«PARADISE PAPERS»: «ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΕΚΤΟΣ ΝΟΜΟΥ» Του Γ. Παπασίμου

«PARADISE PAPERS»:

«ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΕΚΤΟΣ ΝΟΜΟΥ»

 

Του Γεωργίου Παπασίμου Δικηγόρου

Μέλους της «Πρωτοβουλίας 14^ης Μάη»

Οι τελευταίες αποκαλύψεις των λεγόμενων «Paradise Papers», που είναι συνέχεια των «Panama Papers», αναδεικνύουν και φωτίζουν την σοβαρή μετάλλαξη του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος. Τον τεράστιο, δηλαδή, «νεκρό» πλούτο, που αποθηκεύεται από τους παγκόσμιους «φεουδάρχες» – καπιταλιστές σε τραπεζικούς λογαριασμούς εξωχώριων εταιριών ή «οχήματα ειδικού σκοπού», που βρίσκονται σε εξωτικές τοποθεσίες – «φορολογικούς παραδείσους», όπως οι Παρθένοι Νήσοι, ο Μαυρίκιος, τα Νησιά Κέϋμαν, το Μακάο κ.λπ. Δεν είναι, όμως, μόνο αυτά τα εξωτικά μέρη, αλλά και άλλοι προορισμοί αποθήκευσης, πιο συμβατικοί. Χαρακτηριστική περίπτωση αποτελεί η Πολιτεία του Ντέλαγουερ στην Ανατολική Ακτή των Η.Π.Α., που πιθανολογείται, ότι σήμερα αποτελεί τον μεγαλύτερο «φορολογικό παράδεισο» του πλανήτη.

Αυτή η κατάσταση, που ευφυώς ονομάστηκε από κάποιους ως «καπιταλισμός εκτός νόμου», είναι αποτέλεσμα της προηγηθείσας συστηματικής παγκόσμιας απορρύθμισης των αγορών, μέσω της ιδεολογίας του νεοφιλελευθερισμού (παγκοσμιοποίηση), της γιγάντωσης του χρηματοπιστωτικού τομέα έναντι της πραγματικής οικονομίας και της πλήρους αποδυνάμωσης των παγκόσμιων ελεγκτικών μηχανισμών. Πιστοποιεί ακόμα και την πλήρη ενσωμάτωση της πολιτικής στην οικονομία, αφού, μεταξύ των άλλων, τα «Paradise Papers» δείχνουν την αφομοίωση της παγκόσμιας πολιτικής «ελίτ» στην παγκόσμια καπιταλιστική οικονομική ολιγαρχία, που ρέπει στην διαφθορά και την παρανομία. Δηλαδή, στην εκτεταμένη φοροδιαφυγή και φοροαποφυγή, που πλήττει βαρύτατα τα δικαιώματα, το παρόν και το μέλλον της πλειοψηφίας των ανθρώπων σε κάθε Κράτος, σε Δύση και Ανατολή, αφού μειώνει δραματικά τα δημόσια έσοδα για την χρηματοδότηση του Κράτους Πρόνοιας.

Πρόκειται για σοβαρή και ανήκεστο μετάλλαξη του καπιταλισμού, ο οποίος ενισχύει συνεχώς τα φεουδαρχικά του χαρακτηριστικά, δηλαδή τον έλεγχο της παγκόσμιας οικονομίας από ελάχιστους ανθρώπους ή πολυεθνικές, που είναι σε θέση να διαλύουν κοινωνίες και κράτη. Το βιώσαμε αυτό, άλλωστε, έντονα τα προηγούμενα χρόνια, με τη δραματική αύξηση του δημοσίου χρέους για να σωθούν οι Τράπεζες και να «εξευμενιστούν οι αγορές», με συνέπεια τη «γιγάντωση» και την μετατροπή σε κρίση χρέους, που στην Χώρα μας έχει λάβει εκρηκτικές διαστάσεις, όντας υπό «μνημονιακή κηδεμονία».

Στο εξαιρετικό βιβλίο «Καπιταλισμός Ζόμπι», ο σπουδαίος μαρξιστής Chris Harman, εν σχέσει με την εξέλιξη του παγκόσμιου καπιταλισμού, αναφέρει ότι: «Ο καπιταλισμός ήταν και είναι ένα ολοποιητικό-’’ολοκληρωτικό’’ σύστημα κατά ένα τρόπο που κανένας προηγούμενος τρόπος παραγωγής δεν υπήρξε, αναγκάζοντας ολόκληρο τον κόσμο να χορεύει στους ξέφρενους ρυθμούς του ανταγωνισμού και της συσσώρευσης. Όσο, όμως προχωρά σε αυτή τη διαδικασία ενσωμάτωσης, το σύστημα ως σύνολο συνεχώς αντιδρά πάνω στις ξεχωριστές διαδικασίες από τις οποίες εξαρτάται. Η σύγκρουση των κεφαλαίων αναγκάζει το καθένα απ’ αυτά να συσσωρεύει κατά ένα τρόπο που θα παράγει πτωτική πίεση πάνω στα ποσοστά κέρδους για όλα τους. Εμποδίζει το καθένα απ’ αυτά να είναι ακινητοποιημένο, ακόμα και αν περιστασιακά αντιλαμβάνονται την ερήμωση που επιφέρουν. Είναι ένα σύστημα που δημιουργεί περιοδική καταστροφή για όλους όσους ζουν μέσα σε αυτό, ένα τρομακτικό υβρίδιο μεταξύ τέρατος του Frankenstein και Δράκουλα, ένα ανθρώπινο δημιούργημα το οποίο ξέφυγε από τον έλεγχο και επιζεί καταβροχθίζοντας το ζωογόνο αίμα των δημιουργών του».

Ειδικότερα, όσον αφορά την Ελλάδα, θα ήταν έκπληξη αν αυτή έλειπε από τον κατάλογο της συλλογής και απόκρυψης του «νεκρού πλούτου». Και αυτό, γιατί η Ελληνική οικονομική ολιγαρχία, διαχρονικά, παρά το μικρό μέγεθός της, εν σχέσει με τα παγκόσμια δρώμενα, πρωτοστατεί στην εξαγωγή του εθνικού πλούτου της χώρας. Χαρακτηριστικά ήταν τα έγκυρα δημοσιεύματα του ξένου Τύπου, ότι προ της απαρχής της μεγάλης μνημονιακής κρίσης το 2010, είχε προηγηθεί η εξαγωγή πολλών δις ευρώ σε Ελβετικές τράπεζες και σε άλλους εξωτικούς «φορολογικούς παραδείσους», που τα αναβίβαζαν σε 600 δις ευρώ !!!!

Και ενώ η Χώρα και ο Λαός μας «καθεύδει προς την άβυσσο», δεν υπάρχει κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα ως προς την ανάκτηση μέρους αυτού του εξαχθέντος τεράστιου πλούτου. Αντ’ αυτού, έχει επιλεγεί η συνειδητή φορολογική εξόντωση των μικρομεσαίων στρωμάτων, όπως ανερυθρίαστα συνομολόγησε ο αναπληρωτής Υπουργός Οικονομικών. Αυτή η πολιτική, όμως, είναι εξόχως «μυωπική», αφού δεν υπάρχει, παράλληλα, οποιοδήποτε αναπτυξιακό σχέδιο για την παραγωγή νέου πλούτου, που θα μπορούσε να βγάλει την Χώρα μακροπρόθεσμα από την σημερινή καταστροφική κρίση.