2ο Μέρος της Ανάλυσης: Παγκάλου "Μαζί τα φάγαμε": Μια ΜΕΓΑΛΗ ΑΛΗΘΕΙΑ για να προστατεύεται η αιώνια ΜΕΓΙΣΤΗ ΑΠΑΤΗ ΤΗΣ..!

Παγκάλου

"Μαζί τα φάγαμε"

(Λόγω του μεγέθους της  Ανάλυσης,  μας "υποχρέωσε" ν'  αναρτηθεί σε δύο μέρη.

Έτσι, αναρτήθηκε το  1ο Μέρος στο:
   https://autenergos.blogspot.com/2019/05/1_14.html

και σας προτρέπω για ένα ταξιδάκι μαζί της. 

Εδώ συνεχίζεται με  το  2ο Μέρος): 

 

Ιστορικά παραδείγματα 

 ιδιοτέλειας-θρησκομανίας:

Κωνσταντίνος-Θεοδόσιος!

Ιδιαίτερο Σύμβολο: Ο Παύλος!  

Τρία παραδείγματα ίσως συμβάλουν στην καλύτερη κατανόηση του τεράστιου εξουσιαστικού ρόλου του οραματιστή Πνευματικού και γενικά των Ιερατείων, ως θεϊκών απεσταλμένων, στη διαμόρφωση των προσφερόμενων στην αιώνια Τραπεζαρία ώστε, και δια της ομοτραπεζίας, να ισχυροποιείται η κυριαρχία των 3 Πυλώνων του ΔΕΣ και να επιβάλλεται η ενοχή/ συνενοχή.

α. Το πρώτο σχετίζεται με το

Μέγα/Άγιο Κωνσταντίνο.

Η ιδιοτέλεια του να κυριαρχήσει εξακοντίστηκε, αποδεχόμενος (ευφυέστατα) την απόλυτα ιδιοτελή υπόδειξη των (ευφυέστατων) ιερατείων της νέας χριστιανικής θρησκείας ότι θα διεγείρει νικηφόρα τα στρατεύματά του εάν προβάλλει (παρότι μη χριστιανός) ότι οραματίστηκε το Σταυρό με την πινακίδα: "Εν τούτω Νίκα".

Τα αποτελέσματα το επιβεβαίωσαν:

Ο παγανιστής Κωνσταντίνος, με άπειρες δια του Σταυρού σφαγές/καταστροφές, έγινε ο Μονοκράτορας Ανατολής/Δύσης και η νέα Χριστιανική θρησκεία αναδεικνύεται η Μεγάλη Δύναμη που κυριαρχεί, εξουσιάζει, ελέγχει κι επιβάλει τα πάντα στους πάντες.

Έτσι, τιμήθηκε, όχι μόνο ως Μέγας αλλά, κυρίως, ως Άγιος.

β. Δεύτερο παράδειγμα,

ο θρησκομανής Θεοδόσιος

Οι Πνευματικοί του ήταν σαφέστατοι:

Ο νέος θεός του καινούργιου θρησκευτικού δόγματος, προκειμένου να κυριαρχήσει, απαιτεί και εντέλει: Την καταστροφή της συνολικής ανθρώπινης γνώσης, την εξαφάνιση των άλλων θρησκειών/θεών, των ναών και μνημείων τους και κάθε τι που τους συμβολίζει ή θυμίζει, την καταπόντιση οτιδήποτε μπορεί να εμποδίσει την απόλυτη επικράτηση και κυριαρχία του νέου θεού.

Και βέβαια ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος, ντοπαρισμένος από το θρησκευτικό όπιο, ανταποκρίθηκε απόλυτα στη θεϊκή, δια των Πατέρων/Πνευματικών/Ιερατείων, εντολή για επιβολή του Χριστιανικού Δόγματος ως της επίσημης Αυτοκρατορικής θρησκείας με σφαγές των άπιστων αλλόθρησκων-ειδωλολατρών κι εξαφάνιση κάθε ανθρώπινης δημιουργίας, γνώσης, ύπαρξης.

Πρωτευόντως, και με Διατάγματα, εξαφάνιση του κυρίαρχου ανατρεπτικού ελληνικού πολιτισμού!

Να γίνουν όλα προσάναμμα, ασβέστης, θρύψαλα.

Να γκρεμιστούν και τα υλικά να οικοδομήσουν τους νέους ναούς και μνημεία της καινούργιας (κυρίαρχης πλέον και δια του "Εν τούτω Νίκα") χριστιανικής θρησκείας.

Όμως, η ελληνική γλώσσα θα συνέχιζε ως ισχυρότατο εργαλείο για τη διάδοση και επιβολή της νέας εξουσίας.

Τα αποτελέσματα; Ουρανομήκη!

Η ανθρωπότητα (όπου δε δολοφονήθηκε) ναρκώθηκε, έχασε τη μνήμη της, καθυστέρησε (από έναρξης της... σωτηρίας) σχεδόν δύο χιλιετίες να δημιουργεί κι αναζητά απομεινάρια της στις στάχτες, κάτου από το χώμα, μέσα σε βυθούς!

Και, ενώ μπορούσε ήδη να κατοικεί στην άκρη του Σύμπαντος, μόλις που προσεγγίζει κάποιες ρούγες του.

γ. Όμως, ο Απόστολος Παύλος:

Σύμβολο του οραματισμού

Επιβεβαιωτής προφητειών

Θεμελιωτής επόμενων οραματισμών.

Θα μπορούσε να ερμηνευτεί ο Παύλος/Σαούλ ως ένας διακριτός συνδυασμός ιδιοτέλειας και θρησκομανίας ο οποίος ενίσχυσε πολύ γερά τις βάσεις πάνω στις οποίες ανανεώθηκε κι ενδυναμώθηκε κυρίαρχα ο θρησκευτικός Πυλώνας και ισχυροποιήθηκαν οι άλλοι δύο Πυλώνες του αιώνιου ΔΕΣ.

Η Τραπεζαρία του ΔΕΣ ήταν και τότε πολύ πλούσια, η ομοτραπεζία πλέον προστατευόμενη και, η ενοχή/συνενοχή, μέθοδος ισχυρά δοκιμασμένη.

Το τότε ΔΕΣ μπορούσε να επιβάλλει εύκολα το προσφιλές του: “Όλοι οι άνθρωποι το ίδιο είναι/είμαστε” και είχε τους δικούς τους Πάγκαλους για να εξακοντίζουν το: Μαζί έχουμε ξεστρατίσει από το δρόμο του θεού αφού Μαζί τα τρώμε στο τραπέζι της αμαρτίας άρα κι έχουμε αμαρτήσει όλοι μαζί.

Έτσι, ως ένοχοι ή συνένοχοι, χρειάζονται όλοι μια νέα δούλωση.

Δηλαδή, μια πλήρη υποταγή στο υπό αναμόρφωση ΔΕΣ και, δια της υπηρέτησής του, θα επέρχεται η μετάνοια και, έτσι, η κάθαρση για ν’ ακολουθήσει η σωτηρία.

Και τούτα όλα θαναι η μεγάλη προσφορά της νέας θρησκείας.

Κι εδώ, η χρήση “εθνικός” του Παύλου (ως πολίτης-φρόνιμα-γνώση-όνομα), λειτούργησε αναλογικά και ευρύτερα όπως το “αριστερός” του Πάγκαλου.

Με όσα ενδυόταν ο Παύλος μπορούσε ευκολότερα να διεισδύσει στους μη Εβραίους για να επιβληθεί ευκολότερα η νέα θρησκεία και σε έλληνες-ρωμαίους-αιγύπτιους κλπ, ν’ αναδειχθεί ως γενική η ενοχή/συνενοχή και φυσικά η υποχρέωση της κάθαρσης και η ανάγκη της σωτηρίας.

Σωτηρία όμως που εγγυάται και προσφέρει αποκλειστικά ο θεός της νέας θρησκείας. Ο ΜΟΝΟΣ Θεός αφού: “Οὐκ ἔσονταί σοι θεοὶ ἕτεροι πλὴν ἐμοῦ”.

Ελληνοτραφής ο Παύλος

(ως Ταρσιότης αλλά κι ως μαθητής του Γαμαλιήλ, καλού γνώστη της ελληνικής φιλολογίας), πολίτης Ρωμαίος ως γιος στρατιωτικού/ρωμαίου πολίτη αλλά και “Ἑβραῖος ἐξ Ἑβραίων», με δύο ονόματα: Σαούλ αλλά γνωστός με το ελληνικό Παύλος, άριστος γνώστης της τότε παγκόσμιας ελληνικής γλώσσας, μορφωμένος ιδιαίτερα αλλά με υψηλό το πάθος της φιλοδοξίας, με σχέσεις σε όλους τους θρησκευτικούς και κρατικούς μηχανισμούς, αντιλήφθηκε πως μπορούσε ν’ αξιοποιήσει τη νέα θρησκεία για να μεγαλουργήσει, και μάλιστα διεθνώς!

Ερμήνευσε πολύ σοφά πως, αφού ο Χριστός δεν... περπατά πλέον στη γη, όποιος έχει την πρωτοβουλία να εμφανιστεί ως ξεχωριστός εκπρόσωπός του, και μάλιστα με διεθνή ρόλο, αυτός θα κυριαρχήσει.

Κατάλαβε, αμφισβητώντας και τη... φωτιστική Πεντηκοστή, πως οι αμόρφωτοι μαθητές/ απόστολοι δε θα τα κατάφερναν εύκολα.

Πιθανόν, αυτή η των αποστόλων αυτογνωσία, να έγινε και η γέφυρα κάποιων μαθητών να

τον προσεγγίσουν και ν’ αξιοποιήσουν τις ιδιοτελείς φιλοδοξίες και ικανότητές του.

Ακόμη κι αν παιχτούν/χαθούν τα... Πρωτεία. Και είδον αμφότεροι ότι καλόν.

Όμως, 
πώς ένας άσχετος με το νέο θεό

αλλά και διώκτης του

θα γινόταν αποδεκτός για ν’ αναλάβει

τόσο σημαντικούς ρόλους;

Τότε, οράματα και θαύματα, ήταν πολύ της μόδας κι εύκολα επιβάλλονταν στην Τραπεζαρία του ΔΕΣ για ποικίλη αξιοποίηση αλλά και ενοχοποίηση.

Επομένως, ένα όραμα δεν ήταν δύσκολο.

Καταγράφεται λοιπόν ότι συνέβη σε μια διαδρομή προς Δαμασκό, με το νέο θεό να εμφανίζεται, συνομιλεί και καλεί το διώκτη του Παύλο να γίνεις: “το εκλεκτό σκεύος μου, για να βαστάξει το όνομά μου μπροστά σε έθνη και βασιλιάδες, και τους γιους Ισραήλ”.

Προσέξτε

τον Παύλειο σχεδιασμό  για τον παγκόσμιο ρόλο του:

“εκλεκτό σκεύος” το οποίο πρωτεύοντος “να βαστάξει το όνομά μου μπροστά σε έθνη και βασιλιάδες” και δευτερεύοντος “και τους γιους Ισραήλ”.

Δείχνει έτσι ότι δεν τον ενδιέφεραν τόσο οι... γιοι του Ισραήλ. Αυτούς, τους άφηνε στους ψαράδες, στους παρακατιανούς μαθητές επί των οποίων έπρεπε να κυριαρχήσει.

Τα επιβεβαίωσε δε όλα ένας απόστολος, ο Ανανίας, ο οποίος τον υποδέχτηκε στη Δαμασκό

αλλά (για όσα είχαν προηγηθεί κατά τη... συνάντηση Παύλου-Ιησού) είχε ενημερωθεί ζωντανά από τον ίδιο το νέο θεό κι έλαβε θεϊκές οδηγίες.

Πολύ πιθανόν ο Ανανίας να ήταν ένας από τους γεφυροποιούς με τον Παύλο.

Κι εδώ, λοιπόν, συναντήθηκαν δύο ιδιοτέλειες αλλά με τεράστια και ιστορικά τα αποτελέσματα.

Το τότε ΔΕΣ (αξιοποιώντας τον Παύλο και, φυσικά, με τη δύναμη των όπλων ) επέβαλε και στους εθνικούς, ειδωλολάτρες-οπαδούς της πολυθεΐας, την ενοχή και συνενοχή στην αμαρτία, την υποχρέωση της δούλωσης και την ανάγκη της κάθαρσης.

Ακολούθησαν βέβαια οι Κωνσταντίνοι-Θεοδόσιοι κλπ οι οποίοι, διαπιστώνοντας ότι απαιτούνται πολύ περισσότερα για την κάθαρση, οργάνωσαν την “εξαφάνιση” του Ανθρώπου και της ιστορίας του και το πλάσιμο ενός νέου απόλυτα ένοχου/υποτελή: Του νέου δούλου θεού!

Και βέβαια, ο ιδιοτελής και ικανότατος Παύλος, πέτυχε όχι απλώς ν’ αναγνωριστεί ως ισάξιος άγιος-απόστολος αλλά και να ξεχωρίσει ως ο πρώτος, με διεθνή δράση και τη σήμανση: “Απόστολος των Εθνών”.

Με αναλογίες λοιπόν διαπιστώνουμε το ρόλο που παίζουν πάντοτε οι... μετανοημένοι για ν’ ανανεώνεται και ισχυροποιείται η Εκμετάλλευση επί των ανθρώπων.

Και βέβαια, πως χρησιμοποιούνται αιώνια τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά κάποιων για να γίνουν ευκολότερα αποδεκτές και να επιβάλλονται σημαντικές επιλογές.

Ο Παύλος, ενδυόταν στοιχεία εθνικού

Ο Πάγκαλος (οι ποικίλοι Πάγκαλοι),   αριστερού. 
 

- Ο Παύλος μετάνιωσε ως διώχτης του Χριστού, έγραψε-ταξίδεψε-διαφώτισε σκορπίζοντας σκοτάδι κι εκτινάχτηκε μέχρι... άγιος!

- Ο Πάγκαλος, μετάνιωσε για την κομμουνιστική του νεότητα (όπως και πολλοί άλλοι αριστεροί που διαγκωνίζονται για να διαφημίζουν την υποτέλειά τους στη Δεξιά) κι εργάζεται αδιάκοπα, ως απόστολος της Δεξιάς, με ιδιαίτερα εμφαντικό το “Μαζί τα φάγαμε”.

Τώρα, σχετικά και με αγιοποίησή του, εξαρτάται από το πόσες... επιστολές θα γράψει ακόμη αλλά και τις προτεραιότητες του ΔΕΣ.

Η Εκμετάλλευση 

 

Ανθρώπου και Φύσης

 

από άνθρωπο

ως ο Πυρήνας 

 

της αιώνιας Δεξιάς ιδεολογίας, 

 

πολιτικής και πρακτικής.

Η Εκμετάλλευση παρακολουθεί και συνοδεύει τον άνθρωπο από ύπαρξης.

Όλοι οι θεοί, δημιουργοί του κόσμου και δημιουργημένοι, πολεμούσαν και πολεμούν μεταξύ τους και με τους άλλους θεούς.

Ακόμη και οι συγγενείς θεοί συγκρούονταν, όπως ο δρεπανισμένος στους όρχεις Ουρανός από το Γιο Κρόνο, με υπόδειξη και βοήθεια της Μητέρας Γης.

Συγκρούσεις και μεταξύ των ομάδων και πιστών του ίδιου θεού.

(Η ιστορία μας συγκλονίζεται από όσα δραματικά συμβαίνουν μεταξύ Χριστιανισμού και Μουσουλμανισμού. Κυρίως, στο εσωτερικό τους).

Συγκρούσεις για την εξουσία, την υποταγή του άλλου/των άλλων θεών και, κατ΄ επέκταση, των ανθρώπων.

Άλλωστε αυτός είναι ο κύριος σκοπός των θεϊκών μύθων και θεϊκών συγκρούσεων:

Η αέναη υποταγή του Ανθρώπου μέσω αόρατων τιμωρών θεϊκών δυνάμεων.

Όμως οι άνθρωποι, βοηθούμενοι κι από θεούς (πχ Προμηθέας, Έα), γνώρισαν, αμφισβήτησαν, αυτονομήθηκαν, αντιτάχθηκαν στις θεϊκές δυνάμεις κι έθεσαν σε κίνδυνο όχι μόνο τις θεϊκές εξουσίες αλλά και την ίδια την ύπαρξη των ποικίλων θεών-δημιουργών.

Ο Γιαχβέ λοιπόν, ως μεταγενέστερος και 

διδαγμένος από τα παθήματα των προγενέστερών του Δημιουργών του Κόσμου, θέλησε να ξεκαθαρίσει τα πράγματα απ’ την αρχή.

Έτσι, αποφάσισε ναναι μόνος θεός και ο άνθρωπος από την αρχή σαφώς δουλωμένος.

 

Σύμφωνα με το Μύθο της Γένεσις, ο Γιαχβέ θέλει τους Πρωτόπλαστους: Άσκεφτους, υποταγμένους, ελεύθερους δουλωμένους, ταγμένους στην υπηρέτηση του Σκοπού του: Τη διαρκή Εκμετάλλευση. Το Δημιούργημα της 8ης μέρας!

Όμως, ταυτόχρονα με τη γέννηση της Εκμετάλλευσης, γεννήθηκε και η Αντίθεση σ’ αυτήν.

Ο Μύθος: 

Γιαχβέ-Αδάμ/Εύα-Όφι/Μήλο Γνώσης, αυτό ακριβώς επιβεβαιώνει:

Την ανθρώπινη αντίθεση στην απαίτηση για υπακοή/υποταγή, για άγνοια.

Άρα, Αντίθεση στη Θεϊκή Εξουσία κι Εκμετάλλευση.

Όμως, οι μυθοπλάστες της Αγίας Γραφής, εμφανίζουν ως απόλυτο νικητή το Γιαχβέ και συντριμμένο/ταπεινωμένο τον Άνθρωπο, αφού αυτό ήταν και ο Σκοπός του Μύθου!

Η αντίθεση/σύγκρουση λοιπόν Εκμετάλλευσης και ΜΗ Εκμετάλλευσης, Εξουσίας-Μη Εξουσίας, συνοδεύει τον άνθρωπο από το... μπουσούλισμά του.

Ο Θεός Γιαχβέ:

Δημιούργησε τη ΔΕΞΙΑ

και όρισε,

ως Αντίθεση, την ΑΡΙΣΤΕΡΑ.

Το δε κακό Διάβολο,

Εκφραστή/Προστάτη της!

Αν και προϋπήρξαν, ως ανθρώπινα δημιουργήματα, πολλές θρησκευτικές εκδοχές, η δημιουργία της Γιαχβέϊκης (ως αντιγραφή-σύνθεση-εμπλουτισμό προηγούμενων) με τα βασικά, εμφανισμένα σταδιακά, κλάδια της: Εβραϊσμός-Χριστιανισμός-Μουσουλμανισμός,  καθόρισε και καθορίζει σημαντικά την ανθρώπινη ιστορία.

Ιδιαίτερα, των 2 τελευταίων χιλιετιών.

Εκείνο όμως που θέλουμε ν’ αναδείξουμε εδώ είναι 

ότι ο Ιεχωβάς (όπως κατά τη βιβλική παράδοση ονόμασε τον εαυτό του ο εβραϊκός θεός) είναι ο Ιδρυτής, ο Δημιουργός της ΔΕΞΙΑΣ.

Από την άλλη ότι, ο ίδιος ο Γιαχβέ, βάπτισε ΑΡΙΣΤΕΡΑ την Αντίθεση απέναντι στη ΔΕΞΙΑ και ως εκφραστή της το Διάβολο/Όφι ο οποίος:

“ὄφις ἦν φρονιμώτατος πάντων τῶν θηρίων τῶν ἐπὶ τῆς γῆς, ὧν ἐποίησε Κύριος ὁ Θεός”.

Τούτο καταγράφεται από Γένεσις αφού ο Θεός θεωρεί το Διάβολο ως τον υποκινητή των Πρωτόπλαστων, Αδάμ και Εύα, να απειθαρχήσουν στη θεϊκή εντολή η οποία όριζε, με ποινή “θανάτου”, να μη φάνε το Μήλο της Γνώσης του Καλού και του Κακού: “...εἶπεν ὁ Θεός, οὐ φάγεσθε ἀπ᾿ αὐτοῦ, οὐ δὲ μὴ ἅψησθε αὐτοῦ, ἵνα μὴ ἀποθάνητε”.

Όμως, το επιχείρημα με το οποίο το Φίδι (Διάβολος) έπεισε την Εύα, και η... καταραμένη ακολούθως τον Αδάμ, ήταν ότι: “...την ίδια ημέρα που θα φάτε απ’ αυτόν τον καρπό, τα μάτια σας θα ανοιχτούν και θα είστε σαν θεοί, γνωρίζοντας το καλό και το κακό...”.

(Είχε προηγηθεί βέβαια του Όφι ο Προμηθέας, αλλά και άλλοι θεοί, ο οποίος έδωσε στους ανθρώπους τη... φωτιά, τη Γνώση. Γι αυτό κι ο Δίας τον τιμώρησε σκληρά. Ούνα φάτσα ούνα ράτσα οι... θεοί).

Ο Γιαχβέ (δηλαδή οι δημιουργοί του/τα ιερατεία) 

ήθελε τον άνθρωπο δούλο κι όχι ανοιχτομάτη ισάξιό του, δηλαδή θεό.

Έτσι, τιμώρησε σκληρά τον Όφι και τους Πρωτόπλαστους, εκτιμώντας ότι, τιμωρημένοι, θα αισθανθούν την ενοχή.

Κυρίως, τη συνενοχή με το Διάβολο, θα διαρραγεί η μεταξύ τους εμπιστοσύνη και σχέση, θα χάσουν κάθε δύναμη κι έτσι δε θα κινδυνέψει ο Γιαχβέικος θρόνος, η εξουσία του, η μοναδικότητά του, η πανσοφία και παντογνωσία του, η θεϊκότητά του.

Παράλληλα, βάπτισε τις πράξεις Όφι/Πρωτόπλαστων ως το Κακό.

Και όρισε ότι οι Κακοί θα τιμωρούνται βαριά και αιώνια.

Στόχος, με τιμωρία και δουλεία, ναναι αδύνατη η χρήση της Γνώσης και κυρίως η παραγωγή νέας, άρα και η ικανότητα των, Κακών, ανθρώπων να γίνουν ισάξιοι με το θεό.

Αντίθετα, θα είναι οι Καλοί όσοι θα τον υπηρετούν και θα γίνονται τα πίστα/τυφλά όργανα με τα οποία ο Γιαχβέ θα μπορεί να καταστρέφει κάθε παλιά και νέα γνώση και θα ασκεί την τιμωρητική του εξουσία επί των Κακών ώστε να μην κινδυνέψει η δύναμή του, το Σύστημά του.

Και έδωσε στο Σύστημά του

όνομα: ΔΕΞΙΑ.

(Ο υπογράφων τούτη την ανάλυση ελπίζει να εκδοθεί το άνω των 1000 σελίδων, σχετικό, μυθιστόρημά του με τίτλο: “Ο Ιησούς ΔεξιΟρχις;”)

Κήρυξε λοιπόν ο Γιαχβέ τον πόλεμο εναντίον της υπάρχουσας και κάθε νέας, Διαβολικής, Γνώσης.

(Οι δίχως σταματημό πχ καταστροφές της Γνώσης/των Μνημείων από Χριστιανισμό και Μουσουλμανισμό, σ’ αυτό το αιώνιο κάλεσμα ανταποκρίνονται).

Όμως, καθώς (και με βοήθεια θεών)  η ανθρώπινη Γνώση εκτινασσόταν στα ουράνια (λόγω και της θεϊκής αδυναμίας να ελεγχθεί η Διαβολική Γνώση) κι ο θρόνος του Γιαχβέ κλονιζόταν πλέον ανεπίστροφα (όπως έπαθαν και προγενέστεροι θεοί), δημιουργήθηκε η ανάγκη Διαδόχου, άγνωστου και άφθαρτου, για να σώσει και δώσει συνέχεια στο Πατρικό Σύστημα, το ΔΕΣ (τέτοιες πρακτικές  καταγράφονται πάντοτε σε κάθε μορφής εξουσία), 

Τα τετραπέρατα λοιπόν προβλεπτικά ιερατεία (πατριάρχες, προφήτες κλπ), προετοίμαζαν

σιγά-σιγά το... Διάδοχο και ξεκαθάρισαν πως η Δεξιά είναι το θεϊκό σύμβολο, προβάλλοντας

τους... σχεδιασμούς τους ως... προφητείες για να τους προσδώσουν θεϊκό κύρος και ισχύ.

Ο τσαρλατανισμός, αιώνιος και παγκόσμιος!

Έτσι, με θεϊκή φώτιση, ο Δαυΐδ προφήτεψε: 

 «Εἶπεν ὁ Κύριος τῷ Κυρίῳ μου· Κάθου ἐκ δεξιῶν μου, ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου».

Κι όταν κρίθηκε από ιερατεία ότι δεν πάει άλλο με τον αμφισβητούμενο Πατέρα και ἤγγικε/ επείγει η ώρα του Γιου, ο... Κύριος του Δαυΐδ έγινε Ποιμήν στη γη με σκοπό να μετατρέψει σε άβουλα πρόβατα τους αμφισβητίες της Πατρικής εξουσίας και κατ’ επέκταση της δικιάς του, ως κληρονόμου.

Αμφισβητίες (τους ονόμασε, περιφρονητικά, ερίφια) οι οποίοι λειτουργούσαν ως η Αντίθεση και δεν αποδέχονταν κανόνες όπως “τα του Θεού τω Θεώ και τα του Καίσαρος τω Καίσαρι”.

Αμφισβητίες που αρνούνταν την εκμετάλλευσή τους,  

το δικαίωμα του Κυρίου να λαμβάνει από όπου δεν έσπειρε και την απαίτηση του Ποιμήν να πολλαπλασιάζουν τα τάλαντα του Κυρίου οι... δουλεύοντες σκληρά.

Και μάλιστα, με την υποχρέωση να δίνουν τον ιδρώτα της δουλειάς τους (τα τάλαντα) στους τραπεζίτες ώστε, όχι μόνο να μην μπορούν να πάρουν πίσω τα συσσωρευμένα (τον πλούτο που παρήγαγαν) αλλά ν’ αυξάνονται τα τάλαντα του κυρίου και με τραπεζικό τόκο για ν’ αποκτήσουν μεγαλύτερη υπεραξία (Ματθ. 25: “...πονηρέ δούλε και οκνηρέ! ήδεις ότι θερίζω όπου ουκ έσπειρα και συνάγω όθεν ου διεσκόρπισα! έδει ούν σε βαλείν το αργύριόν μου τοίς τραπεζίταις, και ελθών εγώ εκομισάμην αν το εμόν σύν τόκω.....τον αχρείον δούλον εκβάλετε εις το σκότος το εξώτερον· εκεί έσται ο κλαυθμός και ο βρυγμός των οδόντων”.

Να λοιπόν το τραπεζικό σύστημα ως αιώνιο και θεϊκά ευλογημένο, για τον κεντρικό του ρόλο στη συσσώρευση και κλοπή του πλούτου των λαών και προστασία των κλεπτών. Στο στέριωμα και κυριαρχία του ΔΕΣ. 

Κι αλίμονό του όποιος αντιτάσσεται στην τραπεζική ισχύ και ρόλο.

Μεταξύ άλλων ρόλων, και να καταγράφει (για κάθε χρήση): Ποιοι-πότε-πως-που “Μαζί τα φάγαμε”.

Τα πρόβατα, Δεξιά

Τα ερίφια, Αριστερά

Έτσι, αφού ο Ποιμήν ολοκλήρωσε τη γήινη πορεία του και περιέγραψε με αυστηρότητα και προειδοποιήσεις πως πρέπει ναναι πλέον οι ανθρώπινες σχέσεις, “...ἀνέβηκε στὸν οὐρανὸ ...καὶ ἐκάθισεν ἐκ δεξιῶν τοῦ Θεοῦ του Πατρός του” (η επιβεβαίωση της προφητείας Δαυΐδ στην ΠΔ, έγινε πανηγυρικά στο ευαγγέλιο της ΝΔ με συγγραφέα Απόστολο. Και βέβαια, να ονομάζεται Δεξιά, το Σύστημα). 

 

Κι επειδή έπρεπε, ως η Εξουσία, να στείλει αυστηρό μήνυμα με το διαχωρισμό των ανθρώπων, αποφάσισε να οριοθετήσει απόλυτα Δεξιά κι Αριστερά.

Γι αυτό κι ο Απόστολος Ματθαίος εκτοξεύει τις σαφείς εικόνες (25.31-41): “....τότε καθίσει ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ καὶ στήσει τὰ μὲν πρόβατα ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ τὰ δὲ ἐρίφια ἐξ εὐωνύμων. Τότε ἐρεῖ ὁ βασιλεὺς τοῖς ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ· δεῦτε, οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου............. .....Τότε ἐρεῖ καὶ τοῖς ἐξ εὐωνύμων· πορεύεσθε ἀπʹ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον τὸ ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καὶ τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ”·

Έτσι (με τον τρόμο της μελλοντικής Κρίσης, όπως απειλεί και ο Ματθαίος), χρίζονται:

- ως πρόβατα οι Καλοί (δηλαδή οι άσκεπτοι υποτακτικοί και εκτελεστές των εντολών του Κυρίου, οι της Τραπεζαρίας πρώτοι, οι ομοτράπεζοι, αυτοί που τρώνε τα αυγά και, βέβαια, αυτοί που χρησιμοποιούνται ν’ αρπάζουν τον πλούτο).  Και, ως Καλοί/πρόβατα, θα καθίσουν στα Δεξιά του, απολαμβάνοντας πλέον την Παραδεισένια αιώνια Τραπεζαρία. Τραπεζαρία μάλιστα ως “τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου”.

- ως  ερίφια οι Κακοί  (δηλαδή οι  ανυπότακτοι, οι  μη δουλωμένοι, οι αγωνιζόμενοι και αντιτιθέμενοι, οι παραγωγοί Γνώσης) τους οποίους ο Ποιμήν γκρεμοτσάκισε ἐξ εὐωνύμων του, δηλαδή στην Κόλαση.

Εκεί, "εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον τὸ ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καὶ τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ”, οι Κακοί/οἱ κατηραμένοι θα τιμωρούνται αιώνια και φριχτά και θα δουλεύουν σκληρά για τα αγαθά και τις απολαύσεις των Καλών.

Και ποιον θέτει ο Κύριος

ως υπεύθυνο στην Κόλαση;

Μα φυσικά τον εκφραστή της Αριστερής Αντίθεσης, το Διάβολο, τον Όφι!

Το “φρονιμώτατον πάντων τῶν θηρίων τῶν ἐπὶ τῆς γῆς”.

Αυτόν που τάχθηκε υπέρ της Γνώσης η οποία θ’ ανυψώσει, θεϊκά, τον Άνθρωπο.

Υπεύθυνος στην Κόλαση ο Διάβολος, και για να τιμωρείται μαζί με τους απείθαρχους της Γης αλλά, κυρίως, να δέχεται τις αντιδράσεις των Αριστερών/Κολασμένων ώστε να τον καταριόνται για τη δυστυχία που τους προσέφερε προτρέποντάς τους να γνωρίσουν πως να γίνουν θεοί.

Έτσι, όχι μόνο θα τον καταριόνται αλλά θα γίνονται, στο εξής, ανυπάκουοι σε κάθε... διαβολική προτροπή ν’ ανατρέψουν το θεό Γιαχβέ και, μετά, το Γιο και Ποιμένα!

Δηλαδή, ν’ ανατρέψουν το θεϊκό Δεξιό Εκμεταλλευτικό Σύστημα.

Να λοιπόν η αιώνια δεξιά μεθόδευση ενοχοποίησης των άλλων!

Αλλά, κυρίως, μεθόδευση να διευκολύνονται και αθωώνονται   κάποιοι πάγκαλοι αριστεροί να βλέπουν Φῶς ἱλαρὸν, να βαδίζουν την αντίθετη προδοτική οδό και,   ἰδόντες φῶς ἑσπερινόν, να ὑμνοῦν, υπηρετούν και δουλώνονται  στο σκοτάδι που εκπέμπει η Δεξιά.

Και το σίριαλ, για επιβεβαίωση του Δεξιού 

Συστήματος ως του Καλού που πρέπει να ισχυροποιείται-διαιωνίζεται και της Αριστερής αντίθεσης ως Κακής/Διαβολικής, συνεχίζει αδιάκοπα με άπειρες μορφές, σκηνοθεσίες, πρωταγωνιστές και μέσα επιβολής.

Πλήθος κατασκευών και μεθοδεύσεων από τα άπειρα Ιερατεία και συνολικά από την 3Πύλωνη Δεξιά.

Ακόμη, κι όταν οραματίσθηκαν πως ο θρόνος του 

Ποιμένα θ’ αντιμετωπίσει προβλήματα ευστάθειας, δημιούργησαν και άλλη εναλλακτική έκφραση του Γιαχβέ ώστε, το τρίποδο: Εβραϊσμός-Χριστιανισμός-Μουσουλμανισμός, να στεριώνει, διαιωνίζει κι ανταποκρίνεται στον Κυρίαρχο Σκοπό. Κι αυτά, ανεξάρτητα αν εμφανίζονται αντιθέσεις ή και συγκρούσεις (εξουσίας/συμφερόντων) μεταξύ τους.

Άλλωστε, κανένα σύστημα ή σχέση δεν έχει υπάρξει χωρίς ενδοαντιθέσεις και ενδοσυγκρούσεις λόγω της εξουσίας και των συμφερόντων. Και η Θρησκεία είναι ο δημιουργός και στυλοβάτης κάθε (και ενδο)αντίθεσης/σύγκρουσης.

Η κυριαρχία του Καλού (Δεξιά)

έναντι του Κακού (Αριστερά)

Η Δεξιά λοιπόν, ως η εκ θεού έκφραση του Καλού, γίνεται κυρίαρχη παγκόσμια, εξουσιάζει, επιβάλλεται κι απολαμβάνει τα πλούσια ελέη της Τραπεζαρίας, γεμάτη από τον πλούτο της Εκμετάλλευσης των λαών. Ταυτόχρονα καθορίζει πως, από ποιους, με ποιους και με πόσα

καθένας συμμετέχει στο: “Μαζί τα φάγαμε”.

Όμως, η Διαβολική Αριστερή Αντίθεση -απέναντι στην κυριαρχία της Δεξιάς Εξουσίας με επιβολή των εκμεταλλευτικών σχέσεων- διατυμπανίζεται ως το απόλυτο Κακό, διώκεται αιώνια, τιμωρείται φρικτά, υποφέρει, βασανίζεται, πεινάει, πιέζεται κάτω από το τραπέζι για ψίχουλα, θανατώνεται.

Και βέβαια, τα ιερατεία, φροντίζουν 

αδιάκοπα να διατυμπανίζεται πως ο θεός, όχι μόνο είναι ο Δημιουργός της Δεξιάς αλλά, προπάντων, την προστατεύει αιώνια, παντοιοτρόπως.

Γι αυτό, καθημερινά, αναπέμπονται μεγαλοπρεπώς οι πατριαρχικοδεσποτικές δεήσεις: “Κύριε, Κύριε, επίβλεψον εξ ουρανού και ίδε, και επίσκεψαι την άμπελον ταύτην, και κατάρτισαι αυτήν, ην εφύτευσεν η Δεξιά Σου».

Και φυσικά, η... άμπελος είναι το Δεξιό Σύστημα το οποίο πρέπει να ποτίζεται/τρέφεται με αίμα, ιδρώτα, σάρκες.

Γι αυτό και, κάθε Αριστερή Αντίθεση και άρνηση να ποτίζεται η... άμπελος, είναι εχθρός του θεού, δηλαδή των Ιερατείων που τον δημιούργησαν, δηλαδή του 3Πύλωνου ΔΕΣ (Δεξιό Εκμεταλλευτικό Σύστημα) του οποίου αποτελούν τον κεντρικό Πυλώνα του.

Κυριαρχία με τα

ευλογημένα όπλα

Αυτή η κυριαρχία του Καλού (Δεξιά/Εκμετάλλευση) επί του Κακού (Αριστερά/Μη

Εκμετάλλευση) δε θα μπορούσε να επιβληθεί και να διαιωνίζεται δίχως των, κάθε εποχής, όπλων και των πολύμορφων ένοπλων σωμάτων.

Τα όπλα και οι στρατοί είναι η δύναμη του αιώνιου, κάθε τοπικού έως παγκόσμιου, ΔΕΣ.

Με τα ένοπλα σώματα και τα μέσα τους επιβάλλουν, ισχυροποιούν και διαιωνίζουν την αιώνια Εκμετάλλευση. Καθορίζουν τους κανόνες της Τραπεζαρίας και ορίζουν ρόλους για την αποτελεσματικότητα του “Μαζί τα φάγαμε/τρώμε”.

Κι εδώ είναι ο καθοριστικός αγιαστικός κι εξαγνιστικός ρόλος της θρησκείας για όπλα κι οπλισμένους.

Οι ειδικοί, θα μπορούν και βιβλιοθήκες να γεμίσουν.

Τώρα, συνοπτικά, επισημαίνεται η τεράστια αξία που προσέδωσε σε όπλα και στρατούς ο Μέγας/Άγιος Κωνστατντίνος με το “Εν τούτω νίκα” αφού, ο νέος θεός, θέτοντες το Σταυρό του ως οδηγό τους, τα επικύρωνε ως τα μέσα του για να κυριαρχήσει επί των άλλων θεών.

Το βλέπουμε κάθε στιγμή πως τα ιερατεία ευλογούν, εύχονται, αναδεικνύουν, αγιάζουν: όπλα-στρατούς-αστυνομίες.

Βλέπουμε τους οπλισμένους εντός των ναών να παρουσιάζουν τιμητικά τα δολοφονικά όπλα σε επιτάφιους, εικόνες, μούμιες αγίων, ηγεμόνες κλπ.

Μία δε από τις ευχές/δεήσεις καθημερινά είναι:

“Ὑπέρ πάσης Ἀρχῆς καὶ Ἐξουσίας ἐν αὐτῷ, τοῦ κατὰ ξηρὰν θάλασσαν καὶ ἀέρα φιλοχρίστου ἡμῶν στρατοῦ, τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν”.

Η Θρησκεία:

Εναντίον Εργατικής-Υπέρ όπλων

Το διαπιστώνουμε και γιατί η θρησκεία, ενώ περιφρονεί, εχθρεύεται και υπονομεύει την εργατική/ αγροτική/άνεργη Τάξη και κάθε δικαίωμά τους (ως την κύρια Αντιθετική δύναμη στο ΔΕΣ), αγκαλιάζει, θαυμάζει, ευλογεί και τιμά μόνο στρατούς, αστυνομίες και κάθε ένοπλο σώμα (όχι βέβαια τις ανάγκες τους και των οικογενειών τους καλώντας τους ένοπλους σε υπομονή στην πείνα γιατί θα απολαύσουν αγαθά στην... άλλη ζωή, ανάλογα με το πόσους θα.... σκοτώσουν). 

 

Απαιτεί μάλιστα η θρησκεία, ναχουν τα ιερατεία ποικίλους καθοριστικούς ρόλους και εξουσίες εντός του στρατού, της αστυνομίας κλπ. Ακόμη και για προαγωγές, αξιώματα, μεταθέσεις, τίτλους, προνόμια κλπ.

Όχι μόνο θεσμοθετεί η θρησκεία 

(δια της επιβολής στον  κρατικό συνΠυλώνα) την υποχρέωση της πίστης, και συνταγματικά, αλλά και να διοικούν τα ιερατεία ειδικές στρατιωτικές και αστυνομικές διευθύνσεις ελέγχου των ένοπλων ώστε να διευκολύνονται: Η επιβολή της πίστης παντού και η διαμόρφωση ειδικής θρησκευτικής υποτακτικής συνείδησης στους στρατευμένους με παρεμβάσεις και των Πνευματικών/Εξομολόγων, με τους υποχρεωτικούς εκκλησιασμούς αλλά και δια του φόβου (μέσω και πολύμορφων προλήψεων/δεισιδαιμονίας) για όποιον παρεκκλίνει από τα θρησκευτικά κελεύσματα.

Και βέβαια, να οργανώνεται θρησκευτικά η δυνατότητα της χρήσης όπλων-ένοπλων (πχ δικτατορίες) εάν διαπιστωθεί ότι μπορεί να αμφισβητηθεί και κινδυνέψει η απόλυτη κυριαρχία των 3 Πυλώνων του ΔΕΣ.

Μέσα λοιπόν από μια τέτοια αόρατη και καλά προστατευμένη ομοτραπεζία, διαμορφώνονται ισχυρές πολύμορφες ενοχές/συνενοχές σε ένοπλους, με τα τεφτέρια πλούσια για διαλάληση όσων “Μαζί τρώγονται”, αν τα όπλα δεν πειθαρχούν στις διαταγές των 3 Πυλώνων του ΔΕΣ.

Εκμεταλλευτικά

όλα τα μέχρι σήμερα

Συστήματα

Δεν υπάρχουν, μέχρι στιγμής, ιστορικά στοιχεία που να εμφανίζουν κοινωνίες ή σύστημα δίχως Εκμετάλλευση και χωρίς τις μεθόδους επιβολής της.

Από τις πρωτόγονες έως τις πλέον σύγχρονες περιόδους, είναι πολύμορφα παρούσα.

Και τα τρία κεντρικά Συστήματα που έχει γνωρίσει η ανθρωπότητα: Δουλοκτητικό-Φεουδαρχικό-Καπιταλιστικό, έχουν ως κεντρικό Πυρήνα τους της Εκμετάλλευση.

Αλλάζουν βέβαια τα μέσα και οι μέθοδοι επιβολής, οι τρόποι παραγωγής.

Όμως, οι σχέσεις που επιβάλλουν και στηρίζουν την Εκμετάλλευση, είναι σταθερές.

Αλλά και στην Αθηναϊκή Δημοκρατία, η δουλεία ήταν παρούσα.

Δυστυχώς, ΕΞΕΤΡΑΠΗ

 

η Ρώσικη Επανάσταση

του 1917.

Αν και η πρωτόγνωρη

 

για την Απελευθέρωση.

Όμως.., έσπειρε!

Στην ιστορία του ανθρώπου καταγράφονται άπειρες και πολύμορφες, ατομικές και συλλογικές- τοπικές και ευρύτερες δράσεις/ξεσηκωμοί/ αγώνες/αντιστάσεις/επαναστάσεις/ ηρωισμοί ενάντια στην πολύτροπη/πολύμορφη Εκμετάλλευση.

Ποτέ δε σταμάτησαν, παρά τις άπειρες μεθόδους βίας και καταστολής, τους ποταμούς αίματος, τα ουρανομήκη οϊμέ. Και τις αμέτρητες ήττες!

Όμως, το 1917 συνέβη κάτι διαφορετικό απ’ όλους τους προηγούμενους ξεσηκωμούς!

Το Κομμουνιστικό Όραμα προέβαλε ως η Παγκόσμια Απελευθέρωση από την Εκμετάλλευση.

Θα δημιουργούταν, πλέον και για πρώτη φορά, το Αριστερό Οικοδόμημα Απελευθέρωσης απέναντι στο διαχρονικό ΔΕΣ (Δεξιό Εκμεταλλευτικό Σύστημα).

Θα προέκυπτε μια ισχυρή αλλά παγκοσμίων διαστάσεων Σύνθεση, ως αποτέλεσμα της αέναης Αντίθεσης: Εκμετάλλευσης-ΜΗ Εκμετάλλευσης.

Αλλά, δυστυχώς! Το ξεκίνημα του 1917

με τη μεγάλη πρωτόγνωρη Ρώσικη Επανάσταση να οργανωθεί Κομμουνιστικό Αντιεκμεταλλευτικό Οικοδόμημα, ΕΞΕΤΡΑΠΗ!

Νοθεύτηκε στην πορεία δεξιόστροφα κι απέτυχε αφού επιβλήθηκαν οι σχέσεις ισχυρής και βίαιης κρατικής εξουσίας εντός και εκτός, αδικίας, διάκρισης, γραφειοκρατίας, ιδιοτέλειας, ανισότητας έως και εκμετάλλευσης.

Και η ΕΚΤΡΟΠΗ προσέφερε πολύ ειδικά υλικά στον εμπλουτισμό της Τραπεζαρίας, στην ανανέωση, ενίσχυση και αθώωση του Παγκόσμιου ΔΕΣ.

Όμως, υπήρξε ένα πάρα πολύ σημαντικό σύγχρονο ιστορικό βήμα για: 

Μελέτη-διδάγματα-προβληματισμούς- συμπεράσματα-απορρίψεις-διορθώσεις στη μεγάλη πορεία προς την Απελευθέρωση από το Παγκόσμιο ΔΕΣ.

Τα 100ετή διδάγματα από την ιστορική Επανάσταση του 1917, 

τα πολύ σημαντικά που κατακτήθηκαν ή χάθηκαν, όλα που ακολούθησαν παγκοσμίως ως προέκτασή της αλλά κι όσα οργανώθηκαν από το ΔΕΣ για καταπολέμηση/υπονόμευση/συκοφάντησή της, αποτελούν ισχυρότατη γνώση με υλικά στέρεα ή σαθρά.

Ως η πρώτη επανάσταση αυτής της μορφής με 

σκοπό να καταργήσει την Παγκόσμια Εκμετάλλευση, ήταν αναμενόμενο ν’ αντιμετωπίσει όλα τα προβλήματα του Πρώτου, του Νέου, του Πρωτόγνωρου και Πρωτοπόρου, του Ανατρεπτικού.

Αναμενόμενο ναχει θεωρητικές, πρακτικές και στρατηγικής αδυναμίες, σύγχυση για τα μέσα, άγνοια για την επικράτηση/την πορεία/την οικοδόμηση, εσωτερικές αναζητήσεις/ διαφοροποιήσεις/αντιθέσεις/αντιφάσεις. Ακόμη και ιδιοτέλειες.

Αλλά δεν αναμένονταν μήτε μπορεί 

κανείς ν’ αποδεχτεί ότι, αντικομμουνιστικές ιδιοτέλειες κι εξουσιασμοί κάποιων ελίτ των ΚΚ, θα γινόταν καθεστώς και θα προκαλούσαν τέτοιες εσωτερικές συγκρούσεις, υστεροβουλίες κι ανυστεροβουλίες, σκοπιμότητες, πολύμορφη βία με κάθε μέσο, γραφειοκρατία νόθευσης του σκοπού και των μέσων, επιβολή της εξουσίας/της κυριαρχίας και με όλες τις αντιΑριστερές μεθόδους προς πάσα κατεύθυνση εντός εκτός, δολοφονίες των πρωτοπόρων συντρόφων της επανάστασης,  άρνηση του άλλου/των άλλων/των διαφορετικών, εξοντώσεις των άλλων, εκτροπή από τα Μέσα και τις Μορφές Οργάνωσης για το κτίσιμο του Σοσιαλισμού, εκτροπή της Πορείας για το Στόχο και τελικά εκτροπή από το ΣΚΟΠΟ, το ΟΡΑΜΑ!

Γι αυτό και η μεγάλη αποτυχία!

Αλλά, με τεράστια την εμπειρία και γνώση. Κι αυτό είναι, πλέον, το ζητούμενο.

Οι πορευόμενοι

με Σύμβολα την Εκτροπή

δεν έχουν... μέλλον!

Όποιος έχει ως Σύμβολα την ΕΚΤΡΟΠΗ, την Αποτυχία της Οκτωβριανής Επανάστασης με τις προεκτάσεις της, ούτε μπορεί να συμβάλλει στην κατάργηση της Εκμετάλλευσης, μήτε μέλλον έχει.

Επιπλέον, επιτρέπει στο ΔΕΣ να θριαμβολογεί και ισχυροποιεί την αιώνια Τραπεζαρία του, αξιοποιώντας και την ομοτραπεζία.

Βέβαια η ανθρωπότητα, με τις αντιεκμεταλλευτικές δυνάμεις, θα συνεχίζει και θα πετυχαίνει συνεχώς νέες νίκες. Αλλά και θα ηττάται!

Ιστορικά, η ολική ανατροπή ή η μετατροπή ή η μεταμόρφωση των  Συστημάτων  Εκμετάλλευσης, παρότι δεν άλλαζε ο Σκοπός,   δεν είναι ευθύγραμμη. Μήτε κάτι το στιγμιαίο, Ούτε καν 10δων χρόνων. Μπορεί να κρατήσει και 100δες χρόνια.

Είναι ενδεικτικό πως, αν και  εμφανίζεται ότι περάσαμε οριστικά στο Καπιταλιστικό Σύστημα, υπάρχουν ακόμη κοινωνίες με Δουλοκτητικές και Φεουδαρχικές σχέσεις.

Λες, βέβαια, κι ο Καπιταλισμός μπορεί να υπάρχει χωρίς και αυτές τις σχέσεις.

Άλλωστε, ο κεντρικός Πυλώνας του ΔΕΣ, δηλαδή η Θρησκεία με τις βασικές εκφάνσεις της, διατρανώνει κι απαιτεί τον άνθρωπο αιώνιο δούλο του θεού, δηλαδή των ιερατείων/ εκπροσώπων (που τον δημιούργησαν), δηλαδή δούλοι στην υπηρεσία του ΔΕΣ.

Όμως, εκείνο που έχει καίρια σημασία για την 

Απελευθέρωση, είναι να επιδιώκονται, με όσο το δυνατόν ευρύτατο συντονισμό, συνεχείς, κάθε ώρα και μέρα, μικρές-μεγάλες, με όλους τους ρόλους, τοπικές έως παγκόσμιες κατακτήσεις, ρήξεις κι ανατροπές και όχι η επικίνδυνη εφησυχαστική παραπομπή σε μια αόριστη μελλοντική επανάσταση.

Δηλαδή, εφησυχασμό που θέλει και το ΔΕΣ (Δεξιό Εκμεταλλευτικό Σύστημα).

Αυτό που το συντηρεί και το θεριεύει και γι αυτό επαινεί, ως συνεπείς, Αριστερές ελίτ όταν  κρίνει ότι λειτουργούν ως εφησυχαστικά υποστυλώματά του.

Η Αριστερά

δεν έχει υπάρξει ως οικοδόμημα!

Πρέπει όμως να ξεκαθαριστεί κάτι:

Άλλο πως χαρακτηρίζεται το ΔΕΣ (Δεξιό Εκμεταλλευτικό Σύστημα) στις διάφορες ιστορικές μορφές του σε σχέση με τα μέσα παραγωγής και τις σχέσεις επιβολής (Δουλοκτητικό-Φεουδαρχικό-Καπιταλιστικό) κι άλλο η σταθερά αιώνια συγκρότηση και οργάνωσή του με ίδιους τους 3 Εξουσιαστικούς Πυλώνες: Θρησκεία σκοταδισμός + άδικο Κράτος + εκμεταλλευτικό Κεφάλαιο!

Δίχως αυτήν την 3Πύλωνη συγκρότηση, το ΔΕΣ ούτε μπορούσε να υπάρξει, μήτε να κυριαρχεί, ούτε να συνεχίζει!

Οι τρεις Εξουσιαστικοί Πυλώνες είναι

οι ίδιοι και αιώνιοι, ανεξάρτητα την εκάστοτε κυρίαρχη θρησκευτική εκδοχή (πολυθεϊσμός-μονοθεϊσμός), του πότε έχουμε την ονομασία ως κράτος σ’ αυτήν τη διοικητική δομή/διάρθρωση ή με ποιες μορφές οργανώνεται κι επιβάλλεται το εκμεταλλευτικό Κεφάλαιο.

Επομένως, το μεν ΔΕΣ το γνωρίζουμε και για το πως συγκροτείται, οργανώνεται, δρα και τι επιδιώκει.

Η Αριστερά όμως δεν έχει υπάρξει μέχρι σήμερα ως Σύστημα, όπως η Δεξιά!

Ξεκίνησε βέβαια να οικοδομείται το 1917 αλλά, πολύτοπα, πολύμορφα και σύντομα, εξετράπη δεξιά.

Άρα, δεν προσφέρεται η δυνατότητα συγκρίσεων με το υπαρκτό πολύμορφο αιώνιο Δεξιό Σύστημα.

Μπορούμε όμως

δίχως επιφυλάξεις

να χαρακτηρίζουμε:

- ως ΔΕΞΙΑ, το παντοτινό, πάγκοινο και πολύμορφο Σύστημα Εκμετάλλευσης  Ανθρώπου και Φύσης από Άνθρωπο.

- ως ΑΡΙΣΤΕΡΑ, την παντοτινή-πάγκοινη-πολύμορφη Αντίθεση/ Σύγκρουση με το Δεξιό Σύστημα Εκμετάλλευσης Ανθρώπου και Φύσης από Άνθρωπο.

Αναμφισβήτητο

το Αριστερό πλεονέκτημα

Μπορούμε, δίχως επιφυλάξεις, να διατρανώνουμε και το ακλόνητο πλεονέκτημα της Αριστεράς έναντι της Δεξιάς.

Κι αυτό είναι το Όραμα της ΜΗ Εκμετάλλευσης και η διαρκής Αντίθεση  για να το υλοποιήσει. 

Από την άλλη, όμως,  η Δεξιά διατυμπανίζει το  αιώνιο Εκμεταλλευτικό Σύστημά της και τα μέσα που το επιβάλλει.

Και τούτο το Αριστερό πλεονέκτημα είναι ακλόνητο, ανεξάρτητα αν αριστερές

ελίτ ή ομάδες ή κόμματα εκτρέπονται, ενισχύουν την Τραπεζαρία κι εφαρμόζουν πρακτικές οι οποίες απορρέουν και από την ομοτραπεζία του ΔΕΣ.

 

ΘΕΣΕΙΣ-ΘΕΣΕΙΣ-ΘΕΣΕΙΣ!

Όμως, για να παράγει αποτέλεσμα η Αντίθεση προς το ΔΕΣ, πρέπει να προηγείται μεν η

Στρατηγική ΘΕΣΗ/Όραμα αλλά συνοδευόμενη πάντοτε με τα κάθε φορά επικαιροποιημένα μέσα και δρόμους, τις θέσεις, που συντελούν στο ΑΔΙΑΚΟΠΟ κτίσιμο του Οικοδομήματος χωρίς την Εκμετάλλευση.

Η Αριστερά αυτοϋπονομεύεται και υποστυλώνει το ΔΕΣ όταν απλώς αντιτίθεται/αντιδρά χωρίς ΘΕΣΕΙΣ ή ΣΑΦΕΙΣ τις ΘΕΣΕΙΣ για τα καθημερινά έως το Όραμα.

Θέσεις τακτικής και στρατηγικής.

Θέσεις σαφείς για μικρά και μεγάλα.

Θέσεις για τα μερικά μέχρι το εκάστοτε ΟΛΟΝ!

Θέσεις για να σε αποκαλύπτουν ποιος πραγματικά είσαι, τι επιδιώκεις, πως και προς τα που τραβάς, αν πράγματι -πως και προς που- αντιτίθεσαι.

Θέσεις που φωτίζουν αν αγωνίζεσαι, ηττάσαι ή  

κερδίζεις, συμβιβάζεσαι και γιατί, αν ορθά πορεύεσαι ή παρεκκλίνεις, αν λοξοδρομείς από ανάγκη ή στρίβεις προς τα δεξιά ως επιλογή!

Θέσεις που καταδεικνύουν αν βρίσκεσαι ή όχι στην Τραπεζαρία του ΔΕΣ, αν συμμετέχεις και πως στην ομοτραπεζία του, αν βρίσκεσαι ή όχι στη λίστα του Μαζί τα φάγαμε!

Θέσεις για διεκδίκηση, σύγκρουση αλλά, κυρίως, θέσεις εφαρμογής πολιτικών με ανάληψη ανάλογων ρόλων.

Κυρίως, ρόλων κυβερνητικών με όποια διακινδύνευση για ήττες ή νίκες.

Οι λαοί ταυτίζονται και συμπορεύονται

με την Αριστερά, χάρη στη δύναμη των Θέσεων ή αποπροσανατολίζονται/απογοητεύονται από την αδυναμία ή μη ύπαρξη Θέσεων!

Τη Νίκη για το κάθε τι δεν την προωθούν ούτε θα τη δώσουν από μόνες τους οι Αντιθέσεις.

 Πολύ περισσότερο αν συνοδεύονται από: 

αοριστίες, μισόλογα, νοθόλογα, βερμπαλισμούς, αμπελοφιλοσοφίες, φανερές ή υποκρυπτόμενες προθέσεις επιβολής και δια της βίας, γενικές επικλήσεις: φιλοσόφων ή αγωνιστών/ηρώων, τσιτάτων, ερμηνειών  κάποιου κόμματος ή θαυμαστικού ή ερωτηματικού ή άνω τελείας σε κείμενα.

Οι Νίκες έρχονται αν οι Αντιθέσεις είναι ακόλουθες των Θέσεων! Και μάλιστα ΣΑΦΩΝ των Θέσεων.

Θέσεις ισχυρές που θα προκαλούν Αντιθέσεις για να προκύπτει η Σύνθεση η οποία θ’ αποτελεί ένα επόμενο επίπεδο νικηφόρας Σύνθεσης στην πορεία για την Οικοδόμηση.

Θέσεις που θα αποκαλύπτουν την Τραπεζαρία, θ’ αρνούνται την ομοτραπεζία και θα

υπονομεύουν τις μεθόδους του ΔΕΣ.

Οι ΣΑΦΕΙΣ ΘΕΣΕΙΣ είναι αυτές που: 

Λαμπρύνουν, γονιμοποιούν όμορφες και ισχυρές τις Αντιθέσεις, φωτίζουν το διάλογο, προσκαλούν δυναμικά, διαμορφώνουν σταθερές συνειδήσεις, προκαλούν τις κοινωνικές δράσεις κι αντιστάσεις, ξεσηκώνουν συνειδήσεις, οδηγούν στις πλατείες/στις λεωφόρους, κάνουν τις αγκαλιές μεγάλες και τους αγώνες ευρύτερους/διαρκείς, δίνουν σταθερότητα στην πόρευση και συμπόρευση, γίνονται η αιτία για κατακτήσεις, μικρές/μεγάλες νίκες, ανατροπές τοπικές-περιφερειακές-παγκόσμιες! 

 Αντιθέσεις δίχως Θέσεις, δεν οδηγούν σε νικηφόρα αποτελέσματα.

Αξίζει να επισημανθεί μια τεράστια διαφορά

μεταξύ του  ΠΑΣΟΚ 1974 και  του ΣΥΡΙΖΑ 2012:

Το ΠΑΣΟΚ το 1974 (συνδυαστικά και με τις μεταχουντικές   συγκυρίες) γιγαντώθηκε και δημιούργησε ισχυρό κοινωνικό ρεύμα υπέρ του γιατί,  εκτός από τις θέσεις  για την καθημερινότητα και τα άλλα μικρά έως μεγάλα, με την "3η Σεπτέμβρη" κατέθεσε και διατράνωσε    Οράματα.  Τις Θέσεις: Κοινωνικοποίηση-Αυτοδιαχείριση-Σοσιαλισμό. 

Και εκεί βασικά (σε συνδυασμό με την αλλαγή της προεκλογικής οικονομικής πολιτικής),  εστιάστηκε η σύγκρουση του 1985.  Κι αυτό γιατί μπορούσε ευκολότερα να καταγραφεί κάθε παρέκκλιση, η  όποια διαφορετική   πορεία του.

Αντίθετα, ο ΣΥΡΙΖΑ το 2012, 

εκτός όσων ήδη έχουν γραφεί παραπάνω,   ζήτησε ψήφο διακυβέρνησης χωρίς να αναδεικνύει σαφώς  Στρατηγικής Θέσεις, Όραμα και τα Μέσα, τους Δρόμους  για την υλοποίησή του.

Έτσι, επιβεβαιώνεται ακόμη περισσότερο η μεγάλη εξαπάτηση  εκ μέρους   των δήθεν συνεπών (ΛΑΦΑΖΗδων-Κωνσταντωπούλειων, καθηγητάδων κλπ),  που το 2015 έφυγαν από το ΣΥΡΙΖΑ,  ενώ δεν είχαν καταθέσει ούτε προτείνει στο λαό Θέσεις-Όραμα και Μέσα ώστε να ξέρουμε, πέρα από τα Μνημόνια, τι άλλο οραματίζονται και για πότε. 

Αυτό το κενό οφείλει ο ΣΥΡΙΖΑ να το διορθώσει με τα επερχόμενα προεκλογικά προγράμματα.   

Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ, 

 

η ΜΗ Εκμετάλλευση,

είναι διαχρονικά ο νικητής!

Η Αντίθεση ΔΕΞΙΑΣ-ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, όπως ήδη περιγράφηκε [Εκμετάλλευση (Δεξιά) και ΜΗ Εκμετάλλευση (Αριστερά)], είναι αιώνια!

Από μυθολογικής ή ιστορικής ανθρώπινης ύπαρξης.

Από τότε που ο άνθρωπος καταγράφεται από τους θρησκευτικούς μύθους με τους πολλούς θεούς/δημιουργούς ή την, επιστημονικά, ιστορική πραγματικότητα.

Όμως, η ιστορική πραγματικότητα επιβεβαιώνει και κάτι κυρίαρχο:

Οι ΣΥΝΘΕΣΕΙΣ,

ως το αποτέλεσμα της αέναης Αντίθεσης/Σύγκρουσης μεταξύ Δεξιάς κι Αριστεράς (μεταξύ Εκμετάλλευσης και ΜΗ Εκμετάλλευσης),

ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ.

Υπέρ της αδιάκοπης πορείας γι απελευθέρωση από την Εκμετάλλευση.

Οι μεγάλες συνεχείς ανθρώπινες κατακτήσεις, σε κάθε επίπεδο-δικαίωμα-τομέα, αυτό

αποδεικνύουν. Παρά τις μικρές και μεγάλες ήττες, τις οπισθοδρομήσεις!

Οι λαοί αγωνίζονται, κερδίζουν.

Το ΔΕΣ βέβαια εξοργίζεται, οργανώνεται, αντεπιτίθεται κι αφαιρεί πολλά ή λίγα από τις κατακτήσεις. Όμως, οι λαοί, ξανά αγωνίζονται, κερδίζουν! Χάνουν!

Παράδειγμα

η μεταχουντική Ελλάδα

Αυτό έγινε και στην Ελλάδα με τις μεγάλες, ιστορικές κατακτήσεις μετά τη χούντα, οι οποίες

εξόργισαν τη Ντόπια έως Παγκόσμια Δεξιά.

Έτσι, το ΔΕΣ, οργάνωσε την αντεπίθεση από το 1989 έχοντας ως κυβερνητικά έκφραση τον αδίστακτο κατά του λαού Μητσοτάκη, προετοίμασε το έδαφος για να υποσκάπτονται και δυσφημίζονται οι κοινωνικές κατακτήσεις, εμπλούτισε την Τραπεζαρία, φούντωσε την ομοτραπεζία, νόθευσε κι ενοχοποίησε πλήθος συνειδήσεων, προετοίμασε Παγκαλισμούς και, τελικά, εφόρμησε με τα Μνημόνια το 2009 πετσοκόβοντας πολλές από τις μεταχουντικές πρωτόγνωρες κατακτήσεις.

Όμως, όπως αναλύθηκε, παρά τις πολλές μεθοδεύσεις όπως η Παγκάλεια, δεν μπόρεσε ν’ αφαιρέσει περισσότερες ή και όλες τις κατακτήσεις! 

 

Το 2015, παρά τις ήττες της Αριστεράς, φρεναρίστηκε η εφόρμηση.

Έτσι, το ΔΕΣ, ετοιμάζει νέα επίθεση!

Ελπίδα του, οι εκλογές 2019!

Ο λαός όμως δε θα επιτρέψει νίκη της Δεξιάς και νέα πισωγυρίσματα.

Παρότι, βέβαια, ο λαός απαιτούσε περισσότερα από την Αριστερά στην πρώτη 4ετία.

Πιο ισχυρή την αντεπίθεση προς το ΔΕΣ.

Και, πάνω απ όλα, ελπίζοντας ότι η Αριστερά δε θα κάμει -ξανά- δεξιά στροφή, όπως το ΠΑΣΟΚ το 1985.

Γι αυτό και η Αριστερή κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ, έχουν τη μεγάλη ευθύνη για τις εξελίξεις και για να μην υπάρξει παλινόρθωση. Και κρίνονται πολύ αυστηρά!

Ο λαός δε θέλει ούτε  επιλέγει τον όποιο ΣΥΡΙΖΑ.

Απαιτεί ΣΑΦΩΣ και ΜΟΝΟ Αριστερό το ΣΥΡΙΖΑ, ανεξάρτητα από συνεργασίες ή διευρύνσεις ή προσχωρήσεις ή γέφυρες που έχουν αξία όταν "προσαρμόζονται" Αριστερά!

Αέναη

η μπρος-πίσω, πορεία

Αυτή λοιπόν είναι η αέναη, μπρος-πίσω, πορεία στην Αντίθεση Εκμετάλλευσης-ΜΗ Εκμετάλλευσης.

Όμως, τελικά, συνεχώς μπροστά! 
 

Ο, μετά τους 2 Παγκόσμιους, 20ος αιώνας, καταγράφεται, συνολικά στη γη, ως ο καλύτερος στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Σε κάθε επίπεδο. Σ’ όλες τις κοινωνικές σχέσεις.

 

Ενθαρρυντικά ξεκίνησε και ο 21ος (χωρίς βέβαια ν’ αποκλείεται η υλοποίηση, και σύντομα, σχεδιασμών για νέες απόπειρες σε πισωγυρίσματα).

Κι αυτά ΟΛΑ, ως αιώνιο αποτέλεσμα αδιάκοπων μεγάλων αγώνων και θυσιών.

Σ’ όλο τον κόσμο, όλες τις εποχές, υπήρξαν/υπάρχουν άτομα-ομάδες-τάξεις-λαοί που οραματιστήκαν/ζονται, αγωνίστηκαν/ζονται, θυσιάστηκαν/θυσιάζονται.

Υποχρέωναν/υποχρεώνουν το ΔΕΣ σε συμβιβασμούς, υποχωρήσεις, ήττες.

Κερδίζονται ή μεγεθύνονται διαχρονικά:   

Πλήθος πολύμορφων δικαιωμάτων, ελευθερίες, ειρήνη, πολυεπίπεδοι ρόλοι, εργασία, ωράριο δουλειάς, εισοδήματα (μισθοί, συντάξεις, φοροελαφρύνσεις κλπ), κοινωνικές παροχές (τροφή, υγεία, πρόνοια, παιδεία, κατοικία, ένδυση, ψυχαγωγία κλπ), περιορισμοί στις αδικίες, στις διακρίσεις και στις ανισότητες, υποδομές, αναγνωρίσεις δικαίων, διαφάνεια, μειώσεις στην κλοπή ή και επιστροφή κλεμμένου λαϊκού πλούτου. Περιορισμοί στην Εκμετάλλευση!

Όμως, αυτά τ’ αγαθά

των θυσιών,

τ’ απολαμβάνουν όλοι

Πρώτοι και περισσότερο αυτοί που απέχουν, οι αδιάφοροι, οι κατεργάρηδες, οι οχαδερφιστές, οι απεργοσπάστες, οι υπονομευτές και συκοφάντες των αγώνων.

Οι εντεταλμένοι από το ΔΕΣ να εμποδίζουν, να διαβάλουν, να υπονομεύουν, να συντρίβουν πολύτροπα αγώνες κι αγωνιστές.

Αυτοί που, μετά, κατηγορούν των αγωνιστές, τους θυσιασμένους, ότι δεν... πέτυχαν πολλά!

(θυμάται ο γράφων, από την ιδιαίτερη αγωνιστική πορεία, όταν νικηφόροι αγώνες σταματούσαν με τις συμφωνίες/συμβάσεις να υπογράφονται ακόμη και μετά τα μεσάνυκτα, αυτοί που.... απείχαν είχαν υπολογίσει, στις 7 το πρωί, μέχρι δεκάρας τα... κέρδη τους από τις των άλλων θυσίες. Και βέβαια, με κριτική διάθεση ενάντια στους απεργούς, ότι δεν πέτυχαν περισσότερα).

 

Οι αγωνιστές όμως, κατά κανόνα, είναι ανυστερόβουλοι, ανεκτικοί, συγχωρητικοί, παρά τη βαθιά πίκρα-θυμό-αγανάκτηση-οργή για τους αδιάφορους έως υπονομευτές.

Βέβαια ΟΛΟΙ, αγωνισθέντες και μη, οφείλουμε να μην ξεχνάμε: «To φυλάξαι τ' αγαθά χαλεπώτερον του κτήσασθαι».

 

 Οι εκλογές, και του 2019, μας δίνουν την ευκαιρία και δυνατότατα για «To

φυλάξαι...”. Κυρίως, για νέα “κτήσασθαι».

Διαφορετική η πορεία, ΑΝ..!

Εντελώς διαφορετική θαταν η πορεία της ανθρωπότητας, άρα και οι τωρινοί αιώνες, αν δεν είχε αφεθεί να κυριαρχεί, σε κάθε εποχή, και να γιγαντώνεται το ΔΕΣ (Δεξιό Εκμεταλλευτικό Σύστημα).

Αν είχε περιοριστεί η εκμεταλλευτική του εξουσία. Και βέβαια, αν είχε καταργηθεί!

Αν δεν επιτρεπόταν σε ιδιοτελείς (και αριστερούς) ή σε προστάτες φιλοσόφους, διανοούμενους, οικονομολόγους, γραφειοκράτες, αναλυτές κλπ ν’ ανανεώνουν την κυριαρχία του ΔΕΣ προκαλώντας θόλωμα και σύγχυση σε σχέση με την ουσία του και την 3Πύλωνη σύνθεσή του.

Παραβλέποντας δηλαδή το ένοχο: ΔΕΞΙΑ και απαλύνοντάς την με γενικές, αόριστες, περιφραστικές ονομασίες ή αντικαθιστώντας την με ένα σκέτο:  Καπιταλιστικό, Αστικό, Αγορές, Σύστημα, (Νεο)Φιλελευθερισμός κλπ.

Στην Ελλάδα, η συνολική Αριστερά, 

σπάνια ή καθόλου αναφέρει το... Δεξιά και την ανάλυσή της ως ΔΕΣ.
 Κι αυτό παρότι, μετά τη Χούντα, ήταν ουρανομήκης η φωνή: “Ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά”.

Και ουδέποτε αναλύει την 3Πύλωνη σύνθεση του ΔΕΣ: Θρησκεία+Κράτος+Κεφάλαιο!

Ίσως θέλει ν’ αποφύγει συνειρμούς με εκμεταλλευτικές σχέσεις που εφαρμόστηκαν κατά την Εκτροπή της Οκτωβριανής Επανάστασης.

Πιθανόν πράξεις ή πολιτικές της να νοθεύονται και ενοχοποιούνται δεξιά και δεν επιθυμεί, προβάλλοντας το Δεξιά, να προκαλεί συνειρμούς.

Μπορεί και λόγω της δεξιάς στροφής του ΠΑΣΟΚ μετά το 1985 αντί να τη θέσει στο χρονοντούλαπο.

Σίγουρα, τα αντιαριστερά γεγονότα του “βρώμικου 89”, ενοχοποίησαν τότε αριστερές δυνάμεις. Όμως, όχι μόνο αρνούνται την αυτοκριτική αλλά κάποιοι θρασύτατα επιδιώκουν την επανάληψή του 89, όπως έγινε το 2015 με Λαφαζανισμούς/Κωνσταντοπουλισμούς κλπ.

Ίσως, αριστερές ηγετικές ελίτ να μη θέλουν να αντιπαρατεθούν με τον κυρίαρχο ρόλο του θρησκευτικού Πυλώνα, τα ιερατεία του.

Βέβαια, και οι ίδιες οι  δυνάμεις/κόμματα της Δεξιάς 

(εκτός από τις πολύ ακραίες/φασιστικές), φέρονται ν’ αποτάσσονται, να τουλουπώνουν (σκεπάζουν) το... Δεξιά.

Ίσως (επειδή είναι ακόμη νωπά) οι ρόλοι στην κατοχή, ο εμφύλιος πόλεμος και οι δικτατορίες πριν και μετά, οι εξορίες, φυλακίσεις, τα βασανιστήρια και οι διωγμοί κατά αριστερών και δημοκρατών, οι αντιλαϊκές πολιτικές και οι κοινωνικές συγκρούσεις με όσα τις συνοδεύουν, να προκαλούν σε δυνάμεις εντός της Δεξιάς: Σκοπιμότητες, συναισθηματισμούς, αντιθέσεις, διαφωνίες, διάθεση για αποστάσεις, ιδιοτέλειες, ενοχές/συνενοχές, που να συμβάλλουν σε μια τέτοια στάση αποσιώπησης.
Αναλύθηκε παραπάνω η διοτελής περίπτωση Καμμένου/ΑΝΕΛ.

Και το μεν ΔΕΣ έχει κάθε λόγο να καμουφλάρει ή να μετονομάζει το... Δεξιά για ν’

αποπροσανατολίζει αλλά και να διευκολύνει ή εγκλωβίζει παλιούς και νέους οπαδούς-ψηφοφόρους-μέλη.

Αλλά και να μη δυσκολεύονται ή να αθωώνονται μεταμελημένοι αριστεροί όταν πορεύονται την οδό της Δεξιάς σωτηρίας και απόλαυσης των αγαθών της.

Στη στάση όμως της Αριστεράς, 
μπορεί να εντοπιστεί και ιδιοτέλεια.

Να εκτιμά ότι, θολώνοντας το Δεξιά, πέραν των προαναφερθέντων, μπορεί ευκολότερα να διεισδύει σε οπαδούς και ψηφοφόρους δεξιών κομμάτων.

Κι αυτό, πράγματι μπορεί να συμβαίνει σε κάποιο ποσοστό.

Αλλά, η αθώωση που ενισχύεται και με αυτήν τη θόλωση, τελικά ωφελεί μόνο το ΔΕΣ. Διευκολύνονται οι ψηφοφόροι να το απενοχοποιούν κι έτσι να μετακινούνται εύκολα ή να μένουν ή να επιστρέφουν στη Δεξιά.

Αν όμως η Αριστερά ανέλυε το Δεξιό 

Σύστημα συνολικά, αν διαχώριζε κάποιες συγκεκριμένες εποχές ή και (εμφύλια) ενοχοποιητικά γεγονότα, αν ανέλυε την παγκόσμια και αιώνια διάστασή του, αν παρουσίαζε τους 3 Πυλώνες που συγκροτούν το ΔΕΣ και τους ρόλους του κάθε Πυλώνα, αν ξεχώριζε σαφώς κι απενοχοποιούσε τους ψηφοφόρους/οπαδούς/μέλη κομμάτων από το Δεξιό Σύστημα και τα εγκλήματά του, αν αναδείκνυε τις μεθόδους του για ενοχοποίηση όλων, τότε η απομάκρυνση από το ΔΕΣ ισχυρών λαϊκών δυνάμεων θα γινόταν εύκολη και, κυρίως, σταθερή. Μόνιμη!

Δε θα του επέτρεπε να κυριαρχεί και γιγαντώνεται.

Θα εμπόδιζε, σ’ αυτήν την κυριαρχία, στη γιγάντωση αλλά και στην απάλυνση του ΔΕΣ, να παίζει καθοριστικά η Τραπεζαρία με το σημαντικό ρόλο της ομοτραπεζίας στη δημιουργία ενόχων/συνενόχων οι οποίοι, δια του “Μαζί τα φάγαμε” ή “Έλα συ πουφαγες ταυγό”, ναναι φοβισμένοι, να ζητούν προστασία και να γίνονται ανεκτικοί, στήριγμα, εκφραστές, υπερασπιστές του ΔΕΣ, πολέμιοι και θύτες των αγώνων κατά της Εκμετάλλευσης.

Και τίθεται το αιώνιο ερώτημα:

Θα “υπονομεύσουμε”, επιτέλους, βαθιά/πολύμορφα/πολύτροπα την Τραπεζαρία του ΔΕΣ;

Ιδιαίτερη, ιστορική, επισήμανση

Πρέπει, βέβαια, να γίνει μια ιδιαίτερη ιστορική επισήμανση:

Πάντοτε, στους απελευθερωτικούς και κοινωνικούς αγώνες, συμμετέχουν και πρόσωπα που, ενώ φέρονται να “σχετίζονται” με ρόλους στη δομή των Πυλώνων της Δεξιάς, είτε απεγκλωβίζονται είτε πράγματι αρνούνται την Εκμετάλλευση κι έτσι αντιτάσσονται μερικά ή ολικά προς τη Δεξιά, συμπορεύονται ποικιλόμορφα ή και ταυτίζονται απόλυτα με την Αντίθεση στο ΔΕΣ, δηλαδή με την αέναη αντιεκμεταλλευτική Αριστερά.

Τέτοιες εξαιρέσεις καταγράφονται ακόμη και από ιερατεία.

Ενδεικτικό, πρόσφατο ιστορικό παράδειγμα (που δεν προβάλλεται ούτε διδάσκεται στα σχολεία για να μην ενοχλούνται οι ένοχοι δωσίλογοι κι όσοι άλλοι συνεργάστηκαν), είναι του δεσπότη Ζακύνθου ο οποίος, σε συνεργασία με το δήμαρχο, μπροστά στην πίεση των Γερμανών το 1943 να τους καταθέσουν κατάλογο με τα ονόματα όλων των Εβραίων του Νησιού, τους έδωσε ένα χαρτί με 2 ονόματα: Του Δεσπότη και του Δημάρχου, λέγοντας: «Είναι απόφασή μας να ακολουθήσουμε τους Εβραίους όπου τους στείλετε!».

ΑΙΩΝΙΑ-ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ

ΠΥΡΑΜΙΔΙΚΗ-ΚΑΘΟΛΙΚΗ

Η ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ. 

 

Στήριγμά της: 

 

ΕΝΟΧΗ-ΣΥΝΕΝΟΧΗ!

Σ’ όλη την ανθρώπινη ιστορία, η Εκμετάλλευση δε θα μπορούσε να συντελείται αν δεν ήταν/είναι πυραμιδική και, όσο το δυνατόν, καθολική!

Δε θα διαιωνιζόταν αν δε μεθοδευόταν ώστε, στη διαδικασία της Εκμετάλλευσης, να συμμετέχουν όχι μόνο οι εκάστοτε ισχυρές εξουσιαστικές Ελίτ αλλά, από το προϊόν της, να λαμβάνουν και πολλοί άλλοι.

Αν δε γινόταν και αλληλοΕκμετάλλευση!

Αν, το “Μαζί τα φάγαμε/τα τρώμε”, δεν καθρεπτίζει και δεν αντανακλάται παντού.

Κι αυτό είναι σοφό διότι, αν σπάσει κρίκος ή κρίκοι στην Πυραμίδα της Εκμετάλλευσης, η κατάρρευση του Δεξιού Οικοδομήματος, θαναι σίγουρη και πιο σύντομη.

Θα είχε ήδη συντελεστεί!

Γι αυτό και η Δεξιά, διαχρονικά και παγκόσμια, 

σχεδιάζει κι ενισχύει πυραμιδικά την Εκμετάλλευση και, κυρίως, τη συντηρεί αδιάκοπα ως καθολική.

Να διαχέεται κάθετα κι οριζόντια: Σε θεσμούς κλαδικούς, τοπικούς και έως παγκόσμιους. Σε κράτη, περιφέρειες, τάξεις, συλλογικότητες, ομάδες, άτομα!

Πυραμιδικά η Εκμετάλλευση: Στις κρατικές οντότητες, στις περιφερειακές και παγκόσμιες ενώσεις ή οργανισμούς κρατών.

Πυραμιδικά, με έως παγκόσμιες Ενώσεις: Τραπεζικές ή αγορών ή συνδέσμων.

Πυραμιδική η εκμετάλλευση (και εντός) στη θρησκεία, στην οικογένεια, στα κόμματα, στην εργασία, στα συνδικάτα-συνεταιρισμούς-νεολαίες.

Ακόμη, κι ο δούλος το δούλο, ο εργάτης τον εργάτη. Κόκκος μεν αλλά αρκετός ώστε να προκαλεί την ενοχή/συνενοχή άρα τον έλεγχο, την υποταγή.

Νέοι και Εργαζόμενοι

πρώτοι στόχοι

Για να ισχυροποιείται και διαιωνίζεται το ΔΕΣ οργανώνεται αδιάκοπα-πολυεπίπεδα!

Οι δύο αντιθετικές και ανατρεπτικές δυνάμεις, ΝΕΟΙ και ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ, είναι οι πρώτοι και οι κεντρικοί στους στόχους του.

Και οι 3 Πυλώνες του (Θρησκεία-Κράτος-Κεφάλαιο) δρουν στο έπακρο ώστε από μωρά να οδηγούνται στις επιλογές του κι ακολούθως, ως (όπου) εργάτες/εργαζόμενοι, να υπόκεινται στις επιλογές του.

Κεντρικός στόχος:

Παιδιά-Μαθητές-Σπουδαστές!

Από κούνιας το ΔΕΣ οργανώνει να γίνεται DNA η ενοχή συνενοχή!

Παιδική και εφηβική πορεία στο αμόνι για αδιάκοπες πολύμορφες, πολύτροπες σφυρηλατήσεις.

Πετυχαίνει να ταυτίζονται παιδικές συνειδήσεις με κάποια από το πλήθος των απατών της Τραπεζαρίας του κι έτσι να θεωρούν φυσιολογική την απάτη, την αδικία, τη βλάβη, την εκμετάλλευση του άλλου, την ομοτραπεζία και βέβαια: Να τα τρώμε μαζί!

Από μωρά, διαπαιδαγωγούνται από θρησκεία, οικογένεια, σχολείο.

Ακούν, βλέπουν και τρέφονται τα παιδιά

με όσα αρνητικά και θλιβερά συμβαίνουν ή σχολιάζονται ότι συμβαίνουν εντός της θρησκείας με τα ιερατεία, τους μύθους. Αλλά τα στέκουν να ευλαβούνται τα θλιβερά, να υποκλίνονται και φιλούν τα χέρια τέτοιων ιερατείων, άρα ταυτίζονται με το κακό, το μιμούνται, το θεωρούν ιερό κι αγιασμένο.

Ακούν, βλέπουν και τρέφονται

παρακολουθώντας ή ακούγοντας τα εντός της οικογένειάς τους ή των άλλων οικογενειών για:

* Τις απάτες ή εγκλήματα από προ προ παππούδες έως αυτά των γονέων,

* Το πόσο αποδοτικό είναι νασαι υποταγμένος και να υπηρετείς την 3Πύλωνη Εξουσία, νασαι αφοσιωμένος και να στρατεύεσαι στον πόλεμο ενάντια όσων αντιτίθενται κι αγωνίζονται να καταργηθεί το ΔΕΣ,

* Τ’ αξιώματα, τις περιουσίες ή τον πλούτο που αποκτήθηκαν από τέτοιες ανήθικες πράξεις,

* Το νόθο τρόπο που αναρριχήθηκαν σε θέσεις ή αξιώματα, πως διακρίνονται σε εργασιακή ή κοινωνική ανάδειξη/προβολή,

* Τις άδικες μεθόδους που χρησιμοποιούνται για να εκμεταλλεύονται τους άλλους (φίλους, συγγενείς, συνεργάτες, εργάτες, πελάτες),

* Τις κλοπές/ληστείες που οργανώνουν,

* Τη νόθευση προϊόντων ή την παραγωγή καταστροφικών προϊόντων ώστε να κερδίζουν/πλουτίζουν,

* Τα όσα απεργάζονται προκειμένου να υπερασπίσουν και νομιμοποιήσουν όσα διαπράττονται στο ίδιο το σπίτι τους ή στα σπίτια με ανάλογα εγκλήματα.

Μεγαλώνουν κι απολαμβάνουν (τα παιδιά αυτών των σπιτιών) ανέσεις και μέσα προερχόμενα από πλούτο που γνωρίζουν ότι είναι αποτέλεσμα αδικίας, απάτης, εγκλημάτων, εκμετάλλευσης. Τα θεωρούν όλα φυσιολογικά και τους εμπεδώνεται ότι έτσι πρέπει να συνεχίσουν ως άξιοι διάδοχοι.

Ακούν, βλέπουν

και τρέφονται τα παιδιά

με τραγικότητες μέσα στα σχολεία, από νηπιαγωγεία έως πανεπιστήμια.

Με την αυστηρότητα, την εξουσία, την επιβολή του δασκάλου και γενικά του εκπαιδευτικού συστήματος. 
Αντιλαμβάνονται και πλάθονται με την αναξιοκρατία, τις διακρίσεις, την αδικία, το ψεύδος, τη μετριότητα, την αμάθεια αλλά και τις πολλαπλές επιπτώσεις για κείνους που αρνούνται και αντιστέκονται σε αυτά. Βιώνουν την πολύμορφη βία, την απαγόρευση, την πειθαρχία, την υπακοή στη διαταγή, το ρόλο του ισχυρού, της εξουσίας. Χρησιμοποιούνται τα παιδιά αλλά και καλούνται να συμμετέχουν στην πολύτροπη χρησιμοποίηση άλλων. 
Καλούνται/ενθαρρύνονται από θρησκεία, οικογένεια, κράτος, κόμματα, παρατάξεις ναναι ενεργοί, φανατικοί και σε τέτοιους ρόλους, δηλ. στη χρησιμοποίηση του άλλου, των άλλων.

Τα όσα συμβαίνουν στα σχολεία από ποικίλες οργανώσεις (εκκλησιαστικές, γονέων, μαθητών, καθηγητών, εξωσχολικών) ή οργανώσεις κομματικές και παραταξιακές, ξεπερνούν κάθε όριο φαντασίας για το πως προετοιμάζονται τα παιδιά, οι νέες/νέοι για να θαυμάζουν την Τραπεζαρία του ΔΕΣ, να διαγκωνίζονται στην ομοτραπεζία, να λατρεύουν το “Μαζί τα φάγαμε/τα τρώμε”.

Το πλήθος όσων διαπράττονται με γνώση, με συμμετοχή ή με πρωτοβουλίες γονέως/δασκάλων/μαθητών/φοιτητών, προετοιμάζουν κι εγκλωβίζουν την ενθουσιώδη και διεγερτική, την ανυπότακτη και ανατρεπτική δύναμη των κοινωνιών (τους νέους), σε υποτακτική.

Συνθέτουν ένα τεράστιο βασικό

κομμάτι της Τραπεζαρίας του ΔΕΣ:

Το πως γίνονται οι σπουδές, τα όσα απεργάζονται στα φροντιστήρια, οι ποικίλες πλαστογραφίες, αντιγραφές και μέθοδοι απάτης στις εκπαιδευτικές εργασίες/μελέτες/ διατριβές, το πως πληροφορούνται τα θέματα στις εξετάσεις εισαγωγής ή σε εξετάσεις σπουδών, πως εμπορεύονται αυτές τις πληροφορίες, πως εξαγοράζονται συνειδήσεις με χρήση και τέτοιων πληροφοριών, πως εκμεταλλεύονται (έως και σεξουαλικά) δάσκαλοι και διδασκόμενοι: μέσα-πληροφορίες κι εξουσίες που διαθέτουν, πως οι ενδεδυμένοι κομματικούς/παραταξιακούς/παραγοντίστικους ρόλους αξιοποιούν το φύλλο τους (άρρεν-θήλυ) συναισθηματικά/ερωτικά/σεξουαλικά για να πετύχουν τους σκοπούς και τις μεθοδεύσεις κόμματος/παράταξης/προσωπικές, το πως βαθμολογούν/νται, πως δίνονται ή λαμβάνονται υποτροφίες, πως προάγουν/προάγονται, πως εκλέγουν/εκλέγονται, πως συνδικαλίζονται, πως αποφοιτούν, πως επιλέγονται για εκπαιδευτικοί, πως αναρριχώνται.

 

Με όλα τούτα, κυρίως τροφοδοτείται η διαρκής ανανέωση της Τραπεζαρίας του ΔΕΣ με νέα φιντάνια που έχουν υποστεί ισχυρή τη μόλυνση και παραμόρφωση με τη μετάγγιση μολυσμένου αίματος σε όλες τις φάσεις της (και προ) σχολικής πορείας.

Με όλα τα υλικά και τις μεθόδους της ομοτραπεζίας.

Με τα πάντα που το Μαζί τα φάγαμε ενοχοποιεί και απαιτεί/επιβάλλει το Μαζί να τα τρώμε.

Όχι μόνο τ’ αφεντικά

αλλά και συνδικαλιστές

εκμεταλλευτές της Τάξης τους!

Η επιτυχία λοιπόν το ΔΕΣ να ενοχοποιήσει, ελέγξει και υποτάξει την ορμητική δύναμη παιδιού-μαθητή-σπουδαστή, προετοιμάζει το δρόμο για την καθυπόταξη της αντίπαλης, της ανατρεπτικής δύναμης: της Τάξης της Εργατικής.

Γενικά, των κάθε μορφής εργαζόμενων.

Σου τούτη την ανάλυση περιγράφονται ήδη μέθοδοι που χρησιμοποιεί το ΔΕΣ για να

ενσωματώνει τους εργαζόμενους στην Τραπεζαρία του αλλά ως ψιχουλευτές κάτω από τα

τραπέζια.

Παρότι όμως ψίχουλα από τον πλούτο που οι ίδιοι οι εργαζόμενοι παράγουν, τους δίνει το ΔΕΣ τέτοια μορφή ώστε να δρουν καταπλακωτικά τα βροντερά Παγκάλεια: Μαζί τα φάγαμε-Μαζί τα τρώμε.

Αξίζει όμως να φωτιστούν

περισσότερο κάποιες μέθοδες:

Η πολλαπλή εκμετάλλευση κι ενοχοποίηση του εργάτη και κάθε εκπροσωπούμενου από τις συνδικαλιστικές τους ελίτ, είναι αποδοτικότερη για το ΔΕΣ (Δεξιό Εκμεταλλευτικό Σύστημα) απ’ ότι η εκμετάλλευση από Αφεντικό.
Έχει ταυτόχρονα στο χέρι, ως ενόχους/συνενόχους, και τον εργαζόμενο και, κυρίως, τον εκπρόσωπό του.

Είναι άπειρα τα γεγονότα και οι μέθοδοι που, συνδικαλιστές-εκλεγμένοι εκπρόσωποι, μετατρέπονται σε τρόφιμους στην ομοτραπεζία κι εκμεταλλεύονται πολύμορφα την Τάξη τους: Εργάτες-Υπάλληλους-Αγρότες-Επαγγελματίες-Συνεταιριστές..!

Επιπλέον, με πράξεις τους εμπλουτισμένες από το “Μαζί τα φάγαμε/τα τρώμε” της ομοτραπεζίας, διαφθείρουν/ενοχοποιούν το Συνδικαλιστικό Κίνημα και φυσικά τα μέλη συνδικάτων, συνεταιρισμών κλπ.

Τα μετατρέπουν σε ενόχους/συνενόχους των πράξεών τους ώστε όχι μόνο ναχουν την ανοχή τους αλλά, κυρίως, την αποδοχή και ταύτισή τους με αυτές τις πράξεις, ευλογημένες από την ομοτραπεζία για να στηρίζουν την Τραπεζαρία του ΔΕΣ.

Από το πλήθος των προσφερομένων

στην Τραπεζαρία

κάποια επεξηγηματικά

στα προαναφερθέντα:

- Οι ενδοκομματικές/παραταξιακές νοθείες για να κυριαρχήσουν οι “γραμμές”.

- Η διαπαραταξιακή εκλογική νοθεία στα συνδικάτα, προκειμένου να εφαρμοστεί η “κομματική/παραταξιακή γραμμή”, όταν οι ψηφοφόροι δεν πειθαρχούν.

Για να πραγματοποιηθεί η αλλοίωση των αποτελεσμάτων χρειάζονται: Κόμμα, παράταξη, στελέχη, εφορευτικές, απλά μέλη, δικαστικός. Όλοι συμμετέχουν, γνωρίζουν, σιωπούν. Όλοι ένοχοι που πρέπει όμως (και για να προστατευτούν) να προστατεύσουν την ενοχή τους (και με ανταμοιβή).

Κι αυτά όλα (για πάντες-με “μαρτυριάρηδες” όλους) σημειώνονται ιδιαίτερα στα τεφτέρια του ΔΕΣ για χρήση στην Τραπεζαρία και, προπάντων, για Παγκάλειες υπενθυμίσεις.

- Άλλο ενδοεργατικό παράδειγμα, πολύ χρήσιμο για τα τεφτέρια:

Η εκμετάλλευση, κακοποίηση, αδικία, βία, βιασμοί, απολύσεις εργαζόμενων στα συνδικάτα- σε συνεταιρισμούς-συλλογικότητες-κοινωνικούς φορείς-κόμματα, δημιουργούν πλήθος ενόχων/ συνενόχων αφού, τα στελέχη και τα μέλη τους, δηλαδή οι ίδιοι οι εργάτες αλλά ως αφεντικά, όχι απλώς ανέχονται αλλά στηρίζουν και ιδεολογικοποιούν πράξεις αδικίας και βίας σε βάρος άλλων εργαζόμενων, τους οποίους εκμεταλλεύονται στη δούλεψή τους.

Τέτοιες πρακτικές τις ενθαρρύνει το ΔΕΣ (Δεξιό Εκμεταλλευτικό Σύστημα) αφού βλέπει με ενθουσιασμό να γίνονται, αυτοί που εκμεταλλεύεται, και οι ίδιοι εκμεταλλευτές άλλων, άρα ομοτράπεζοι, άρα ένοχοι/συνένοχοι, άρα υποτακτικοί.

Άρα, ισχυρό και επικρεμάμενο το “Μαζί τα φάγαμε”. 

 

- Είναι πολύ σύνηθες και ιδιαίτερα ισχυρά (εντός όλων των μορφών των σωματείων και συνολικά στο συνδικαλιστικό-συνεταιριστικό-πολιτιστικό κίνημα) τα:

Πλήθος από απάτες, σπατάλες, νοθείες, χρηματισμοί, ρουσφέτια (πχ συνδικαλιστικές άδειες ή οι παχυλές αμοιβές ως εφορευτικές επιτροπές), οικονομικά σκάνδαλα, μίζες (που ανθίζουν, ειδικά σε συμφωνίας με ιδιωτικές επιχειρήσεις, εταιρείες τηλεφωνίας και ασφαλιστικές, ιδιωτικά νοσοκομεία, ταξιδιωτικά γραφεία), νόθο εμπόριο, κλοπές, φοροδιαφυγή, πλαστά τιμολόγια ή χωρίς τιμολόγια, αρπαγές, “πειραγμένοι” ισολογισμοί, ταμεία ένοχα.

Οι γνώστες πάρα πολλοί! Η σιωπή και προστασία, κατά κανόνα, διαπαραταξιακή.

Συνέδρια ή συνελεύσεις, με αποφάσεις τους, τα νομιμοποιούν και γίνεται συλλογική συνείδηση η απάτη και η προστασία της.

Ακόμη και αριστερές ελίτ, υστερόβουλες ή ένοχες, είναι πρόθυμες να ανεχθούν, συγχωρέσουν, νομιμοποιήσουν απάτες που στρέφονται και κατά της κοινωνίας.

Να τους δώσουν και ιδεολογική διάσταση: Στο Καπιταλιστικό Σύστημα όλα επιτρέπονται! Δυστυχώς, το κάνουν και για ψηφοθηρικούς λόγους, αλιεύοντας και μεταξύ των απατεώνων/ενόχων, προσφέροντάς τους προστασία και ασυλία.

Κι όλα αυτά το ΔΕΣ ταχει καταγεγραμμένα και με ευκολία ανοίγει τα τεφτέρια για τις απάτες/ μπομπές κάθε μορφής συνδικαλιστών/συνεταιριστών.

Και, οι κανονιές με το “Μαζί τα φάγαμε/τα τρώμε”, ταράζουν συθέμελα το σωματειακό/ συνδικαλιστικό/συνεταιριστικό οικοδόμημα και το τρέμουλο γίνεται ανίατο.

(Ο Γράφων, έχει βιώσει και συγκρουστεί με πλείστα-και-τέτοια φαινόμενα οι δε επιπτώσεις πάρα πολλές στον ίδιο αλλά και στην οικογένειά του, με “δράστες” ενόχους/συνενόχους-εξουσίες. Ένα πολύ ιδιαίτερο, από τα τελευταία, αφορά Σωματείο στο οποίο εμφανίστηκαν ποικίλα σκάνδαλα (διατυπωμένα και σε δικαστικές αποφάσεις). Μεταξύ αυτών και η “απώλεια” περίπου 200 χιλ. ευρώ. Υπήρχαν, φυσικά, και πολιτικές προεκτάσεις, με ισχυρούς. Η εκκωφαντική σιωπή: Θεσμών-ΜΜΕ-συλλογικοτήτων - προσωπικοτήτων- εκπροσώπων- προσώπων, ξεπέρασε και τα όρια κάθε ενοχής-συνενοχής! Εκείνο όμως που τάραξε περισσότερο είναι και οι μετέπειτα προσπάθειες αποσιώπησης, η απαίτηση για μη έρευνα, για συγκάλυψη. Για προστασία “υπεύθυνων”. Δυστυχώς, η αριστερών ιδιοτέλεια ή συνενοχή, δεν έλειψε κι από εδώ). 
 

Ειδικό το βάρος και σε..:

Βέβαια, εκεί που το ΔΕΣ (Δεξιό Εκμεταλλευτικό Σύστημα) ρίχνει ειδικό βάρος, είναι η

ενοχοποίηση και συγκεκριμένων κατηγοριών όπως:

- Του βουλευτή που νομοθετεί την Εκμετάλλευση και την προστασία της.

- Του δικαστή που θα κρίνει και πρέπει να αθωώσει το ΔΕΣ για την Εκμετάλλευση (πχ: αντισυνταγματική κάθε δίωξη της απάτης, της κλοπής...) ή να τιμωρήσει όποιον αντιστέκεται.

- Ειδικών επαγγελμάτων: δικηγόρου - γιατρού - μηχανικού - λογιστή-γεωπόνου - δασκάλου κάθε βαθμίδας - καλλιτέχνη - οικονομολόγου και κάθε επιστήμονα.

Επαγγέλματα τα οποία μεθοδεύει να ενοχοποιούνται πολύμορφα ώστε ναχουν ειδικούς ρόλους στην ομοτραπεζία και στην πυραμίδα της Εκμετάλλευσης.

Κιέτσι, ναναι ευάλωτα όταν εξακοντίζονται τα Παγκάλεια: “Μαζί τα φάγαμε/ Μαζί τα τρώμε”.

Σε θρόνο ο

Κοινωνικός Αυτοματισμός

Ο Κοινωνικός Αυτοματισμός είναι ένας ακόμη σημαντικός μηχανισμός αδιάκοπης δράσης ώστε, αντί να γίνεται η αντιπαράθεση και η σύγκρουση με το ΔΕΣ, να μετατρέπονται σε κοινωνική, δηλαδή μεταξύ αυτών που υφίστανται την εκμετάλλευση.

Εδώ, έχουμε ισχυροποίηση 

του: “Μαζί τα φάγαμε”

και  με το: Εσείς τα τρώτε.

Το ΔΕΣ οργανώνει ιδιαίτερα τούτη την αντιπαράθεση αφού το: Εσείς τα τρώτε, εκτός που το αθωώνει, κάνει τη σύγκρουση ενδοταξική και διευκολύνει τη Δεξιά να πετσοκόβει τις υψηλότερες αποδοχές και συντάξεις που λειτουργούν, κατά τους διεκδικητικούς αγώνες, και ως ισχυρό όχημα που σπρώχνει ή τραβά προς τα πάνω χαμηλούς μισθούς και συντάξεις. 
 

Πρόσωπα, ομάδες, κατηγορίες εργαζόμενων ή συνταξιούχων, αγρότες ή επαγγελματίες ζυμώνονται να κηρύττουν τον πόλεμο ο ένας εναντίον του άλλου, κάνοντας συγκρίσεις με περισσότερα ή λιγότερα ψίχουλα με αλληλοκατηγορίες: Εσείς τα τρώτε!

Κυρίως, εκείνα τα ψίχουλα με μεγαλύτερες συντάξεις ή μισθούς που ήλθαν ως αποτέλεσμα αγώνων και συγκρούσεων.

Όμως, αδιαφορούν-σιωπούν-δικαιολογούν-

ανέχονται-στηρίζουν όχι μόνο τις μεθοδευμένες μεγάλες οικονομικές διακρίσεις σε ειδικές κατηγορίες (πχ ιερατεία, στελέχη/ελίτ, golden boys, ΜΜΕ κλπ που είναι και ανταποδοτικές υπονομευτικών “υπηρεσιών”) αλλά, κυρίως, σιωπούν για τα τεράστια σκάνδαλα και την κλοπή, έως δις και τρις, κοινωνικού πλούτου.

Θυμόμαστε ως μεθόδους αυτοματισμού τα (πολύμορφα και συχνά επικαιροποιημένα): “Υψηλόμισθοι”, “Ρετιρέ”, “Μεγαλοσυνταξιούχοι” κλπ.

Στην περίοδο των Μνημονίων προεβλήθησαν ιδιαίτερα οι διαφορές μεταξύ των συντάξεων κι έτσι έδρασε ο Αυτοματισμός με την απαίτηση να μειωθούν.

Αυτή όμως η ενοχοποίηση των συντάξεων τελικά δεν είχε όρια: Έως και οι κατώτατες κτυπήθηκαν!

Οι φρουκουνιστές (υποδαυλιστές) του Κοινωνικού Αυτοματισμού (κυρίως τα ευτραφή με πολλά δις ΜΜΕ), τιμώνται ιδιαίτερα από τους Πυλώνες του ΔΕΣ για το ρόλο τους να καλλιεργείται η ενδοαντίθεση με το: Εσείς τα τρώτε.

Το Παγκάλειο “Μαζί τα φάγαμε/τρώμε” και το κοινωνικοαυτοματικό: Εσείς τα τρώτε, εμπεριέχουν πλούσιο το δυναμίτη και του Κοινωνικού Αυτοματισμού, αφού υποδαυλίζεται και η αλληλοσφαγή των ψιχουλοταϊσμένων.

Το τεράστιο δώρο, με την αθώωση της Εκμετάλλευσης, αθροίζεται με το πολύ μεγάλο, εκείνο δηλαδή της αλληλοενοχοποίησης και αλληλοσφαγής, για τα ψίχουλα, αυτών που υφίστανται την Εκμετάλλευση.

Μα δεν έχουν τελειωμό

οι μορφές ενοχής/συνενοχής

που πηγάζουν

από την Τραπεζαρία του ΔΕΣ:

- Πόσο ένοχοι/συνένοχοι πχ γίνονται λαοί που φαίνονται καλοζωισμένοι επειδή το κράτος τους κατακτά ή αρπάζει από άλλα κράτη το φυσικό τους πλούτο, την παραγωγή τους και οι κοινωνίες εκεί δυστυχούν;
- Πόσο βυθίζονται στην ενοχή/συνενοχή πλήθη που βρίσκονται εντός ή δίπλα σε όλες τις θρησκευτικές εκδοχές (ιερατεία-λαϊκοί) και συμμετέχουν (με πειθαρχία και φόβο) στα αρνητικά, στα ποικίλα εγκλήματα και απάτες που διαπράττονται και λαμπρύνουν της Τραπεζαρία του ΔΕΣ; 

- Πόσο ενοχοποιούνται αριστερά κόμματα που κυβερνούν, μέλη τους αγωνιστές ή οπαδοί,

όταν εφαρμόζουν πρακτικές και πολιτικές που το ΔΕΣ τις αξιοποιεί για ενίσχυση και εμπλουτισμό της Τραπεζαρίας του;

- Πόσο υποτάσσεται και εξουδετερώνεται η Δύναμη της Εργατικής Τάξης όταν ενοχοποιείται: * αφενός με τη μεθοδευμένη σιωπή απέναντι στα τεράστια εγκλήματα του ΔΕΣ

* κι αφετέρου “αγωνιζόμενη” για συμφέροντά της που σχετίζονται με κλοπές από άλλους εργαζόμενους και λαούς ή απαιτώντας τη διατήρηση ή δημιουργία νέων θέσεων εργασίας με μη κλείσιμο εργοστασίων ή κατασκευή νέων που παράγουν πλήθος δολοφονικά όπλα και καταστροφικά προϊόντα;

- Πόσο ένοχα γίνονται τα πάρα πολλά ένοπλα σώματα που χρησιμοποιούνται να κατακτούν, να δολοφονούν δίχως όρια, να επιβάλουν την εκμετάλλευση, την κατάργηση θεσμών και δικαιωμάτων έως και τη δούλωση;

- Πόσο μεγαλουργούν, στην ενοχή/συνενοχή, μεγαλοστελέχη με ειδικές εξουσίες (προνομιούχα και στις τεράστιες αμοιβές), εξουσιαστικές ελίτ σε πολυεθνικές ή στο έως παγκόσμιο τραπεζικό-ασφαλιστικό-χρηματιστηριακό-επενδυτικό σύστημα και γενικά σε εταιρείες με υπηρεσίες ή προϊόντα εκμετάλλευσης, συμμετέχοντας με την ειδική γνώση και ρόλους τους σε: μέγιστες απάτες, κλοπή, νοθεία, διαφυγή και απόκρυψη πλούτου, πρόκληση ανθρώπινης και περιβαλλοντολογικής βλάβης;

- Πόσο ενοχοποιούνται εργαζόμενοι πχ στην παραγωγή και εμπορία: όπλων (κυρίως πυρηνικών) για να δολοφονούνται εκατομμύρια άνθρωποι, καταστροφικών φαρμάκων, μολυσματικών προϊόντων, ναρκωτικών..;

- Πόσο υποτάσσονται ηγετικές ελίτ που, ενώ έχουν ρόλους να γκρεμίσουν την εκμετάλλευση, γίνονται ένοχοι/συνένοχοι του “Μαζί τα φάγαμε”, όπως είναι αριστερές- συνδικαλιστικές-κοινωνικές ελίτ οι οποίες έχουν αποκτήσει και την... τεχνογνωσία να ιδεολογικοποιούν υπέρ και της Εκμετάλλευσης προκειμένου να δικαιολογήσουν την ενοχή τους;

Αξία ενοχής

Αξία χρήσης

Για το ΔΕΣ (Δεξιό Εκμεταλλευτικό Σύστημα), δεν έχει σημασία μόνο τι και πόσο παίρνει ο

καθένας από το προϊόν της Εκμετάλλευσης.

Η μεγάλη αξία είναι ότι συμμετέχει στην επιβολή της, την αποδέχεται ή ανέχεται και μολύνεται ως ένοχος/συνένοχος.

Όλοι πρέπει ν’ αποκτούν μια Αξία ενοχής/συνενοχής που να μετατρέπεται σε (και υπερ)Αξία χρήσης τους ώστε να προσδίδει, να προσαυξάνει, να προστατεύει την (και υπερ)Αξία της Εκμετάλλευσης σε όλα τα επίπεδα, σ’ όλα τα μήκη και μάκρη.

Η ενοχή ή συνενοχή είναι στόχος και μέσο του ΔΕΣ για να επιτυγχάνει τη σιωπή, την ανοχή, την επιδοκιμασία, την προβολή, τη στήριξη, την υπηρέτηση και την αθώωση της Εκμετάλλευσης.

Και, ενοχή-συνενοχή, συντηρούνται-ενισχύονται-διαιωνίζονται εφόσον ισχύει αδιάκοπα και το του Παγκάλου: Μαζί τα φάγαμε-Μαζί τα τρώμε.

Μα, πάνω απ’ όλα, το: Όλοι το ίδιο είμαστε/είναι.

Η Αξία ενοχής/συνενοχής,

με το “Όλοι το ίδιο είμαστε/είναι” σε συνδυασμό με το "Μαζί τα φάγαμε", εκτός των

πολλών άλλων, σχεδιάζεται ώστε να μεγιστοποιείται και η Αξία χρήσης τους στη στρατηγική  του ΔΕΣ να προκαλείται:

- ισχυρή απογοήτευση στους λαούς ότι μπορεί να καταργηθεί η Εκμετάλλευση.

- αποδόμηση της ελπίδας για αποδυνάμωση του ΔΕΣ ώστε να επέλθει κάθε επιδιωκόμενη αλλαγή.

- γκρέμισμα της εμπιστοσύνης προς συλλογικές δυνάμεις ή πρόσωπα που αγωνίζονται ενάντια στο ΔΕΣ , για την κατάργηση της Εκμετάλλευσης.

Γιατί έπρεπε

από έναν... Πάγκαλο

το "Μαζί τα φάγαμε";

Μπορούσε από οποιονδήποτε ναχει την ίδια αξία και επίδραση το "Μαζί τα φάγαμε";

Φυσικά, όχι!

Ένας παραδοσιακός ογκόλιθος της Δεξιάς θα μπορούσε απλώς, παρεκκλίνοντας απ’ όσα επιβάλλει η (και αυτο)προστασία του ΔΕΣ, να επιβεβαιώσει το συμβαίνον, αυτό που άπαντες γνωρίζουν: Δηλαδή “τα φάγαμε".

Όμως, το "Μαζί”, δεν έχει το κύρος να το εκστομίσει με επιτυχία. 
 

Έπρεπε λοιπόν να εκτοξευθεί από κάποιον πολύ ιδιαίτερα προβεβλημένο του οποίου θα αξιοποιούταν και ο πολύ πρώην (νεανικός) “έντιμος βίος”, λόγω αριστερής προέλευσης.

Ένας που δεν κρύβει το “θάρρος” του και ταυτόχρονα γνωρίζει άριστα τις μεθόδους που

απαιτούνται να “νομιμοποιείται” η ολοκλήρωση μιας σταδιακής πορείας προς τη Δεξιά. Κυρίως, γνωρίζει τις μεθόδους για την αθώωσή του ΔΕΣ ώστε να μη φαίνονται ως εγκλήματα όσα διαπράττονται σ’ αυτήν την πορεία. Πολύ περισσότερο, όταν η τιμή αναβαθμίζει τη συμμετοχή έως το... πάνω τραπέζι της Τραπεζαρίας.

Ο Πάγκαλος λοιπόν είχε πολιτογραφηθεί ως  

αριστερός επειδή, νέος, συμμετείχε στο ΚΚΕ. Ακολούθως, με το ΠΑΣΟΚ, τον συνόδευε το “ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ”.

Είναι φυσικό λοιπόν τότε, στο ΚΚΕ, ν’ ανέλυαν την έννοια, τη μεθοδολογία και την αξία της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Αξιοποιώντας έτσι το προσωπείο πρώην αριστερού, μπορούσε να καμουφλάρει το νέο δεξιό πρόσωπο και, το: "Μαζί τα φάγαμε", να γίνει ευκολότερα γενική συνείδηση.

Όμως, το ότι ακολούθησε η βροντώδης επιβεβαίωση της ένταξης του Πάγκαλου στη Δεξιά, λειτούργησε ταυτόχρονα:

- αφενός, ως η μεγάλη συγνώμη και η ισχυρή μεταμέλεια για το “αριστερό” παρελθόν,

- αφετέρου, ως απόλυτη επικύρωση της αιώνιας Δεξιάς 1ης Εντολής: “ουκ έσονταί σοι (θεοί) συστήματα έτερα πλήν του δεξιού”.

(Κάτι παράδοξο: Αν δεν οφείλεται σε άγνοια του γράφοντος, ο Πάγκαλος δεν έχει ακουστεί ως μέτοχος σε σκάνδαλα: Από επιλογή; Ή;;;).

Την Αριστερά

στόχευε το “Μαζί”

Ενδιαφερόταν λοιπόν το ΔΕΣ, όχι απλώς ν’ αναδειχθεί το "Μαζί τα φάγαμε" αλλά,

προπάντων, το ‘Μαζί” να εντοπίζεται, να φωτογραφίζει την αριστερή κατεύθυνση.

Κι αφού ο Πάγκαλος την αριστερή προέλευση είχε, το “Μαζί” μπορεί να ερμηνευτεί ότι αφορούσε την Αριστερά.

Το “Μαζί” μπορεί ναχει πολλές σημασίες: Μαζί εμείς στην Αριστερά, Μαζί Αριστεροί-Δεξιοί, Μαζί όλοι αλλά χωρίς τους Πυλώνες του ΔΕΣ. Πάει με πολλά, με όλα!
 

Αλλά, και το βέλος με “τα φάγαμε”,  

προς την Αριστερά εκσφενδονιζόταν.

Η Αριστερά ευθυνόταν (λόγω των κατακτήσεων δια των αγώνων) για τα προπαγανδισμένα ως πάρτι εργατιάς/αγροτιάς κλπ που κατέστρεψαν την οικονομία, την ανάπτυξη κι έβλαψαν τα συμφέροντα των επενδυτών/αφεντικών.

Είναι γνωστός πχ ο διαρκής ξεσηκωμός του ΔΕΣ για την ενοχοποίηση όχι μόνο της ΑΤΑ (Αυτόματη Τιμαριθμική Αναπροσαρμογή μισθών/συντάξεων) στην πρώτη 4ετία ΠΑΣΟΚ  αλλά και της συνολικής σημαντικής κοινωνικής πολιτικής.

Και αυτό το μήνυμα λοιπόν έστελνε ο Παγκαλισμός. Την Αριστερά στόχευε.

Το “Μαζί”, αφού φρόντιζαν οι 3 Πυλώνες ν’ αθωώνεται το ΔΕΣ, λειτουργούσε ως η μεγάλη φάκα για το λαό.

Κι αυτή τη φάκα σχεδίαζαν οι μηχανισμοί του ΔΕΣ (κι ενθουσίασε τους Πάγκαλους) καθώς επιταχυνόταν η στρατηγική της ολομέτωπης επίθεσης, και με τα Μνημόνια, κατά των συνολικών σημαντικών κατακτήσεων του λαού.

Κατακτήσεων από τους αγώνες μετά τη δικτατορία το 1974!

Αλλά, ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ, και με σαφές το Αριστερό τους πρόσημο.
 

Δε συγχωρούσε το ΔΕΣ ότι

μπόρεσε ο ελληνικός λαός, αγωνιζόμενος, να πετύχει τόσα πολλά, μοναδικά στη συνολική του ιστορία.

Σίγουρα, Ουκ εά το ΔΕΣ καθεύδειν ό,τι ο Λαός απολαμβάνει αγαθά και μάλιστα ως κατακτήσεις! Πολύ περισσότερο συμβολισμένες ως Αριστερές. 
 

Γι αυτό και η συνεχής οργάνωση και προετοιμασία της 

επίθεσης από το 1989, με τη ΜΗΤΣΟΤΑΚέϊκη Δεξιά, για να τσακιστούν οι κατακτήσεις και το αριστερό πρόσημό τους.

Όμως, η επιτυχία της τελικής επίθεσης προϋπόθετε την ενοχοποίηση των κατακτήσεων και των αριστερών συμβολισμών τους.

Το ότι οι Παγκαλισμοί ταμπελαρίζονταν με αριστερή καταγωγή, υποστύλωσε και διευκόλυνε τον προπαγανδιστικό ρόλο του “Μαζί τα φάγαμε” για τη γενική ενοχοποίηση.

Οι με αριστερό προσωπείο Παγκαλισμοί είναι πανταχού παρόντες και πάντα χρήσιμοι!

Άλλωστε, η ισχυροποίηση και μακροημέρευση του Παγκόσμιου ΔΕΣ, οφείλεται και στον υποστυλωματικό ρόλο, την καπατσοσύνη, την ιδιοτέλεια, τη... μεταμέλεια πρόθυμων, πρώην και νυν, αριστερών δυνάμεων και ελίτ.

Το θλιβερό είναι ότι πρωταγωνίστησε στην... υποστύλωση και συνεχίζει τέτοιες “δράσεις” η ΕΚΤΡΟΠΗ της Ρώσικης Επανάστασης.

Τεράστια νίκη των Μνημονίων

και με το "Μαζί τα φάγαμε"

Πετώντας λοιπόν ο Πάγκαλος το "Μαζί τα φάγαμε", γνώριζε άριστα ότι αναδείκνυε την ενοχή και συνενοχή, δηλαδή τη διαφθορά των ομοτράπεζων της Τραπεζαρίας, επιδιώκοντας ατομική, συλλογική και συνολική σιωπή σε μια περίοδο που η Εκμετάλλευση, με την ένταση της επιβολής και των Μνημονίων, βρισκόταν σε ιδιαίτερη έξαρση και προέβαλε ο κίνδυνος ξεσηκωμού εναντίον της.

Έπρεπε λοιπόν να θολώσει ή σβήσει τη φλόγα κοινωνικής αγανάκτησης που φούντωνε και, ως άριστος γνώστης της Δεξιάς μεθοδολογίας, εκτίναξε (με το "Μαζί τα φάγαμε") την ενοχή και συνενοχή ώστε να δράσει ως πυροσβέστης κατά του, εκτιμώμενου, κοινωνικού ξεσηκωμού αφού άλλαξε η προτεραιότητα ευρύτερα στην (ενοχοποιημένη) κοινωνία με την ανάγκη για άμυνα, αυτοπροστασία κι αυτοαθώωση.

Και πράγματι το πέτυχε.

Η Δεξιά νίκη ήταν τεράστια και πολλαπλή.

Με στήριξη, όπως το 1989, και από αριστερές ελίτ.

Τα καταγκρεμιστικά Μνημόνια επιβλήθηκαν, έγιναν αποδεκτά.

Όλοι προσπαθούσαν, αμυνόμενοι, ν’ αρνηθούν τη συμμετοχή τους σ’ αυτό το τεράστιο πάρτι, στην Τραπεζαρία.

Δε διαλαλούσαν μόνο, και μάλιστα με πάθος, ότι δεν έχουν συμμετοχή στην Τραπεζαρία

αλλά, κυρίως, ούτε υπάρχει  Εκμετάλλευση, ποτέ δεν έγινε κάποια κλοπή πλούτου (εκτός βέβαια από το... μεγάλο κλέφτη καρβελιών... Γιάννη Αη Γιάννη), μήτε υπάρχει Τραπεζαρία (γεμάτη με πλήθος απάτες/εγκλήματα) και μάλιστα να τρώνε όλοι μαζί.

Παγκάλεια Αποδόμηση

και των:

“Λεφτά υπάρχουν”

και " διεφθαρμένη χώρα"

Η Παγκάλεια παρέμβαση ήταν αναγκαία (επεξηγηματικά όσων ήδη έχουν αναφερθεί παραπάνω) επειδή έπρεπε να προέλθει από τα σπλάχνα του ίδιου ΠΑΣΟΚ η πλήρης αποδόμηση της Παπανδρεϊκής Μεγάλης Αλήθειας: "Κυβερνώ μια διεφθαρμένη χώρα..." σε συνδυασμό με το “Λεφτά υπάρχουν”.

Αποδόμηση σαν συνέχεια του τεράστιου ξεσηκωμού που είχαν προκαλέσει από το 2009.

Ξεσηκωμός βέβαια που οδήγησε και στο γκρέμισμα Παπανδρέου αλλά και προβλήθηκε ως κοινωνική ανακούφιση η αθώωση του ΔΕΣ επειδή την αισθανόταν, οι ένοχοι/συνένοχοι, και ως προσωπική.

Έπρεπε ακόμη, και με την Παγκάλεια ανάδειξη της 

αναγκαιότητας των Μνημονίων, να σταλεί και το πραγματικό δυνατό μήνυμα του ΔΕΣ:

Ότι δηλαδή, το γκρέμισμα του Παπανδρέου (συνδυαστικά με τη στρατηγική για ένα Βενιζελικό ΠΑΣΟΚ που η δεξιά ολοκλήρωσή του δε θα ταλαντεύεται), δεν έγινε για το ξεκίνημα των Μνημονίων ή το Καστελόριζο/ΔΝΤ.

(Άλλωστε, αυτά είναι η στρατηγική, η πολιτική του εσωτερικού και εξωτερικού ΔΕΣ. Και μάλιστα για διαρκή επιβολή).

Γκρέμισαν, κύρια, τον Παπανδρέου επειδή

κρίθηκε ότι είχε συκοφαντήσει/βλάψει/υπονομεύσει το ΔΕΣ (Δεξιό Εκμεταλλευτικό Σύστημα) με το “Λεφτά υπάρχουν” (που ερμηνευόταν και ως ο τεράστιος κλεμμένος πλούτος).

Αλλά, κυρίως, για την ενοχοποίηση του ΔΕΣ με το "Κυβερνώ μια διεφθαρμένη χώρα...", αφού τη διακυβέρνηση στη χώρα την είχε μόνιμα η Δεξιά.

Αυτή λοιπόν τη βλάβη/υπονόμευση προς το ΔΕΣ (αφού επιβλήθηκε στον Παπανδρέου ο αυτοεξευτελισμός ζητώντας συγνώμη), ήλθε ν’ αντιμετωπίσει και θεραπεύσει ακόμη περισσότερο ο Παγκαλισμός προπαγανδίζοντας:

- από τη μια ότι λεφτά δεν υπάρχουν (αφού ήδη... τα φάγατε)

- κι από την άλλη ότι η χώρα δεν είναι διεφθαρμένη.

Αλλά, κι αν βρε παιδί μου είναι έστω... λίγο διεφθαρμένη η Χώρα, συμβαίνει επειδή, και ΜΟΝΟ: “ΜΑΖΙ τα φάγαμε”.

Κυρίαρχο

στη στρατηγική του ΔΕΣ

το:

“Όλοι το ίδιο είμαστε/είναι”

Είναι ουρανομήκης η προσπάθεια της Ελληνικής και έως Παγκόσμιας Δεξιάς να καλλιεργείται, επιβάλλεται και συντηρείται το “Όλοι το ίδιο είμαστε-Όλοι το ίδιο είναι”. 
 

Δύσκολα μπορεί να διαγράψει αυτό που είναι πλέον παγκόσμια συνείδηση, ότι δηλαδή το ΔΕΣ (και όλες οι χώρες που το εφαρμόζουν) είναι το διεφθαρμένο σύστημα ακριβώς επειδή είναι Εκμεταλλευτικό. 

Έτσι λοιπόν, η Ελληνική και έως Παγκόσμια Δεξιά, 

δημιουργούν τις προϋποθέσεις, με την Τραπεζαρία και ομοτραπεζία, ώστε ν’ αναδεικνύονται λάθη ή πραγματικές μικρές-μεγάλες απάτες από αριστερούς ή σχετιζόμενους με την Αριστερά ή να κατασκευάζονται ή να διαστρεβλώνονται γεγονότα ώστε να προπαγανδίζεται το “Όλοι το ίδιο είμαστε/είναι”.

Θεωρεί κυρίαρχο στη

στρατηγική του το Ντόπιο έως Παγκόσμιο ΔΕΣ, αφού είναι αδύνατον να πετύχει αθωώσεις του, τουλάχιστον να διαμορφώνει μια ευρύτερη συνείδηση εξίσωσης με το “Όλοι το ίδιο είμαστε/είναι”.

Και το Παγκάλειο: “Μαζί τα φάγαμε/τρώμε”, εξυπηρετούσε/εξυπηρετεί και αυτή τη στρατηγική.

Στην Ελλάδα το διαπιστώνουμε και

 από το ότι η Ντόπια Δεξιά, κάθε κι όλη μέρα, με αμέτρητο το πάθος και με τις μεθοδεύσεις, κάνει ουρανομήκη την προπαγάνδα (με όλα τα μέσα και φυσικά με τα τετράπαχα ΜΜΕ) για λάθη ή πραγματικές μικροαπάτες αριστερών ή φίλων τους ή με ψεύδη ή με αλλοιώσεις γεγονότων ή κατασκευή γεγονότων που απαιτεί να γίνουν αποδεκτά ως πραγματικά.

Ταυτόχρονα με την προπαγάνδιση τα μικρών, προστατεύουν τις τεράστιες απάτες του Δεξιού Συστήματος και κορυφαίους απατεώνες. Αποσιωπούν δε ή δικαιολογούν ή μικραίνουν τη σημασία για μεγάλα σκάνδαλα όχι μόνο από κάθε παρελθόν αλλά και του παρόντος.

Καλλιεργούν έτσι το κυρίαρχο για το ΔΕΣ ότι, τουλάχιστον: “Όλοι το ίδιο είμαστε/είναι”.

Κι είναι αυτό κυρίαρχο για το ΔΕΣ όχι μόνο γιατί μπορεί έτσι να εξισώνει μικρές απάτες (και αριστερών) με μεσαία και τεράστια σκάνδαλα των Πυλώνων του (έως και δις/τρις) αλλά , προπάντων, γιατί επιτυγχάνει να θολώνει και αποπροσανατολίζει την κυρίαρχη Αντίθεση:

Δεξιά/Εκμετάλλευση-Αριστερά/ΜΗ Εκμετάλλευση.

Το δράμα είναι ότι υπάρχουν υστερόβουλες ή άκαπνες Αριστερές Ελίτ οι οποίες στηρίζουν ή σιωπούν ένοχα ή ανέχονται αυτήν τη μεθόδευση του ΔΕΣ απέναντι στην κυρίαρχη Αντίθεση.

Η συμπόρευση τους στον ξεσηκωμό για τα Παπανδρεϊκά “Λεφτά υπάρχουν”,

"Κυβερνώ μια διεφθαρμένη χώρα..." και για το Παγκάλειο “Μαζί τα φάγαμε/τα τρώμε”, ουσιαστικά εξυπηρέτησε το κυρίαρχα απαιτούμενο από το ΔΕΣ: “Όλοι το ίδιο είμαστε-Όλοι το ίδιο είναι”.

Γιατί πρωτοστάτησε η Θρησκεία

Βέβαια, ο γενικός ξεσηκωμός (πραγματικός για τα Παπανδρεϊκά αλλά κατασκευασμένος για τα Παγκαλικά), καλλιεργήθηκε κι οργανώθηκε από τα σπλάχνα του Δεξιού Συστήματος.

Πρώτη η θρησκεία (Εκκλησία με τα Ιερατεία της) αντέδρασε έντονα αφού θεωρεί ότι, χώρα/κράτος - θεσμοί/μηχανισμοί και βέβαια ο λαός, είναι απόλυτη ιδιοκτησία της.

Επομένως, έπρεπε ν’ αμυνθεί αρνούμενη την ύπαρξη και, φυσικά, την Εκμετάλλευση Ανθρώπου από Άνθρωπο.

Διαφορετικά, θα αναδεικνυόταν και ο πρωταρχικός θρησκευτικός ρόλος στο σχεδιασμό και υλοποίηση των μέσων που οδηγούν στη “διεφθαρμένη χώρα/κράτος..." και στην Εκμετάλλευση δια της μεθοδολογίας και του “Μαζί τα φάγαμε/τα τρώμε”.

Έτσι, η Θρησκεία

(τα πάμπλουτα ιερατεία) όχι μόνο μεθόδευσε να αυτοπροστατευτεί, όχι μόνο έπρεπε ν’ αθωώσει παντελώς τους δύο άλλους συνΠυλώνες αλλά και να προσφέρει στέγη προστασίας σε καθέναν που ήθελε ν’ αποκρύψει ότι έχει συμμετοχή στην Εκμετάλλευση και άρα στο Παγκάλειο τραπέζι.

Επιβεβαίωνε και ενίσχυσε με αυτόν τον τρόπο κι έναν από τους ιστορικούς ρόλους της:

Δηλαδή, κάθε ανθρώπινη απάτη και έγκλημα να βρίσκουν καταφύγιο και προστασία

στη θρησκεία με πολλά μέσα. Μεταξύ αυτών και η εξομολόγηση, μετάνοια, συγχώρεση κλπ.

Γι αυτό λοιπόν φούντωσε ο

αμυντικός ξεσηκωμός που όμως (όπως ήδη αναλύθηκε παραπάνω), με την οργανωμένη πολύμορφη προπαγάνδα και των καλοθρεμμένων ΜΜΕ, οδήγησε αφενός στην πλήρη αθώωση των 3 Πυλώνων του ΔΕΣ (Δεξιό Εκμεταλλευτικό Σύστημα), αφετέρου στην ενοχοποίηση αποκλειστικά του λαού ως διεφθαρμένου και στην εμπέδωση ότι λεφτά δεν υπάρχουν.

Άρα, πρέπει να επιβληθούν τα Μνημόνια ώστε,  

οι διεφθαρμένοι, οι ένοχοι συνταξιούχοι/ εργαζόμενοι/άνεργοι/φτωχοί/μικροί, να πληρώσουν αφού αυτοί τα φάγανε.

Αλλά, οι πονηρούληδες, τραβήξανε στην Τραπεζαρία από το χεράκι τους 3 Πυλώνες του αθώου ΔΕΣ και τους τρατάρανε μια μπουκιά με δόλο να τους ενοχοποιήσουν με το “Μαζί τα φάγαμε”.

Να, λοιπόν, γιατί οι Πάγκαλοι Παγκάλειοι θα δοξάζονται για την τεράστια και διαρκή προσφορά τους!

Να και γιατί οι 3 Πυλώνες του ΔΕΣ, και στην περίοδο των Μνημονίων, εξακόντισαν τα υπερκέρδη-οφέλη τους, φτωχοποιώντας στα μέγιστα τον αποκλειστικά ένοχο λαό.

Ιδιαίτερα ο θρησκευτικός Πυλώνας, εκτός την ενίσχυση της εξουσίας του, πέτυχε τεράστια και πολλαπλά οφέλη!

Ομοτραπεζία

και σύγκρουση με το ΔΕΣ

ΔΕ συμπορεύονται!

Όσο το Ντόπιο έως Παγκόσμιο ΔΕΣ (με τους 3 Πυλώνες: Θρησκεία σκοταδισμός+άδικο Κράτος+εκμεταλλευτικό Κεφάλαιο) έχει ως ισχυρές βάσεις και βάθρα τα υλικά της Τραπεζαρίας και ομοτραπεζίας,  με σκοπό τη συνολική των λαών ενοχή/συνενοχή-υποταγή, θα ισχυροποιείται και θα μεγεθύνει την Εκμετάλλευση.

Απαιτούνται λοιπόν αδιάκοπες, τοπικές έως παγκόσμιες, ανατροπές που θα υπονομεύουν τις βάσεις, τα βάθρα (δηλ. την Τραπεζαρία/ομοτραπεζία) των 3 Πυλώνων του ΔΕΣ.

Ανατροπές και με γενικό συντονισμό, δυνατή οργάνωση και ιδιαίτερη ένταση. 
 

Το αποδυνάμωνα έως γκρέμισμα της Τραπεζαρίας αποτελεί τη ΘΕΣΗ για το κεντρικό κτύπημα στο παγκόσμιο ΔΕΣ(Δεξιό Εκμεταλλευτικό Σύστημα).

  

4 Προτάσεις

γι Ανατροπές.

Δε θα κάναμε όλη αυτήν την εργασία, χωρίς να συνοδεύεται με προτάσεις. Σαφείς θέσεις.

Είναι θέση και πρακτική του γράφοντος, πάντα να προτείνει.

Ήδη, στο: “Απρίλη 1η: Παγκόσμια Ημέρα Κατάργησης της Εκμετάλλευσης Ανθρώπου

και Φύσης από Άνθρωπο” ( https://autenergos.blogspot.com/2019/03/2019-3-1-april-1st.html ), υπάρχουν σαφείς  Προτάσεις.

Πριν αναπτυχθούν οι 4 Ανατρεπτικές Προτάσεις, κρίνεται απαραίτητο να προβληθεί η άμεση αναγκαιότητα:

Στις εκλογικές διαδικασίες του 2019, σε Ευρώπη και Ελλάδα, να υπάρξει μια σαφής καταδίκη της Δεξιάς, του ΔΕΣ.
Καταδίκη για το σύνολο των εκφάνσεων της Δεξιάς και των υποστυλωμάτων της σε κάθε χώρα. 

Φυσικά, ιδιαίτερα στην Ελλάδα!
Αλλά και σαφής λαϊκή εντολή προς τις Αριστερές δυνάμεις για μη εκτροπές προς δεξιά.
Ιδιαίτερα προς ΣΥΡΙΖΑ που, ανεξάρτητα από ευρωεκλογές και αυτοδιοικητικές, θα έχει την εντολή για μια νέα 4ετία, αλλά με σαφές και ΜΟΝΟ Αριστερό το πρόσημο!

Κλείνοντας λοιπόν τούτη την ανάλυση,

προτείνονται:
 

1. Γενική Απελευθέρωση από την ενοχή/συνενοχή αναγνωρίζοντας τη συμμετοχή στην ομοτραπεζία του ΔΕΣ (Δεξιό Εκμεταλλευτικό Σύστημα).

Αποδοχή ότι, πράγματι, μαζί φάγαμε/τρώμε (στα πλαίσια όσων  αναλύθηκαν παραπάνω).

Αυτό απαιτείται, ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ, από τις ένοχες αριστερές/συνδικαλιστικές/κοινωνικές ελίτ ώστε να γίνει καθολικό, άρα και ευρύτατη η κοινωνική απελευθέρωση από τα δεσμά του ΔΕΣ.

Από μόνη της, αυτή η παραδοχή, θα προκαλέσει βαθιά σαθρότητα στα θεμέλια/βάθρα της Τραπεζαρίας και ταυτόχρονα ισχυρές ρωγμές στους Πυλώνες του ΔΕΣ.

2. Συνεχής καταγραφή, ανάδειξη και προβολή παγκόσμια  όλων όσων το ΔΕΣ προσφέρει, ΑΙΩΝΙΑ, στην Τραπεζαρία για να επιβάλει την ενοχή/συνενοχή/υποταγή.

(ενδεικτική, αλλά ικανή, καταγραφή γίνεται ήδη σε τούτην την ανάλυση).

Η αποκάλυψη και διατυμπάνιση των αιωνίων μεθόδων και μέσων του ΔΕΣ για να επιβάλλει την Εκμετάλλευση (και δια της ομοτραπεζίας) και ταυτόχρονα η μαζική προτροπή/”πίεση” για κοινωνική απομάκρυνση από κάθε τι που προσφέρεται στην Τραπεζαρία (ή, η άρνηση παραλαβής του... αυγού και μάλιστα κρυφά), θα προκαλέσουν μια ισχυρότατη υπονόμευση του Παγκόσμιου ΔΕΣ και οι ρωγμές, στους 3 Πυλώνες του, θα γίνονται χάσματα.

Όλη αυτή η καταγραφή και αποκάλυψη θα φέρει στην επιφάνεια εντονότερα κι όσα θεωρούνται ως δεξιά ΕΚΚΤΡΟΠΗ της Ρώσικης Επανάστασης και των παγκόσμιων προεκτάσεών της, συμβάλλοντας στην καλύτερη κατανόηση των θετικών κι αρνητικών για την πορεία οικοδόμησης της Παγκόσμιας Κοινωνίας χωρίς Εκμετάλλευση.

3. Ταυτόχρονα με το άδειασμα της Τραπεζαρίας στα... κάτω τραπέζια και κυρίως από τους

κάτω από τα τραπέζια (δηλαδή το λαό), προβάλλεται/διεκδικείται/απαιτείται/επιβάλλεται όχι μόνο το σταμάτημα της συσσώρευσης με νέες κλοπές από το πάνω τραπέζι των 3 Εξουσιαστικών Πυλώνων (Θρησκεία+Κράτος+Κεφάλαιο) αλλά και άμεση επιστροφή στους ιδιοκτήτες του ήδη κλεμμένου, άπειρου πλούτου.

Στα αιτήματα συμπεριλαμβάνεται με έμφαση και η αφαίρεση από τη Θρησκεία κάθε εξουσίας και οποιουδήποτε προνομίου που τη διαχωρίζει από κάθε άλλη συλλογικότητα.

Ειδικά στην Ελλάδα (αλλά και όπου ισχύει) να σταματήσει αμέσως η μισθοδοσία από το κράτος κάθε νέου έγγαμου ιερέα (αλλά οι υπάρχοντες να απασχολούνται στους δήμους) και να καταργηθεί τώρα ο μισθός σε όλους τους μη έγγαμους ιερωμένους, παλαιούς-νέους.

4: Με την αποδοχή του: “ΗΛΙΘΙΕ, Είναι η ΔΕΞΙΑ Ευρώπη και η ΔΕΞΙΑ Παγκοσμιοποίηση κι ΌΧΙ το σκέτο Ευρώπη-Παγκοσμιοποίηση”, απελευθερώνονται από τα (και ιδιοτελεί) δεσμά τεράστιες, κυρίως αριστερές, δυνάμεις και δημιουργούνται πρωτόγνωρες παγκόσμιες προϋποθέσεις για:

α. Προστασία των Περιφερειακών Οντοτήτων (όπως η Ευρώπη) και της Παγκοσμιοποίησης με διεθνή προβολή της τωρινής ενοχής τους επειδή, και ΜΟΝΟ, δημιουργούνται και χρησιμοποιούνται ως μηχανισμοί από το ΔΕΣ για την επιβολή της Εκμετάλλευσης.

Ταυτόχρονα προβάλλεται ως Θέση, ως στρατηγικός αλλά και άμεσος στόχος, ο έλεγχος και χρήση τους από τις ΑντιΕκμεταλλευτικές Δυνάμεις, τους απενοχοποιημένους, πλέον, Λαούς!

β. Αξιοποίηση της συνολικής γνώσης και εμπειρίας και όλων των σύγχρονων μέσων επικοινωνίας ώστε να οργανώνονται -κάθε βδομάδα- παγκόσμιες κινητοποιήσεις, από το πλέον μικρό νησάκι/χωριό/γειτονιά έως τις πλατείες και των πλέον μεγάλων πόλεων, όπου:

1. Θ’ αναδεικνύονται όλες οι μέθοδες του ΔΕΣ (Δεξιό Εκμεταλλευτικό Σύστημα) για την Εκμετάλλευση,

2. Θ’ “απαιτείται” ν’ απομακρύνονται όλοι οι ενοχοποιημένοι από την Τραπεζαρία,

3. Θα “προτρέπονται” πάντες ν’ αρνούνται συμμετοχή στην ομοστραπεζία (και να μη... δέχονται... ταυγό) ώστε να μη δημιουργούνται νέοι ένοχοι/συνένοχοι/υποταγμένοι,

4. Θα προβάλλεται η αιώνια ισχυρή αδιαπραγμάτευτη απαίτηση για:

* κατάργηση συνόρων/κάθε είδους όπλων/στρατών/αστυνομίας.

* κατάργηση των κάθε μορφής διακρίσεων και περιορισμών: ΟΛΟΙ, ΣΕ ΟΛΑ-ΠΑΝΤΟΥ, ΙΣΟΙ!

* άμεση κατοχύρωση σε όλους ανεξαιρέτως τους ανθρώπους, όπου κι όπως βρίσκονται, των βασικών: Εργασία, κατοικία με όλα τα αναγκαία (ηλεκτρικό, νερό κλπ), διατροφή, παιδεία, ένδυση, υγεία, internet, ψυχαγωγία.

* άμεση επιστροφή του τεράστιου κλεμμένου πλούτου και δίκαιη διανομή του στα κράτη και στους λαούς από τους οποίους έχει κλαπεί.

5. Και φυσικά, θα διεκδικούνται/επιβάλλονται παγκόσμιοι θεσμοί και προϋποθέσεις κατά της Εκμετάλλευσης και η δημιουργία όλων των αναγκαίων τοπικών και παγκόσμιων θεσμών και προϋποθέσεων που θ’ αποτρέπουν νέες κλοπές πλούτου και νέες Τραπεζαρίες από το ΔΕΣ.

Φαντάζεται κανείς το πλήγμα στην 

Τοπική έως Παγκόσμια ομοτραπεζία που οργανώνουν οι 3 Πυλώνες (δηλαδή πλήγμα στην ενοχή/συνενοχή/υποταγή) αν πχ μόνο το ένα από τα παγκόσμια , και εβδομαδιαία, μηνύματα, είναι:

- Καμιά πράξη από οπουδήποτε, από κάθε έναν και προς καθέναν, δίχως: τιμολόγιο, απόδειξη, επίσημο/φορολογήσιμο αποδεικτικό..;”.

- Πράξεις, από άπαντες, ΜΟΝΟ με απόλυτη διαφάνεια ώστε και να υπονομεύονται οι απάτες του ΔΕΣ αλλά και να στρέφονται εναντίον κάθε νέας απόπειρας για ομοτραπεζία με επιδίωξη να ενοχοποιεί, εκβιάζει, ελέγχει, και τελικά υποτάσσει;

Από ομοτράπεζοι, λοιπόν, στην Τραπεζαρία του Παγκόσμιου ΔΕΣ, ας γίνουμε ΟΛΟΙ ομοτράπεζοι στην Παγκόσμια Τραπεζαρία των ελεύθερων ίσων ανθρώπων, χωρίς καμιά μορφής Εξουσία κι Εκμετάλλευση!

Γι αυτό, ας γίνει αμέσως η παραδοχή της ομοτραπεζίας στην Τραπεζαρία του ΔΕΣ και η αποδοχή του Παγκάλειου “Μαζί τα φάγαμε”, ας αποτιναχτεί το “Όλοι το ίδιο είμαστε/είναι”, να βροντοφωναχτεί: ΔΕΝ είμαστε το ίδιο κι ενδυναμώνεται, έτσι, καθοριστικά ένα νέο παγκόσμιο άλμα ενάντια στη ΜΕΓΙΣΤΗ ΑΠΑΤΗ:

Στην Εκμετάλλευση Ανθρώπου και Φύσης από τον Άνθρωπο!

Νέο άλμα:

- Ενάντια στο κάθε Τοπικό, Περιφερειακό και στο Παγκόσμιο Δεξιό Εκμεταλλευτικό Σύστημα (ΔΕΣ).

- Ενάντια στην (κάθε Χώρας) Εσωτερική έως Παγκόσμια Εκμεταλλευτική Δεξιά.

- Υπέρ της αποδυνάμωσης, ρηγμάτωσης έως κατάρρευσης των 3 Πυλώνων του ΔΕΣ!

Τέλος