«ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΣ ΕΞΤΡΕΜΙΣΜΟΣ»

Του Γ. ΠαπασίμουΔικηγόρου

Παρά τις δημόσιες προτροπές σημαντικών ιστορικών Γερμανών πολιτικών (Σμιτ, Κολ κ.λπ.) και τις παραινέσεις μερίδας του Γερμανικού παραγωγικού κεφαλαίου, που βλέπει μακροπρόθεσμα να χάνει τις αγορές του Νότου, η σημερινή πολιτική ηγεσία της Γερμανίας, με εκφραστές της την κ. Μέρκελ και τον κ. Σόϊμπλε, και πίσω απ’ αυτήν μεγάλα τμήματα της Γερμανικής οικονομικής «ελίτ», φαίνεται να επιλέγει τον σκληρό δρόμο του νεοφιλελεύθερου φονταμενταλισμού.

Πρώτο θύμα αυτού τού Γερμανικού οικονομικού «εξτρεμισμού», είναι η Χώρα μας, η οποία, αν και μέλος του σκληρού πυρήνα του Ευρώ, εν μέσω της «θυέλλης» της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης, που εμφανίσθηκε στις ΗΠΑ το 2008 και μαίνεται αμείωτη έως σήμερα, βρέθηκε χωρίς «πυξίδα» και «σχεδία ασφαλείας». Αιτία το ανεπαρκές και διεφθαρμένο πολιτικό προσωπικό της, που διαχειρίσθηκε την εξουσία τις τελευταίες δεκαετίες και συνετέλεσε, μαζί με τον ισχυρό «μαυραγοριτισμό» της παρασιτικής οικονομικής Ελληνικής ολιγαρχίας, στην δημιουργία του σημερινού ιδιότυπου κλεπτοκρατικού Ελληνικού νόθου περιφερειακού καπιταλιστικού συστήματος.

Και αν οι εθνικές ευθύνες είναι δεδομένες και δεν πρόκειται να παραγραφούν στην συνείδηση του Ελληνικού Λαού, ανεξαρτήτως των σημερινών δυσκολιών και περιπετειών, που βιώνει η Ελλάδα, όντας de facto χρεοκοπημένη Χώρα, εξίσου σημαντικές είναι οι ευθύνες του Ευρωπαϊκού «ιερατείου», τόσο για το ότι η στρεβλή Ευρωπαϊκή δομή προκάλεσε την διεύρυνση των ανισοτήτων Βορρά – Νότου, όσο και για το ότι, μετά την εμφάνιση της κρίσης το 2009, μέσα από την «σιδηρά» δημοσιονομική πειθαρχία και την τιμωρητική λογική, όχι μόνο δεν υπήρξε στοιχειώδης αντιμετώπιση της κρίσης χρέους όλων των Χωρών του Νότου, αλλά αντίθετα, ειδικά η Ελλάδα, που επιλέχθηκε ως «πειραματόζωο», μετατρέπεται σταδιακά σε οικονομικό και κοινωνικό «Νταχάου».

Η περαιτέρω σκλήρυνση της Γερμανικής στάσης υποκρύπτει την προσπάθειά της να επεκτείνει την οικονομική και, εν συνεχεία, την πολιτική της κυριαρχία σε όλη την Ευρώπη, μετατρέποντας την Ευρωπαϊκή Ένωση, από ένωση ισότιμων Κρατών, σε ένωση ιδιότυπων «προτεκτοράτων» του Γερμανικού οικονομικού εθνικισμού, στα πλαίσια υλοποίησης του σχεδίου «Γερμανοποίησης» της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της ανάδειξης του Γερμανικού Ράϊχ. Αυτό φαίνεται να αποτελεί τον απώτατο Γερμανικό στόχο, έχοντας τις ρίζες και την αφετηρία από τότε, που σχηματίσθηκε από τον Μπίσμαρκ το ενιαίο Γερμανικό Κράτος, το 1871. Αυτό, άλλωστε, αποτέλεσε και την «κινητήρια δύναμη» της ναζιστικής ιδεολογίας και επιβολής, κατά την περίοδο του Τρίτου Ράϊχ (1933 – 1945), εν μέσω των παγκόσμιων πολιτικών και οικονομικών συνθηκών της, τότε, περιόδου.

Τυχόν επικράτηση αυτού του οικονομικού Γερμανικού «εξτρεμισμού», θα επιφέρει την πλήρη υπονόμευση του λεγόμενου «Ευρωπαϊκού κοινωνικού Κράτους», το οποίο δομήθηκε στις στάχτες των ερειπίων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η Ελλάδα αποτελεί, ως προς το κεντρικό αυτό ζήτημα, «πειραματόζωο», αφού είναι δεδομένο, ότι οι σκληρές, αδιέξοδες νεοφιλελεύθερες και κοινωνικά άδικες πολιτικές, που επιβάλλονται με τα μνημόνια, θα εφαρμοσθούν, στην συνέχεια, σε όλες τις Χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου. Έτσι, ο Γερμανικός οικονομικός «εξτρεμισμός» αποτελεί σήμερα τον «μεγάλο εχθρό» της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του οράματος για την «Ευρώπη των Λαών», από το οποίο διακατείχοντο αυτοί, που ξεκίνησαν αυτή την μεγάλη προσπάθεια.

Ανεξάρτητα του γεγονότος ότι, σήμερα, η Ελλάδα είναι αυτή, που δέχεται τα «βέλη» αυτής της πολιτικής στόχευσης του Γερμανικού οικονομικού εθνικισμού, χωρίς καμία αμφιβολία, είναι βέβαιο, ότι δημιουργούνται οι συνθήκες για την διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Γι’ αυτό, περισσότερο από ποτέ, απαιτείται η ενεργοποίηση των προοδευτικών Ευρωπαϊκών δυνάμεων σε όλα τα επίπεδα, έτσι ώστε να αποτελέσουν το «φράγμα» απόκρουσης και αποτροπής αυτών των πολιτικών, που θα οδηγήσουν την Ευρώπη σε έναν νέο Μεσαίωνα. Σε αυτή την προσπάθεια οφείλουν να πρωτοστατήσουν τα λαϊκά κινήματα των Χωρών του Νότου, συγκροτώντας ένα ισχυρό κίνημα Ευρωπαϊκής αντίστασης. Η αβελτηρία των πολιτικών ηγεσιών στις Χώρες του Νότου, ως προς το θέμα της συγκρότησης μετώπου, τα τελευταία χρόνια, αποδεικνύεται ότι υπήρξε, επιεικώς, ιστορικά εγκληματική.