«ΑΒΟΥΛΟΙ, ΔΕΙΛΟΙ, ΜΟΙΡΑΙΟΙ…»

Του Γεωργίου Παπασίμου

Το παραπάνω ποιητικό απόσπασμα αποτυπώνει πιστά και με πρόδηλη ενάργεια την κατάπτωση του πολιτικού συστήματος και της πλειοψηφίας του πολιτικού προσωπικού, που οδήγησε την Χώρα μας «στην ξέρα της χρεοκοπίας». Οι «πιρουέτες στο κενό», που πραγματοποιούνται από τους αρχηγούς των κομμάτων εξουσίας της Μεταπολίτευσης, μπροστά στο «άταφο πτώμα» της Ελληνικής οικονομίας, με βασικό στοιχείο αναφοράς τα μικροπολιτικά και προσωπικά συμφέροντα, έχουν μετατρέψει την πολιτική σκηνή σε μία άγρια «φαρσοκωμωδία». Είναι χαρακτηριστικό ότι, ακόμα και αυτή η έξωθεν επιβαλλόμενη επιλογή της μεταβατικής κυβέρνησης συνεργασίας, προκειμένου να ψηφίσει εν λευκώ την νέα δανειακή σύμβαση και τα μνημόνια, που συνέχονται με αυτήν, σύμφωνα με τα οποία, προβλέπεται δεκαετής περίοδος οικονομικού «κώματος» της Χώρας, καθώς και η επιλογή του προσώπου του μεταβατικού πρωθυπουργού «ευρύτερης αποδοχής», που θα είναι αρεστός σ’ αυτά τα συμφέροντα, λόγω, ακριβώς, της πρόταξης των προσωπικών και μικροκομματικών συμφερόντων, έχει λάβει χαρακτήρα σύγχρονης πολιτικής «οπερέτας».

Από την στήλη αυτή τονίσθηκε πολλές φορές, τον τελευταίο καιρό, η αρνητική συγκυρία της Ελλάδος και το «δυστύχημά της», να βρεθεί «γυμνή» στην πιο μεγάλη καπιταλιστική κρίση, μετά το Κραχ του 1929, συρρέοντας, εκ παραλλήλου, όλες οι αρνητικές συγκυρίες, εν σχέσει με την ποιότητα και κατάσταση του πολιτικού προσωπικού και του κομματικού συστήματος (ανικανότητα και πλήρες αίσθημα αναξιοπιστίας στην συνείδηση του Ελληνικού Λαού), την ποιότητα της οικονομικής παρασιτικής ολιγαρχίας (προδοτική στάση απ’ αυτούς, που λήστευσαν, τις προηγούμενες δεκαετίες, τον εθνικό πλούτο και τον εξήγαγαν στο εξωτερικό) και την πρωτοφανή υπονόμευση των ιδεολογικών και κατασταλτικών θεσμών του Ελληνικού Κράτους. Εάν σ’ αυτή την οδυνηρή συγκυρία για την Χώρα, προσθέσει κανείς και την «παραζάλη» των κοινωνικών τάξεων, στις οποίες, με την επίδραση των εθνικών «παραισθησιογόνων» και της πελατειακής «μόλυνσης», είχε μεταδοθεί ο «ιός του μιθριδατισμού», με αποτέλεσμα την ανοχή και την έμμεση στήριξη του σημερινού καταρρέοντος «δύσμορφου» κλεπτοκρατικού συστήματος, τότε μπορεί να έχει την συνολική εικόνα του σύγχρονου «Ελληνικού δράματος».

Οι χαρακτηρισμοί, όμως, του τίτλου αφορούν και την σημερινή ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία βρίθει από πολλαπλά «μοιραία», «μολυβένια στρατιωτάκια», απέναντι στον Γερμανικό δεσποτισμό και την πρόδηλη προσπάθεια εγκαθίδρυσης, όχι μόνο οικονομικής, αλλά και πολιτικής ηγεμονίας του νέου Γερμανικού imperium. Οι επιβαλλόμενες σκληρές νεοφιλελεύθερες μονεταριστικές πολιτικές από την Γερμανική πολιτική και οικονομική ελίτ σε όλη την Ευρώπη, κάτω από το σκληρό δόγμα λιτότητας, απόρροιας του «φαντάσματος της Βαϊμάρης» και με προφανή, πλέον, στόχο την πλήρη «γερμανοποίηση» της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οδηγούν σε διάλυση των οικονομιών και κοινωνιών του Ευρωπαϊκού Νότου, μεγεθύνοντας το χάσμα Βορρά – Νότου, με την Ελλάδα, σ’ αυτό το γιγάντιο πολιτικοοικονομικό «πείραμα», να αποτελεί το «εκούσιο πειραματόζωο».

Εν μέσω αυτής της δύσκολης συγκυρίας για το παρόν και το μέλλον της Χώρας, οφείλουμε, ως ενεργοί πολίτες, να συμβάλουμε στην γένεση και συγκρότηση ενός σύγχρονου ισχυρού λαϊκού προοδευτικού κινήματος, «αποκαθαρμένου» από τις πολιτικές και ιδεολογικές στρεβλώσεις της σημερινής «κομματοκρατίας» στην Ελλάδα, που θα καθορίσει ένα πλαίσιο πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής ανασυγκρότησης της Χώρας και θα αποτελέσει και τον πυρήνα ενός ισχυρού Ευρωπαϊκού προοδευτικού κινήματος, προκειμένου να αποτραπούν τα σχέδια «γερμανοποίησης» της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της μετατροπής των ιστορικών Ευρωπαϊκών Εθνών σε προτεκτοράτα και την εγκαθίδρυση της «τρομοκρατίας» του κερδοσκοπικού χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, που λειτουργεί ως «ολετήρας» απέναντι στα δικαιώματα και εγγυήσεις των Ευρωπαίων πολιτών, που κατακτήθηκαν και δομήθηκαν πάνω στις «στάχτες» και στις σκληρές μνήμες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.