ΔΕΗ: Ένα ακόμη Εργατικό Ατύχημα. Αποτέλεσμα Διοικητικής και Συνδικαλιστικής αδιαφορίας και σκοπιμότητας! Τα λιγνιτωρυχεία Πτολεμαΐδας ΞΑΝΑπενθούν!

Υποκρισία! Υποκρισία! Υποκρισία!

Την έζησα στο μεγαλείο της όταν, αν και στο "ψυγείο" της ΔΑΠ κλπ, προσπάθησα να αναδείξω το τεράστιο πρόβλημα των Εργατικών Ατυχημάτων και των Επαγγελματικών Ασθενειών μέσα από τη διαδικασία του χαρακτηρισμού.

Οργάνωσα, συγκρούστηκα, υπονομεύτηκα!!!!

Παρά την υπονόμευση, έγιναν πολλά. Και μόνο τα σεμινάρια, έδωσαν νέα διάσταση κυρίως για αυτούς που πρώτη φορά άκουγαν.

Οι... υπονομευτές όμως "φρόντισαν" να "σταματήσουν" αυτή τη δυναμική που αναδείκνυε και άλλαζε: εγκληματική αδιαφορία έως σκοπιμότητες!

Ξέρετε ποιοι πρωτοστάτησαν; Άθλιες συνδικαλιστικές εκφάνσεις από ΓΕΝΟΠ έως Πρωτοβάθμια, ΚΕΣ και παράγοντες της... ΔΕΚΠ/Πρόληψη!!!

Ταυτόχρονα, κλάματα και βαρύγδουπες υποσχέσεις στις οικογένειες. Σε χήρες-ορφανά, ενώπιον του νεκρού.

Μετά; Εγκατάλειψη, αδιαφορία, "εκμετάλλευση" χήρας και ορφανών.

Τα ίδια... δάκρυα και... κραυγές βλέπω να συνεχίζονται πάνω στα κουφάρια των αδικοχαμένων!

Στιγμιαίες αντιδράσεις-κινητοποιήσεις για εντυπωσιασμό όπως κάνουν οι άθλιοι πολιτικοί που εκμεταλλεύονται.

Είναι τόσο βαριά "άρρωστο" το ΣΚ ( και) στη ΔΕΗ πυραμιδικά και τόσο αναξιόπιστο που η συνενοχή θεωρείται απλώς επιδερμικός χαρακτηρισμός!

Το παρακάτω από:  http://e-kozani.blogspot.gr/2013/01/38.html
 Πάνδημη η κηδεία του 38χρονου λιγνιτωρύχου Ν. Καραστογιάννη στην Πτολεμαΐδα

•  
•  
•  Απάντηση Γιάννη  Ζωχιού στο σχόλιο από το

  Νέο Κίνημα Εργαζομενων ΔΕη (http://www.facebook.com/izochios/posts/429034153835069)

  στη σχετική ανάρτησή μου για το νέο θανατηφόρο στη ΔΕΗ.

Συναδέλφισσες/Συνάδελφοι, 

 σας ευχαριστώ για το σχολιασμό και τις κρίσεις.

Διαπιστώνω ότι όπως εγώ αγνοώ τα πρόσωπα και τις μορφές οργάνωσης και δράσης από το "Νέο Κίνημα Εργαζομενων ΔΕη"   (αν και σας έχω ρωτήσει) το ίδιο και εσείς αγνοείτε εμένα και βέβαια πως έδρασα στα 31 χρόνια μου στη ΔΕΗ.

Η... νεότητά σας ίσως είναι ο λόγος!

Θα με ενδιέφερε πάντως να μάθω περισσότερα για το "Νέο Κίνημα".

Τώρα, στο παραπάνω θέμα που σχολιάζετε:

Οι υπηρεσιακές πρωτοβουλίες μου από το 1988 στη ΔΑΠ ήταν συνέχεια των προηγούμενων συνδικαλιστικών δράσεών μου με ΕΤΕ-ΓΕΝΟΠ-ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ- ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ

ΥΓΙΕΙΝΗΣ κλπ.

Στη ΔΑΠ λοιπόν πήρα πρωτοβουλίες να γίνουν (υπηρεσιακά) πράξη αυτά που μέχρι τότε προβάλλονταν, επιδιώκονταν, διεκδικούνταν από τις παραπάνω συλλογικότητες.

Δηλαδή, η ΤΥΠΙΚΉ ΔΙΕΚΠΕΡΑΊΩΣΗ της διαδικασίας χαρακτηρισμού από το Συμβούλιο Ασφάλισης, μετατράπηκε σε μια διαφανή διαδικασία ουσιαστικής δυναμικής οργάνωσης και δράσης, σύνδεσης με τη ΔΕΚΠ (Πρόληψη), ανάδειξης της ουσίας και της έννοιας του Εργατικού Ατυχήματος(ΕΑ) και της Επαγγελματικής Ασθένειας(ΕΑ), παρέμβασης στην επιμόρφωση Συμβουλίων, Επιτροπών κλπ, έκδοσης υπηρεσιακών εγκυκλίων, αντιμετώπισης της γραφειοκρατίας, αντιμετώπισης (με σύγκρουση) της αδιαφορίας έως ισχυρής άρνησης των Διευθυντών πανελλαδικά να αναγγείλουν ατυχήματα ή να ολοκληρώσουν τους φακέλλους για το χαρακτηρισμό, τροποποίησης των ΜΟΔ ώστε να αναδειχθούν και αποσαφηνισθούν οι έννοιες ΕΑ-ΕΑ και οι υποχρεώσεις των Διευθυντών (εδώ υπήρξε “σύγκρουση” με ΔΕΚΠ και προκλητική “απουσία” του ΣΚ), ουσιαστικής λειτουργίας ( και χωρίς “σκοπιμότητες”) του “Γραφείου” και της “Επιτροπής Έρευνας Εργατικών Ατυχημάτων” με τις εισηγήσεις στο Συμβούλιο Ασφάλισης αλλά και ισχυρής αντιμετώπισης “σκοπιμοτήτων” του ίδιου του Συμβουλίου, αντιμετώπισης των μεσαζόντων συνδικαλιστών που έβλεπαν τα ατυχήματα (κυρίως τα θανατηφόρα) ως τρόπο ρουσφετολογικής δράσης και “εξυπηρέτησης-εκμετάλλευσης” χηρών και ορφανών....

Εκείνο που λειτούργησε ακόμη δυναμικότερα ήταν η για πρώτη φορά πλατεία τεκμηριωμένη ενημέρωση και εμπέδωση των υποχρεώσεων της ΔΕΗ και των δικαιωμάτων όσων πάθαιναν Εργατικό Ατύχημα ή Επαγγελματική Ασθένεια καθώς και οι διαδικασίες διεκδίκησης.

Αυτή η συνοπτική ΥΠΗΡΕΣΙΑΚΉ δράση στη ΔΑΠ με 3-4 ΝΕΕΣ ένθερμες Συναδέλφισσες με θέληση και   γνώση

 (που “πιέζονταν” ή “παρεμποδίζονταν” από την ιεραρχία και έπρεπε να φροντίζω να μη τις θέτουν σε κίνδυνο οι δικές μου “πολλαπλές αντιπαραθέσεις” με ιεραρχίες και συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες), έγιναν ουσιαστικά “Κίνημα”.

Μέλη Εργασιακών Συμβουλίων, Επιτροπών, ΤΟΕ, ΤΔΕ κλπ που ενημερώνονταν κινητοποιήθηκαν, αξιοποίησαν και έδρασαν.

Όχι μόνο επίκαιρα συμβάντα αλλά ξεθάφτηκαν σοβαρότατα ατυχήματα του παρελθόντος που είτε δεν είχαν αναγγελθεί ποτέ είτε είχαν μείνει στην τυπική αναγγελία.

Εκεί όμως που υπήρξε “επανάσταση” ήταν στο θέμα των Επαγγελματικών Ασθενειών . Όχι μόνο “επιβάλλαμε” σχετική προσαρμογή των ΜΟΔ, την πανελλαδική ενημέρωση και ανάδειξη, αλλά αντιμετωπίσαμε και την άρνηση της ιεραρχίας στη ΔΕΗ να συνεργαστεί. “Μην ανοίγεις τους ασκούς του Αιόλου”, με πίεζαν.

Και είχαν δίκιο που επρόκειτο για... ασκούς για δεκαετίες “προστατευμένους” αλλά με θύματα τους εργαζόμενους.

Για όλα τα παραπάνω όχι μόνο ενημερωνόταν αλλά επιδιωκόταν η κινητοποίηση και ευαισθητοποίηση της πυραμιδικής ΓΕΝΟΠ (όλα τα πρωτοβάθμια) και του ΚΕΣ.

Η συνδικαλιστική “αδιαφορία” δεν περιγράφεται. Χαρακτηριστικό είναι και ότι ενίσχυαν την άγνοιά τους (το 99% στα συνδικαλιστικά ΔΣ αγνοούν τις... έννοιες) και με αλαζονική απουσία στην επιμόρφωση. Μόνο κλάματα και διθυράμβους πάνω από τους νεκρούς και μετά μόνο.... “εκμετάλλευση”. Το σημαντικότερο, όταν οργάνωναν ημερίδες (με αδιαφανή χρηματοδότηση!!! της ΔΕΗ) ποτέ δεν με κάλεσαν ως εισηγητή επειδή δεν έμενα σε τυπικές θεωρητικές εισηγήσεις αλλά εμπλουτίζονταν οι αναλύσεις μου με όσα τραγικά “συνέβαιναν” στη ΔΕΗ και κυρίως για τις σοβαρότατες ευθύνες Διοίκησης-Συνδικαλισμού.

Το ΚΕΣ και οι Εργατικοί Εκπρόσωποι στο Συμβούλιο Ασφάλισης στήριζαν την αδιαφορία και αποδυνάμωση του σημαντικού έργου στο Γραφείο Έρευνας της ΔΑΠ που στην πραγματικότητα δεν είχε διευθυντική “έγκριση” αλλά “ανοχή”.

Έτσι, όταν διαπιστώθηκε ότι οι ασκοί του Αιόλου άνοιγαν πολύ επικίνδυνα, αυτή η “ανοχή” διακόπηκε ακαριαία και η τυπική διευθυντική πράξη: το “ψυγείο” να γίνει “καταψύκτης” για μένα, είχε και την ανοχή έως στήριξη της αθλιότατης συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας και της (διαχρονικής) εκπροσώπησης στο Συμβούλιο Ασφάλισης(άλλη αθλιότητα αυτή).

Και βέβαια, με πολλαπλές ακόμη “επιπτώσεις” σε εμένα!

Πλήρωσα... σκληρά αυτή τη συνέπεια να κάνω υπηρεσιακή πράξη όσα διακήρυττα και διεκδικούσα με τις συνδικαλιστικές μου ιδιότητες.

Αν δεν υπήρχε η συνδικαλιστική αθλιότητα που υπηρετεί τα αφεντικά, άλλη θα ήταν η εικόνα (ΚΑΙ) στα Εργατικά Ατυχήματα και Επαγγελματικές Ασθένειες.

Το νέο ατύχημα της Πτολεμαϊδας είναι φυσική εξέλιξη της αδιαφορίας και σκοπιμότητας.

Φοβάμαι όμως ότι “αρέσει” η διαιώνιση των κινδύνων για τους εργαζόμενους ώστε  να ωφελούνται οι μέτοχοι της ΔΕΗ και να εκμεταλλεύεται η (διαχρονικά) επικίνδυνη συνδικαλιστική ελίτ: ΓΕΝΟΠ-Πρωτοβάθμιων. 
Στο Λεκανοπέδιο η εκμετάλλευση των εργαζόμενων είναι τραγική και ο εργατοπατερισμός θανάσιμος. 

Όταν η Συνδικαλιστική Γραφειοκρατική Ελίτ γίνεται το ισχυρότερο υποστύλωμα του Συστήματος των εκμεταλλευτών αφεντικών, τότε και οι εργαζόμενοι καταποντίζονται.

Αυτό βιώνουμε σήμερα ως κορύφωση ενός συνεχούς κατήφορου.

Στη ΔΕΗ, το ΣΚ βρίσκεται στο υψηλότατο βαθμό αναξιοπιστίας, διάβρωσης, υποταγής, υποτέλειας. Φοβάμαι και.... διαφθοράς.

Αν εσείς είστε “ΝΕΟ ΚΙΝΗΜΑ” οφείλετε να συγκρουστείτε και να το “ανατρέψετε” παρουσιάζοντας το ΝΕΟ που προβάλλετε.

Θα έχετε πλήρη στήριξη από πολλούς.

•  
•  
•  
•  
•