Ο ΑΤΤΙΛΑΣ III ΠΡΟ ΤΩΝ ΠΥΛΩΝ Του Γ. Παπασίμου

Ο ΑΤΤΙΛΑΣ III ΠΡΟ ΤΩΝ ΠΥΛΩΝ

Του Γεωργίου Παπασίμου

Δικηγόρου

Site: http://www.gpapasimos.gr/    Twitter: @PapasimosG

Η αποστολή του «Πορθητή» και του γεωτρύπανου «Φατίχ» εντός της ΑΟΖ της Κύπρου, και ειδικότερα στα Οικόπεδα 4 και 5 νότια της Πάφου, που δεν έχουν ακόμα αδειοδοτηθεί από την Κυπριακή Δημοκρατία, αντικειμενικά συνιστά τρίτη εισβολή του Αττίλα στην μαρτυρική Μεγαλόνησο.

Τα ευχολόγια και οι ελπίδες, ότι δεν θα προχωρούσε η Άγκυρα, ανεξαρτήτως των τεχνικών της δυνατοτήτων, σε επιχείρηση γεώτρησης εντός της υφαλοκρηπίδας – ΑΟΖ της Κύπρου, αποδείχθησαν έωλες. Το προσωποπαγές νεοθωμανικό καθεστώς Ερντογάν έχει ήδη «διαβεί τον Ρουβίκωνα ποταμό» ως προς τις επιθετικές ενέργειες στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου (περιοχή από τον 28^ο Μεσημβρινό νότια της Ρόδου έως και τον 32^ο Μεσημβρινό δυτικά της Ρόδου), με στόχο να λάβει ισχυρά ανταλλάγματα από τον διαφαινόμενο υπόγειο πλούτο της περιοχής.

Είναι ιστορικά αποδεδειγμένο ότι η Τουρκία, στις στιγμές αδυναμίας του Ελληνισμού, επιχειρεί επιθετικές παράνομες ενέργειες, εγκολπώνοντας εθνικά τμήματά του. Το 1974, αξιοποιώντας τον προδοτικό και ηλίθιο ρόλο της Χούντας των Συνταγματαρχών, εισέβαλε στο Νησί της Αφροδίτης, χωρίς ουσιαστικά αντίσταση, κάνοντας αντί για απόβαση, επιβίβαση !!!

Σήμερα, δέκα χρόνια μετά την ανηλεή μνημονιακή κηδεμονία και την πρόσδεση στα δεσμά των δανειστών για τα επόμενα ενενήντα εννέα χρόνια με υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας, η Ελλάδα εμφανίζεται αποδυναμωμένη σε οικονομικό, πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο, αποτελώντας πάλι «ιδανικό θύμα» του τουρκικού πολιτικο-στρατιωτικού κατεστημένου.

Η κατάσταση της παράλληλης οικονομικής χρεοκοπίας και της μειώσεως της στρατιωτικής ισχύος της Ελλάδος, αποτελεί μέγιστο κίνδυνο για τον Ελληνισμό. Ειδικότερα, το εξοπλιστικό χάσμα μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, μεγεθύνεται συνεχώς και η ήδη ανατραπείσα ισορροπία δυνάμεων αναμένεται να επιδεινωθεί τα επόμενα χρόνια, κυρίως στο Ναυτικό και στην Αεροπορία (τυχόν ανάπτυξη των S-400 στην Τουρκία θα της δώσει την δυνατότητα να ελέγχει όλο το χώρο του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου). Ο λόγος γι’ αυτό, δεν είναι μόνο η οικονομική μας αδυναμία και η πρωτοφανής κακοδιαχείριση των στρατιωτικών κονδυλίων έως σήμερα, αλλά και η στρατηγική επένδυση της Τουρκίας στην δημιουργία μιας στιβαρής αμυντικής βιομηχανίας. Ενώ η Ελλάδα εισάγει σχεδόν το σύνολο των οπλικών συστημάτων της, η Τουρκία κατασκευάζει πλέον με δική της τεχνογνωσία περίπου το 70% των εξοπλισμών της, έχοντας μετατραπεί και σε εξαγωγική χώρα σύγχρονων τεχνολογικών οπλικών συστημάτων.

Για αυτό απαιτείται άμεσα η ενίσχυση της παραπαίουσας ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας, η ανακοπή της συνεχιζόμενης μείωσης της αποτρεπτικής δύναμης των Ενόπλων Δυνάμεων και η θεμελίωση ενός συνεκτικού σχεδίου αξιοποίησης σε στρατιωτικό επίπεδο του αρχιπελάγους του Αιγαίου, με σύγχρονα και έξυπνα όπλα, τα οποία πλέον δεν θα είναι προσαρμοσμένα στους ευρύτερους Νατοϊκούς σχεδιασμούς, με βάση τους οποίους έως τώρα δομήθηκε ο Ελληνικός Στρατός. Ενώ ξοδεύτηκαν τερατώδη σε σχέση με τα μεγέθη της Ελλάδας ποσά, δεν μπόρεσε αυτή να δημιουργήσει εκείνο το ισχυρό στρατιωτικό εργαλείο, που θα απέτρεπε κάθε προσπάθεια προσβολής των νόμιμων δικαιωμάτων της στον άξονα Θράκης – Αιγαίου – Κύπρου – Ανατολικής Μεσογείου.

Από τις εξελίξεις αυτές, συνάγεται ότι δεν υπήρξε όλα αυτά τα χρόνια από την πλευρά του Ελληνισμού σοβαρή και συνεκτική προετοιμασία για την αντιμετώπιση των τουρκικών κινήσεων. Οι σπασμωδικές αντιδράσεις με βασικό στοιχείο τον κατευνασμό, είναι πλέον προβλέψιμες και αδιάφορες από την τουρκική πλευρά. Χαρακτηριστικό στοιχείο αυτού αποτελεί το γεγονός, ότι η Ελλάδα δεν έχει καταθέσει στον Ο.Η.Ε. τις συντεταγμένες των εξωτερικών ορίων της ελληνικής υφαλοκρηπίδας για μην προκαλέσει τους Τούρκους. Την ίδια ώρα, όμως, η Τουρκία έχει καταθέσει χάρτες και συντεταγμένες, με τις οποίες, κατά πλήρη παράβαση του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας, διεκδικεί τεράστιες θαλάσσιες περιοχές νότια και νοτιοανατολικά της γραμμής Καστελόριζο – Ρόδος – Κάρπαθος – Κάσος – Κρήτη.

Ενώ ο Ελληνισμός διέρχεται μία εκ των κρίσιμων ιστορικών στιγμών, εντυπωσιάζει το γεγονός της τρομακτικής αφασίας του πολιτικού προσωπικού εξουσίας, που περί άλλων τυρβάζει. Έτσι, από τον δημόσιο λόγο απουσιάζει οποιαδήποτε σοβαρή συζήτηση για την ανάγκη συγκρότησης ενός ρεαλιστικού και συνεκτικού δόγματος εθνικής αποτρεπτικής στρατηγικής. Αντίθετα, αυτό το πολιτικό προσωπικό είναι επιρρεπές στην δημιουργία εύκολων φαντασιώσεων περί ισχυρών συμμαχιών (ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, Ισραήλ, Ευρώπη), που θα απέτρεπαν την δήθεν απομονωμένη Τουρκία από επιθετικές ενέργειες. Για μια φορά ακόμα αποδείχθηκε, ότι αυτές αποτελούν «κούφιο αέρα», αφού κανείς δεν πρόκειται να σώσει τη χώρα μας σε μια δύσκολη στιγμή, παρά μόνο η ίδια, εάν είναι έτοιμη.