ΝΗΠΑΚέρκυρας-Βουνιατάδες:
Λόφος που έχει
τη δική του Ιστορία!
Ένα ταξίδι στο παρελθόν
συνδεδεμένο
με μονοπάτια για το μέλλον!
-70 χρόνια "Αη Γιάννης Ντόργου" (29 Αυγούστου, πρωί)
Από τη ματιά
τΓιάννη Ζωχιού
(Η παρουσίαση, και ως εμπλουτισμός ψηφίδων βιογραφίας μου εδώ: https://autenergos.blogspot.com/2021/04/blog-post.html )
Γράφεται τούτη η παρουσίαση το 2021
(και με μετέπειτα εμπλουτισμούς)
ως εισαγωγή των επετειακών εκδηλώσεων
28/29 Αυγούστου 2021
με ποικίλο περιεχόμενο.
Θα τιμηθούν οι τραγουδιστάδες μας
που 70 χρόνια στολίζουν, με τις μελωδίες τους, τη ΝΗΠΑ:
* Θανάσης Σπίνουλας * Αδελφοί Ζωχιού * Πέτρος Αλαμάνος
* Κώστας Μάμαλος * Κώστας Ανδριώτης * Ναπολέων Σκολαρίκης
(μετέπειτα σημείωση: Αναβλήθηκαν οι Εκδηλώσεις 2021 για το 2023, όπως ανακοινώθηκε εδώ: https://autenergos.blogspot.com/2021/08/2829.html
Όλοι οι νεκροί μας
(θαμμένοι στη ΝΗΠΑ ή αλλού)
μα και ζωντανοί
"ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ"
αδιάκοπα δημιουργική τη συνέχεια
με χαρές-τραγούδια-νέα "κτισίματα".
Επανερχόμαστε,
λοιπόν, σταδιακά και στην αγαπημένη μου ΝΗΠΑ.
Σταθερά, μετά
το "φρενάρισμα" από 2013 λόγω υγείας.
Λόφου ΝΗΠΑΣ:
Θέση-Ιδιοκτησίες
Ο Λόφος ΝΗΠΑ, μεταξύ Βουνιατάδων και Σταυρού Κέρκυρας, κυκλώνεται από τα Βουνά: Ανω Γαρούνα και Αγίων Δέκα - Σταυρού - Αγίου Ματθαίου- ΑΚ Παυλιάνων και Κ.Γαρούνα.
Έχει υψόμετρο 96 μέτρα.
Από το Οροπέδιο έχει μια απέραντη θέα προς όλες τις κατευθύνσεις, όπως περιγράφηκαν τα Βουνά και αντίστοιχα Χωριά.
Νότια δε, ο ορίζοντας φθάνει και πολύ πέρα από Στρογγυλή.
Από δε το V που σχηματίζουν τα Βουνά Α.ΠΑυλιάνας και Αγ.Ματθαίου διακρίνεται και η θάλασσα στον Παραμόνα.
Παρά τις αναζητήσεις μου, μέχρι τώρα δεν μπόρεσα να βρω κάτι σχετικό με την ονομασία ΝΗΠΑ (όπως και Ντόργου).
Βρήκα όμως ένα λόφο στην Κρήτη με την ονομασία ”Νήποι” έχοντας θέα "ένα συγκλονιστικό τοπίο: ο χανιώτικος κάμπος, το Κρητικό Πέλαγος, τα Λευκά Όρη και ο Ψηλορείτης". Αναζητώ σχέση ( https://www.katobalsamonero.gr/ )
Βέβαια, υπάρχει συνεργασία με Αγιοκαδίτη λαογράφο όπου καταγράφονται συνεχώς στοιχεία και με την πορεία αγιοκαδιτών.
Στο σύνολο του Λόφου ΝΗΠΑ,
υπάρχουν ιδιοκτησίες από κατοίκους όλων σχεδόν των κοντινών Χωριών.
Εκτός από το Λόφο ΝΗΠΑ, όλος ο Κάμπος (μετά από Γαρούνες μέχρι το Λιβάδι Βουνιατάδων) πλημμυρίζεται και από Αγιοκαδίτες οι οποίοι, λόγω της ορεινότητας του Χωριού, αναζητούσαν και βρήκαν διεξόδους σε πεδινά.
Λογικά, έτσι βρέθηκαν και οι προ...Παπούδες/Γιαγιάδες μας στη ΝΗΠΑ.
Δεν είναι τυχαίο ότι, ιδιαίτερα σε Βουνιατάδες και Παυλιάνες, είναι διακριτοί οι γάμοι με καταγωγή από Αγ.Δέκα. Φυσικά, και Ντοργέων.
Οι δικές μας ιδιοκτησίες
Δύο ειδών ιδιοκτησίες, των τελευταίων εκ Ντοργέων (προσωνύμιο) , στη ΝΗΠΑ:
α. Ο Γονικές, σε ΝΗΠΑ και παραπόταμα. Αφορούν τις ιδιοκτησίες των οικογενειών των έξη Αδελφών (Μαρίκας-Σπύρου-Νίνας-Γιάννη-'Ελλης-Λένης) που προέρχονται από τους Γονείς μας (Αναστάση-Γιαννούλα), όπως αυτοί κατέληξαν και όρισαν το μοίρασμα.
(Επιπλέον αυτών, και τα ακίνητα σε Αγίους Δέκα και Βουνιατάδες).
β. Το Κοινό (εξ ημισείας) κτήμα των Γιάννη και Σπύρου: Αη Γιάννης-Πιέρρη,
αγορασμένο το 1983. Εκτείνεται από το οροπέδιο έως το ποτάμι,
ανατολικά. Αλλά σε δύο τμήματα αφού μεσολαβεί μεταξύ τους κτήμα τρίτου. Σε αυτό βρίσκεται και το, από Παππούδες μας, Εκκλησάκι "Αη Γιάννης Ντόργου".
Σε αυτό όμως το κτήμα, οι δύο συνιδιοκτήτες έχουμε συμφωνήσει δικαιώματα στις 4 Αδελφές στους χώρους: Εκκλησίας, Νεκροταφείου, Εκδηλώσεων.
Γεννήθηκα-μεγάλωσα
στη ΝΗΠΑ και, αν και κάτοικος Αθήνας, η παρουσία είναι αδιάκοπη και ενεργή.
Γνωρίζω λοιπόν κάθε σπιθαμή της.
Δυστυχώς, η αδιάκοπη ΝΗΠΑϊκή δημιουργία
μου 10ετιών, με ιδιαίτερες καθοριστικές υποδομές-αγορά
ακινήτων-εκδηλώσεις, φρεναρίστηκε λίγο
από το 2013, επειδή -ξαφνικά- η
υγεία μου επέβαλε περιορισμούς.
Έτσι, αυτή η και βιωματική πολύμορφη γνώση-εμπειρία αλλά και οι υποδομές που είχαν προηγηθεί για 10ετίες, διευκολύνουν και την εξ αποστάσεως δραστηριότητα με συνεργάτες, συνδυαστικά και με την τεχνολογία!
Δεν απουσίαζε η φροντίδα
μου ακόμη και για τις εκδηλώσεις: Αη Γιάννης
Ντόργου- ΝΗΠΙΚΑ κάθε
"μονή χρονιά" 28 και 29 Αυγούστου που έχω την
ευθύνη στην κοινή ιδιοκτησία με τον
Αδελφό μου.
Τα ΝΗΠΙΚΑ είναι μια εξέλιξη των διαχρονικών εκδηλώσεων στη ΝΗΠΑ: Αη Γιάννης
Ντόργου, αλλά περιοδική.
"Μονές χρονιές":
Όλες οι εκδηλώσεις! Και Πανηγυράκι!
Και φυσικά, οι εκδηλώσεις μπορεί να έχουν διαφορετικό περιεχόμενο στις "μονές
χρονιές" (υπεύθυνος εγώ) ή στις "ζυγές χρονιές" (υπεύθυνος ο Σπύρος).
Το περιεχόμενο όμως των εκδηλώσεων θα διαμορφώνεται ελεύθερα, κατά την κρίση του κάθε οργανωτή, όπως σαφώς έχει συμφωνηθεί από τους 2 ισότιμους συνιδιοκτήτες.
Και αυτό, θα ισχύει!
Ειδικότερα, στις "μονές χρονιές" που έχω την ευθύνη, θα συνεχιστεί και ανεμπόδιστα για όλους η παράδοση 29 Αυγούστου πρωί, και με το μικρό πανηγυράκι.
Όλες οι εκδηλώσεις: Λειτουργία, Πανηγυράκι κλπ
αποτελούν αιώνια ευχή και επιθυμία απάντων των νεκρών μας
αλλά και θέληση ζώντων.
Υποχρέωσή μας είναι να ανταποκρινόμαστε!
Αλλά συνεχίζεται και ο εμπλουτισμός, παραμονή βράδυ-28 Αυγούστου, με τα ΝΗΠΙΚΑ, στο πνεύμα που ξεκίνησαν το 2001. Αξιοποιώντας και νέους χώρους-υποδομές που συνεχώς προσθέτω.
Βέβαια, τα ΝΗΠΙΚΑ τα οργανώνω περιοδικά!
Γι αυτό και στο ξεκίνημα των ΝΗΠΙΚΩΝ το 2001 ( αφού είχε επέλθει ο θάνατος και των δύο στυλοβατών και δημιουργών Γονέων ), είχα αναφέρει ότι, λόγω που οι 2 ιδιοκτήτες/αδέλφια, ως εσωτερικοί μετανάστες, κατοικούμε στην Αθήνα, μπορεί κάποια χρονιά οι γιορτές -συνολικά- να είναι με τυπικό χαρακτήρα.
Ή, και να μην οργανωθούν.
Όμως και ο Σπύρος με τις Αδελφές μας, σε κάποιες από τις "ζυγές χρονιές" που ο ίδιος έχει την ευθύνη, οργάνωσαν εκδηλώσεις και με μορφή ΝΗΠΙΚΩΝ, δηλ. και το βράδυ 28 Αυγούστου με μουσική κλπ.
Οι 4 Αδελφές
εκτός από το σημαντικό ρόλο κατά την πολυδημιουργική συνύπαρξη στη ΝΗΠΑ από νήπια, έχουν αδιάκοπα ιδιαίτερες συμβολές στις εκδηλώσεις.
Η παρουσία τους, πάντα και μέχρι το 2013, ήταν πλουσιότερη σε σχέση με τα δύο αγόρια που ζούμε εκτός Κέρκυρας.
Όχι μόνο στις οργανώσεις εκδηλώσεων αλλά και σε επισκευές-συντηρήσεις στο Εκκλησάκι, στους χώρους κλπ.
Γι αυτό, και ως ιστορική υποχρέωση, ιδιαίτερο στο Χώρο εκκλησίας/νεκροταφείου/εκδηλώσεων, πέρα από τους ισότιμους δύο ιδιοκτήτες του αδιανέμητου Κτήματος Αη Γιάννης/Πιέρρη, έχει συμφωνηθεί να είναι σεβαστά (και θα είναι) δικαιώματα στις 4 Αδελφές μας: Μαρίκα, Νίνα, Έλλη, Λένη. Και, βέβαια, στις οικογένειες των παιδιών τους.
Φυσικά, πλήρως ελεύθερες οι Αδελφές μας και στις ιδιοκτησίες της Οικογένειάς μου: Χριστίνα-Τάσος-Λάνα!
Λόγω γνώσης και εμπειρίας,
λοιπόν, δε με εμπόδισε η ασθένεια από 2013 ώστε και στις "μονές χρονιές" μου 2015/2017/2019 να γίνονται, από απόσταση και με συνεργάτες, αναγκαίες προετοιμασίες για τις εκδηλώσεις Αη Γιάννη.
Επιπλέον, με δημοσιεύσεις και πληρώνοντας το κόστος για απαραίτητα της Γιορτής, διευκόλυνα το τυπικό μέρος της πρωινής εκδήλωσης 29 Αυγούστου που ο Σπύρος επιθυμούσε να φέρει σε πέρας.Τον ευχαριστώ γι αυτόν τον κόπο!
Βέβαια, το 2013, "σταμάτησαν" ειδικές εργασίες στο Εκκλησάκι με τις οποίες, εκτός άλλων αναγκαίων, θα μονωνόταν η σκεπή και θα αποτρεπόταν η είσοδος “πετονιών” τα οποία επιδείνωναν την κατάσταση εντός.
Δυστυχώς, έκτοτε, απαιτείται μεγαλύτερη προστασία και για τους επισκέπτες.
Ο Λόφος
ΝΗΠΑ ή ΝΤΟΡΓΟΥ
έχει βαθιά ιστορία.
Ο Λόφος αλλά και γύρο κάμποι, 100δες χρόνια, είναι πλημμυρισμένοι και από κατοίκους του Χωριού Άγιοι Δέκα, παρά την απόσταση.
Μεταξύ αυτών και προπροπροΠαππούδες μας με το προσωνύμιο: "ΝΤΟΡΓΟΣ".
Στο Λόφο, ανάμεσα από τα κτήματα Παππούδων μας, υπάρχει και ένα κτήμα που ανήκε (μέχρι το 1983) στους αρχόντους Πιέρρης ή σε κληρονόμους τους.
(Πιέρρης -και με αρχοντικό
στους Αγίους Δέκα: Θείος του Ευγένιου και
της Βάντας, της κατασπαραγμένης Κόρης από
καρχαρία τον Αύγουστο 1951).
Το κτήμα αυτό πάκτωναν οι ΝΤΟΡΓΕΟΙ από πριν το 1800!
Οι Αγιοκαδίτες προπροπροΠαππούδες και Γιαγιάδες μας, λόγω και της ιδιομορφίας του Χώρου, δημιούργησαν σημαντικά και στη ΝΗΠΑ: Κτήματα, πηγές, δύο λουτρουβειά, οικήματα , Εκκλησάκι και με οικογενειακό νεκροταφείο.
Τα λιθάρια για τα 2 λουτρουβειά, κόπηκαν από ειδικούς στα βουνά της ΝΗΠΑΣ.
Όμως, η διαμόρφωση πηγής νερού στο κτήμα "Πιέρρης" έπαιξε σημαντικό ρόλο για τη συνέχεια σε αυτό. Ιδιαίτερα, να κτιστούν βασικά κτίσματα για κατοικία (και με όροφο/"Παλατάκι"), ένα από τα 2 λουτουβειά, το εκκλησάκι Αη Γιάννης και ιδιωτικό νεκροταφείο με τελευταίο θαμμένο τον Πατέρα μας (1999).
Το 1983, συμμετέχοντας και ο αδελφός μου Σπύρος, αγοράσαμε, εξ ημισείας, το κτήμα Αη Γιάννης/Πιέρρη. Αυτό που οι πρόγονοι έκτισαν και το εκκλησάκι.
Κτήμα όμως που, κατά τη διαπραγμάτευση που έκανα για την αγορά, δεν επιδιώχθηκε η χρησικτησία, παρότι ήταν δυνατόν αφού οι πρόγονοι μας,
για εκατοντάδες χρόνια, δημιούργησαν
σημαντικά παρά τις δυσκολίες λόγω της
θέσης που βρίσκεται. Αλλά, αναγνωρίζοντας οι Πωλητές αυτή μου τη στάση, κατά τη διαπραγμάτευση, πέτυχα βελτιωμένη τιμή αγοράς.
Και μια ιστορική αναφορά:
Ο Παππούς Σπύρος/Ντόργος βρέθηκε σε διένεξη με τον Πιέρρη περίπου το 1940, επειδή ο ιδιοκτήτης, αυθαίρετα και εν αγνοία του, νοίκιασε το κτήμα σε άλλον.
Ο Παππούς αντέδρασε "έντονα" με αποτέλεσμα να φυλακιστεί.
Όμως, επειδή προειδοποιούσε τον Πιέρρη ότι δε θα ανεχθεί τίποτα μετά την αποφυλάκισή του, έκαναν νέα συμφωνία με τον Πιέρρη ο Μπαμπάς μας και ο Αδελφός του Χρήστος (ο οποίος σταδιακά αποχώρησε) και έτσι έληξε η τότε αντιδικία.
Γονείς:
Ονειροπόλοι-Δημιουργοί-Στυλοβάτες!
Οι Γονείς, Αναστάσης (Τάτσης)
και Γιαννούλα, τίμησαν τους Προγόνους
και στόλισαν πολύμορφα το Λόφο με
τις δικές τους δημιουργίες. Προσέθεσαν δε και
νέες ιδιοκτησίες στη ΝΗΠΑ αλλά και
σε Αγίους Δέκα και - Βουνιατάδες (γενέτειρα της Μητέρας μας).
Τα 6 Παιδιά τους, από νήπια, συμμετείχαμε πολύ ενεργά και πολύτροπα στις γονικές δημιουργίες, με τη δική τους το καθένα συμβολή.
Περισσότερα
για ΝΗΠΑ:
Στους επίσημους χάρτες (στρατιωτικούς-κρατικούς-δασικούς) ο Λόφος αναφέρεται ως: ΝΤΟΡΓΟΥ ή ΝΗΠΑ.
Στην Κατοχή, Ιταλοί στρατιώτες με πολυβόλα εγκαταστάθηκαν στο οροπέδιο “παρατηρώντας” από πολυβολεία τα γύρο, λόγω και του ορίζοντα προς όλες τις κατευθύνσεις.
Στους Γονείς μας όμως δεν έμειναν εικόνες από ιδιαίτερα αρνητική συμπεριφορά τους, ως κατοχική δύναμη. Μάλιστα, πλήρωναν τα πουλερικά που τους έσφαζαν.
Στο οροπέδιο, τμήμα από κτήμα της οικογένειάς μου ("Τζέκος") και συνεχόμενο τμήμα από το(αγορασμένο πλέον) κτήμα "Αη Γιάννης-Πιέρρη", το αναγνωρίζουμε ως δασικό.
Εκτός από πηγές, στο οροπέδιο και σε στις πλαγιές υπάρχουν πηγάδια.
Στους πρόποδες, ο Λόφος κυκλώνεται από δύο ποτάμια:
Το ένα, μεγάλο, ξεκινάει (και πήγαζε) από Κάτω Γαρούνα (Αγ. Θανάση).
Το άλλο, ξερικό, με δύο αφετηρίες κάτω από τις Παυλιάνες.
Συναντώνται δε, τα δύο ποτάμια, στην Καλαμιώτισσα/θέση ΜΗΝΑ.
Από εκεί, ενιαία, καταλήγουν και εκβάλλουν στη Μεσσογγή: Το γνωστό
"Ποτάμι Μεσσογγής".
Η Καλαμιώτισσα, είναι ιστορικό εκκλησάκι ( παλιά, βυζαντινό μοναστήρι με νεκροταφείο) στη νότια πλαγιά της ΝΗΠΑΣ, μεταξύ Βουνιατάδων και Στρογγυλής.
Ερευνητής-Λαογράφος από Αγ. Δέκα με ενημέρωσε ότι, αρχές 1700, θάφτηκε εκεί Προπάππους μας, ο πρώτος (μέχρι στιγμής με αυτήν την έρευνα) καταγραμμένος ως Ντόργος.
Φράγμα Καλαμιώτισσας
Στην Καλαμιώτισσα όμως, στο ποτάμι που πήγαζε από Γαρούνα, θα γίνει και το ένα από τα δύο φράγματα ύδρευσης της Κέρκυρας, στους πρόποδες της ΝΗΠΑΣ προς Σταυρό-Στρογγυλή.
Υπενθυμίζω πως τα φράγματα ήταν η πρότασή μου, με ειδικό
επιστήμονα-εισηγητή, στο Αναπτυξιακό Συνέδριο της ΟΚΕΣΑ
για την Κέρκυρα που οργάνωσα, το 1987, στην Αθήνα.
Εκεί λοιπόν υιοθετήθηκε η λύση: Φράγματα για ύδρευση/άρδευση της Κέρκυρας. Έτσι ξεκίνησε το 1989 η όλη μελετητική διαδικασία, αλλά μόνο για ύδρευση.
Όμως, παρότι έχουν πληρωθεί και οι απαλλοτριώσεις, χάνεται συνεχώς πολύτιμος χρόνος και η Κέρκυρα διψάει!
Βέβαια, το 1987 που πρότεινα και μετά πάλευα την προώθηση της λύσης: με φράγματα το νερό στην Κέρκυρα, δε φανταζόμουν ότι οι πρόποδες της ΝΗΠΑΣ θα φιλοξενούσαν το ένα από τα δύο φράγματα.
Το άλλο, στο Μελισσούδι Χωρεπισκόπων ( https://autenergos.blogspot.com/2018/07/1987-1989.html ).
Οι δυναμικοί δημιουργικοί
Γονείς μας όμως
τα ανέδειξαν όλα και πολλαπλά.
Οι ανήσυχοι Γονείς μας δεν έμειναν στα των Παππούδων/Γιαγιάδων.
Έκαναν τα δικά τους άλματα!
Άλματα, ΜΟΝΟ με τον δικό τους, αλλά και των Παιδιών τους, τον ιδρώτα.
Όπως δεν ανέχονταν καμιά από κανέναν αδικία, έτσι αποστρέφονταν και να αδικούν.
Και αυτό επεδίωξαν να το εμφυσήσουν και στα παιδιά τους.
Εργαζόταν σκληρά-πολύμορφα και με απίθανες στηρίσεις για να δημιουργούν.
Αναζητούσαν και νέες εργασιακές διεξόδους για να επιβιώσει στο Λόφο η 8μελής οικογένεια.
Συμβολικά, 5 χώροι των ασβεστοκάμινων, θα εικονίζουν μερικά αυτήν την αναζήτηση δράσεων για ζωή. Και φυσικά, οι μπουγιάτες για κάρβουνα.
Ο Μπαμπάς, εργάτης διακριτός και σε κάθε σκληρή εργασία: Γη-Λουτρουβειά, Νταμάρια κλπ.
Συχνά, και εσωτερικός μετανάστης σε Κόρινθο-Μεσσηνία-Αθήνα.
Η εν γεννητής "κλίση" του κεφαλιού του έγινε εμπόδιο να γίνει μετανάστης στη Γερμανία που πολύ ήθελε και αμέσως αιτήθηκε.
Η Μάνα, Ηρωίδα, μόνη με έξη παιδιά μες στη ΝΗΠΑ!
Βιβλία πρέπει να γραφούν και γι αυτήν.
Μέσα στα πολλά για τα παιδιά της, εκτός από το διάβασμα για το σχολείο, μας εκπαίδευε και στο τραγούδι σπάζοντας τη βουνίσια μοναξιά.
Δεν έμεναν οι Γονείς μόνο στην ανατροφή-μεγάλωμα παιδιών και αποκτήσεις νέας περιουσίας.
Ο πολιτισμός, η παράδοση
στα Γονικά ενδιαφέροντα!
Αξιοποίησαν λοιπόν το Εκκλησάκι και, κάνοντας άλματα, ξεκίνησαν γύρο στο 1950 τις εκδηλώσεις: Αη Γιάννης Ντόργου, κάθε 29 Αυγούστου.
Αλλά μόνο πρωί λόγω των αποστάσεων και των δύσκολων κακοτράχαλων συνθηκών να φθάσουν οι πανηγυριώτες στο Λόφο! Και μετά να επιστρέψουν στο χωριό ή στην κατοικιά τους.
Οι οργανοπαίκτες μας, μετά τη λειτουργία, κρεμούσαν στα κλαδιά των δέντρων τις μελωδίες τους δημιουργώντας ευθυμία μια και ήταν το τελευταίο πανηγύρι στην ευρύτερη περιοχή.
Παρά τις δύσκολες διαδρομές, και οι πραματσούληδες παρόντες διαλαλώντας τις πραμάτειες τους και οι παγκαδόροι τα ποτά τους.
Βέβαια, η Οικογένεια, εκτός από άφθονο άρτο και νερό από την πολύ δροσερή πηγή, προσέφερε στους πανηγυριώτες φρούτα μας, καφέ, ούζο, ξηρούς καρπούς κλπ.
Φρόντιζαν να μειώνεται η κόπωση και η δίψα/πείνα, και της επιστροφής.
(Εκεί, σε ηλικία περίπου 5 χρόνων, έκανα και το ξεκίνημά μου ως πραματσούλης, πουλώντας παυλόσυκα/φραγκόσυκα. Όμως έληξε... επεισοδιακά λόγω τζαμπατζή. Ταυτόχρονα, έκανα την πρώτη δημόσια απεύθυνσή μου προς... συγκεντρωμένους, διαλαλώντας το... εμπόρευμά μου υπερυψωμένος σε πέτρες και στεντόρεια, για να... νικήσω όργανα και τραγουδιστάδες).
Με τις Εκδηλώσεις όμως οι Γονείς
ήθελαν να
πρωτοτυπούν: Να εμπλουτίζουν,
διευρύνουν και δημιουργούν πολιτιστικά. Αρνούνταν τη στασιμότητα, μόνο τα συνήθη.
Έδιναν,λοιπό, από τη 10ετία 1950 (ΝΑΙ, τότε στη ΝΗΠΑ), χρώμα
και με κερκυραϊκές στολές (στη φωτό, η αδελφή μας Μαρίκα).
Οργανώθηκαν διαγωνισμοί με βραβεύσεις εκθέσεων ή καλλιτεχνημάτων για παιδιά της γύρο Περιοχής. Την αξιολόγηση δε την έκαναν βασικά οι ίδιοι Πανηγυριώτες.
Και φυσικά, από το ξεκίνημα μετά το 1950, πλημμύριζαν οι μελωδίες των σημαντικών μουσικών μας: Θανάση Σπίνουλα, Αδελφών Ζωχιού, Πέτρου Αλαμάνου, Κώστα Μάμαλου Κώστα Ανδριώτη και αργότερα Ναπολέοντα Σκολαρίκη....!
Και βέβαια, γέμιζε ο χώρος κόσμο από παντού και ελεύθερα παρά τις δυσκολίες του απόμακρου χώρου με τα δυσκολοδιάβατα μονοπάτια.
Και κει μαζί, δίπλα στα μνήματα Προγόνων μας, τους τραγουδούσαμε:
Δε θέλατε τη ΝΗΠΑ νεκρή!
Γι αυτό κάνατε και νεκροταφείο, εδώ!
Για ναστε κοντά και να ευφραίνεστε στον αιώνα
απ΄ όσα η ΝΗΠΑ παράγει και δημιουργεί.
Σας αξίζει η τιμή!
Βλέπετε πώς και με τραγούδια σας τιμάμε, όπως ζητούσατε.
Έτσι, και με μελωδίες, συνεχώς οι νεκροί μας θα τιμώνται!
Η ΝΗΠΑ, πάντα ζωή θακτινοβολεί!
Και ως... εκπαίδευση!
Έτσι λοιπόν οι Γονείς μας εκπαίδευαν, μας προέτρεπαν και μας ήθελαν ενεργούς από νήπια, ουσιαστικά συμμέτοχους στις δημιουργίες τους και στη ΝΗΠΑ.
Και επιθυμούσαν, εύχονταν, απαιτούσαν να συνεχίσει η ΝΗΠΑ δημιουργικά, προσθέτοντας νέα σε όσα είχαν προηγηθεί για 100ετίες.
Είχαν βέβαια τις αγωνίες τους για το ποια και πως θαναι η συνέχεια της ΝΗΠΑΣ μετά το θάνατό τους όπως, συνήθως, όλοι οι γονείς.
Εξέφραζαν όμως την ελπίδα ότι, αφού οι
Πρόγονοι και οι Ίδιοι δημιούργησαν
από το μηδέν τόσα πολλά, παρά τα ανύπαρκτα
μέσα και τις δυσκολίες του Λόφου, τα
Παιδιά τους μπορούν
και πρέπει να εκτινάξουν όσα και από προγόνους είχαν κατορθωθεί. Επιθυμούσαν και προτρεπτικά έλεγαν:
"Μπορείτε περισσότερα! Αφού εσείς έχετε τη δυνατότητα να αξιοποιείτε και τα σύγχρονα μέσα. Να συνεργάζεστε δημιουργικά. Και, κυρίως, ανιδιοτελώς, μεταξύ σας".
"Λαογραφικό Μουσείο"
στους Αγίους Δέκα!
Αυτή τους η θέληση για κάτι άλλο και "μεγαλύτερο", εκφράστηκε και με το ότι δέχτηκαν, με ιδιαίτερη ικανοποίηση, να προσφερθεί το προγονικό κτίσμα -ισόγειο και όροφος- στο κέντρο του Χωριού Αη Δέκα για να γίνει Λαογραφικό Μουσείο (αν βέβαια κάποιο από τα έξη αδέλφια δεν το επιθυμούσε ως κατοικία).
Ο ιδιαίτερα ονειροπόλος για τη ΝΗΠΑ Μπαμπάς μας, ήταν αφάνταστα ενθουσιασμένος όταν, το 1999 λίγο πριν πεθάνει, είδε γεννήτρια με ρεύμα στη ΝΗΠΑ και κουβεντιάζαμε για εκδηλώσεις και την παραμονή βράδυ.
Εκδηλώσεις που θα αναβάθμιζαν τη, συνήθη αλλά δυναμική, παρεϊστικη μάζωξη της Παραμονής.
Δυστυχώς, δεν πρόλαβε να τις γνωρίσει.
Ειδικά την πρώτη εκδήλωση, ως ΝΗΠΙΚΑ, που του είχα υποσχεθεί ότι θα τον τιμά, ως πολύχρονα μετανάστη (εσωτερικού αλλά, παραλίγο, και εξωτερικού).
Πράγματι, το 2003 ήταν αφιερωμένα στους Μετανάστες με πρώτον τιμώμενο τον Μπαμπά μας-και Μετανάστη.
Είχε προηγηθεί το ξεκίνημα, ως ΝΗΠΙΚΑ, το 2001 το οποίο ήταν αφιερωμένο στους δικούς μας νεκρούς. Αλλά, τιμήθηκαν και οι Γιώργος Γενημματάς και Λέοντας Αυδής, για ιδιαίτερους λόγους που εγώ τους τιμώ!
Οι συνεχείς λοιπόν πολύμορφες υποδομές που
δημιουργώ, καθώς και τα ΝΗΠΙΚΑ, ανταποκρίνονται
και σαυτήν τη Γονική απαίτηση-επιθυμία για συνέχεια!
Είμαι περήφανος
για τη ΝΗΠΑ!
Περίφανος για τους Προγόνους, τη Γονική
μου 8μελη Οικογένεια και όσα
δημιουργήθηκαν και θα δημιουργούνται.
Εκεί, στην Κατοικιά/στους... λόγγους, μεγαλώσαμε τα 6 Αδέλφια. Τα περισσότερα, και γεννήθηκαν.
Από Εκεί συνέχισε, το Καθένα μας, τη δικιά του ιδιαίτερη πορεία.
Πορεία, με την αγωνία να επιστρέφει.
Η Πορεία μου
Επιπλέον χαίρομαι ιδιαίτερα που, με την αδιάκοπη παρουσία μου, συνέβαλλα με κάθε μέσο, αλλά δίχως ιδιοτέλεια και χωρίς κάποιο όφελος, σε όσα η Γονική μας Οικογένεια, Γονείς και Αδέλφια, τιμήσαμε-εξελίξαμε-αποκτήσαμε.
Ιδιαίτερα, βέβαια, ικανοποιούμε και με τις συνεχείς -μέχρι σήμερα- ποικίλες πρωτοβουλίες μου (πάντα αθόρυβα αλλά με κόπο-κόστος), όπως:
- για ισχυρές υποδομές
(εξωτερικοί και εσωτερικοί δρόμοι,
δεξαμενές με δίκτυο, μεταφορά νερού 800
μέτρα από το δίκτυο Γαρούνα,
καλλιέργειες/συντηρήσεις κλπ).
- για το 3επιπεδο κτίσμα στις
Βουνιατάδες κλπ (διαφορετικά θα υπήρχε μόνο το πρωτόκτιστο ισόγειο των αρχών 1960).
- για τις 70χρονες εκδηλώσεις μας, και ως ΝΗΠΙΚΑ.
Η ΝΗΠΑ
και στα έργα συγγραφής
Και, αποκαλύπτω εδώ ότι, στα περισσότερα από τα έργα μου ως συγγραφέας (μυθιστόρημα-θέατρο-ποίηση), η ΝΗΠΑ "πλέκεται" πολύτροπα.
Μάλιστα, σε ένα μυθιστόρημά μου, δόθηκε μυθική ερμηνεία του τι σημαίνει το ΝΗΠΑ.
Στα όνειρά μου, και ένα υπαίθριο θέατρο.Ήδη ξεκίνησαν πρόδρομες εργασίες.
Χαίρομαι που και παιδιά μας γητεύονται από τη ΝΗΠΑ και συνεχίζουν.
Και η χαρά μου αυτή θαναι αιώνια ως μόνιμος, και μετά θάνατο, κάτοικος!
Το (“μονό έτος”) 2021 είναι επετειακό:
για τα 70 χρόνια Αη Γιάννης Ντόργου και 20 χρόνια και ΝΗΠΙΚΑ .
Βέβαια, ο ξαφνικός θάνατος της Μαρίκας μας (παρότι χαιρόταν και συμβούλευε για όσα επετειακά σχεδιάζονται), επιβάλλει προσαρμογές.
Προσαρμογές, επίσης, φροντίζοντας και την προστασία όλων από την Πανδημία αλλά και από τη μακρόχρονη “παρουσία” πετονιών εντός.
Ένα ευχαριστώ και σε Συνεργάτες.
Η γνώση τους για το Χώρο και των διακριτών κτημάτων με τον Αδελφό μου ( ο οποίος τους επιβεβαίωνε και τα όρια), συνδυαστικά με τη χρήση της τεχνολογίας, βοηθούν ώστε να μην απουσιάζει η πολύμορφη και συνεχής παρουσία.
Ιδιαίτερες οι ευχαριστίες και προς
Όλες και Όλους Εσάς
που, για πολλές 10ετίες, μας τιμάται με την παρουσία και συμμετοχή σας.
Και, παρά την ιδιομορφία και δυσκολίες προς τον Χώρο, έρχεστε έως και 100δες.
Σας περιμένουμε!
Πάντα θα σας περιμένουνε,
και για τραγούδι-χορό,
ΌλεςΌλους!
(Αυτονόητο ότι, αυτή η λιτή ψηφιδιακή ΝΗΠΑϊκη παρουσίασή μου, με συναισθηματισμό και προσωπική χροιά, γίνεται μεν στα πλαίσια μιας πολύ συνοπτικής Προγονικής και Γονικής απεικόνισης αλλά χωρίς να καταγράφεται και η ξεχωριστή εικόνα Καθενός, κάτι που είναι ίδιο δικαίωμα).
