Τ Α Α Σ Η Μ Ι Κ Α Μ Α Σ

Τ Α Α Σ Η Μ Ι Κ Α Μ Α Σ

Του Βασίλη ΔΑΜΙΑΝΟΥ Δεκέμβρης του 12

Η εκποίηση των όποιων αγαθών σήμερα συνήθως γίνεται, ή από τους ίδιους τους κατόχους τους, ή με την θεσμική εντολή των εκπροσώπων τους. Δηλαδή για να πουλήσεις κάτι, πρέπει πρώτα και κύρια αυτό να είναι δικό σου. Αυτό όμως δεν συμβαίνει σήμερα στη χώρα μας με το ξεπούλημα του Ευρύτερου Δημόσιου Τομέα. Όχι μόνο γιατί κατά προτεραιότητα απ’ την εκποίηση θα εισπραχθούν απ’ τους δανειστές τα έτσι προερχόμενα έσοδα στον γι’ αυτό το σκοπό ειδικό μνημονιακό κουρμπανά, με ευθύνη του αντικανονικά ορισμένου ΤΑΪΠΕΔ. Ούτε γιατί σαν επιδίωξη είναι δυνατόν να μην επιτευχθεί η στόχευση του έτσι εξασφαλισμένου αυτού ποσού απ’ το ξεπούλημα. Γεγονός που θεωρείται βέβαιο λόγω και της χρηματιστηριακής και της προσφερόμενης σημερινής αξίας της αγοράς. Αλλά γιατί μνημονιακά και αυτόματα έχουν υπογράψει οι της συγκυβέρνησης ότι, αν συμβεί κάτι τέτοιο, θα πρέπει να μειωθούν πάλη οι δαπάνες. Κάτι που δείχνει την εύκολη λύση και τους συνήθεις ύποπτους. Δηλαδή μισθούς, συντάξεις, φάρμακα, νοσοκομεία κλπ. Αγνοείται το γεγονός από τους ίδιους ότι η ιδιοκτησία αυτή είναι κοινωνική και δεν ανήκει σε καμία κάθε φορά κυβέρνηση. Γιατί αυτή σαν εκλεγμένη διαχειρίστρια, έχει την ευθύνη μόνο της καλής διαχείρισης και της εύρυθμης λειτουργίας αυτού του χώρου και όχι της εκποίησής του, κάτι που δεν εξασφαλίζεται απ’ τους ιδιώτες όπως φαίνεται παρακάτω.

-Χωρίς να εκθειάζει κανείς το σημερινό Δημόσιο Τομέα του πελατειακού κράτους, των εργολάβων, της ληστρικής τιμολογιακής πολιτικής -που με τους ιδιώτες θα χειροτερέψει- τις ένοχες αναθέσεις έργων, τις προμήθειες υλικών κλπ., σαν λάφυρο εκλογικής νίκης, για τον ιδιώτη το κέρδος προηγείται των όποιων υπηρεσιών και του όποιου Εθνικού Συμφέροντος. Γι’ αυτό και κάτω απ’ την πίεση των κινημάτων, οι Άγγλοι υποχρεώθηκαν να επανέλθουν με τους σιδηροδρόμους, οι Ιταλοί με δημοψήφισμα δεν ξεπούλησαν τα νερά και οι Καλιφορνέζοι την ενέργεια, και όχι μόνο.

- Τι είδους σχεδιασμός για την οικονομική ανάπτυξη της χώρας μπορεί να υπάρξει, όταν οι χειριστές του Δημόσιου Τομέα δεν ανήκουν, όχι μόνο απλά στο δημόσιο, αλλά σε κέντρα, που όσο πιο εξαθλιωμένος γίνεσαι εσύ, τόσο περισσότερο τη φτώχια σου την επιδιώκουν επειδή τους συμφέρει.

-Ο Ευρύτερος Δημόσιος Τομέας δεν στήθηκε, ούτε επεκτάθηκε απ’ την τσέπη κανενός σημερινού καλοθελητή, παρά απ’ τις τσέπες και τη δουλειά των εργαζόμενων σ’ αυτές και των φορολογουμένων. Είτε με εξωτερικό ή εσωτερικό δανεισμό, είτε απ’ την τιμολογιακή υπεραξία των πελατών, παρά τις εγκληματικές και ύποπτες παραχωρήσεις που έγιναν στον τομέα αυτόν.

-Πέρα απ’ τις απολύσεις, την αύξηση της ανεργίας, των θανατηφόρων ατυχημάτων απ’ την εντατικοποίηση, ιδιαίτερα μετά τις μεσαιωνικές τελευταίες σχέσεις εργασίας και την τρομοκρατία που θα προκληθεί, τσακίζοντας τα συνδικάτα των χώρων, καθώς κι’ από τις επιπτώσεις στο ασφαλιστικό, όταν αυτός περάσει στους ιδιώτες, το σημαντικότερο είναι ότι επαφίεται η ασφάλεια της χώρας σε βασικούς τομείς (τηλεπικοινωνίες, ενέργεια, νερά κλπ.) σε αποκλειστικά κυνηγούς του κέρδους. Σ’ αυτούς που δεν θα διστάσουν μπροστά σε τίποτε να προδώσουν τη χώρα μας, αρκεί να οικονομήσουν.

-Το Ελληνικό Σύνταγμα στο άρθρο 106 παρ. 1 αναφέρει. Τα υπόγεια και υποθαλάσσια κοιτάσματα, (ορυχεία, νερά, υδρογονάνθρακες κλπ.)χαρακτηρίζονται εθνικός πλούτος και θεσπίζονται ειδικοί νόμοι για την εκμετάλλευσης τους μέσα στα πλαίσια της εθνικής οικονομικής ανάπτυξης. Τι πιο ξεκάθαρο για την αντισυνταγματικότητα αυτής της επιλογής. Ιδιαίτερα για τους ασφαλισμένους της ΔΕΗ που οι κρατήσεις τους λόγω αυτασφάλισης, αφού ενσωματώθηκαν στην περιουσία της, πουλήθηκαν σαν μετοχές στο χρηματιστήριο χωρίς αυτές να τους ανήκουν, αλλά και χωρίς την νόμιμα οφειλόμενη αντιπαροχή. Ούτε η Μάχη της Ηλεκτρικής στο Κερατσίνι τον Οκτώβρη του 44 για τη σωτηρία του εργοστασίου με τόσους νεκρούς πατριώτες και όχι μόνο, έγινε για να ξεπουληθεί η θυσία τους.

-Για πρώτη φορά απ’ την μεταπολιτευτική περίοδο, απαξιώνεται ο δημόσιος πλούτος της χώρας μας, μεταφέρεται σε τόσα λίγα χέρια απ’ το νότο στο βορά και όχι μόνο και σε μεγαλοκαρχαρίες που για κανέναν λόγο δεν θα έβαζαν τα λεφτά τους σε ζημιογόνες επιχειρήσεις, σύμφωνα με τον αποικιακό ν.3986/11.

-Τέλος, η ταύτιση της στρατιωτικής με την οικονομική κατοχή αποδεικνύεται σήμερα, αν ανατρέξουμε στο 41-44 όταν ο κατακτητής, σ’ αυτήν την επιλογή κατάληξε για να ελέγξει τη χώρα μας. Δηλαδή ότι ακριβώς ξεπουλιέται σήμερα.(ενέργεια, καύσιμα, τρένα, νερά, λιμάνια, τηλεπικοινωνίες, πολεμική βιομηχανία κλπ).