Γιώργος Ζουπάνος: 2η φορά θύμα! Εξισώθηκε με το θύτη του από την "τυφλή" ο πανεπιστημιακός, ο διακεκριμένος επιστήμονας , ο κοινωνικός αγωνιστής!

Γιώργος Ζουπάνος: 

 2η φορά θύμα! 

Εξισώθηκε με το θύτη του  

από την "τυφλή δικαιοσύνη" 

ο πανεπιστημιακός, ο διακεκριμένος επιστήμονας,

 ο κοινωνικός αγωνιστής! 

Μετά τη βία που υπέστη και την 7χρονη ταλαιπωρία στα δικαστήρια, ο Κύριος Γ. Ζουπάνος, η επιστημονική προσωπικότητα με διεθνές κύρος,  έγινε 2η φορά θύμα.

Αυτή τη φορά από τη δικαιοσύνη που, παρά την αθωωτική πρόταση του Εισαγγελέα, το δικαστήριο τον εξίσωσε με το θύτη, επιβάλλοντας και σε αυτόν 4μηνη φυλάκιση. 

Όσα διαδραματίστηκαν  στο δικαστήριο έχουν μπει στη διαδικασία της ανάλυσης και   σκληρής κριτικής.

Δεν είναι απλώς προσωπικό  θέμα ο ξυλοδαρμός που υπέστη το 2008  ο Γ. Ζουπάνος από εκπρόσωπο  νυχτομάγαζου και "φουσκωτούς" που καθοδηγούσε   κατά την κινητοποίηση του Δήμου Ελληνικού και κατοίκων  στην Παραλία.

Στο δικαστήριο κρίνονταν ιδιαίτερα σημαντικοί κοινωνικοί αγώνες  ενάντια στις καταπατήσεις δημόσιας  περιουσίας.

Ο ξυλοδαρμός του Γ.Ζουπάνου ήταν ξυλοδαρμός ενάντια του συνόλου των  αγωνιζομένων και της Αυτοδιοίκησης.

Επομένως και η ποινή  4μηνης φυλάκισης, και μάλιστα εξισωμένη με αυτήν του θύτη-εκπροσώπου,   ουσιαστικά στρέφεται   κατά των κοινωνικών αγώνων, των κινημάτων, της αυτοδιοίκησης  και των δικαιωμάτων τους.

Ήδη, εκδηλώνονται αντιδράσεις για τη δικαστική απόφαση αλλά και συνεχίζονται  διαχρονικές  συμπαραστάσεις στον Γ. Ζουπάνο από πανεπιστημιακούς, φορείς και βέβαια τη Γενέτειρά του την Κέρκυρα και τους Απόδημους Κερκυραίους και φορείς τους όπως η Ομοσπονδία Κερκυραϊκών Συλλόγων Αττικής την οποία κοσμεί και ως ιστορικό στέλεχος.

 Παρακάτω παρουσιάζονται ορισμένα κείμενα

 σχετικά με τη δίκη αλλά και το ιστορικό της

 υπόθεσης:

Ποιος μας 

προστατεύει 

από τους νονούς της νύχτας;

 Konstantinos Anagnostopoulos

Πως θα αιθανόσαστε αν, υποθετικά, βρισκόσαστε σε μία αίθουσα δικαστηρίου ως απλός πολίτης και παρακολουθούσατε μία δίκη όπου δικάζονται από τη μία ένας διεθνώς καταξιωμένος επιστήμονας για το χαρακτήρα του οποίου έχουν γράψει κάτοχοι βραβείου Νόμπελ και από την άλλη άνθρωποι της νύχτας υποστηριζόμενοι από ψευδομάρτυρες με ανύπαρκτα στοιχεία και αποδείξεις και να βλέπατε ότι το δικαστήριο απαξιώνοντας εμφανώς και επιδεικτικά την επιστημονική ταυτότητα και τον επιστημονικό λόγο, αξιολογεί και δικαιώνει το λόγο της νύχτας;
 Όταν οι μάρτυρες από τη μία μεριά είναι ακαδημαϊκοί, δήμαρχοι και βουλευτές και από την άλλη, άνθρωποι των μαγαζιών της παραλίας που δε διστάζουν να ψεύδονται και να αλλάζουν την κατάθεσή τους από το ένα λεπτό στο άλλο χωρίς ντροπή μπροστά στο ακροατήριο κάθε φορά που διαψεύδονται, και ένας νέος, έξυπνος και συμπαθέστατος ως προς την όψη δικαστής, να κρίνει στο δια ταύτα πως ο λόγος και των δύο πλευρών είναι ισοβαρής;
Όταν έχεις την ατυχία ο δρόμος της ζωής σου να διασταυρωθεί με άνθρωπων που κυκλοφορούν σε αστυνομικά τμήματα σα να είναι το σπίτι τους, ελπίζεις ότι μπορείς να καταφύγεις για προστασία σε πολιτειακούς θεσμούς που μπορούν να σε προστατεύσουν. Και όταν βλέπεις ότι τέτοιοι άνθρωποι κυκλοφορούν με την ίδια άνεση και στα δικαστικά μέγαρα, μια αίσθηση πίκρας και αηδίας κάθεται στο βάθος του στομαχιού σου. Και το αίσθημα της δικαιοσύνης προσβάλλεται στα θεμέλιά του: Αν αυτό συμβαίνει κάτω από τέτοιες συνθήκες, τι ελπίδες έχεις όταν είσαι ο τυχαίος πολίτης όπου κανένα πρόσωπο κύρους δε θα έρθει να πει ένα καλό λόγο για σένα;
Αυτός ο νέος άνθρωπος πάνω στην έδρα θα μου μείνει αξέχαστος. Μου έστειλε το σαφές μήνυμα ότι αν τολμήσω να αρθρώσω λόγο απέναντι στον υπόκοσμο δε θα βρω προστασία ούτε από αυτόν. Και αυτό πονάει περισσότερο γιατί σε νέους σαν αυτόν θα μπορούσα να εναποθέσω τις ελπίδες μου ότι κάτι καλύτερο μπορεί να έρθει από μια νέα, αδιάφθορη γενιά  να αλλάξει αυτή τη ρημαγμένη χώρα.

Posted 4 days ago by Konstantinos Anagnostopoulos

"Εξίσωση του θύτη 

και του θύματος

Δίκη παρωδία χαρακτηρίζουν όλοι όσοι παραβρέθηκαν της Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου στην αίθουσα του δικαστηρίου προκειμένου να παρακολουθήσουν την εκδίκαση της υπόθεσης του ξυλοδαρμού του καθηγητή του ΕΜΠ κ. Γεωργίου Ζουπάνου από τον εκπρόσωπο των νυχτομάγαζων κατά την κινητοποίηση δήμου και κατοίκων τον Μάιο του 2008 στην παραλία Ελληνικού.

Μετά από μια πολύωρη ακροαματική διαδικασία ξεχωριστά των δύο μηνύσεων το δικαστήριο έκρινε ενόχους και επέβαλε την ίδια ακριβώς ποινή και στο θύτη και στο θύμα (5 μήνες φυλάκιση με αναστολή). Το αποτέλεσμα εξέπληξε αρνητικά τους πάντες, αφού η εισαγγελέας είχε προτείνει τη μεν απαλλαγή του Γ. Ζουπάνου από την κατηγορία της βαριάς σωματικής κάκωσης και τη δε μετατροπή της κατηγορίας του Γιαννόπουλου για ελαφριά σωματική κάκωση σε πταίσμα που οδηγούσε σε απαλλαγή λόγω της παρέλευσης οκτώ ετών.

Ο τρόπος όμως εκδίκασης από τη έδρα ήταν αυτός που εξέπληξε ιδιαιτέρως από την αρχή. Ο πρόεδρος δε δέχτηκε τη συνεκδίκαση των δύο μηνύσεων και από την πρώτη στιγμή επέδειξε επιθετική, ειρωνική και άκρως απαξιωτική συμπεριφορά εναντίον όλων των μαρτύρων υπεράσπισης του κ. Ζουπάνου και της συνηγόρου του, Γιάννας Κούρτοβικ.

Χαρακτηριστικά της συμπεριφοράς του ήταν οι φωνές, οι απαγορεύσεις, τα ειρωνικά σχόλια και τα χτυπήματα του χεριού του πάνω στην έδρα, κάθε φορά που κάποιος από τους μάρτυρες έλεγε κάτι που προφανώς τον ενοχλούσε. Μάλιστα ο πρόεδρος έφτασε στο σημείο να διακόψει τη δίκη δύο φορές λόγω της έντασης την οποία ο ίδιος δημιούργησε μέσα στην αίθουσα αλλά και να φτάσει τη συνήγορο Γ. Κούρτοβικ στα όρια της παραίτησης. Εξαιρετική εντύπωση προκάλεσαν εξάλλου και ο τρόπος αντιμετώπισης του πρώην δημάρχου Ελληνικού – Αργυρούπολης, Χρήστου Κορτζίδη κατά την κατάθεσή του και οι αντιδράσεις της έδρας κάθε φορά που οι μάρτυρες αναφέρονταν στα γεγονότα πριν τον ξυλοδαρμό κατά τη μεγάλη κινητοποίηση στην παραλία Ελληνικού που είχε πραγματοποιηθεί ένα χρόνο ακριβώς μετά το ξήλωμα της περίφραξης και το άνοιγμα της ελεύθερης πλαζ. Ιδιαιτέρως ενοχλημένος έδειξε και κάθε φορά που η συνήγορος ρωτούσε τους μάρτυρες υπεράσπισης του Γιαννόπουλου απαγορεύοντας στην κυριολεξία τις περισσότερες ερωτήσεις προς αυτούς. Αλγεινή εντύπωση προκάλεσε και η απουσία όλου του υπερασπιστικού υλικού που είχε κατατεθεί στη Εισαγγελία από τον Γ. Ζουπάνο, κάτι που έγινε για τρίτη φορά χωρίς καμία δικαιολογία.

 

"Δικανικές απορίες και ανησυχίες ενός πολίτη

Είναι κοινός τόπος ότι αποφάσεις δικαστηρίων, αλλά και νομοθετικών σωμάτων, έρχονται μερικές φορές σε ευθεία σύγκρουση με αυτό που ονομάζεται «κοινό περί δικαίου αίσθημα». Και οι λόγοι ποικίλουν. Η «δικαιοσύνη» συνήθως δεν είναι αδιάφορη μπροστά σε ταξικές διαφορές ή πολιτικές εντάξεις. Ωστόσο, άλλες φορές το «κοινό περί δικαίου αίσθημα» αγνοεί το «γράμμα του νόμου», αδυνατεί να συλλάβει λεπτομέρειες υπαγωγικών δικανικών συλλογισμών, παρασύρεται από λογικές πλάνες, κ.λπ. Όμως η δίκη που παρακολούθησα πρόσφατα δεν εμπίπτει σε μια τέτοια περίπτωση. Αντίθετα, αποτελεί υπόδειγμα περίπτωσης στην οποία η απόφαση του δικαστηρίου αδικεί κατάφωρα τον κατηγορούμενο. Ή, τουλάχιστον, αυτό θα υποστηρίξω με όσα επιχειρήματα θα μπορούσε να παρατάξει ένας κοινός πολίτης, αφού αφηγηθώ το ιστορικό της υπόθεσης.

Το Μάη του 2008, ο τότε Δήμαρχος Ελληνικού – Αργυρούπολης, κ. Χ. Κορτζίδης, είχε καλέσει πολίτες σε συγκέντρωση ώστε να ανακτηθούν παραλίες του Δήμου που παρανόμως είχε «οικειοποιηθεί» κάποιο κέντρο νυχτερινής, αλλά όχι μόνο, διασκέδασης και εστίασης (στο εξής, «Κατάστημα»). Στην εν λόγω συγκέντρωση είχε παραστεί ο Καθηγητής Θεωρητικής Φυσικής των Στοιχειωδών Σωματιδίων του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, κ. Γ. Ζουπάνος (στο εξής, απλώς «Ζ») ως κάτοικος της περιοχής. Το τι ακριβώς συνέβη εκεί τότε δεν μπορώ να βεβαιώσω μια που δεν ήμουν παρών. Θα περιοριστώ όμως σε εκείνα τα γεγονότα που δεν αμφισβητήθηκαν από κανένα διάδικο ή το ίδιο το δικαστήριο. Υπήρξαν διαπληκτισμοί και συμπλοκές που η κοινή γνώμη πληροφορήθηκε από δημοσιεύματα στον τύπο και αναφορές στα ΜΜΕ. Ο Ζ υπήρξε θύμα βίαιης επίθεσης –οι σωματικές βλάβες που έφερε μετά τα συμβάντα έχουν βεβαιωθεί με έγκυρες ιατρικές γνωματεύσεις– και κατέθεσε μήνυση κατά ενός υπαλλήλου του Καταστήματος (στο εξής, απλώς «Υ»). Και την επόμενη ημέρα ο ίδιος ο Υ κατέθεσε μήνυση κατά του Ζ για βαριές σωματικές βλάβες! Μετά από πολλαπλές αναβολές που κράτησαν σχεδόν οκτώ χρόνια, οι δυο μηνύσεις εκδικάστηκαν διαδοχικά σε μονομελές πλημμελιοδικείο την 28/9/2015. Και οι αποφάσεις ήταν «αξιοθαύμαστα συμμετρικές»: τόσο ο Ζ όσο και ο Υ καταδικάστηκαν για απλές σωματικές βλάβες σε ολιγόμηνη φυλάκιση με τριετή αναστολή.

Αλλά αυτή η «συμμετρία» στις αποφάσεις δικαιολογείται μόνο από μια αντίστοιχη συμμετρία στα δεδομένα (τεκμήρια, μαρτυρίες, προσωπικότητα και πρότερος βίος των εναγόντων και των εναγομένων, κ.λπ.) που συγκροτούν τη βάση για λήψη απόφασης. Και τέτοια συμμετρία καταφανώς δεν υπήρχε!

Δεν υπήρχε γιατί ο Υ, που μήνυσε τον Ζ για βαριές σωματικές βλάβες, δεν προσκόμισε ποτέ κάποια ιατρική βεβαίωση που να τεκμηριώνει τις βλάβες αυτές. Το δικαστήριο απλώς βασίστηκε σε μάρτυρες κατηγορίας που «έτυχε» όλοι να έχουν κάποια οικονομική σχέση, υπαλληλική ή άλλη, με το Κατάστημα.

Δεν υπήρχε γιατί αυτές οι μαρτυρίες εύλογα θα μπορούσαν να αμφισβητηθούν ως προς την αξιοπιστία τους από οποιονδήποτε απλώς παρακολουθούσε προσεκτικά. Και τούτο για δυο κυρίως λόγους. Αφενός, υπήρχαν αντιφάσεις, αοριστίες και υπεκφυγές. (Μάρτυρας βεβαίωσε ότι όλοι όσοι εμφανίζονται σε μια φωτογραφία είναι υπάλληλοι του κέντρου διασκέδασης δηλώνοντας, όμως, σε επόμενη ερώτηση, ότι δεν είναι σε θέση να αναγνωρίσει κανέναν! Άλλοι αυτόπτες μάρτυρες είχαν έκδηλη δυσκολία να πουν σε ποιο σημείο του σώματος ακριβώς και πώς κτύπησε ο Ζ τον Υ, κ.ά.). Αφετέρου, το (σχεδόν) κοινό αφήγημα μαρτύρων κατηγορίας στερούνταν πιθανοφάνειας και ήταν εμπνευσμένο, μάλλον, από κινηματογραφικές ταινίες του τύπου «Πολύ σκληρός για να πεθάνει»: ο Ζ, περίπου 57 ετών ετών τότε, υποτίθεται ότι διέσπασε μόνος του ένα κλοιό των ΜΑΤ και ένα κλοιό από εργαζομένους του Καταστήματος προτού επιτεθεί φραστικά σε μια υπάλληλο και σωματικά στον Υ.

Θα μπορούσε κανείς να προσθέσει πολλά άλλα «δεν υπήρχε» για να καταδείξει ότι η απαγγελία ίδιας ποινής στους Ζ και Υ αποτελεί κατάφωρη αδικία κατά του Ζ – όπως ότι ο Ζ είναι ένας διεθνώς αναγνωρισμένος ερευνητής της θεωρητικής φυσικής που χαίρει της εκτίμησης και της φιλίας συναδέλφων του από όλο τον κόσμο (μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται πολλοί Νομπελίστες), ένας δάσκαλος για πάνω από τριάντα χρόνια που έχει επάξια κερδίσει τον σεβασμό των φοιτητών του, καθώς και ένας πολίτης που ποτέ στο παρελθόν δεν είχε απασχολήσει τη διακαιοσύνη. Αλλά δεν θα επεκταθώ σε τέτοια ζητήματα για να μην κατηγορηθώ για μεροληψία από συναδελφικά ή, ακόμη, και «ταξικά» κίνητρα. Επίσης δεν θα κρίνω αναλυτικά τη στάση του κ. Προέδρου του μονομελούς πλημμελιοδικείου που αρνήθηκε να λάβει υπόψη κείμενα υποστήριξης του Ζ (βασισμένα στον βίο και σε απόψεις για την προσωπικότητά του), που αρνήθηκε να εμπιστευθεί (όπως συνηθίζεται) την κ. Συνήγορο του Ζ όσον αφορά την ταυτοπροσωπία μαρτύρων (ζήτησε ταυτότητα από τον πρώην Δήμαρχο κ. Χ. Κορτζίδη προτού αυτός καταθέσει ως μάρτυρας υπεράσπισης), που περιόριζε την άσκηση του δικαιώματος της κ. Συνηγόρου του Ζ να υποβάλλει ερωτήσεις προς τους μάρτυρες με αποτέλεσμα να την εξωθήσει στην απειλή να αποχωρήσει, κ.ά. Και δεν θα το κάνω, όχι από κάποιο «άκριτο σεβασμό» προς τους θεσμούς και τους εκπροσώπους τους, αλλά γιατί θα δεχθώ ότι δεν έχω γνώση τέτοιων δικανικών ζητημάτων.

Θα αρκεστώ να παραθέσω ένα τελευταίο στοιχείο από την εκδίκαση της υπόθεσης κατά του Ζ που δημιουργεί ισχυρότατες αμφιβολίες για την ορθότητα της τελικής απόφασης: η κ. Εισαγγελέας, κατά την αγόρευση της, πρότεινε την απαλλαγή του Ζ με το σκεπτικό ότι δεν στοιχειοθετείται η κατηγορία! Και, ακόμη και εάν παραβλέψουμε το γεγονός ότι συνήθως ο Εισαγγελέας είναι αυτός που κρατά την πιο αυστηρή στάση απέναντι στον κατηγορούμενο, το πρόβλημα παραμένει: δυο, κατά τεκμήριο και εκ θέσης, «ειδικοί» πάνω σε τέτοια ζητήματα διαφώνησαν ως προς την ενοχή του κατηγορούμενου. Αυτό καθιστά ακόμη πιο προφανές ότι το «κοινό περί δικαίου αίσθημα» έχει λόγο σε αυτή την περίπτωση. Όπως έχει λόγο και κάθε πολίτης που μπορεί βάσιμα πλέον να ανησυχεί ότι ικανή συνθήκη για να καταδικασθεί σε ένα δικαστήριο είναι να καταθέσουν εναντίον του κάποιοι «μάρτυρες».

Σαν να μην πέρασε μια μέρα

 

 αν και έτρεξαν οκτώ χρόνια.

  

Όσοι θυμούνται τον αγώνα που ξέσπασε το 2007 για ελεύθερες παραλίες στο Ελληνικό και επιβολή της νομιμότητας απέναντι στα νυχτομάγαζα της περιοχής, είχαν τη δυσάρεστη έκπληξη να ζήσουν μέσα σε δικαστική αίθουσα την αναβίωση ενός καθεστώτος που συνεχίζει να δείχνει αλλεργία στις διεκδικήσεις των πολιτών, μπλοκάρει την απόδοση του Δικαίου και ζει για την στιγμή που θα καταφέρει να εξισώσει το θύμα με τον θύτη.

Μια τέτοια εξίσωση (αλλιώς κακοδικία) υποχρεώθηκε να βιώσει ο καταξιωμένος καθηγητής του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου της Σχολής Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών Γιώργος Ζουπάνος. Οι ακαδημαϊκές του διακρίσεις θα μπορούσαν κάλλιστα να γεμίσουν ολόκληρους τόμους - εκείνος όμως επέλεξε τότε να μην μείνει σε αυτά αλλά να κατέβει μαζί με τους συμπολίτες του και να συμπαρασταθεί στους αγώνες κατά της καταπάτησης των παραλιών του Ελληνικού από νυκτερινά κέντρα.

Στις 25 Μαΐου 2008, πλήθος πολιτών κατέβηκαν στην παραλία που είχε πάψει έναν χρόνο πριν να είναι σιδερόφραχτη για να βοηθήσουν στον καθαρισμό της ενόψει καλοκαιριού. Στη συνέχεια ακολούθησαν την δημοτική αρχή που πήγε να σφραγίσει για μια ακόμη φορά διπλανό νυκτερινό κέντρο που συνέχισε να λειτουργεί παρά τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης. Το αποτέλεσμα ήταν ο καθηγητής Ζουπάνος να βρεθεί στο έδαφος, χτυπημένος στο κεφάλι και το σώμα και στη συνέχεια να δεχθεί αντι-μήνυση από υπάλληλο του κέντρου που υπεδείχθη ως αίτιος. Για να έρθει στις 28 Σεπτεμβρίου 2015, μετά από αλλεπάλληλες αναβολές, ένα Μονομελές Πρωτοδικείο να του επιβάλει την ίδια ποινή με εκείνη που επέβαλε στον θύτη.

Οσα προηγήθηκαν της εκδίκασης, όπως οι συνεχείς απώλειες των αποδεικτικών στοιχείων που προσκόμισε η πλευρά Ζουπάνου θα μπορούσαν να προοιωνίσουν το αποτέλεσμα. Αλλά ήταν η ίδια η διαδικασία που κατέστησε ορατό το απεχθές πρόσωπο μιας Δικαιοσύνης που χάνει συνεχώς την ψυχραιμία της, απαγορεύει ερωτήσεις προς τους μάρτυρες αγνοώντας επιδεικτικά τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς τους και δεν αποδέχεται το αποδεικτικό υλικό.

Οι σωματικές βλάβες που υπέστη ο 58χρονος τότε καθηγητής του ΕΜΠ όπως και το πολεμικό κλίμα που επικράτησε στην κινητοποίηση κατεγράφησαν αναλυτικά σε δημοσιεύματα του Τύπου και μεταδόθηκαν από το κεντρικό δελτίο της ΕΡΤ και την εκπομπή «Αλ Τσαντήρι Νιουζ» του Λάκη Λαζόπουλου. Παρά το ογκώδες οπτικό υλικό (βίντεο και φωτογραφίες), η αστυνομία δεν κατάφερε να βρει κανέναν από τους υπαίτιους, ενώ ο αντίδικος κατά του οποίου κατέθεσε μήνυση ο κ. Ζουπάνος, αντεπιτέθηκε καταθέτοντας μήνυση, προφανώς για δικονομική άμυνα.

Η εκδίκαση αναβλήθηκε αμέτρητες φορές. Στο διάστημα αυτό διαπιστώθηκε τρεις φορές η απώλεια του φακέλου με τα στοιχεία Ζουπάνου ο οποίος έλειπε και από την διαδικασία της 28ης Σεπτεμβρίου. Τα βίντεο που έδειχναν τον καθηγητή να προπηλακίζεται επανακατατέθηκαν όπως και οι φωτογραφίες και τα ιατρικά πιστοποιητικά αλλά ο πρόεδρος του δικαστηρίου δεν τα έκανε δεκτά. Ο ίδιος πρόεδρος έδειξε αλλεργία σε κάθε αναφορά για το παράνομο καθεστώς της παραλίας και απαγόρευσε σειρά ερωτήσεων που θέλησε να υποβάλει η συνήγορος του Γ.Ζουπάνου, Γιάννα Κούρτοβικ. Έδιωχνε και στη συνέχεια αναγκαζόταν να ξανακαλεί μάρτυρες όταν αναγκαζόταν να παραδεχθεί αντιφάσεις και κενά. Προσπάθησε να περιορίσει το πλήθος των μαρτύρων υπεράσπισης του καθηγητή ενώ εξώθησε δύο φορές την Γ.Κούρτοβικ στα όρια της παραίτησης. Χτυπούσε τα χέρια στην έδρα σαν να άκουγε πράγματα που δεν του άρεσαν όπως τον λόγο για τον οποίο είχαν συγκεντρωθεί εκατοντάδες πολίτες στην παραλία. Πρόσβαλε μάρτυρες όπως τον τέως δήμαρχο Ελληνικού-Αργυρούπολης Χρήστο Κορτζίδη και έδειξε δυσφορία στο άκουσμα στελεχών της Αριστεράς που ήταν παρούσες στο συμβάν (Θ.Δρίτσας, Γ.Μπανιάς). Δεν αντέδρασε σε προφανείς ψευδομαρτυρίες και αλλαγές στην αφήγηση των μαρτύρων κατηγορίας του Γ.Ζουπάνου όπως για τον τρόπο που ένας 58χρονος καθηγητής με λευκότατο ποινικό μητρώο κατάφερε να διασπάσει τον διπλό κλοιό της Αστυνομίας και των ανθρώπων του νυκτερινού κέντρου χωρίς αυτό να έχει καταγραφεί στο οπτικό υλικό που εκείνοι προσκόμισαν. Και ο στόχος ήταν προφανώς ένας: Να δικαιωθεί ο άνθρωπος του κέντρου διασκέδασης ο οποίος προσήλθε μετά από συνεχείς αναβολές με τέτοια αυτοπεποίθηση που δεν είχε καν νομικό για να συνηγορήσει υπέρ του, ούτε παρουσίασε ιατρικά πιστοποιητικά για τον υποτιθέμενο τραυματισμό του. Με άλλα λόγια να εξισωθεί ο θύτης με το θύμα.

Μια εξίσωση που την επέβαλε ο πρόεδρος του δικαστηρίου αφού προηγουμένως η Εισαγγελέας είχε προτείνει για μεν τον Γ.Ζουπάνο απαλλαγή από την κατηγορία για δε τον αντίδικο, μετατροπή της κατηγορίας σε πταίσμα που οδηγούσε σε παραγραφή λόγω της παρέλευσης οκτώ ετών, χωρίς να αμφισβητείται το γεγονός. Ο πρόεδρος, μετά από την πολύωρη διαδικασία που διεκόπη δύο φορές λόγω της έντασης που ο ίδιος προκαλούσε με τις παρεβάσεις του, επέβαλε και στους δύο την ίδια ποινή φυλάκισης 4 μηνών με αναστολή.

Και αυτό παρά το γεγονός ότι τα τεκμήρια και οι μαρτυρίες που παρουσιάστηκαν από τους δυο αντιδίκους είχαν διαφορετικό βάρος και αξιοπιστία. Η πλευρά του κ. Ζουπάνου στήριξε τους ισχυρισμούς της σε ιατρικές γνωματεύσεις και σε μαρτυρίες πολιτών, εκπροσώπων των τότε Δημοτικών αρχών και μελών της ακαδημαϊκής κοινότητας. Η πλευρά του αντιδίκου στηρίχθηκε μόνο σε καταθέσεις μαρτύρων που «τύχαινε» να συνδέονται με επαγγελματικό / οικονομικό συμφέρον με τα νυχτερινά κέντρα και που υπέπεσαν σε αοριστίες και αντιφάσεις σε βαθμό που επισημάνθηκε ρητά από την κ. Εισαγγελέα κατά τη διάρκεια της δίκης. Το δικαστήριο, το οποίο έπρεπε να συνεκτιμήσει την αξιοπιστία των αντιδίκων και των μαρτύρων τους, αρνήθηκε να λάβει υπόψη του στοιχεία που πιστοποιούσαν τον ακέραιο χαρακτήρα του κ. Ζουπάνου και την προσφορά του στους φοιτητές και την επιστήμη, όπως επιστολές από τη διεθνή επιστημονική κοινότητα και μάλιστα από κατόχους του βραβείου Νόμπελ. Επιπλέον, αξιόπιστοι μάρτυρες βεβαίωναν πως ο κ. Ζουπάνος συμμετείχε ήσυχα και ειρηνικά στην κινητοποίηση, ενώ οι μάρτυρες του αντίδικου υποστήριζαν πως ο πενηνταοκτάχρονος καθηγητής κατάφερε να διασπάσει βίαια (μόνος του) ένα παρατεταγμένο κλοιό ΜΑΤ και μια «αλυσίδα» που είχαν σχηματίσει νεαροί οργανωμένοι υπερασπιστές του καταπατημένου χώρου, ανάμεσα στους οποίους βρίσκονταν και επαγγελματίες της ιδιωτικής ασφάλειας. Τέλος, ο κ. Ζουπάνος έχει «κατάλευκο παρελθόν» χωρίς προηγούμενες «δοσοληψίες» με τη δικαιοσύνη, ενώ ο αντίδικος έχει καταδικαστεί τελεσίδικα τουλάχιστον δύο φορές το προηγούμενο έτος.

Προηγούμενες 
σχετικές αναρτήσεις 
και ιστορικό εδώ:  http://autenergos.blogspot.gr

/2015/03/blog-post_2.html