θα το διαχειριστεί εξαρτάται αποκλειστικά από τον ίδιο. Τη συνθετική ηγεσία του.

Το Σύστημα θα κτυπήσει δίχως έλεος! Όμως, η Αριστερά μπορεί: Το ΑΛΛΟ! Το σαφώς ΑΡΙΣΤΕΡΟ!

Και βέβαια, ο λαός θέλει. Απαιτεί:Το ΑΛΛΟ! Το σαφώς ΑΡΙΣΤΕΡΟ!

Οι ανένταχτοι αριστεροί (κατά κανόνα ιδιαίτερα συνειδητοποιημένοι, με συγκροτημένο λόγο, θέσεις, κριτική και αναλυτική σκέψη, αυτονομία στη σκέψη, με ανιδιοτέλεια και ιστορία σε κοινωνικοπολιτικούς αγώνες), έγιναν βασική κινητήρια δύναμη για την εκλογική εκτίναξη ΣΥΡΙΖΑ στο 28% όταν αποφάσισε να βγει από το καβούκι της μονοψηφιακής “δύναμης διαμαρτυρίας” και να διακηρύξει τη σαφή βούληση να ζητήσει ψήφο για ΑΡΙΣΤΕΡΉ διακυβέρνηση. Και, βέβαια, με Πρόγραμμα.

Ο χρόνιος συντηρητικός ρόλος της “διαμαρτυρόμενης”, που η συνολική κομματική ΑΡΙΣΤΕΡΑ επιφύλασσε για τον εαυτό της, προκαλούσε και προκαλεί αποστροφή στη λαό και κύρια στους Αριστερούς (σοσιαλκομμουνιστές). Ουσιαστικά λειτουργούσε ως δεξιό υποστύλωμα. Στήριζε την κυβερνητική εναλλαγή ΝΔ-ΠΑΣΟΚ!

Ακόμη και η αντιμνημονιακή ρητορική της συνολικής Αριστερής γραφειοκρατικής ελίτ, δεν ανέδειξε τα Μνημόνια ως ιδιαίτερη πτυχή του παγκόσμιου Δεξιού Συστήματος στο σταθερό όραμα της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Αποτέλεσμα, να αθωώνει και νομιμοποιεί την ελληνική Δεξιά, το Σαμαρά κλπ ως αντιμνημονιακούς. Και σήμερα δε ζητά καν συγνώμη, έστω και ως...ιστορικό λάθος της.

Ο Μ. Θεοδωράκης πχ καλούσε το Σαμαρά να.... μην υποκύψει! Χαρακτηρίζεται ο Σαμαράς απλώς “Κωλοτούμπας”. Και προχθές ο Α. Τσίπρας είπε: “...έχει μετακινηθεί με τέτοια βιασύνη στο άλλο άκρο”. Μετακινήθηκε ο Σαμαράς ή είναι απόλυτα σταθερός αλλά, ως συνεπής δεξιός εξουσιαστής, αδιάκοπα εξαπατά;

Μια βασική διαφορά κάθε ΑΡΙΣΤΕΡΟΎ (ατόμου ή συλλογικότητας) με αντίστοιχο ΔΕΞΙΟ είναι ότι ο πρώτος μιλάει για διακυβέρνηση ενώ ο δεύτερος απαιτεί εξουσία.

Εκείνο δε που χαρακτηρίζει τον ΑΡΙΣΤΕΡΟ (άτομο ή συλλογικότητα) είναι το όραμα, οι στρατηγικές και πολιτικές, το σαφές πρόγραμμα, ο σχεδιασμός να αντιμετωπίζει και ενσωματώνει θέσεις για τις εκάστοτε συνθήκες που επιβάλλει το ΔΕΞΙΟ Σύστημα.

Όμως, ΟΙ ΑΓΏΝΕΣ ΚΑΙ Η ΕΤΟΙΜΌΤΗΤΑ ΔΙΑΚΥΒΈΡΝΗΣΗΣ είναι αυτά που αναδεικνύουν και επιβεβαιώνουν τον ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΛΟΓΟ και ΡΟΛΟ!

Αριστερά, χωρίς αγώνες και ετοιμότητα διακυβέρνησης, δεν είναι ΑΡΙΣΤΕΡΑ!

Μια άλλη κυρίαρχη διάκριση είναι ότι η ΕΞΑΠΑΤΗΣΗ αποτελεί συστατικό ΔΕΞΙΟ στοιχείο. Αντίθετα, η ΑΡΙΣΤΕΡΑ την εχθρεύεται.

Επομένως, ο κάθε ΛΑΦΑΖΑΝΕΙΟΣ ΛΟΓΟΣ: «Δεν είμαστε έτοιμοι να κυβερνήσουμε», δεν είναι ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ (=σοσιαλκομμουνιστικός). Είναι από βαθιά επικίνδυνος έως επικίνδυνος! Σαφώς υποστυλωτικός της ΔΕΞΙΑΣ, των Μνημονίων.

Οι ανένταχτοι αριστεροί δεν “ενοχλούμαστε” από την πολυφωνία, τη διαφωνία, τις “συνιστώσες”, το δημόσιο διάλογο. Αντίθετα, τα θεωρούμε θετικά έως αναγκαία. Στηρίζουμε το δικαίωμα δημόσιας έκφρασης.

Όμως, η μη σύνθεση μας τρομάζει! Η γενίκευση, η αοριστολογία, η συνθηματολογία. Η έλλειψη σαφούς Προγράμματος. Οι ηγετικές ελίτ μηχανισμών που αδιαφανώς αποδυναμώνουν την ύπαρξη διαφανών κομματικών λειτουργιών.

Σε συνδυασμό με τον παραπάνω ΛΑΦΑΖΑΝΕΙΟ ΛΟΓΟ υπάρχουν τρία ΣΥΡΙΖΙΚΑ στοιχεία που επιβάλλουν την ιδιαίτερη ανάδειξη και κριτική:

1. Στο κείμενο διαλόγου, “Προσχέδιο Αρχών λειτουργίας”, δεν αναφέρεται η ΔΕΞΙΑ και οι κομματικές δυνάμεις που τη συνθέτουν (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΧΑ-ΑΝ. ΕΛΛΗΝΕΣ κλπ). Κυρίως, δεν αναλύει τη ΔΕΞΙΑ με τους ιδεολογικούς-θεσμικούς-οικονομικούς πυλώνες της. Το ρόλο: Θρησκείας-Κράτους-Κεφαλαίου και τις προγραμματικές θέσεις ΣΥΡΙΖΑ απέναντί τους.

2. Συχνότερα ακούγεται στα ΜΜΕ ότι προϋπόθεση για το ΣΥΡΙΖΑ είναι η... λαϊκή κινητοποίηση: “Δεν θα τις επιβάλουμε εμείς, αλλά ο λαός”. Δηλαδή, κινητοποίηση του λαού, που μπορεί να... ερμηνεύεται να τρέχει ο καθένας, έτσι μόνος, σε δρόμους και πλατείες και να φωνάζει: ΖΥΡΙΖΑ βοήθεια;;;

3. Ιδιαίτερη ανησυχία προκαλεί ο απογοητευτικός κρακτικός, κορωνικός, συνθηματικός, κούφιος λόγος, δίχως θέσεις και πρόγραμμα, όπως εκφράστηκε και στην πρόσφατη συγκέντρωση του “ΕΝΩΤΙΚΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ- (ΕΚΜ)” στο Τιτάνια (με δυσδιάκριτες εξαιρέσεις) από ΠΑΣΟΚΔΙΚΚΗκές συνιστώσες. Συνδυαστικά, και με τον επιφυλασσόμενο ρόλο χειροκροτητή ή κολακευτή στους εκτός μηχανισμών τους.

Η ΛΑΦΑΖΑΝΕΙΟΣ ΛΟΓΟΣ λοιπόν έχει διάφορες παραμέτρους και προεκτάσεις.

Είναι λόγος κατά κανόνα γραφειοκρατικών μηχανισμών που εξαντλούν έτσι την αριστερή κριτική ρητορεία τους, αρκούνται σε μια συμμετοχή σε θεσμούς, συχνωτίζονται με αντίστοιχες γραφειοκρατικές ελίτ έως δεξιά, αναζητείται η μεταξύ τους αλληλεγγύη, αλληλοϋποστηρίζονται έναντι κοινών εχθρών και “αξιοποιούν”-“συμμετέχουν”, κατά κανόνα, σε αγώνες άλλων.

Και, αν δεν αδικούμε, ο Π. Λαφαζάνης είναι παιδί “κομματικού σωλήνα” και μηχανισμών.

Είναι φυσικό λοιπόν, όπως όλοι οι μηχανισμοί και γραφειοκρατικές ελίτ,, όχι μόνο να παραβλέπει την “ετοιμότητα διακυβέρνησης” από τα κύρια ΑΡΙΣΤΕΡΑ χαρακτηριστικά αλλά και αρνείται, να “φοβάται” τη διακυβέρνηση.

Τα αγαθά της επανάπαυσης, της μετάθεσης της σωτηρίας μεταθανάτια, του γκρινιάρικου ρόλου, της αόριστης κριτικής, της χρήσης εξουσιαστικών ρόλων και μέσων, της επιβολής πειθαρχίας, δεν απεμπολούνται εύκολα από τους ηγούμενους και συνθέτες μηχανισμών. Προέχει, πάντων, η προστασία των μηχανισμών και η σωτηρία του.... ηγέτη τους.

Η αποτυχία του Ιούνη 2012, εκτός από τη συνολική συντονισμένη ελληνική και ευρωπαϊκή ΔΕΞΙΑ επίθεση, τον αριστερό σπαραγμό με ταυτόχρονα χάδια στη ΔΕΞΙΑ, εμπεριέχει και ΣΥΡΙΖΙΚΗ ευθύνη. Η εικόνα πχ από την, τελευταία, συγκέντρωση στη Θεσσαλονίκη, δε “συγκινούσε”.

ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ (ατόμικός-ομαδικός) ΛΟΓΟΣ χωρίς “ετοιμότητα διακυβέρνησης”, είναι ξένος με όσα ο λαός, οι αριστεροί, οι αγωνιστές, οι μη τρόφιμοι του συστήματος, προσδοκούν και απαιτούν.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΣΥΝΙΣΤΩΣΕΣ ΤΟΥ (όπως και οι άλλες Αριστερές δυνάμεις: ΚΚΕ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ ...) όφειλαν, από τη φάση συγκρότησής τους, να βρίσκονται σε “ετοιμότητα διακυβέρνησης” με Αριστερό Πρόγραμμα που η δυναμική του θα αντιμετωπίζει κάθε νέα εξέλιξη και επίθεση της Δεξιάς, εθνικής έως διεθνούς. Και βέβαια της Ευρωπαϊκής πραγματικότητας.

Αλλά ακόμη κι αν δεχτούμε, το εφιαλτικό για κάθε Αριστερή έκφραση, να μην έχει Πρόγραμμα ο ΣΥΡΙΖΑ, διαθέτει πλήθος επιστημόνων, στελεχών, οργανώσεων που θα μπορούσαν να συγκροτήσουν σαφές πρόγραμμα μέσα σε λίγες μέρες. Στα πλαίσια της συνισταμένης βούλησης . Αλήθεια, τι κάνουν τόσα χρόνια τόσοι, και αμειβόμενοι, βουλευτές; Οι σημερινοί 80; Τα τόσα στελέχη; Τα εκατομμύρια της χρηματοδότησης;

Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης (και όχι μόνο) οφείλει, τουλάχιστον συμβολικά, να παραιτηθεί από αξιώματα και βουλευτής. Όχι βέβαια γιατί μίλησε. Αυτό, ΠΟΤΕ! Θα αντιδρούσαμε σε κάθε ενδεχόμενο επιβολής δημόσιας σιωπής: Κομματικής-δημόσιας.

Να παραιτηθεί: Γιατί δηλώνει ότι «Δεν είναι έτοιμος να κυβερνήσει». Έτσι, θα βρει χρόνο να στοχαστεί και... ετοιμαστεί. Γιατί συνέθεσε έναν αντιαριστερό λόγο εντός του ΣΥΡΙΖΑ αντίθετο από αυτόν που χρησιμοποίησε να συσπειρωθεί και η ανένταχτη-αυτόνομη-Αριστερά εξακοντίζοντας το ΣΥΡΙΖΑ και αναθέτοντάς του ιστορικό ρόλο. Και γιατί, αν πιστεύει ΤΩΡΑ ότι «Δεν είμαστε έτοιμοι να κυβερνήσουμε», σημαίνει ότι εξέφρασε προεκλογικά εξαπατητικό λόγο για να υφαρπάξει τη λαϊκή ψήφο, τις αριστερές ελπίδες. Να εκλεγεί και προσωπικά.

Να παραιτηθεί για την αντιαριστερή στάση να μην υπερασπίσει τη “θέση” του με κάθε επίπτωση (εφόσον είχε επιχειρήματα) αλλά , πιθανό επειδή τον ... μάλωσαν, δήλωσε τα περί... παρερμηνείας των δηλώσεών του.

Να παραιτηθεί γιατί τέτοιο πρέπει να είναι το μήνυμα προς κάθε “ανέτοιμη” να “κυβερνήσει” Αριστερά που νομιμοποιεί την πάντα “έτοιμη” να εξουσιάζει Δεξιά!

Να παραιτηθεί και γιατί χθες στη Βουλή, ως οι δεξιοί πολιτικάντηδες, αντί να υπερασπίζεται το σύνολο των λαϊκών δικαιωμάτων και την ουσιαστική αναβάθμηση του ΕΟΠΥ, αναλώθηκε σε συμφέροντα βουλευτών και υπαλλήλων της Βουλής. Κυρίως, να κολακέψει τους δημοσιογράφους να εξαιρεθούν από το ΕΟΠΥ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει, μέσα από την αέναη σύνθεση, να αποδεικνύει αδιάκοπα, με Αριστερό δυναμικό Πρόγραμμα, την “ΕΤΟΙΜΌΤΗΤΑ ΔΙΑΚΥΒΈΡΝΗΣΗΣ”.

Ο Λαός, ποτέ δε γύρισε την πλάτη στην Αριστερά, σε Αριστερά προγράμματα., σε Αριστερές πολιτικές. Αυτά αναζητά, επιδιώκει, απαιτεί! Παρότι προδίδεται. Η τελευταία προδοσία από το ΠΑΣΟΚ που είναι πλέον, και επίσημα, ΔΕΞΙΑ.

Τρέμει, ο λαός, όχι μήπως έλθει η ΑΡΙΣΤΕΡΑ. Αλλά μήπως (ξανα) προδοθεί από ανέτοιμους και ανέντιμους!

Οι ΑΥΤΟΝΟΜΟΙ ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ δε θα στηρίξουμε-ωθήσουμε μόνο στην πορεία προς τη διακυβέρνηση (όχι εξουσία κ. Λαφαζάνη και λοιποί ορεγόμενοι) το ΣΥΡΙΖΑ. Θα τον... ταράξουμε και στην κριτική! Και τώρα και κατά τη διακυβέρνηση! Τότε που, επίσημα πλέον, θα είναι η “ ΘΕΣΗ” και η “ΑΝΤΙΘΕΣΗ” πρέπει να είναι κυρίαρχα ΑΡΙΣΤΕΡΗ!

Για κάθε “παρερμηνεία” (συνήθης μηχανιστική πρακτική) διευκρινίζω ότι η μόνη μου γνωριμία με τον Π. Λαφαζάνη ήταν όταν, το 1988, επισκέφτηκα τον ΠΕΡΙΣΣΟ. Επικεφαλής Κερκυραίων-Θεσπρωτών, που αγωνιζόμασταν για τη μη βοθρωποίηση του Ποταμού ΚΑΛΑΜΑ από τα Γιάννενα, συναντηθήκαμε με τον αείμνηστο ΧΑΡΙΛΑΟ ΦΛΩΡΑΚΗ και ο Π. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ ανέλαβε να συνοψίσει, σε δελτίο τύπου, τα συμπεράσματα της συνάντησης. Συνάντηση, ιδιαίτερα επεισοδιακή στο ξεκίνημα (ο Χ. Φλωράκης, λόγω της κριτικής μου, απείλησε να τη διακόψει) αλλά απροσδόκητα “γοητευτική” στη συνέχεια. Ενώ ο Π.Λ. συνέτασσε το δελτίο να μας τεθεί υπόψη, ακούγαμε τις μελωδίες Φλωράκη διηγούμενος, με απίθανες λεπτομέρειες , ιστορίες από αγώνες του και τη φυλάκισή του στις γνωστές φυλακές Κέρκυρας (ξανάκουσα την ίδια διήγηση αργότερα όταν χαιρέτησα τον Χ. Φλωράκη σε συγκέντρωση ΓΣΕΕ στην Πατησιών και, μοναχικός μες στον κόσμο, δίχως.... φρουρές, μούδωσε τη... δυνατότητα να τον χαιρετίσω, να μου... επαναλάβει τα των φυλακών κλπ και να συζητήσουμε. Χωρίς να... τολμήσω ξανά κριτική!!! Η απλότητα και ο γοητευτικός λόγος του ΑΝΔΡΟΣ “απέτρεπε” ακόμη και την... πρόθεση). Η ιδιαίτερη λοιπόν μνήμη από κείνη τη συνάντηση στον Περισσό διατήρησε και τον Π. ΛΑΦΑΖΑΝΗ!