Ζει!
Ναι
Αδελφέ μου
γι
αυτό Ζει το Πολυτεχνείο
προς
τούτον τον υψηλό σκοπό θα Ζει
να
σε ρωτά
με
φωνή στεντόρεια, διεισδυτική, ενοχλητική
κάθε
της μέρας κούρνιασμα
νύχτας
το ξύπνημα
σταθμών
ζωής το βάδισμα:
Αδελφέ
μου,
εμπνεύστηκες
θέλησες
προσπάθησες-ξεκίνησες-σύμπραξες-μπόρεσες
έσπειρες,
το θεριστή κράτησες
έσκαψες,
με
ποια σκουριασμένα, τροχιασμένα ή
ασκούριαστα εργαλειά
υλικά
συσσώρευσες
θεμέλειωσες
έκτισες,
οικοδομείς το δικό σου Δεκαφτά #Νοέμβρη;
Νιόμβρη
που
του δικού σου αδιάβροχου ιδρώτα
του
υγρού σου του κόκκινου
κόπων
στο δέρμα σου τις χαραξιές
το
ντιενέη
με
άρωμα τον αέναο χρόνο θα μοσκοβολά
και
δρόμους θα χαράζει.
Ναι,
Δρόμους!
Ίδιους
ή μ’ ανάγκη:
διόρθωσης-σκάλισης-στρώσης-νιας
χάραξης
συμπόρευσης-βάδισης,
του Εγώ την ανάσχεση
με
ταχύτερα τάχιστα, κι όποια διακινδύνευση,
βήματα άλματα
αλλά
τα βέλη
σταθερά
προς
το Μεγάλο, με κτίσεις και κτήσεις,
Ορίζοντα.
17/11/2018 06:13
γιαγκοσ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου