ΑΥΤΕΝΕΡΓΟΣ: 2020

Ζωχιός

Γιάννης

1978 στη Ρόδο:

Πολιτική απεργία πείνας

πάνω σε στύλο ΔΕΗ

"...ενάντια

στο σάπιο

κατεστημένο..!”

Διώξεις-Τιμωρίες

για πολιτική και

συνδικαλιστική δράση!

Τιμωρητικά

με "εξόρισαν"

και μετά αρνούνταν

τη μετάθεσή μου

στην Αθήνα για τις σπουδές

στο ΠΑΝΤΕΙΟ Πανεπιστήμιο!

Απεργία

για ισχυρή συμπαράσταση

σε καταπιεσμένους Συναδέλφους

σε όλα τα Νησιά

με αίτημα τη μετάθεση!

Η Απεργία, με:

Γ.Γεννηματά: στη Βουλή

Γ.Κατσιμπάρδη: βιβλίο

Α.Φραγκιά-Β.Παυλίδη-Τ. Βούη...: Άρθρα, Ανακοινώσεις..!

Θλιβερή "στάση"

Αγγελόπουλου

Διοικητή ΔΕΗ/καθηγητή(!!!)

(Βέβαια, η όλη 4ετής ιδιαίτερη παρουσία στη Ρόδο

δεν ολοκληρώνεται με αυτήν την Ψηφίδα.

Υπάρχουν ιδιαίτερα γεγονότα και αγώνες

που προστίθενται στο σε εξέλιξη, σύντομα:

"Ψηφίδες Βιογραφίας" .

Όμως, πολύ περισσότερα, αργότερα, στο εξελισσόμενο:

"7ουπ", ενός της Τετραλογίας)

Προβολή, εδώ,

και ιστορικών στοιχείων

ιδιαίτερα για:

ΔΕΗ - Ασφαλιστικό -

Σχολές - ΓΕΝΟΠ..!

Ιστορικό:

Πως, τιμωρητικά, στη Ρόδο

Προς το τέλος 1975 (μετά και άλλες περιπέτειες), απολύθηκα από τη Σοκολατοποιΐα Παυλίδη (στην Πειραιώς/Αθήνα) λόγω της πρωτοβουλίας και δράσης μου, αυτόνομα, για την ίδρυση εργατικού σωματείου (100+ οι υπογραφές ίδρυσης, με πλειοψηφία τις ενθουσιασμένες γυναίκες σε αντίθεση με επιφυλακτικούς άνδρες).

Λίγο μετά την απόλυση ενημερώθηκα ότι ήταν επιτυχείς οι εξετάσεις μου στο διαγωνισμό ΔΕΗ για τις Τεχνικές Σχολές* της (επιτυχία ως συνδυασμός: Γραπτού διαγωνισμού και πριμοδότησης λόγω: 4ετούς Σχολής "Ο Καποδίστριας" + 18μηνη πρακτική στο εργοστάσιο ΔΕΗ στην Κόντρα Φόσσα Κέρκυρας + Ειδικότητα στην Αεροπορία/Μηχανικός Αεροσκαφών).

Την Τρίτη μέρα στη Σχολή ΔΕΗ (ΣΤΕΤ/ΔΕΗ), Γενάρης 1976, αφού κάλεσα τους σπουδαστές στο αμφιθέατρο να συζητήσουμε μια αλλαγή στη μισθοδοσία όπως ενημερωθήκαμε, πρότεινα την εκλογή 6μελούς Επιτροπής από τα 6 τμήματα. Η Επιτροπή, ακολούθως, με ψήφισε για Πρόεδρο της Επιτροπής Σπουδαστών (Πρόεδρος αυτόνομα-χωρίς παραταξιακή ευλογία).

Η όλη 7μηνη δυναμική και αυτόνομη παρουσία στη Σχολή ολοκληρώθηκε με το παραλίγο κόψιμο στις τελικές εξετάσεις επειδή δεν απέτρεψα συμμαθητή μου να αντιγράψει από την κόλλα μου.
Αφού όμως η Σύνοδος των Καθηγητών τελικά δε με... έκοψε, κρίθηκε "αρμοδίως" ότι έπρεπε να σωφρονιστώ με... εξορία.

Στη Ρόδο

Το Φθινόπωρο 1976, μετά την αποφοίτησή μου από την 7μηνη Σχολή, η ΔΕΗ με "εξόρισε" στη Ρόδο παρότι μεσολάβησε εγχείρηση στο νεφρό, φοιτητής στην Πάντειο/Αθήνα και καταγωγή από Κέρκυρα.

Εκδικητική αυτή η "εξορία" λόγω της ιδιαίτερης (και, κυρίως, Αυτόνομης) συνδικαλιστικής δράσης, ως Πρόεδρος της Επιτροπής των Σπουδαστών.

Όμως, στη Ρόδο, ξεκίνησαν αμέσως πολύμορφες διώξεις, λόγω της πολιτικής δραστηριότητας/παρουσίας στο Νησί και, κυρίως, της πρωτόγνωρης συνδικαλιστικής δράσης.

Από τις πρώτες μέρες στη Ρόδο, χωρίς ακόμη νέα συνδικαλιστική ιδιότητα, προκλήθηκαν ανατροπές σε αρνητικές εργασιακές συνθήκες, όπως: Κουβάλημα ανθρώπων σε καρότσες με οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες, σκάψιμο από τεχνίτες λάκκων για κολώνες κλπ. Οι... προεκτάσεις των επιτυχιών, πανελλαδικά!

ΔΕΗ: Δε σε πήραμε

για να σπουδάζεις..!

Η δράση την οποία ανέπτυξα αμέσως, ευρύτερα και στη Ρόδο, ήταν αφενός πολιτική (Σοσιαλιστική Πρωτοβουλία) και αφετέρου ως Πρόεδρος (1977-1980 και πάλι Αυτόνομα) της, μόλις ιδρυθείσας, ΤΔΕ της ΕΤΕ/ΔΕΗ.

Δηλαδή, της νέας, μετά τη Χούντα, πανελλήνιας Ένωσης ΤΕχνικών ΔΕΗ, με πολλές χιλιάδες μέλη και 100+ Παραρτήματα σε όλη την Ελλάδα, η οποία έγραψε ιδιαίτερη ιστορία στο Συνδικαλιστικό Κίνημα με ευρύτερες και τις πολιτικές διαστάσεις. Όμως, σταδιακά... κατάντησε. Όπως, και η ΓΕΝΟΠ!

Επιδιώχθηκε λοιπόν, με απειλές-καταστολή και τιμωρίες, να περιοριστεί η εξελισσόμενη και συνδικαλιστική μου δυναμική.

Και βέβαια, συνειδητή η επιλογή να μην μπορέσω να σπουδάσω και να πάρω πτυχίο από το Πάντειο Πανεπιστήμιο που φοιτούσα.

Οι ψυχρές απαντήσεις της ΔΕΗιεραρχίας ήταν: Δε σε... πήραμε για να σπουδάζεις αλλά μόνο να δουλεύεις..!

Απεργία πείνας:

Απόφαση-υλοποίηση-

εξέλιξη

Έτσι, ως μια ακόμη δυναμική αντίδραση-διαμαρτυρία-καταγγελία για το συνολικό Σύστημα αλλά και πίεση για τη μετάθεση, οργάνωσα την Απεργία πείνας.

Όμως, Απεργία ταυτόχρονα και για ανάδειξη των άθλιων συνθηκών για πολλούς εργαζόμενους σε νησιά ή απομονωμένες περιοχές και συμπαράσταση σε συναδέλφους μου με ανάλογο αίτημα μετάθεσης επειδή κατάγονταν από άλλες περιοχές της Ελλάδας αλλά η ΔΕΗ δεν το ικανοποιούσε παρότι ήταν απόλυτα δυνατόν να προγραμματίζει, με στοιχείο και την εντοπιότητα, τις ετήσιες προσλήψεις στις Σχολές.

Γιατί πάνω στην κολώνα

Η επιλογή της κολώνας, εκτός της διακριτότητας και για άσκηση μεγαλύτερης πίεσης, έγινε κυρίως προκειμένου να εμποδιστεί η βίαιη και ταχύτατη σύλληψη και το μπουζούριασμά μου.

Αυτό ήταν απόλυτα βέβαιο ότι θα συνέβαινε ώστε, εκτός άλλων, να μη γίνουν καν γνωστοί οι λόγοι και, κυρίως, η ίδια η Απεργία. Και φυσικά, να απέτρεπαν ακαριαία κάθε μορφής κοινωνική συμπαράσταση με συγκεντρώσεις και δημοσιότητα.

Ξεκίνημα-Λήξη

Πραγματοποιήθηκε η Απεργία πάνω σε κολώνα της ΔΕΗ, στην Πλατεία Αγ. Νικολάου, στην Πόλη της Ρόδου.

Μάης 1978, τη βδομάδα μετά το Πάσχα.

Ξεκίνησε στις 6 το πρωί με μη πιθανολογούμενη τη διάρκεια. Τελικά κράτησε περίπου έως 7 βράδυ.

Βέβαια, εργαζόμουν ως εναερίτης, υπό τάση και γνώριζα τι σημαίνει νασαι πάνω και πολύωρα στην κολώνα αλλά και πως να προστατεύεσαι.

Στη βάση του δίστυλου τοποθετήθηκε μεγάλο χαρτόνι όπου αναλύονταν οι λόγοι της απεργίας και το: "...ενάντια στο σάπιο κατεστημένο..!".

Πάνω, δίπλα μου, άλλο χαρτόνι όπου γραφόταν: Απεργία πείνας!

Σταδιακά, μετά το μεσημέρι, μαζί με τη συμπαράσταση, άρχισα να δέχομαι νερό και λεμόνι στημένο (ειδικό για τέτοιες περιπτώσεις), τα οποία ανέβαζα με το σκοινί εργασίας (αναρριχήθηκα... οργανωμένος, ακόμη και για μέρες).

Αυτονόητο ότι, η θέση που βρισκόμουν, έκανε την... πείνα απόλυτα.. διαφανή!

Η Απεργία έληξε μετά τη σαφή δήλωση του Διοικητή της ΔΕΗ, Καθηγητή Αγγελόπουλου, προς τους πολιτικούς και θεσμικούς διαπραγματευτές, ότι θα με δεχθεί στο γραφείο του, στην Αθήνα.

Πράγματι, ταξίδεψα!

(Ιδιαίτερα σημαντική, η αναντικατάστατη πολύμορφη βοήθεια και στήριξη της Χριστίνας, επίσης Παντειοφοιτήτριας).

Στην Αθήνα με περίμενε

νέα τραγική έκπληξη!

Ο βουλευτής Γεωργιάδης, ο οποίος με συνόδευε εκ μέρους των Διαπραγματευτών, μου μετέφερε τη σκληρή απαίτηση Αγγελόπουλου: Για να γίνεις δεχτός, να κάμεις γραπτή δήλωση μετανοίας, να ζητήσεις συγνώμη. Επιπλέον, γραπτή δήλωση ότι με την απεργία έβλαψες σοβαρά τη ΔΕΗ.

Όπως ήταν φυσικό, αρνήθηκα τις απαιτήσεις του Διοικητή της ΔΕΗ, πανεπιστημιακού(!!!) Αγγελόπουλου, να ζητήσω συγνώμη, δήλωση μετάνοιας και παραδοχή πρόκλησης βλάβης.

Αντίθετα, περίμενα της ΔΕΗ τη συγνώμη!

Και αυτά απαιτούνταν με επιφυλάξεις αν ο Διοικητής/καθηγητής θα με δεχτεί ο ίδιος σε ακρόαση και να ακούσει για το αίτημα της μετάθεσης, όπως είχε συμφωνήσει σαφώς με την "Επιτροπή Συμπαράστασης" και τους: βουλευτές Κανονάρχο (ΝΔ) και Γεωργιάδη (ΠΑΣΟΚ) - Νομάρχη -Εισαγγελέα- Δήμαρχο - Δεσπότη ώστε να δεχτώ να διακόψω την απεργία.

Ήταν σαφές λοιπόν πως, όταν ο Διοικητής (και πανεπιστημιακός!!!) υποσχόταν να με δεχτεί χωρίς να θέτει προϋποθέσεις, εξαπατούσε προκειμένου να σταματήσω την απεργία πείνας.

Άλλωστε, διέκοψα την απεργία μετά τη διαβεβαίωσή του ότι θα γίνω δεκτός από τον ίδιο το Διοικητή (όπως ζήτησα) και όχι από κάποιο υπηρεσιακό στέλεχος.

Σημειώνεται πως, εκτός της διαβεβαίωσης για τη συνάντηση με το Διοικητή ΔΕΗ, όλοι οι τοπικοί παράγοντες, και ο εισαγγελέας, δήλωσαν πως ΔΕ θα υπάρξει καμιά δίωξη.

Όμως, ήταν λάθος μου που δεν ερμήνευσα ορθά, πείστηκα και εμπιστεύτηκα ενώ έπρεπε να εμείνω στη μετάθεση πριν τη λήξη της Απεργίας!

Την άρνησή μου, για... δηλώσεις κλπ, επιδοκίμασε και ο βουλευτής Γεωργιάδης ο οποίος και ακολούθως μου συμπαραστάθηκε με πολλές μορφές, κάνοντας και γραπτές καταγγελίες για τη ΔΕΗ.

Τσάκισμα του

ηθικού πλεονεκτήματος

Όμως, ο καθηγητής/Διοικητής (το Σύστημα συνολικά), ήθελε να με ταπεινώσει, να με συντρίψει, να τσαλακώσει (και για παραδειγματισμό) το κάθε ηθικό αγωνιστικό αριστερό μου πλεονέκτημα.

Αν δεχόμουν να... μετανοήσω, σίγουρα θα υπέγραφε αμέσως τη μετάθεση και μετά θα στολιζόμουν με αξιώματα και ρόλους αλλά με σκοπό να υποθηκευτεί η υπόλοιπη ζωή μου, να νοθευτεί, ναναι ένοχη, ελεγχόμενη, εκβιασμένη κραδαίνοντας τη μετάνοια, ταπεινωμένη, συμβιβασμένη, άπραγη! Παράδειγμα ντροπιαστικής μίμησης.

Ποθούσε, το... σάπιο κατεστημένο που κατάγγελνα, να γίνω μέρος της όποιας... σάπιας του συνέχειας.

Η Ζωή μου όμως αλλιώς πορευόταν κι αλλιώς πορεύτηκε!

Βέβαια, το... πλήρωσα. Πολλαπλά!

Αντί μετάθεσης

δίκες και πειθαρχικά

Τελικά, επέστρεψα στη Ρόδο αμέσως και άπραγος.

Με συνόδευαν οι πειθαρχικές και, μεθοδευμένες, δικαστικές διώξεις.

Πρωτόδικα, τιμωρήθηκα με 4 μήνες φυλακή αλλά αθωώθηκα στο Εφετείο (οι δικηγόροι μου προέβαλαν και απόφαση του Εφετείου Λάρισας για τη μη ευθύνη μου αφού δεν έκανα εγώ τη διακοπή ρεύματος. Αλλά, πρωτόδικα, ούτε να το... ακούσουν!).

Όμως, τα πειθαρχικά ΔΕΗ, με μεγάλες ποινές, παρέμειναν ζωντανά για συνεχείς προειδοποιήσεις αλλά και να αξιοποιούνται σε όλη μου την υπηρεσιακή ζωή.

Τελικά, η μετάθεση "καθυστέρησε" άλλα 2 χρόνια, το 1980.

Πήρα το πτυχίο το 1982. Αλλά, η μετάταξη από το "Τεχνικό" στο "Επιστημονικό" Προσωπικό, έγινε το 1988, ως τιμωρητική συνέχεια.

Και πράγματι, η συνέχεια, υπηρεσιακά, ήταν η σταδιακή έως πλήρης "ψυγειοποίηση".

Αλλά, η συνολική ιδιαίτερα έντονη, και Αυτόνομη Αριστερή, δράση μου, ζέσταινε τον πάγο της κατάψυξης!

Πολύ ευρύτερη η προβολή!

Και η Πλατεία ήταν γεμάτη!

Η απεργία πείνας δεν προβλήθηκε μόνο πανελλαδικά αλλά και εκτός συνόρων αφού, και λόγω τουριστών, στάλθηκαν ανταποκρίσεις σε ευρωπαϊκά ΜΜΕ. Και αυτό ενόχλησε ακόμη περισσότερο το Σύστημα!

Η (μεγάλη - Αγ. Νικολάου) Πλατεία ήταν γεμάτη!

Η ήδη συνολική γνωστή πλέον δράση μου, συνέβαλε και στο μέγεθος συμπαράστασης.

Λόγω δε Πάσχα, βρίσκονταν στο Νησί και ο φοιτητόκοσμος. Έτσι ταχύτατα οργάνωσαν "Επιτροπή Συμπαράστασης".

Τότε ο φοιτητόκοσμος, απένοχος, είχε και πορευόταν με οράματα. Σήμερα, ενοχοποιημένος, αναζητείται!

Γ. Γεννηματάς: Στη Βουλή!

Γ. Κατσιμπάρδης: Βιβλίο!

Η και πρωτότυπη μορφή της Απεργίας, η εποχή που έγινε, το... μανιφέστο "ενάντια στο σάπιο κατεστημένο", η ευρύτητα αιτημάτων, η και οργανωμένη συμπαράσταση και η ευρεία έως το εξωτερικό προβολή της, προκάλεσαν την ιδιαίτερη πολιτική μήνιν της Δεξιάς εξουσίας ευρύτερα, και φυσικά της ΔΕΗ, αφού αποκαλύπτονταν και οι εκδικητικές πολιτικές μεθοδεύσεις και διώξεις.

Προβαλλόταν δυναμικά και εμφαντικά η υπονόμευση, από το Σύστημα, για γνώση και αναδεικνυόταν το διαχρονικό συνολικό αντιλαϊκό άδικο σύστημα παιδείας.

Η απεργία αυτή, και με τη μορφή που οργανώθηκε και τολμήθηκε, ήταν λίγο μετά τη Χούντα αλλά με πανίσχυρη την Καραμανλική Δεξιά η οποία, 2 χρόνια πριν, είχε επιβάλλει το σκληρά αντεργατικό νόμο 330/76. Νόμο για να εμποδίσει την κοινωνική δυναμική που οπωσδήποτε θα εκτινασσόταν μετά την μακρόχρονη, πριν και κατά τη χούντα, καταπίεση.

Όταν λοιπόν το Σύστημα μεθοδεύει έτσι εναντίον του συνολικού Κινήματος, πώς να ανεχθεί αυτήν την προκλητική απεργία που διατυμπάνιζε ως σάπιο το κατεστημένο και ο εκφραστής της ήδη, με ποικίλες δράσεις, αναδείκνυε ιδιαίτερα την και αυτόνομη κινηματική δυναμική;

Είναι χαρακτηριστικό ότι το 1989, 11 χρόνια μετά, ο Γιώργος Γεννηματάς (και παρότι το ΠΑΣΟΚ με είχε διαγράψει από το 1985 - ΤΕΤΟΙΟ ΤΟ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΗΘΟΣ ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ!!!!) έκανε ιδιαίτερη αναφορά στη Βουλή για την πορεία μου, την απεργία και τους αγώνες συσχετίζοντάς τα, στις αναλύσεις του, με τις μεθόδους της αντιεκπαιδευτικής και τιμωρητικής πολιτικής της Δεξιάς.

(Κρίνω να σημειώσω εδώ ότι, με το Γιώργο Γεννηματά, δε βρεθήκαμε ποτέ από κοντά. Όμως, από... απόσταση, εκφραζόταν πολύμορφα ιδιαίτερος ο αλληλοσεβασμός!)

Επιπλέον, όσα συνέβησαν με την απεργία και την πρώτη δίκη, αποτελούν μέρος βιβλίου του, εκ των δικηγόρων μου, βουλευτή ΠΑΣΟΚ Γιώργου Κατσιμπάρδη με τον τίτλο:“ΕΡΓΑΤΙΚΟΙ ΝΟΜΟΙ” σελ. 33 “ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ” (παρακάτω, αναλυτικά).

Αντρέας Φραγκιάς -

Βαγγέλης Παυλίδης-Τάκης Βούης...

Όμως, κείμενα ανάδειξης των γεγονότων, διαμαρτυρίας, καταγγελίας και συμπαράστασης συνέχισαν να δημοσιεύονται στο Ροδιακό και Αθηναϊκό τύπο από συλλογικότητες και προσωπικότητες.

Προσθέτουμε:

- Του, και σημαντικού αγωνιστή, Ανδρέα Φραγκιά, άρθρο στην Ελευθεροτυπία όπου κάνει μια πλήρη περιγραφή και αναδεικνύει γεγονότα, καταστάσεις, ιστορία, συναισθήματα!

- Γενική διαμαρτυρία 44 Ροδιτών με επικεφαλής τους: Βαγγέλη Παυλίδη/σκιτσογράφο, Γιώργο Χρήστου/Γεωπόνο, Τάκη Βούη/Μουσικοσυνθέτη, Κώστα Σκουτέλη.

- Της Χρ. Καρυκοπούλου στην Ελευθεροτυπία.....

Μεταξύ των επιπτώσεων..!

Η μη παρακολούθηση των μαθημάτων (και) στο Πάντειο πανεπιστήμιο, με έβλαψε πολλαπλά.

Προστέθηκε στα ήδη πολλά και συσσωρευμένα προβλήματα λόγω του ότι (ως ΑΥΤΟΔΗΜΙΟΥΡΓΗΤΟΣ στα πάντα και πάντα) εργαζόμουν σκληρά ταυτόχρονα με το σχολείο και σε όλες τις προηγούμενες σχολικές βαθμίδες (και στο Δημοτικό και στην 4ετή νυχτερινή Σχολή "ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ" και στο Γυμνάσιο).

Το σημαντικότερο, οι τελευταίες πλέον κρίσιμες τάξης του 6τάξιου Α' Γυμνασίου έγιναν τελείως αυτοδίδακτα αφού υπηρετούσα την 28μηνη θητεία στην Αεροπορία και συμμετείχα μόνο στις εξετάσεις κάθε Ιούνη, διαβάζοντας μόνος μου (ξεκίνησα 17 ετών την 1η Τάξη στην ημερήσια Εμπορική Σχολή Κέρκυρας αφού η Κέρκυρα δεν είχε τότε νυχτερινό. Έτσι, εργαζόμουν απογεύματα-βράδια-αργίες. Προηγήθηκε, της Εμπορικής και του Α' Γυμνασίου, η 4ετής νυχτερινή "Σχολή Καποδίστριας").

Όμως, εάν..!

Εάν λοιπόν μου επέτρεπε η ΔΕΗ να εργάζομαι στην Αθήνα, θα πότιζα τη δίψα για γνώση και με αδιάκοπες παρακολουθήσεις μαθημάτων: μετά ή πριν την εργασία ή εργαζόμενος ΣΚ για ναχω ρεπό ή νύχτα για ναναι η μέρα ελεύθερη.

Επίσης, θα βίωνα όσα συντελούνται στα αμφιθέατρα με τις παραδόσεις, το διάλογο και στις βιβλιοθήκες, τις πολύμορφες σχέσεις στα πανεπιστήμια, τους δασκάλους και συνφοιτητές/τριες, τις πολιτικές διεργασίες και τα πολλά που συμβαίνουν εντός τους!

Αλλά, όπως και στις προηγούμενες σχολικές βαθμίδες, λόγω φτώχειας και αναγκαστικής ταυτόχρονης εργασίας ή στρατού, τα... στερήθηκα και πανεπιστημιακά!

Επιπλέον, κατά τη φοίτηση στην Πάντειο, οι μεγάλες συνεχείς απεργίες, πειθαρχικά με αργίες και δικαστικά έξοδα, ταξίδια για εξετάσεις μα και "άλλες" ανάγκες, εξαφάνιζαν το μικρό μου μισθό και εμπόδιζαν τη στοιχειώδη διαβίωση και τις απαιτούμενες μετακινήσεις από τη Ρόδο, ακόμη και στις εξεταστικές περιόδους.

Πρώτη φορά που πήρα ολόκληρο μισθό και δώρα (λόγω και των... κρατήσεων σε δόσεις) ήταν 8 χρόνια μετά, το 1984, παρότι τα 3 πρώτα χρόνια ΠΑΣΟΚ δεν έγιναν απεργίες.

Παρά τις μετέπειτα αδιάκοπες και πολύμορφες επιμορφώσεις, τα κενά από τη δύναμη της παράδοσης-του αμφιθέατρου-της βιβλιοθήκης, ΚΕΝΑ!!!

Πολύμορφο ιδεολόγημα:

Καλύτερά μας χρόνια,

η πολλαπλή ευρεία στέρηση!

Κι αυτές οι σκληρές εποχές, κείνα αλλά και όλα τα πριν από εμάς -άπειρα- καταπιεσμένα χρόνια, σίγουρα μπορούν και πρέπει να καταγράφονται και προβάλλονται ως πολλαπλά διαφορετικά.

Διαφορετικά όμως που, με πολύμορφους αγώνες και θυσίες, άλλαξαν-αλλάζουν και θα αλλάζουν αιώνια, κάνοντας τα επόμενα καλύτερα από τα πριν.

Αλλά, είναι υπονομευτικά και απαξιωτικά για την ανθρώπινη διεκδικητική-αγωνιστική πορεία, τις μικρές-μεγάλες κατακτήσεις και την εξέλιξη όταν, ως πολύμορφο ιδεολόγημα του Συστήματος, διατυμπανίζεται το κάθε αρνητικό και καταπιεστικό παρελθόν σαν: Τα καλύτερα ΜΑΣ χρόνια, οι όμορφες εποχές ΜΑΣ, η χαρούμενη ζωή ΜΑΣ! Η ξέγνοιαστη νεότητά ΜΑΣ..!

Ερωτηματικά για συμπαράσταση, συνδικαλιστικά

Για την ιστορία, θεωρείται σημαντικό να επισημανθεί πως αυτή η Απεργία δεν έτυχε κάποιας διακριτής συνδικαλιστικής συμπαράστασης ή προβολής, από τα κεντρικά γενικά στην Αθήνα.

Αντίθετα, βέβαια, με τη στήριξη από την ΤΔΕ/ΕΤΕ Ρόδου.

Βέβαια, γράφηκε ένα σχόλιο στην Εφημερίδα της ΕΤΕ με τίτλο: "Έπεα πτερόεντα", νομίζω του Δ.Πιπεργιά.

Ακόμη, υπήρξε παρουσία στη δίκη, ως μάρτυρας υπεράσπισης, του Προέδρου της ΕΤΕ, Νικ.Γκίκα.

Δε θυμάμαι αν ο δικηγόρος-βουλευτής Γ. Κατσιμπάρδης στάλθηκε από την ΕΤΕ/ΔΕΗ.

Αλλά και στα δημοσιεύματα που η ΔΕΗ συμπεριέλαβε στο "φακέλωμά" μου, δεν είχε αντίστοιχα από Ριζοσπάστη και Αυγή, από την απεργία. Μακάρι να οφειλόταν σε... παράλειψη.

Όμως, υπάρχουν στο "φάκελο" δημοσιεύματα μεταγενέστερα με αφορμή συνδικαλιστική ανακοίνωση 8/7/78-Ριζοσπάστης και την καταδίκη μου 30/3/79-Αυγή.

Είναι γεγονός ότι η Αυτόνομη και δυναμική συνολική μου αριστερή παρουσία/δράση, από τη Σχολή ΔΕΗ, δεν ικανοποιούσε. Είχε γίνει γνωστή και η απόλυσή μου από τη Σοκολατοποιΐα Παυλίδη, οργανώνοντας δυναμικά,την ίδρυση σωματείου αλλά δίχως... παράταξη πίσω μου (άλλωστε, τότε, δε γνώριζα καν ούτε την... έννοια των παρατάξεων).

Μπορεί λοιπόν να αξιολογήθηκε ότι, αυτή η πολιτικής μορφής απεργία, με προβάλλει περισσότερο και έπρεπε να υπάρξει "κουτσούρεμα".

Ή, να εντάσσεται και στο

(δυστυχώς σύνηθες διαχρονικά

και από αριστερές ηγετικές ελίτ)

τουλάχιστον ΔΕΝ επιδοκιμάζονται

έως και να... εξαφανίζονται:

Όποιος κι Ό,τι δεν είναι δικό μου, ό,τι δεν είναι ιδιοκτησία μου, δεν έχει την ταμπέλα και σφραγίδα μου, ό,τι δε γνωρίζω-δεν εντέλλομαι και δεν έχω εγκρίνει και κατευθύνει, καθένας που ξεφεύγει και δεν εξυπηρετεί επιλογές και εντολές μου, όποιος δεν μπορώ να εκμεταλλευτώ τις πράξεις του.

Κυρίως, αν οι πράξεις δεν υμνούν την κομματική συνείδηση/πειθαρχία αλλά επιβεβαιώνουν ισχυρή Αριστερή: Συνείδηση-αγωνιστικότητα-πρακτική-στάση- ήθος, θέληση-σταθερότητα..!

Πράξεις που αναδεικνύουν τη δυναμική και την αποτελεσματικότητα της πολιτικοποιημένης Αριστερής Κινηματικής Αυτονομίας και Αυτενέργειας, με πολύμορφη και πολύπρακτη συλλογικοποίηση (και όχι "μοναχικότητα" ή απομόνωση όπως... συκοφαντείται) έναντι της παθητικής -συχνά άπραγης/άεργης- απολιτικής ετερονομίας και ιμαντοποίησης.

Συγκρατούμαι, ακόμη, να δεχθώ ότι, η "εξορία" στη Ρόδο και η άρνηση για μετάθεση, είχαν, τουλάχιστον, "συνδικαλιστική" ανοχή.

Δεδομένη

και η αμφισβήτηση του αγώνα!

Βέβαια, όταν αποφάσιζα την Απεργία Πείνας, είχα συνείδηση ότι σε κάθε "περιβάλλον" και "πλευρά" θα προκαλούσα ΚΑΙ εκπλήξεις, απορίες, αρνήσεις, ερμηνείες, κριτικές, αμφισβητήσεις.

Κυρίως, όταν δε γνώριζαν τη σημασία και τους λόγους της Απεργίας.

Ή δε δέχονταν ή αμφισβητούσαν τέτοιες μορφές δράσης και αντίθεσης απέναντι στο κυρίαρχο καταπιεστικό πολιτικό Σύστημα. Σύστημα στο οποίο όμως μπορεί και να... πίστευαν ή να...υπηρετούσαν.

Ή να θεωρούσαν ότι τα δικαιώματα δε διεκδικούνται - δεν κατακτιούνται αλλά... παραχωρούνται ή "επιτυγχάνονται" με τα "μέσα" που το Σύστημα είχε καθιερώσει ως... αποκλειστικά για να δημιουργεί ενόχους-συνενόχους, άρα και ελεγχόμενους!

Άλλωστε, η όλη αγωνιστική μου πορεία, βρίσκεται συνεχώς κάτω από το μικροσκόπιο της αξιολόγησης-κριτικής-συμφωνίας-αμφισβήτησης. Κι αυτό αποτελεί ΔΥΝΑΜΗ!

Διακοπή ρεύματος ως μεθόδευση

για βίαιη σύλληψη

Οι συζητήσεις με δημοσιογράφους και οι συνεννοήσεις με διαπραγματευτές προς το Διοικητή ΔΕΗ Αγγελόπουλο, γινόταν από την ταράτσα της διπλανής πολυκατοικίας, στο ίδιο επίπεδο που βρισκόμουν εγώ στην κολώνα.

Η ΔΕΗ σύντομα έκοψε το ρεύμα, για... λόγους ασφαλείας, αν και εγώ εργαζόμουν υπό τάση, ήξερα να προστατεύομαι και τήρησα όλα τα μέτρα ασφαλείας.

Όμως, όπως μου εκμυστηρεύτηκε μάρτυρας κατηγορίας (ζητώντας και συγνώμη) αλλά και μαρτύρησε σαφώς κατά τη δίκη, παράγοντες εντός και εκτός ΔΕΗ, μετά τη διακοπή ρεύματος, καλούσαν επαγγελματίες και τους παρότρυναν πιεστικά να κάμουν καταγγελίες ότι κινδυνεύουν τα προϊόντα στους φούρνους (ψωμί, κεραμικά κλπ) ώστε να δικαιολογηθεί η επέμβαση του εισαγγελέα με εντολή βίαιης σύλληψης.

Πράγματι κάποια στιγμή, έχοντας εικόνα από... ψηλά, διαπίστωσα προετοιμασίες από αστυνομία και πυροσβεστική για ξαφνικό βίαιο κατέβασμα με γερανοφόρο και σύλληψη. Βιαζόταν, πριν συγκεντρωθεί κόσμος.

Αξιοποιώντας τη διακοπή ρεύματος, άφησα τις τραβέρσες με το μετασχηματιστή και ταχύτατα ανέβηκα στην κορυφή, ανάμεσα από τους αγωγούς, ώστε να εμποδίζεται γερανοφόρο να με πλησιάσει.

Τελικά, ανέστειλαν τη σχεδιασμένη... βία κι έτσι επέστρεψα χαμηλότερα.

Η συμπαράσταση ως στοιχείο..!

Όπως προαναφέρθηκε, η Πλατεία ήταν γεμάτη και η συμπαράσταση των Ροδιτών ήταν μεγάλη-έμπρακτη. Περισσότερο ενεργή, η φοιτητική.

Πολύ γρήγορα, με 300+ υπογραφές της Πλατείας, στάλθηκε τηλεγράφημα στη ΔΕΗ ζητώντας να ικανοποιήσει το αίτημα της μετάθεσης για σπουδές.

Η συμπαράσταση συνεχίστηκε και με δημοσιεύματα στον τοπικό και αθηναϊκό τύπο.

Υπήρχαν συνεχώς δημοσιεύματα στη Ρόδο και Αθήνα με συμπαραστάσεις, τα γεγονότα που αφορούσαν τις εξελίξεις μετά την απεργία, τις δίκες, τις τιμωρίες, καθώς και τις εργασιακές συνθήκες των εργαζόμενων στη ΔΕΗ και βέβαια την ανάγκη προγραμμάτων στελέχωσης και μετάθεσης των μη Ροδιτών.

Σημειώνω πως, επειδή τότε δεν είχα τη μετέπειτα σχέση, δεν έμαθα αν και πως ο Κερκυραϊκός τύπος και η τοπική ΕΡΤ αντέδρασε σαυτήν την πολιτική μου πράξη. Κι αυτό, τώρα το συνειδητοποιώ.

Επίκληση της συμπαράστασης

στη δίκη που, το 1979,

"συντάραξε" τη Ρόδο

για δύο Κυρίες που έκριναν

"ανατολίτικες συμπεριφορές"

Όμως, αυτήν τη σημαντική πράγματι συμπαράσταση την επικαλέστηκε ο Πρόεδρος του Δικηγορικού Συλ.Ρόδου το 1979 όταν υπερασπιζόμουν, στο ολονύκτιο(!!!) δικαστήριο, δύο Κυρίες οι οποίες ασκούσαν κριτική στους άντρες για "ανατολίτικη συμπεριφορά", με συνεντεύξεις τους σε αθηναϊκά περιοδικά.

Τις υπερασπίστηκα ΜΟΝΟΣ απέναντι στη συνολική ανδρικο/θεσμική "οργή" αφού ο τραγουδιστής Τάκης Βούης δήλωσε στις 3!!! το πρωί ότι δεν μπορεί να διακόψει την εργασία του σε κέντρο διασκέδασης. Ακόμη, ο δικηγόρος ήλθε από Αθήνα επειδή ο ντόπιος πήρε... άδεια απουσίας.

Προκάλεσαν, οι μη ροδίτισσες Κυρίες με την κριτική τους, πανανδρικοθεσμικό ξεσηκωμό με επικεφαλής το Δικηγορικό Σύλλογο Ρόδου και το Δεσπότη!!!

Οδηγήθηκαν έτσι οι Κυρίες στα δικαστήρια με πλήθος αγανακτισμένων ανδρών στην αίθουσα και στη γύρο πλατεία, στο Φαληράκι. Μια ολονύκτια δίκη που ξεκίνησε περίπου στις 10 το βράδυ ώστε να μειωθεί η παρουσία... αγανακτισμένων (το πρωί, μετά την ολονύκτια δίκη, είχα σοβαρό αυτοκινητιστικό ατύχημα).

Μου αποδόθηκε λοιπόν, κατά τη δίκη, από τον Πρόεδρο του ΔΣΡ (μετέπειτα Νομάρχη Κέρκυρας) αχαριστία που δε συντάσσομαι με τους... προσβεβλημένους άνδρες οι οποίοι μου συμπαραστάθηκαν στην απεργία πείνας.

Μια διευκρίνηση σε σχέση με την... αχαριστία:

Στο πλήθος που μου συμπαραστάθηκε στην Απεργία ήταν, φυσικά, και πολλές γυναίκες. Και με ρόλο! Αλλά αυτό, βέβαια, δεν ήταν ο λόγος της υπεράσπισης των διωκομένων δύο Κυριών στο δικαίωμά τους να ασκούν κριτική, ακόμη και με υπερβολές, υπέρ των γυναικών.

Ο λόγος ήταν η ΑΡΧΗ μου: Η υπεράσπιση δηλαδή των δικαιωμάτων (των όποιων και κυρίως) αδύναμων απέναντι στο φόβο (των όποιων) ισχυρών!

Σημειώνω ότι, στις συμπαραστάσεις σε αθηναϊκές εφημερίδες μετά την απεργία, ήταν και ένα πολύ ιδιαίτερο κείμενο από συμφοιτήτριά μου, την οποία όμως -και λόγω των συνθηκών- δε γνώρισα ποτέ. Πιθανολογώ ότι ήταν η, μετέπειτα, δολοφονημένη αγωνίστρια Σωτηρία Βασιλακοπούλου (αναζητώ το δημοσίευμα).

Και... σάτιρα

Υπήρξε και σατιρική αντιμετώπιση των γεγονότων από το τοπικό σατιρικό έντυπο "ΚΗΡΥΚΑΣ".

Έγραφε:

* Και φώναζε ο Ζωχιός από την κορυφή της κολώνας: Που είσαι μάνα μου να δεις το γιο σου πόσο ψηλά ανέβηκε!

* Μόλις ο Σουλούνιας άκουσε ότι ο Ζωχιός θα συναντήσει τον ΑγγελοΠΟΥΛΟ, φώναξε: Τι ζοχάδες έχει ο Ζωχιός να πάει στον ΑγγελοΠΟΥΛΟ; Εγώ πρέπει να συναντήσω τον ΑγγελοΠΟΥΛΟ..! (Σουλούνιας: Ροδίτης, πρόεδρος των ξενοδόχων πανελλαδικά, πιθανόν με διαφορετικές σεξουαλικές επιλογές).

Και μια ακόμη εικόνα

από τη δίκη στο Τριμελές

Όταν ξεκίνησα την απολογία μου στο Τριμελές Πλημ/κείο Ρόδου κιάρχισα να λέω για το... σάπιο κατεστημένο κλπ, βλέπω το δικηγόρο μου να πιάνει, διακριτικά αλλά γερά, το κεφάλι του κοιτάζοντάς με βαθιά στα μάτια.

Μετά που άκουσα τον καταπέλτη εισαγγελέα (ακόμη μου... βουίζει), κατάλαβα τι σήμαινε αυτή η αυθόρμητη κίνηση του Γ. Κατσιμπάρδη.

Αλλά, τότε μάθαινα ΚΑΙ για την... ανεξάρτητη Δικαιοσύνη.

Φοβάμαι όμως ότι, αν... γνώριζα και με τη νεανική... ορμή, ίσως να... εκρηγνυόταν το κεφάλι Κατσιμπάρδη από "ύμνους" και προς τη... Δικαιοσύνη!

Το 1979, υπερασπιζόμενος στη Ρόδο τις 2 Κυρίες που προανέφερα, είχα νέα εμπειρία δεχόμενος αφόρητη την πίεση και από την Έδρα, κυρίως τον Εισαγγελέα, περισσότερο για την ετυμολογία της κριτικής και την αιτιολογία της "κριτικής"!

Αυτές οι εμπειρίες, αλλά κυρίως η συνέχεια πλούσια γνώση και εμπειρία, με οδήγησαν το 2003 στην πρωτοβουλία για συγκρότηση «ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΓΙΑ ΕΚΦΡΑΣΗ ΚΑΙ ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΟΥ ΘΕΣΜΟΥ ΤΩΝ ΕΝΟΡΚΩΝ» ( https://autenergos.blogspot.com/2020/08/2003.html ) .

Κι ένα, από Βουλευτή, ξάφνιασμα!

Αργότερα από τα παραπάνω με πλησίασε ένας κυβερνητικός βουλευτής και, αφού με συνεχάρη για μια ακόμη πρωτόγνωρη τότε συνδικαλιστική πρωτοβουλία (να οργανωθεί δηλαδή από την ΤΔΕ/ΕΤΕ ΔΕΗ ομάδα αιμοδοσίας στο νοσοκομείο Ρόδου και με ιδιαίτερη ήδη προσφορά ώστε συνήθως, στις 7 πρωί, βρίσκαμε έξω από τη ΔΕΗ Ροδίτες που έρχονταν να ζητήσουν να προσφέρουμε αίμα), μου ψιθύρισε: Βρε παιδί μου, γιατί ταλαιπωρείσαι τόσο και δεν ήρθες σε μένα να σου τακτοποιήσω αμέσως τη μετάθεση..;

Επειδή δε "γνώριζα" ακόμη, τότε, τις "άλλες μεθόδους" για να πετύχεις αυτό που αποτελεί δικαίωμα, εκδήλωσα ξάφνιασμα με έντονη την απορία: Πώς μπορούσε να τακτοποιηθεί και μάλιστα αμέσως;

Το πλησίασμα άλλου να συγχαρεί για την αιμοδοσία, διέκοψε το διάλογο.

Όμως, την απάντηση μου την έδωσε πλούσια η μετέπειτα ζωή αφού μελέτησα, βίωσα σε βάθος και συγκρούστηκα με το άπειρο πλήθος των... μεθόδων... τακτοποίησης. Κυρίως, αναρρίχησης!

Και ακόμη ένα σχετικό γεγονός

με Βαλλιανάτο, μετά 10ετίες

Δύο περ. χρόνια πριν τη συνταξιοδότηση το 2007 (και απελευθερωθώ από τη χρόνια... κατάψυξη), διευθυντής στον ΟΑΠ ΔΕΗ τοποθετήθηκε (φυτεύτηκε ενώ ήταν γεροσυνταξιούχος) ο Ερ. Βαλιαννάτος ο οποίος ήταν κυρίαρχος Διευθυντής Προσωπικού ΔΕΗ στα χρόνια της "βίας" εναντίον μου, από τη Σχολή/ ΣΤΕΤ/ΔΕΗ-1976.

Ζήτησα να τον συναντήσω (ως άμεσο... Διευθυντή μου πλέον).

Δέχτηκε αλλά μέστησε στον προθάλαμο αρκετή ώρα (καψόνι;).

Όμως, δεν έφυγα γιατί:

"Απαιτώ- του είπα κοφτά- τη συγνώμη σου για τα όσα τραγικά μου από το 1976 που υλοποιούσες ή σχεδίαζες... Και γιατί υποχρεώθηκα και σε απεργία πείνας... Οφείλεις, τώρα, και διόρθωση..!".

Δεν ξαφνιάστηκε αλλά απόρησε πως και από που ξέρω.

Του απάντησα ότι, εκτός άλλων, ο τότε Γενικός Δ/ντής Διοικητικού Κελέκης, σε μια συνάντησή μας, μου είπε πως λυπάται που δεν μπορεί να κάμει κάτι για το δίκιο μου επειδή την όλη υπόθεσή μου τη διαχειρίζεται ο (υφιστάμενός του) Βαλλιανάτος και με ιδιαίτερο... πάθος..! Μάλιστα, με παρακάλεσε ο Κελέκης να μη δημοσιοποιήσω όσα μου ανέφερε και με τα οποία, είπε, διαφωνεί.

Όμως, ολοκλήρωσα στο Βαλιανάτο, τώρα μετά τόσες 10ετίες βρίσκω ευκαιρία να στα πω κατά πρόσωπο και παρά την... ισχύ ότι είσαι άμεσος διευθυντής μου! Να σου πω ότι... ξέρω! Να σε... προκαλέσω..!

Αυτονόητο πως δεν περίμενα ο Βαλιανάτος ούτε ότι θα ζητούσε συγνώμη μήτε ότι θα... διόρθωνε! Δεν είχε διαπράξει λάθη! Σαφή και συνειδητή πολιτική και επιλογή είχε διαπράξει/υλοποιήσει!

Η Απεργία Πείνας ανέδειξε

και ένα ευρύτερο πρόβλημα

ειδικά στα Νησιά

Ανεξάρτητα από τις παραπάνω προσωπικές εξελίξεις, με την Απεργία προβαλλόταν και δόθηκε η δυνατότητα ανάδειξης του προβλήματος που ταλαιπωρούσε πολλούς εργαζόμενους σε όλα τα Νησιά. Ιδιαίτερα στα πλέον απομονωμένα σε Αιγαίο και Ιόνιο. Αλλά και σε απομονωμένες περιοχές, πανελλαδικά.

Η χρόνια παραμονή τους εκεί, παρότι η καταγωγή από πολύ διαφορετικά μέρη της Ελλάδας και σε συνδυασμό με το κόστος ζωής λόγω και τουρισμού, των μετακινήσεων, την απομόνωση και τις αρνητικές συνθήκες που υποχρεώνονταν να ζουν, δε συγκινούσαν ιεραρχία και διοίκηση ΔΕΗ.

Για την... εξορία σε νησάκια, λαμβανόταν υπόψη και οι συνδικαλιστικές συμπεριφορές και τα πολιτικοκοινωνικά φρονήματα, έως... προπάππου!

Υπήρχε όμως η δυνατότητα, με προγραμματισμό για προσλήψεις στις 2 σχολές της ΔΕΗ, να λαμβάνεται υπόψη το στοιχείο της εντοπιότητας, να ορίζονται όρια παραμονής και να λήξουν τα βάσανα 10δων.

Ήδη, τη νεοσύστατη ΕΤΕ/ΔΕΗ την απασχολούσε το πρόβλημα αφού, στο πρωτόγνωρο και δυναμικό "Γενικό Συμβούλιο", οι εκπρόσωποι των ΤΔΕ το θέταμε έντονα.

Η Απεργία Πείνας λοιπόν έφερε στην επιφάνεια (εκτός τα της παιδείας και το καταπιεστικό Σύστημα) και αυτό το πρόβλημα, τονιζόμενο πλέον με έμφαση και συνδικαλιστικά.

Βρήκε όμως τη λύση του αργότερα.

Με άλλες συνδικαλιστικές μου ιδιότητες σε κεντρικά όργανα ΕΤΕ και ΓΕΝΟΠ, κρατούσα ζωντανό το πρόβλημα/αίτημα στα πλαίσια της συλλογικής βούλησης έως ότου επιτεύχθηκε λύση και πολλοί "καταπιεσμένοι" έβλεπαν σταδιακά την επιθυμία να γίνεται πραγματικότητα.

2 μορφές *Σχολών ΔΕΗ:

Σημαντικότατα φυτώρια

που την εκτίναξαν, πολλαπλά!

Η ΔΕΗ ίδρυσε 2 Τεχνικές Σχολές

στις οποίες οφείλει την εκτίναξή της συνολικά

ΑΛΛΑ

και το ότι έγινε ένα κέντρο

συνδικαλιστικού-πολιτικού-κοινωνικού

προβληματισμού-ενδιαφέροντος

και πολύμορφης δράσης!

1. Σχολή Μαθητείας: Ήταν 3ετής και οι Μαθητές προ στρατιωτικής θητείας.

2. Σχολές 7μηνης Ταχύρυθμης Εκπαίδευσης: Με απολυτήριο στρατού.

Συνδυαστικά με το γραπτό διαγωνισμό πρόσληψης, λαμβάνονταν υπόψη η φοίτηση σε τεχνικές σχολές, η εμπειρία κλπ.

Και από τις δύο μορφές των Σχολών αποφοιτούσαν

έτοιμα στελέχη, με πλούσια γνώση και εκπαίδευση,

κατευθείαν και δυναμικά στην παραγωγή.

Ο εξηλεκτρισμός της χώρας από το ένα άκρο στο άλλο, το άλμα του από τα πιο μικρά νησάκια έως τις ψηλότερες βουνοκορφές, η λειτουργική και οργανωτική ισχυροποίηση της ΔΕΗ, το ότι έγινε οικονομικός-κοινωνικός-τεχνολογικός-αναπτυξιακός - πολυεπιστημονικός γίγαντας, οφείλεται βασικά ΚΑΙ στων αποφοίτων των Σχολών:

- Τις ειδικές και γενικές γνώσεις, την εργατικότητα, τον επαγγελματισμό, την αλληλεγγύη, τη δυναμική, την ευσυνειδησία, τη θέληση και την πολύμορφη διακινδύνευση σε απίθανα δύσκολες και επικίνδυνες συνθήκες.

- Στην ισχυρή βούλησή τους (αποτέλεσμα και αυτό της συλλογικοποίησης και ζύμωσης μέσα στις Σχολές) και για μια πολύμορφα ισχυρότατη Δημόσια Επιχείρηση στην υπηρεσία και προς όφελος αποκλειστικά του λαού, δίχως καθόλου εξαιρέσεις!

Φυσικά, οφείλεται ο γιγαντισμός της και στον πλούτο πολλών τρις δρχ. που χρησιμοποιούσε άτοκα η ΔΕΗ (αντί να δανείζεται) για την πολύμορφη επενδυτική και όχι μόνο ανάπτυξής της, από το διακριτό -παγκόσμια- Σύστημα: "Ασφάλιση στον Εργοδότη".

Όμως, Σύστημα με πολύ υψηλές, τις υψηλότερες στην Ελλάδα, κρατήσεις ασφάλισης από μισθούς-συντάξεις.

Το Σύστημα αυτό κάλυπτε ασφαλιστικά το σύνολο των εργαζόμενων και συνταξιούχων ΔΕΗ.

Αλλά η ΔΕΗ διαχειριζόταν την τεράστια ασφαλιστική περιουσία των εργαζόμενων/ συνταξιούχων της για:

- τις επενδύσεις της (αντί να δανείζεται με υψηλά επιτόκια και εγγυήσεις)

- να εκτινάξει τη συνολική περιουσία της, την ανάπτυξή της και την οικονομία της Χώρας.

Όμως, και την ιδιαίτερη παρουσία της ΔΕΗ στη συνδικαλιστή-πολιτική-ιδεολογική και αγωνιστική σκηνή, στις Σχολές την οφείλει.

Βέβαια, όταν αναφερόμαστε στις Σχολές, δεν αφορά μόνο τους Σπουδαστές αλλά και άξιους πολιτικοποιημένους Δασκάλους, οι οποίοι συνέβαλλαν στη διαμόρφωση του όλου πνεύματος που στόλιζε την πορεία και δυνάμωνε τη ΔΕΗ.

Το ευρύ αίσθημα αλληλεγγύης

και η μονιμοποίηση

των 7 χιλιάδων συμβασιούχων.

Παρότι θα αναλυθεί στο 7ουπ, κρίνω πολύ αναγκαία μόνο δύο λόγια εδώ για το ιδιαίτερο-ευρύ αίσθημα αλληλεγγύης και όχι πνεύμα συντεχνιασμού τπου διαμορφωνόταν στις Σχολές, οι σπουδαστές των οποίων όμως ουσιαστικά αποφοιτούσαν ως μόνιμο προσωπικό.

Τα μεγάλα προβλήματα της κοινωνίας, σε αντίθεση με τη συντεχνιακή πρακτική, αναδεικνύονταν πολύτροπα-δυναμικά, πχ "φτηνό ρεύμα στο λαό", "κοινωνικοποίηση", "ανάπτυξη"...!

Αλλά, και προς τους εργαζόμενους που βρίσκονταν σε καταπιεστικές συνθήκες, η αλληλεγγύη ήταν στοιχείο συνείδησης, ζωντανή-διεκδικητική.

Σε όλες λοιπόν τις απεργίες μετά τη Χούντα, κυρίαρχο ήταν και το αίτημα μονιμοποίησης των 7 περίπου χιλιάδων ομήρων συμβασιούχων στη ΔΕΗ, πολλές των οποίων ήταν 2μηνες συμβάσεις και από βάθος 10ετίας.

Ήταν ένας τρόπος σκληρής και πολύμορφης εξάρτησης/εκμετάλλευσης/καταπίεσης, πολιτικής κακοποίησης και για ναναι ενεργός ενδοεργατικός/κοινωνικός αυτοματισμός απέναντι στους μόνιμους.

Όμως, το 1982, επήλθε θρίαμβος και κατακτήθηκε, με συλλογική σύμβαση της (βασικά "Σχολικής") ΓΕΝΟΠ, η μονιμοποίηση όλων, και των 7 χιλιάδων, συμβασιούχων.

Δε θα ξεχάσω ποτέ τις έκπληκτες-χαρούμενες-ζωγραφιστές εικόνες στα πρόσωπα αυτών των πολύχρονα πικραμένων-βασανισμένων-θλιμμένων-απελπισμένων!

Εικόνες που βίωσα με ιδιαίτερη ένταση το 1981 και στη μεγάλη ιστορική πορεία, των απολυμένων, από Πτολεμαϊδα-Αθήνα (πορεία την οποία... καταριέται για τις πολιτικές επιπτώσεις στο " Ώρες ευθύνης" ο Γ.Ράλλης ... )

Βέβαια, συνέβαλε καθοριστικά και σε αυτές τις εξελίξεις η Πολιτική Αλλαγή του 1981, με τη νίκη ΠΑΣΟΚ.

Όμως, το "Σύστημα" συνολικά, στην κυριολεξία σκύλιασε εναντίον της "απελευθέρωσης" χιλιάδων εργαζόμενων!

Ήταν από αυτά που εκτόξευαν το (πολύμορφο) πάθος του Συστήματος κατά του (ΤΟΤΕ) πολιτικοποιημένου-συνεπούς-αγωνιστικού- ΜΗ φθαρμένου- λίγο συντεχνιακού και με ικανά στοιχεία αυτονομίας Συνδικαλιστικού Κινήματος της ΔΕΗ: Της ΓΕΝΟΠ, πυραμιδικά!

Δολιοφθορά στη ΔΕΗ

και εφόρμηση των πιράνχας

Η ΔΕΗ βρισκόταν διαρκώς κάτω από την παρατήρηση αλλά και χρήση των ποικίλων (ακόμη και εσωτερικών) πιράνχας.

Και αυτό, επειδή συνεχώς το αναδεικνύαμε-καταγγέλλαμε-αναλύαμε, όργιζε το Σύστημα!

Όμως, όταν ολοκλήρωσε τον ιδιαίτερα δύσκολο και πολυδάπανο εξηλεκτρισμό της Χώρας, αφού εκτίναξε πολύμορφα την ανάπτυξη -δική της και της Χώρας- κι ενώ έπρεπε να κάμει επόμενα μεγάλα άλματα, εφόρμησαν τα ντόπια έως διεθνή ιδιωτικά αρπακτικά που καραδοκούσαν.

Καραδοκούσαν να τελειώσει ο ιδιαίτερα δύσκολος-κοστοβόρος εξηλεκτρισμός, να γίνει η γιγάντωσή της ΔΕΗ και, παχύτατη, την ξεκοκάλισαν.

Κατασπάραξαν, με την ιδιωτικοποίηση/μετοχοποίηση, τον τεράστιο πλούτο της, το Λαϊκό Πλούτο, αφού μεθοδεύτηκε, σταδιακά, η συκοφάντηση του Δημόσιου/ Αναπτυξιακού/Κοινωνικού χαρακτήρα της (μεγάλος μέρος αυτού του πλούτου ήταν η ενσωματωμένη ασφαλιστική περιουσία εργαζόμενων και συνταξιούχων ο οποίος, αν υπήρχε, σήμερα θα κρατούσε δυνατό τον ΕΦΚΑ, τη μεγάλη κατάκτηση).

Από το τραγικό... 1990!

Αυτή η κατασυκοφάντηση της ΔΕΗ (όπως και κάθε δημόσιου τομέα) πήρε οργανωμένη μορφή, με το "δολιοφθορικό", πολύτροπα σχεδιασμένο, ξεκίνημα από το 1990 (πόσα... τραγικά θυμίζει;;; Και, πόσα επαναλαμβάνονται;;;).

Η εφόρμηση δε των πιράνχας στη ΔΕΗ εντάθηκε με το νέο εγκληματικό του 1999, με τη μετοχοποίηση.

Παρότι η περιουσία της ΔΕΗ υπολογιζόταν σε 10δες τρις δρχ., την... ανακοίνωσαν στο χρηματιστήριο με το ποσό ΜΟΝΟ του 1,5 τρις (η "ενσωματωμένη περιουσία" του Ασφαλιστικού είχε υπολογιστεί επίσημα σε 13 τρις).

Έτσι, τα 10δες τρις της ΔΕΗ και του Ασφαλιστικού, δηλαδή του Λαού, κατασπαράχτηκαν σε μια... νύχτα από τους, κατ' ευφημισμόν, επενδυτές(!!!).

"Οργάνωσαν" κατ΄αυτόν τον τρόπο την (έως 2010 και κυρίως μετά το 2010) συνεχή άλωση της ΔΕΗ αφού ακολουθούν άλματα προς τη σκελέτωσή της ( φυσικά και του Ασφαλιστικού) με το συνεχές ροκάνισμά της από τα γνωστά αρπακτικά:

Τα κατά κυριολεξία, δηλαδή, πιράνχας που, με τα κλεμμένα από τους λαούς ή αγύριστα δανεικά, εμφανίζονται ως μέτοχοι-επενδυτές!

Επενδυτές, αλλά ΜΟΝΟ με κλεμμένα και ΜΟΝΟ να ξανακλέψουν!

Αξίζει μια έρευνα ναποδειχθεί ότι οι ιδιώτες, δήθεν παραγωγοί ή πάροχοι ρεύματος, ουσιαστικά "μοστράρουν" με τα πολύτροπα αρπαγμένα από τη ΔΕΗ.

ΑΛΛΑ, ΑΠΟ... ΠΟΙΟΥΣ ΝΑ ΕΡΕΥΝΗΘΕΙ;

Δυστυχώς, αυτά τα άλματα προς τη σκελέτωση υποστυλώθηκαν και από την τραγική, σταδιακά, ΣυνδικαλιστικοΠολιτικοΑγωνιστική και Αλληλέγγυα πλήρη "κατάρρευση": Της, και συντεχνιακής πλέον, ΓΕΝΟΠ, πυραμιδικά, την... κατάρευση!

Συνδυάστηκαν δε οι ποικίλες πιρανχοεπιθέσεις και με το σχεδιασμένο κλείσιμο των Σχολών για να εφορμήσει εύκολα και παντού ο εργολαβικός εμβολισμός.

Όμως, ας αφήσουμε την

εμβάθυνση- εμπλουτισμό

και αυτής της ανάλυσης στα:

"Ψηφίδες Βιογραφίας"