Αχ
και να σταυρωνόμουνα!
Πόσο
πολύ θα το ήθελα και 'γω να σταυρωθώ
και
με αλυσίδα κρεμαστός βαθιά εις τη σχισμή
των
γυναικείων των στηθιών εκεί να καρφωθώ
να
ταλαντεύω πέρα εδώ, να γεύομαι ορμή.
Δε
θα διαλέγω τα χοντρά, μήτε τα λεμονάτα
ούτε
η φούχτα θα μετρά διαστάσεις να λαμβάνει
διακρίσεις
'παγορεύονται σε μαύρα και ασπράτα
σε
ρώγες που εσίγησαν ή που σκορπούν ροδάνι.
Αχ
πίσω να εγύριζα χιλιετίες δύο
και
μένα να διαλέγανε ως κάλλιστον θεόνε
κι
ανάμεσα ν' αφέντευα σε λήσταρχους με
κρύο
μετ'
όμως θα βασίλευα στα στήθια κυριώνε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου