ΑΥΤΕΝΕΡΓΟΣ: Φεβρουαρίου 2019

Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2019

Καταγγέλλει ο @ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑΣ τον @ΤΣΙΠΡΑ γιατί δεν κάνει την "Επανάσταση" κι αφήνει την... καυτή..! Ηγεμονία #ΚΚΕ, #ΑΝΤΑΡΣΥΑ..;

ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑΣ καταγγέλλει ΤΣΙΠΡΑ
γιατί δεν κάνει
την "Επανάσταση"
κι αφήνει
την... καυτή πατάτα
στα βελούδινα χεράκια
της ηγεμονίας #ΚΚΕ!

Αλήθεια, πότε το ΚΚΕ, ως Αριστερά, θα γίνει συνεπές και θα καταθέσει κυβερνητικό πρόγραμμα ζητώντας από το λαό:
Ψήφο διακυβέρνησης
αντί... αντιπολίτευσης;

Όπως έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ από το 2012!
Και, έτσι, αξιολογείται/κρίνεται συνεχώς!

Όχι Αριστερά ατσαλάκωτη, άκαπνη, του εφησυχασμού, του μέλλοντος..!

Ναι Αριστερά που (και κυβερνητικά) εκτίθεται, μάχεται, νικά/ηττάται, πέφτει/σηκώνεται..!

Η Αυτόνομη Αριστερά
αυτό περιμένει-απαιτεί
και από ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ,
άλλες Αριστερές δυνάμεις/κινήσεις/
Κόμματα κλπ.

(Δεν συμπεριλαμβάνεται ο ΛαφαζανισμοΚωνσταντοπουλισμός, ως δεξιάς υποστυλώματα)

Πέμπτη 7 Φεβρουαρίου 2019

Η ABAΣΤΑΧΤΗ «ΤΡΑΓΩΔΙΑ» ΤΗΣ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ Του Γ.Παπασίμου

Η ABAΣΤΑΧΤΗ «ΤΡΑΓΩΔΙΑ»

ΤΗΣ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ

Του Γεωργίου Παπασίμου- Δικηγόρου

Site: http://www.gpapasimos.gr/ Twitter: @PapasimosG

Οι νέες αγροτικές κινητοποιήσεις, που απλώνονται σε όλη την Ελλάδα, υπενθυμίζουν το συνεχιζόμενο και ατιμώρητο «εθνικό έγκλημα» του «ξεκληρίσματος» της μικρομεσαίας αγροτιάς, η οποία υπήρξε ο βασικός πυλώνας της Ελληνικής Περιφέρειας, αλλά και της παραπαίουσας Ελληνικής οικονομίας.

Ο μνημονιακός «οδοστρωτήρας» είχε δραματικές επιπτώσεις στον αγροτικό τομέα, παγιώνοντας τις συνθήκες της οξύτατης «νεοκολληγοποίησης» της πλειοψηφίας της αγροτικής τάξης. Το μεγαλύτερο μέρος της Ελληνικής γης είναι υποθηκευμένο στις «ορέξεις» των σύγχρονων «μεγαλοτσιφλικάδων», δηλαδή των συστημικών τραπεζών, χωρίς κανένας να έχει ασχοληθεί με ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα της νεότερης Ελλάδας, αυτό της Αγροτικής Τράπεζας.

Έτσι, έναν αιώνα, και πλέον από την εξέγερση των αγροτών στο Κιλελέρ, για την κατάργηση των τσιφλικιών στη Θεσσαλία και στην υπόλοιπη Ελλάδα, βρισκόμαστε σήμερα στο ίδιο σημείο της έναρξης αυτού του «εφιαλτικού» κύκλου, για την αγροτική τάξη.

Γιατί, αν εξαιρέσει κανείς κάποιες «ανοιξιάτικες λιακάδες» στον σκληρό αγώνα επιβίωσης της αγροτικής τάξης, κυρίως στην δεκαετία του 1980, το «αγροτικό ζήτημα» καταδεικνύει, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, τις έντονες στρεβλώσεις του Ελληνικού περιφερειακού καπιταλιστικού συστήματος, με την απουσία οποιασδήποτε σοβαρής οραματικής εθνικής αγροτικής ανάπτυξης, σε όλη την περίοδο από την σύσταση του Ελληνικού Κράτους. Διαφορετικά, δεν θα είχαμε το λεγόμενο «Ελληνικό αγροτικό παράδοξο», μια κατεξοχήν αγροτική Χώρα, η Ελλάδα, να είναι ελλειμματική στο αγροτικό ισοζύγιο, με ετήσιο έλλειμμα, που αγγίζει πλέον τα 7 δις ευρώ!!!, καταδεικνύοντας τις εγκληματικές πολιτικές της παρασιτικής οικονομικής ολιγαρχίας και του πολιτικού προσωπικού, που κυβέρνησε την Χώρα διαχρονικά, έναντι της αγροτικής τάξης και της ανάπτυξης του πρωτογενούς οικονομικού τομέα.

Το αγροτικό παράδοξο, που αποτελεί και τον «καθρέπτη» της πλήρους εξάρτησης της Χώρας, όχι μόνο δεν περιορίσθηκε κατά την περίοδο, που εισήλθαμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά αντίθετα γιγαντώθηκε, αφού, αφενός, υπήρξαν περιορισμοί από την ΚΑΠ σε βασικής βαρύτητας προϊόντα (κτηνοτροφικά, γάλα κ.λπ.), και, αφετέρου, καταδείχθηκε το ανεπαρκές του πολιτικού προσωπικού, που κυβερνά όλα αυτά τα χρόνια (ειδικότερα κατά την ύστερη Μεταπολίτευση), που επέτρεψε να χαθεί το μεγαλύτερο μέρος των Ευρωπαϊκών κονδυλίων, τα οποία θα έπρεπε να οδηγηθούν σε αύξηση των ανταγωνιστικών δομών της οικονομίας, με βασική προτεραιότητα την αγροτική ανάπτυξη.

Ειδικότερα, οι ευθύνες των μνημονιακών κυβερνήσεων είναι τεράστιες, αγγίζοντας τα όρια του «Εθνικού εγκλήματος», αφού δεν έκαναν, έστω και σ’ αυτή την ιστορικά καταστροφική φάση για την Ελλάδα, το αυτονόητο εθνικό καθήκον για την Ελληνική οικονομία και την Σωτηρία του Λαού: Να ενισχύσουν, στοχευμένα τον πρωτογενή αγροτικό τομέα, δημιουργώντας συνθήκες καταπολέμησης της τρομακτικής ανεργίας, με ανάπτυξη μικρομεσαίων ανταγωνιστικών βιομηχανιών διατροφικών προϊόντων, με πρώτο στόχο την κάλυψη των διατροφικών αναγκών του Ελληνικού Λαού και την μείωση του αγροτικού ελλείμματος. Αντ’ αυτού, έχουμε φτάσει στο σημείο να εισάγονται σχεδόν όλα τα αγροτικά προϊόντα. Το ιστορικό αυτό εθνικό καθήκον, που όφειλε να θέσει σε προτεραιότητα και να υλοποιήσει η σημερινή Κυβέρνηση, όπως είχε δεσμευθεί προεκλογικά, «εξαϋλώθηκε» μέσα στα «απόνερα» της μνημονιακής κυβερνητικής μετάλλαξης του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.

Μάλιστα, η Κυβέρνηση πρωτοστατεί επιδεικνύοντας γρήγορα αντανακλαστικά αδικαιολόγητης καταστολής σε βάρος των αγροτοσυνδικαλιστών, αλλά και στην συνεχιζόμενη εφαρμογή της υψηλής «φοροεπιδρομής», που διαλύει την εναπομείνασα αγροτική τάξη.

Γι’ αυτό, περισσότερο από ποτέ, σήμερα απαιτείται η ανάγκη δημιουργίας ενός νέου πολιτικού υποκειμένου, στο οποίο θα πρέπει να πρωτοστατήσει η αγροτική τάξη, έξω από το υπάρχον πολιτικό προσωπικό εξουσίας, το οποίο θα συγκροτήσει και θα υλοποιήσει ένα συνεκτικό εθνικό στρατηγικό σχέδιο για την γεωργική παραγωγή στην Ελλάδα, που θα περιλαμβάνει: Σύγχρονες υποδομές, με προτεραιότητα στα ποιοτικά και βιολογικά προϊόντα, σύνδεση της παραγωγής και του χωραφιού με την μεταποίηση, μέσω ισχυρών συνεταιρισμών και άλλων μορφών συλλογικής δράσης, μετατροπή της Ελλάδος σε κέντρο γενετικού παραγωγικού υλικού και αποτροπή της «νεοκολληγοποίησης», μέσω της συλλογικής αξιοποίησης της δημόσιας γης (εκκλησιαστική – μοναστηριακή περιουσία, διακατεχόμενες εκτάσεις, δάση και ερημοποιημένα τμήματα).