Πάλι θα πληρώσουν οι φτωχοί

ΔΝΤ και Παγκόσμια Τράπεζα επικροτούν τις ευρωπαϊκές κινήσεις αλλά υπενθυμίζουν ότι δεν υπάρχουν «ευρωζώνες» στον αναπτυσσόμενο κόσμο. Πόσο μάλλον στον Τρίτο...

«Eθνος» 13/10

Είναι πολύ... ωραίο για τις εθνικές οικονομίες να ρίχνουν λεφτά στις τράπεζές τους, προστατεύοντάς τες, έστω και με το αζημίωτο. Φυσικά, για τις πλούσιες εθνικές οικονομίες, γιατί ο αναπτυσσόμενος κόσμος δεν έχει αυτή την πολυτέλεια, υπογραμμίζουν ΔΝΤ και Παγκόσμια Τράπεζα.

Έτσι, οι αναπτυσσόμενες χώρες μπορεί να υποστούν τις πιο σοβαρές συνέπειες από την παρατεταμμένη κρίση στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, καθώς δεν έχουν τον πλούτο που απαιτείται για να αποτρέψουν την κατάρρευση των τραπεζών τους.

Δεκάδες χώρες απειλούνται άμεσα

Οι εκπρόσωποι της Παγκόσμιας Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου υποσχέθηκαν ότι θα χρησιμοποιήσουν «όλο το φάσμα των πηγών» που διαθέτουν για να βοηθήσουν τις χώρες που δεν μπορούν να διαχειριστούν μόνες τους την κρίση.

Περίπου 30 χώρες εκτιμάται ότι αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα με την υλοποίηση του προϋπολογισμού τους, καθώς μειώνονται οι εξαγωγές και έχει περιοριστεί η εισροή κεφαλαίων από ξένους επενδυτές. Για να αντιμετωπιστούν αυτά τα προβλήματα το ΔΝΤ έχει ήδη ανακοινώσει ότι θα διευρυνθούν οι διευκολύνσεις προς τις χώρες που έχουν ανάγκη.

Στον αναπτυσσόμενο κόσμο είναι ραγδαία η αύξηση των τιμών των τροφίμων και των καυσίμων, και «κινδυνεύουν να οπισθοχωρήσει σοβαρά η προσπάθειά βελτίωσης της ζωής των πληθυσμών τους , από οποιαδήποτε παρατεταμμένη έλλειψη ρευστού ή επιβράδυνση της ανάπτυξης διεθνώς», δήλωσε ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας, Ρόμπερτ Ζέλικ. «Οι πιο φτωχές και περισσότερο ευάλωτες ομάδες αντιμετωπίζουν σοβαρότερο κίνδυνο και σε ορισμένες περιπτώσεις κινδυνεύουν με ανεπανόρθωτες ζημιές», πρόσθεσε ο Ζέλικ.

Πάντα παρούσα η επισιτιστική κρίση

Τα μέλη της Επιτροπής Αναπτυσσόμενων Χωρών του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας απηύθηναν έκκληση για περισσότερη στήριξη ενός κοινού ταμείου με στόχο την αντιμετώπιση της επισιτιστικής κρίσης. Ήδη οι αναπτυγμένες χώρες έχουν υποσχεθεί βοήθεια ύψους 1,2 δισεκατομμυρίων δολαρίων.

«Η χρηματοπιστωτική κρίση προσθέτει μία κρίση στην κρίση» για τον αναπτυσσόμενο κόσμο, προειδοποίησε ο διευθυντής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, Ντομινίκ Στρος Καν, προσθέτοντας ότι "οι άλλες κρίσεις" θα εξακολουθήσουν να απειλούν ακόμα και όταν θα έχουν ξεπεραστεί τα προβλήματα στο χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Αισιοδοξία μεν, «πείραμα» δε

Η διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση δεν θα επεκταθεί περαιτέρω αν το "πείραμα" της κεφαλαιακής αναδιάρθρωσης των διεθνών χρηματοοικονομικών ομιλων -κολοσσών που βρίσκεται σε εξέλιξη πετύχει, υποστήριξε ο Μάικλ Κλάιν, επικεφαλής οικονομολόγος του IFC, επενδυτικού βραχίονα του ΔΝΤ, στο περιθώριο της ετήσιας Συνόδου του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας.

Ο ίδιος χαρακτήρισε «κλειδί» για την έξοδο από την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, που χαρακτήρισε πολύ σοβαρή, όχι μόνο την κεφαλαιακή ενίσχυση αλλά και την κρατικοποίηση τραπεζών, ενώ παραδέχθηκε ότι απαιτείται εξέταση των διεθνών εποπτικών κανόνων του χρηματοπιστωτικού συστήματος, σφικτότερη νομισματική πολιτική και μείωση του ρυθμού δανειοδοτήσεων διεθνώς από μέρους των τραπεζών με την εφαρμογή πολύ αυστηρών κριτηρίων.

Πάντως, αν και συμφώνησε ότι ο χρονικός ορίζοντας εξόδου από την κρίση δεν είναι ορατός, υποστήριξε ότι οι επιπτώσεις στις πραγματικές οικονομίες δεν δημιουργούν συστημικό κίνδυνο για αυτές.

Θετικά μηνύματα για την Ευρωζώνη

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο "ζήτησε κοινές δράσεις και το γεγονός ότι οι χώρες στη ζώνη του Ευρώ συντονίζονται με αυτό το πλάνο είναι πολύ καλό", δήλωσε ο διευθυντής του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος Καν, ενώ εκτίμησε ότι οι πρόσφατες πρωτοβουλίες, ιδιαιτέρως το σχέδιο δράσης του G7 και το πλάνο που υιοθέτησαν οι χώρες στη ζώνη του Ευρώ, είναι «ακριβώς το είδος των πρωτοβουλιών που πρέπει να αναλάβουμε».

Ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας, Ρόμπερτ Ζέλικ, που ήταν δίπλα στον Ντομινίκ Στρος Καν στη συνέντευξη Τύπου στην Ουάσινγκτον, δήλωσε ότι η χρηματοπιστωτική κρίση δείχνει την ανάγκη "κοινής δράσης" με στόχο "την οικοδόμηση ενός καλύτερου συστήματος για το μέλλον".