ΛΕΩΝ ΑΥΔΗΣ
Μια σημαντική ΑΡΙΣΤΕΡΗ απουσία!
Πέρασαν 11 χρόνια!
Σε μια εποχή που "τρόμαζε" η απόλυτη χουντοθρησκευτική εξουσία, ο Κερκυραίος Αριστερός, και με το θάνατό του, υπονόμευσε κάθε μορφής αριστερού συμβιβασμού!
Σωστά λοιπόν τίθεται το ερώτημα: γιατί οι αριστεροί (κυρίως με ηγετικές θέσεις) δεν διακηρύσσουν έγκαιρα και δεν κάνουν πράξη τη μη θρησκευτική κηδεία;
Υπενθυμίζεται ότι, μετά τον Λ. Αυδή, ακολούθησαν οι: Θ. Παπαρήγας, Χ. Φλωράκης, Κ. Κάππος, Μ. Παπαγιαννάκης, ο Λ. Κ'υρκος.
Αντί περισσότερων σχολίων δημοσιεύουμε τον ‘Αποχαιρετισμό’ στο Α’ Νεκροταφείο το Σεπτέμβρη 2000.
Αυτός ο Αποχαιρετισμός προκάλεσε ιδιαίτερες, "θερμές", αντιδράσεις.
Μετά; ΛΟΓΟΚΡΙΘΗΚΕ!
«Αποχαιρετισμός στον
ΛΕΟΝΤΑ ΑΥΔΗ
Αγαπητέ Λέοντα,
Όλοι οι Κερκυραίοι, οι Απόδημοι και στη Γενέτειρά μας, σε αποχαιρετούμε σήμερα με αισθήματα που δε σβήνουν.
Το 1937 γεννήθηκες στην Κέρκυρα και στα πρώτα σου χρόνια γνώρισες τη φρίκη του πολέμου αφού το 1940, μαζί με τα άλλα τραγικά, υποχρεώθηκες να κλάψεις το νεκρό, από τα κανόνια του Μουσολίνι, πατέρα σου. Μέσα σε συνθήκες που ντροπιάζουν και στιγματίζουν την ανθρώπινη ιστορία, η μάνα σου και άλλοι συγγενής προσπάθησαν να σε στηρίξουν στη δύσκολη συνέχεια της ζωής.
Οι φίλοι και συμμαθητές σε θυμούνται σαν άριστο μαθητή, με ιδιαίτερα λεπτά χαρακτηριστικά, αλλά και με έντονη ζωηράδα που έβρισκε την έκφρασή της στην «Παρέα», που θεωρήθηκε «ύποπτη» μια και το τότε δεξιό καθεστώς διαπίστωνε να έχει... αριστερά χαρακτηριστικά, γεγονός που ενίσχυε η έκδοση της μαθητικής σας εφημερίδας «ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΣΚΑΛΙ» καθώς και «Η ΛΕΣΧΗ ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΟΦΙΛΩΝ». Η μετέπειτα πολυτάραχη πορεία της «παρέας» απέδειξε πως, οι αναλυτές της νεανικής επαναστατικότητας και οι χαφιέδες, έχουν... πάντα δίκιο.
Μετά το 1952 ήλθατε στην Αθήνα και έγινες εσωτερικός απόδημος για να ξεκινήσεις μια νέα πορεία σαν φοιτητής και στη συνέχεια σαν επιστήμονας-διανοούμενος, ζωγραφίζοντας με λαμπερά χρώματα κάθε σου πέρασμα. Ήλθαν οι κοινωνικοί και αντιστασιακοί αγώνες, η εξορία στη Σίκινο, η ένταξη στο ΚΚΕ, η δράση στα κινήματα, η υπεράσπιση κοινωνικών δικαιωμάτων με έμφαση των εργατικών, η Τοπική Αυτοδιοίκηση, με κορύφωση τη Βουλή το 1996. Μια φυσιολογική ανοδική πορεία που χαρακτηρίζει τους αγωνιστές, τους ιδεολόγους.
Οι Κερκυραϊκές σου συντροφιές κορυφώνονταν στο πατάρι του βιβλιοπωλείου του αριστερού συμπατριώτη μας Φίλιππα Βλάχου και γοητευόσουν για κάθε τι Κερκυραϊκό, παρότι σαν πραγματικός αριστερός ανήκες στον άνθρωπο, ανεξάρτητα από καταγωγή, χρώμα, φυλή, ταυτότητα
Θυμάμαι όταν σε ενημέρωνα για τους Απόδημους, την Ομοσπονδία Κερκυραϊκών Συλλόγων Αττικής (ΟΚΕΣΑ) και τη συμμετοχή σου στις εκδηλώσεις της. Μα περισσότερο θυμάμαι τον ενθουσιασμό σου για το Πνευματικό Κέντρο των Κερκυραίων στην Αθήνα και τη θέλησή σου να συμβάλεις να γίνει πραγματικότητα αυτό μας το όνειρο.
Όλοι αναγνωρίζουν σε σένα τα χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει ο άνθρωπος, κύρια ο αριστερός και που τόσο σπανίζουν: Αγωνιστής, απλός, ύψιστο ήθος, συνεπής, δημοκρατική συμπεριφορά, αφανάτιστος, χωρίς να θεοποιείς τα σύμβολα, ευγενής, εχθρός κάθε εκμετάλλευσης, καταπίεσης και στραγγαλισμού ιδεών.
Ήσουν αδούλωτος και άφοβος κύρια απέναντι σ' αυτό που αποτελεί το ανθρώπινο στίγμα: τη Θρησκεία. Αν η ζωή σου θα διδάσκει, η τελευταία σου πράξη να ενταφιαστείς σαν ελεύτερος άνθρωπος, σε μια περίοδο που κορυφώνεται η θρησκευτική τρομοκρατία, σε ανεβάζει στα ψηλότερα βάθρα των ελεύτερων υπάρξεων. Η απόφαση σου ν' αρνηθείς τις απεχθείς θρησκευτικές τελετές, είναι συγκλονιστική. Ιδιαίτερα αυτή τη στιγμή που τόσα πολλά ανθρωπάκια-πολιτικοί τρέχουν και προσκυνούν οτιδήποτε βαπτίζεται σύμβολο ή σκύβουν μπροστά σε ιερωμένους φιλώντας τους τα χέρια, αν και εκφράζουν την άρνηση του ανθρώπου, το σκοταδισμό, την ανελευθερία.
Για φαντάσου Λέοντα να 'ρχόταν εδώ σήμερα ένας αρχιερέας για να ζητήσει από το θεό του να σε συγχωρέσει, επειδή αγωνίστηκες κι αγάπησες τον άνθρωπο, υπερασπίστηκες τους αδύνατους, τους καταπιεσμένους, τους φτωχούς, πράγματα άγνωστα και αηδιαστικά για τις θρησκευτικές ηγεσίες.
Αγαπητέ Λέοντα,
Αν υπήρχε θεός-δημιουργός-κριτής και σε συναντούσε τώρα, θα σηκωνόταν όρθιος, θα έσκυβε μπροστά σου και θα σου έλεγε χαρούμενος: Σ' ευχαριστώ που έσωσες τη θεϊκή τιμή. Δεν αντέχω τον εξευτελισμό μου στους ανθρώπους και την μοχθηρή εικόνα που αποδίδουν σε μένα, αυτοί που αυτοχρίστηκαν εκπρόσωποί μου και που την κάνουν ακόμη αθλιότερη την ώρα της ταφής.
Αγαπητέ Λέοντα, οι συμπατριώτες σου μαζί με την οικογένειά σου και τους φίλους, όλοι μαζί σε ευχαριστούμε για όσα έκανες και σε χαιρετούμε».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΩΧΙΟΣ
ΕΠΙΤΙΜΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ
ΤΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΚΕΡΚΥΡΑΪΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΑΤΤΙΚΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου