Αντισυνταγματικό κρίθηκε το «πλαφόν» Σιούφα. Ανοίγει ο δρόμος για την καταβολή αναδρομικών σε χιλιάδες υπαλλήλους που πήραν σύνταξη την τελευταία 15ετία |
Ανοίγει ο δρόμος για να καταβληθεί αναδρομικά ολόκληρο και όχι «λειψό», το εφάπαξ σε χιλιάδες υπαλλήλους της ΔΕΗ που συνταξιοδοτήθηκαν τουλάχιστον την τελευταία 15ετία, σύμφωνα με απόφαση που εξέδωσε χθες η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Με την απόφαση που αποτελεί κόλαφο για την κυβέρνηση και τη διοίκηση της ΔΕΗ, κηρύσσεται αντισυνταγματικός ο ασφαλιστικός νόμος Σιούφα 2084/92 και κατά το μέρος που θέσπισε «πλαφόν» στο εφάπαξ που δικαιούνται οι εργαζόμενοι της ΔΕΗ κατά την αποχώρησή τους από την υπηρεσία! Ετσι, η Ολομέλεια ΣτΕ, κατακρημνίζει τους αντισυνταγματικούς περιορισμούς στο εφάπαξ της ΔΕΗ (και παρεμφερών επιχειρήσεων), όπως ακριβώς έκανε πέρσι το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο (ΑΕΔ), καταργώντας το αντίστοιχο αντισυνταγματικό «πλαφόν» για τις τράπεζες.
Η απόφαση προκαλεί πονοκέφαλο στην κυβέρνηση και στη ΔΕΗ γιατί απαιτούνται τεράστια κονδύλια για την κάλυψη των αναδρομικών διαφορών και επειδή αποδοκιμάζει ως αντισυνταγματική την προηγούμενη ασφαλιστική μεταρρύθμιση της κυβέρνησης της ΝΔ της περιόδου 1990-1993 χρησιμοποιώντας ένα σκεπτικό ιδιαίτερα σημαντικό που θα αποτελέσει «ασπίδα» για τη μελλοντική προστασία πολλών εργαζομένων και συνταξιούχων.
Στη βαρυσήμαντη απόφαση του ΣτΕ υπογραμμίζεται ότι είναι αντίθετη στο Σύνταγμα η θέσπιση «πλαφόν» στο εφάπαξ βοήθημα των εργαζομένων, όταν έχει καθαρά ανταποδοτικό χαρακτήρα και τονίζεται, μεταξύ άλλων, ότι:
n Καθαρά ανταποδοτικό χαρακτήρα έχει το εφάπαξ που καταβάλλεται από ασφαλιστικό κεφάλαιο που σχηματίζεται αποκλειστικά ή κυρίως από εισφορές, είτε μόνο των ασφαλισμένων είτε και του εργοδότη που τους απασχολεί και μάλιστα ανεξάρτητα από το ύψος των εισφορών του εργοδότη.
n Τούτο διότι και οι εισφορές του εργοδότη καταβάλλονται με αφορμή τη σχέση εργασίας που τον συνδέει με τους ασφαλισμένους, αφού οι εργοδοτικές ασφαλιστικές εισφορές αποτελούν τμήμα του μισθού και υπολογίζονται επί των αποδοχών των εργαζομένων, όπως και οι ασφαλιστικές εισφορές των τελευταίων.
n Η επιβολή νομοθετικά ενός ανώτατου ορίου στο εφάπαξ παραβιάζει τη συνταγματικά κατοχυρωμένη αρχή της ισότητας, αφού αποτελεί αδικαιολόγητα δυσμενή διάκριση σε βάρος εκείνων των υπαλλήλων, που λόγω του μακρού χρόνου υπηρεσίας και των υψηλών αποδοχών τους, υποβλήθηκαν σε μεγαλύτερες κρατήσεις και παρ όλα αυτά με τον ν. 2084/92 προβλέπεται να πάρουν το ίδιο εφάπαξ με άλλους συναδέλφους που υποβλήθηκαν σε μικρότερες κρατήσεις.
Ομως το μέγεθος του εφάπαξ που υπολογίζονται με βάση τον χρόνο υπηρεσίας και τις αποδοχές του εργαζόμενου, οφείλει να είναι ανάλογο προς τις εισφορές που κατέβαλε ο καθένας.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΥΛΩΝΙΤΗΣ
Από Εθνος
08/11/2508 μ.Δ. (μετάΔημοκρατίας)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου