Βουνιατάδων,
Ζωέλας, συσσίτια!
Ακούω:
Ξεκινούν
σχολικά τα γεύματα!
Ανασκαλεύω!
Ω!
Ναι!
60
τα χρόνια πίσω
στο
μονόθεσο Βουνιατάδων
Ζωέλας
τα ζεστά γευστικά σκολειογιόματα.
Τότε
που,
ακόμη, ανάκουστο το:
λαών-παιδιών-μαθητών
φονιάδες
Αμερικάνοι.
Ω,
ναι!
Αντί
μαρτίνας γάλα
λιωμένη
γαλατόσκονι
μισοκούλουμη καυτή η πίντα
με
μπουτσούνι ξερολεφτή
ή
μπαρμπαρέλα τρίβουλη!
Μετά,
πλιγούρι
από
λαβέτζο αχνιστό
στο
πιάτο απλωτό!
Και
μπουτσούνι κιτρινοτύρι
άγνωστο-γευστικό
Αμερικανικό!
Και
κατόπι
μισοκρέμασμα
στο πηγάδι-πίσω
μ’
άλλα παιδιά από φτέρνες να τραβούν
ο
σίσκλος, με γης τα ζούμια, ν’ ανέβη
γι
αγγειά καθάρια
έτοιμα
για συσσίτιο, επόμενο.
Ω
πείνα!
Να
οι εχθροί σου:
Σκονόγαλα-
πλιγούρι -τυροκίτρινο
από
Κυρά στρουμπουλιστή
τη
χρυσοχέρα, τη γλυκογέλα!
Πάει,
ω πείνα, η σκοτιμάρα σου
τα
μαθήματα, γλώσσα σου βγάζουν
το
μυαλό ξεμεθάει
απ’
του σπίρτου σου το νόθεμα.
Ω
ναι!
Τι
σταθερός σύντροφος η πείνα!
Μετά,
του άγριου χαραματικού, το αγκιστρολόημα
στις
Νήπειες θαμνόδενδες πλαγιές
για
κίχλες-κότσυφους-ρουβέλους,
απέ των ζων το ξεσταύλισμα
για
το δικό τους χορτόγιομα,
έπειτα μισής και πλέον ώρας πετρολασπόδρομο
με
βροχή αέρα κρύο
τη
σάκινη κατσούλα να βομβαρδίζουν
και
σε λούμπες-χαντάκια-ποτάμια-ασπαλάθρους
να σε σπρώχνουν,
μόλις
στο σκολειό φτάνεις
ένα
της Ζωέλας αχνιστό
ήταν
θαυμαστό!
Ξέχναγες
ακόμη
κι αν ήξερες:
Δόγματα,
Τρούμαν και σκέδια τους!
Ή,
το ψέκασμα με ντι ντι τι,
εξαιρετικό
πολύ, φάρμακο, αν είναι.
Άλλωστε
το κράτος δε σ' είχε ακουστά.
Ούτε συ γνώριζες αν, τι,
πως-που-με
ποιους-για ποιους-από ποιους,
είναι.
Έτσι,
δεν απαιτούσες να σε ξέρει
και,
συσσίτιο, να προσφέρει!
Δεν
κυκλοφορούσε το κράτος!
Αργότερα
μάθαινες
πως άλλα, ενάντια, σκόπευε
κι ήταν αυτό που μόνο απαιτούσε
των
φτωχών τον πλούτο
με μπέλες-γελάδες-κατσίκες-ελιές σου
αρχόντους που τροφοδοτούσε
κι
έτσι το μελετούσες.
Αντιδρούσες!
Ναι!
Το
συσσίτιο στο σκολειό αναζήταγες.
Τη
Γιοματούλα
καφεμάντηλι-χαμογελαστή-με
την κουτάλα
στου
δασκάλου τις ρήσεις
αγνάνταγες!
5/11/2018 08:12
γιαγκοσ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου