Γ. Παπασίμος:ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟ «ΦΑΡΜΑΚΟ»

ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ 

ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟ «ΦΑΡΜΑΚΟ»

Του Γεωργίου Παπασίμου Δικηγόρου

Μέλους Πολιτικής Γραμματείας του «ΠΡΑΤΤΩ»

Site: http://www.gpapasimos.gr/Twitter: @PapasimosG

Η Ελλάδα βαδίζει επάνω σε ένα τεντωμένο σχοινί, ασφυκτιώντας μέσα στον σκληρό μνημονιακό «κηδεμόνα», που έχει πλέον λάβει τον χαρακτήρα της «ακάνθινης στεφάνης», δημιουργώντας πολλαπλές πληγές στο σώμα της.

Μπροστά σ’ αυτή την ζοφερή κατάσταση, η Κυβέρνηση Κοινωνικής Σωτηρίας βρίσκεται μεταξύ σφύρας και άκμονος. Από τη μια πλευρά, υπάρχει η ανάγκη για εφαρμογή των δικών της πολιτικών στοχεύσεων, που κατατείνουν στην υπηρέτηση των συμφερόντων των λαϊκών στρωμάτων και, από την άλλη, η επιβεβλημένη ανάγκη να εφαρμοσθούν τα σκληρά μέτρα, που επιβάλλουν οι δανειστές, τα οποία, σε πολλές πτυχές τους, είναι και υφεσιακά και κοινωνικά άδικα.

Τα τελευταία αποτελούν τις παράπλευρες, οδυνηρές απώλειες για την αποφυγή μιας ασύντακτης χρεοκοπίας ή της εξόδου της Χώρας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, με «μνημόνιο δραχμής», με βάση το σχέδιο των σκληρών «ευρωϊεράκων», υπό την υψηλή εποπτεία του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Η τριετής νέα συμφωνία (μνημόνιο) επιτρέπει στη Χώρα να εξέλθει από την μνημονιακή κρίση. Η τελευταία, σημειωτέον, δεν «έπεσε από τον ουρανό», αλλά αποτελεί το απαύγασμα των πολλαπλών στρεβλώσεων του παρασιτικού πελατειακού καπιταλιστικού μορφώματος, που είναι ο χαρακτήρας του Νεοελληνικού Κράτους, με κεντρικό πυρήνα την ιδεολογία της «αρπαχτής», του κλεπτοκρατισμού και του «πελατειασμού».

Ως εκ τούτου, το πραγματικό αντιμνημονιακό «φάρμακο», το οποία θα πρέπει, με όλες τις δυνάμεις, να αναζητήσει και να εφαρμόσει η Κυβέρνηση Κοινωνικής Σωτηρίας, είναι κατά την προσεχή τριετία, όπου υπάρχει συμφωνημένη χρηματοδότηση της Χώρας, πέραν της προσπάθειάς της για πολιτικές αλληλεγγύης στα κοινωνικά στρώματα που πλήττονται, να «κόψει τη ρίζα του κακού», που διαχρονικά πλήττει αυτή την Χώρα, έχοντας ως τελικό αποτέλεσμα την δημιουργία ενός «τερατώδους συστήματος παρακμής».

Αυτό το «σύστημα της παρακμής» είναι ο μεγάλος αντίπαλος και η ανατροπή αυτού, που υπό προϋποθέσεις μπορεί να σημάνει την αναγέννηση της Χώρας, αποτελεί το «μεγάλο στοίχημα».

Επιγραμματικά, τσάκισμα αυτού του συστήματος και ανατροπή του, θα μπορούσε να γίνει μόνο με τις εξής προϋποθέσεις:

Πρώτον, χτύπημα της παρασιτικής οικονομικής ολιγαρχίας, από την οποία διαχρονικά απουσιάζει η εθνική συνείδηση και κυριαρχεί η ιδεολογία του «μαυραγοριτισμού» και του ιδίου οφέλους, εν σχέσει με το δημόσιο συμφέρον και το κοινωνικό σύνολο. Πρόκειται για το στρώμα της ολιγαρχίας, η περιουσία του οποίου στις τράπεζες του εξωτερικού και στους «φορολογικούς παραδείσους» ξεπερνά το ένα τρις ευρώ (δηλαδή, τρεις φορές περίπου το δημόσιο χρέος της Χώρας). Είναι προφανές ότι, εάν δεν υπάρξει επίμονη πολιτική προσπάθεια να φορολογηθεί αυτός ο κλεμμένος δημόσιος πλούτος, δεν θα μπορεί να υπάρξει εκείνη η οικονομική βάση για σοβαρές παρεμβάσεις του δημοσίου τομέα στην οικονομία και στο Κοινωνικό Κράτος.

Δεύτερον, τσάκισμα όλων των θεσμοθετημένων ή αφανών κλεπτοκρατικών μηχανισμών, που συνεχίζουν να λειτουργούν και σήμερα, την ώρα, που η Ελλάδα έχει χρεοκοπήσει και τα 2/3 της Ελληνικής κοινωνίας βιώνουν πρωτόγνωρες συνθήκες βίαιης πτώσης του βιοτικού τους επιπέδου. Όλως ενδεικτικά, το λαθρεμπόριο καυσίμων, τσιγάρων κ.λπ. αφαιρεί ποσό περίπου 5 δις ευρώ το χρόνο από τα δημόσια έσοδα.

Τρίτον, συνεχής και επίμονος εκδημοκρατισμός, με επιβολή της απόλυτης διαφάνειας σε όλους τους θεσμούς του Κράτους, κεντρικούς και ενδιάμεσους. Είναι γνωστό ότι, στην Χώρα μας έχουν εισαχθεί πολλοί δημοκρατικοί θεσμοί με «εργαλειακό» τρόπο, χωρίς να υπάρχει απόλυτη αξιοκρατική και ορθολογική λειτουργία, όπως οι αντίστοιχοι στις Χώρες της Δυτικής Ευρώπης.

Τέταρτον, η επανεκκίνηση της οικονομίας με διαφανείς, στοχευμένες κινήσεις στους τομείς, που η Ελλάδα έχει συγκριτικά πλεονεκτήματα.

Η παράλληλη υλοποίηση των παραπάνω, αφενός, συνιστά τον δρόμο για την πολιτική «Ιθάκη» της Κυβέρνησης Κοινωνικής Σωτηρίας και, αφετέρου, αποτελεί το πραγματικό αντιμνημονιακό «φάρμακο», που έχει ανάγκη η Ελλάδα.