6/10/2508 μ.Δ. (μετάΔημοκρατίας)
ΗΛΕΣΙΟΝ
Δεν είναι αναγραμματισμός
του Ήλιου αλλά έχει
τη ζεστασιά και φως του!
Σε προτεραιότητα η σύνδεση παράδοσης
με την επιστημονική πρόοδο
και η σωτηρία του πλανήτη
Η Δύναμη του Σπόρου
Το ΗΛΕΣΙΟΝ δεν είναι «εμπορική» κερδοσκοπική επιχείρηση, όπως μερικοί ρώτησαν... Είναι μια ομάδα ανθρώπων, που αγαπούν τον άνθρωπο, την φύση, και θεωρούν ότι υπάρχουν λύσεις στα σημερινά μεγάλα αδιέξοδα. Χρειάζεται όμως αγώνας, γιατί η λύση είναι πολυσύνθετη και περνά μέσα από πολλά δύσκολα μονοπάτια. Πιστεύει στην ανάγκη της συλλογικής δραστηριότητας υπέρ του Περιβάλλοντος, των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, της Βιοποικιλότητας, της σωστής Διατροφής, των Οίκο - Κοινοτήτων και του Αγροτουρισμού.
Επιλέξαμε, λοιπόν, την μη κερδοσκοπική λειτουργία του Οργανισμού.
Πέρυσι τον Οκτώβριο, που περπατούσαμε πάνω στην Οίτη, θέλοντας να κόψουμε ένα καρύδι παρατηρήσαμε ότι η καρυδιά είχε και σταφύλια. Τσαμπιά με μαύρα ζουμερά ολόφρεσκα σταφύλια! Οι ρόγες ήταν πολύ σφικτές μεταξύ τους και δεν είχαν ούτε μία ζημιά. Το σταφύλι μοσχοβολούσε κι ήταν πάνγλυκο, ενώ ο ασυνήθιστα χοντρός κορμός του κλίματος, φανέρωνε την πολύ μεγάλη ηλικία του. Το κλίμα είχε επιζήσει από όλες τις αρρώστιες και είχε φτιάξει ισχυρό αμυντικό σύστημα. Με τα χρόνια είχε αναρριχηθεί και κλαρώσει πάνω στην καρυδιά.
Τρυγήσαμε και πήγαμε τα σταφύλια και τα φύλλα σε γεωπόνους και παλιούς κατοίκους της περιοχής, για να μας πληροφορήσουν το είδος του σταφυλιού.
Τελικά, οδηγηθήκαμε στο συμπέρασμα ότι το σταφύλι ήταν «γκοσμάρι», «γκοσμάς» ή «κοσμάς». Μια αρχαία ποικιλία της Ρούμελης ξεχασμένη στο πέρασμα των χρόνων.
Σκεφτήκαμε ότι αυτή η παρατημένη από τις παραγωγικές κοινωνίες ποικιλία πρέπει να επιζήσει! Άλλωστε το άξιζε γιατί πάλεψε από μόνη της και επέζησε. Προσπαθήσαμε με επιμονή και υπομονή γι’ αυτό, και τον περασμένο Φλεβάρη πήγαμε στο ίδιο σημείο και κόψαμε κλαδιά, τα οποία φυτέψαμε.
Σήμερα πλέον έχουμε δεκάδες γλάστρες με γκοσμάρι, και από την «αναπνοή» τους πήρε ώθηση το... ΗΛΕΣΙΟΝ !
Παράλληλα, παρατηρούσαμε ότι η οινοποίηση του κρασιού ξέφευγε συνεχώς από την παραδοσιακή διαδικασία. Οι μεγάλες εταιρείες, για να δώσουν «γευστικότερο» κρασί, πάνω στα σημερινά καταναλωτικά πρότυπα των φαστ-φούντ, αδιαφορούσαν τόσο για την ποιότητα όσο και για την παράδοση.
Η Κρητική μεσογειακή διατροφή, που μελετήθηκε τον προπερασμένο αιώνα, περιείχε κρασί, που στην διαδικασία της οινοποίησής του περιλαμβανόταν οι φλούδες και τα σπόρια (στέμφυλα). Η ίδια τεχνοτροπία ήταν που δημιούργησε και το «Γαλλικό παράδοξο».
Δυστυχώς, η σημερινή οινοποίηση από τις μεγάλες εταιρείες αφαιρεί εξολοκλήρου τα σπόρια και χρησιμοποιεί ελάχιστα τις φλούδες, αποδυναμώνοντας το τελικό προϊόν.
Λέγεται «Γαλλικό παράδοξο» γιατί παρατηρήθηκε επί αιώνες ότι οι Γάλλοι, παρότι έτρωγαν πολύ κρέας με κακής χοληστερόλης λιπαρά (κεκορεσμένα), δεν είχαν τόσα καρδιακά προβλήματα όσο όλοι οι υπόλοιποι κεντρο-βόρειοι Ευρωπαίοι([i][1]).
Το φαινόμενο μελετήθηκε κυρίως στον περασμένο αιώνα. Τα ερευνητικά δεδομένα έδειξαν πως το κόκκινο κρασί είναι αυτό που τους βοηθάει. Έτσι το περίφημο «Γαλλικό παράδοξο» άνοιξε το δρόμο για το συνεχώς αυξανόμενο επιστημονικό ενδιαφέρον σχετικά με τα οφέλη του κρασιού «ερυθράς οινοποίησης».
Η κύρια ευεργετική δράση του κρασιού ερυθράς οινοποίησης οφείλεται στις ουσίες, που περιέχει (αντιοξειδωτικά συστατικά), οι οποίες βοηθούν στην αύξηση της καλής χοληστερόλης HDL([ii][2]), και σε πολύ μικρότερο βαθμό στο οινόπνευμα([iii][3]).
Αυτό συμβαίνει γιατί η ευεργετική δράση του κρασιού δεν έχει να κάνει τόσο με την περιεκτικότητά του σε αλκοόλ, αλλά κυρίως λόγω των συστατικών που περιέχει. Μάλιστα έρευνες που έγιναν με κρασί χωρίς αλκοόλ έδειξαν πως εξακολουθεί να έχει θετικές επιδράσεις στην καρδιά το ίδιο και οι φρέσκοι χυμοί σταφυλιού. Το πρόβλημα του χυμού από κεί και μετά είναι η συντήρησή του σαν προϊόν και η συντήρηση των ευεργετικών ουσιών, που με την κατάψυξη ή το βρασμό καταστρέφονται.
Με την μέθοδο της αρχαίας – παραδοσιακής ερυθράς οινοποίησης τα ωφέλημα συστατικά του σταφυλιού περνούν με την όσμωση στο σώμα του κρασιού, τα σάκχαρα του σταφυλιού μετατρέπονται σε χαμηλές θερμοκρασίες σε οινόπνευμα, που αποτελεί μέσο συντήρησης των ευεργετικών συστατικών του σταφυλιού σε όλη την διάρκεια του χρόνου. Το ονομάζουμε ερυθρά οινοποίηση γιατί σήμερα μόνον με την οινοποίηση των ερυθρών σταφυλιών τα σπόρια και ο φλοιός παραμένουν στο μούστο για μικρό χρονικό διάστημα. Παραδοσιακά αυτό γινόταν και στα λευκά σταφύλια αλλά κυρίως στους ροδίτες.
Ο καθηγητής Masquelier μελέτησε πολύ βαθιά και αναλυτικά τα οφέλη του κρασιού και τις αντιοξειδωτικές ουσίες, που περιέχονται σε αυτό και απομόνωσε μιά ισχυρή ομάδα φυσικών αντιοξειδωτικών ουσιών τις ολιγομερείς προανθοκυανιδίνες (OPC)([iv][4])
Έχοντας πολύ περισσότερες θέσεις ικανές να εξουδετερώσουν ελεύθερες ρίζες, οι OPC έχουν πολύ ισχυρότερες αντιοξειδωτικές ιδιότητες από τις βιταμίνες Ε και C. Επιπλέον οι OPC προστατεύουν τη βιταμίνη C από τις οξειδώσεις([v][5]).Οι OPC περιέχονται στον φλοιό και κυρίως στους σπόρους του σταφυλιού, απ’ όπου και εξάγονται για ιατρική χρήση. Αυτό ονομάζουμε η «Δύναμη του Σπόρου». Εσείς αν ήσασταν φυτό πού θα δίνατε την «δύναμή» σας; Βεβαίως στον απόγονό σας. Μόνο που ο απόγονος των φυτών δεν είναι ο καρπός αλλά ο σπόρος!([vi][6])
«Βλέπω πόσα μήλα έχει μια μηλιά αλλά δεν μπορώ να δώ πόσες μηλιές υπάρχουν σε ένα μήλο» έλεγε ένας μεγάλος φυσιοδίφης, υπονοώντας ότι ο κάθε σπόρος του μήλου είναι μια μηλιά, για να τονίσει ότι ο σπόρος έχει πολύ μεγάλη δύναμη και αξία. Το φυτό στον σπόρο του βάζει όλη του τη δύναμη. Το περίβλημα του σπόρου είναι τόσο ανθεκτικό, που πρέπει να αντέξει καιρικές συνθήκες δύσκολες, αλλά κυρίως τα πεπτικά υγρά των πουλιών που τον έφαγαν και εκεί που θα τον βγάλουν να καρπίσει. Περικλείει και εξοπλίζει το φύτρο του σπόρου με τα πρώτα όπλα ενάντια στους εχθρούς, που αντιμετωπίζει. Και ο βασικός εχθρός είναι το οξυγόνο. Το φυτό λοιπόν δίνει στο φύτρο του λίγα, γιατί ο χώρος είναι πολύ μικρός, αλλά πολύ ισχυρά αντιοξειδωτικά, τις OPC.
Οι OPC και τα υπόλοιπα βιοφλανοειδή περνούν μέσα στο σώμα του κρασιού με την όσμωση από τον φλοιό και από τους ραγισμένους σπόρους, όταν γίνεται ερυθρά οινοποίηση. Με τους σημερινούς τρόπους οινοποίησης όμως τα σπόρια δεν ραγίζουν όταν στύβεται το σταφύλι, με αποτέλεσμα η συμμετοχή της «δύναμης του σπόρου» στην οινοποίηση να είναι σχεδόν μηδενική. Στα δε λευκά κρασιά τα σπόρια και ο φλοιός πετιούνται έξω από την πρώτη στιγμή.
Το ΗΛΕΣΙΟΝ έβαλε στόχο να εντοπίσει, χαρτογραφήσει και να τρυγήσει τα κλίματα, που έχουν επιζήσει στα βουνά της Ρούμελης Γκιώνα και Οίτη από τα αρχαία χρόνια. Στην συνέχεια τα σταφύλια, που θα μαζευτούν, θα οινοποιηθούν με τις αρχαιοελληνικές προδιαγραφές για να δημιουργήσει άκρατο οίνο. Γι’ αυτό ετοιμάζει εξόρμηση τρύγου «άγριων» αμπελιών το επόμενο Σαββατοκύριακο 11 και 12 Οκτώβρη.
Επειδή δεν υπάρχουν χρήματα για τα μεροκάματα, οι συμμετέχοντες στον τρύγο θα γίνουν αυτόματα ενεργά μέλη του ΗΛΕΣΙΟΝ και θα κερδίσουν άκρατο οίνο από «άγρια» σταφύλια αρχαίων – παραδοσιακών ποικιλιών([vii][7])!
Παραδοσιακά και με το βλέμμα... στα αρχαία πατητήρια
το ΗΛΕΣΙΟΝ έβαλε στόχο να διασώσει αρχαίες ποικιλίες αμπελιών και να οινοποιήσει αρχαιοελληνικά !
Θα το συνδράμετε;
Για την κοινότητα του ΗΛΕΣΙΟΝ
Έμμη Πανούση, 6945358916
Νίκος Ρουμελιώτης, 6909748808
Κυριακή 5 Οκτωβρίου 2008
ΗΛΕΣΙΟΝ
Μη Κυβερνητικός Οργανισμός Περιβάλλοντος
Ηλ.Ταχ: helession@gmail.com , Τηλ/Φαξ: 210-2116224
[i][1] Το επιστημονικό ενδιαφέρον κέντρισε η παρατήρηση ότι οι Γάλλοι, αν και καταναλώνουν 2 με 3 φορές περισσότερο κορεσμένο λίπος από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους, έχουν επίσης υψηλότερα επίπεδα χοληστερόλης και αρτηριακής πίεσης, ωστόσο εμφανίζουν κατά 2.5 φορές μικρότερο κίνδυνο θανάτου από στεφανιαία νόσο.
[ii][2] Γνωρίζουμε ότι η κακή χοληστερόλη, LDL, μεταφέρει το μόριο της χοληστερόλης στο ενδοθήλιο και αυτό εκεί εναποτίθεται συμμετέχοντας στη δημιουργία αθηροματογόνου πλάκας (το πουρί που ευθύνεται για το φράξιμο των αρτηριών) και η καλή HDL είναι αυτή που απομακρύνει το μόριο της χοληστερόλης, απομακρύνοντας ταυτόχρονα και τον κίνδυνο.
[iii][3] Η μέτρια κατανάλωση αλκοόλ έχει βρεθεί ότι βοηθά στην αύξηση της καλής χοληστερόλης. Παράλληλα, η κατανάλωση αλκοόλ έχει σχετισθεί με τη μείωση διαφόρων παραγόντων, που συμμετέχουν στο σχηματισμό θρόμβων και φράσσουν τα αγγεία. Τα οφέλη του κρασιού φάνηκαν και σε άλλα αλκοολούχα, όπως τη μπύρα για παράδειγμα, αλλά σε πολύ μικρότερη έκταση από ότι στο κρασί.
[iv][4] Οι Oligomeric Proanthocyanidins (OPC), επίσης γνωστές ως Proanthocyanidin, pycnogenol, leukocyanidin και leucoanthocyanin) ανήκουν στα βιοφλανοειδή (flavonoids). Ανακαλύφθηκαν το 1936 από τον καθηγητή Ζακ Masquelier που τις ονόμασε βιταμίνη P, το όνομα όμως δεν επεκράτησε και σήμερα ονομάζονται OPC. Ήταν Masquelier που ο πρώτος ανέπτυξε τις τεχνικές για την εξαγωγή τους από τους σπόρους σταφυλιού (grape seed extracts), μια πλούσια πηγή OPC. Οι OPC χρησιμοποιήθηκαν από τότε στην Γαλλία σαν θεραπευτικά συμπληρώματα και στην υπόλοιπη Ευρώπη από τη δεκαετία του '80.
Ήδη μέχρι το 1987 είχαν συσσωρευτεί τόσα πειστικά στοιχεία για τη δράση και την αποτελεσματικότητα των OPC, ώστε η κυβέρνηση των ΗΠΑ κατοχύρωσε τις εργασίες του Masquelier με το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας Νο 4698360, αναγνωρίζοντας στο μεγάλο ερευνητή την αξία μιας ανακάλυψης. Το δίπλωμα, μεταξύ άλλων, αναφέρει: «Η ανακάλυψη προσφέρει μία μέθοδο για την πρόληψη και καταπολέμηση των επιβλαβών βιολογικών αποτελεσμάτων των ελεύθερων ριζών στον οργανισμό θερμόαιμων ζώων και στον άνθρωπο, συγκεκριμένα, για εγκεφαλική συρρίκνωση, μειωμένη οξυγόνωση ιστών εξ αιτίας αρτηριοσκλήρυνσης, καρδιακό ή εγκεφαλικό έμφραγμα, ανάπτυξη καρκίνου, ισχαιμία, αλλοίωση αρθρικού υγρού, εκφύλιση κολλαγόνου και άλλα»
[v][5] Έτσι, δεδομένης της σπουδαιότητας της βιταμίνης C στη σύνθεση του κολλαγόνου, οι OPC παίζουν ιδιαίτερο ρόλο στη διατήρηση της υγείας των ιστών και της ελαστικότητας του δέρματος.
[vi][6] Υπάρχουν φυτά που ο καρπός ταυτίζεται με τον σπόρο (δημητριακά, όσπρια, καρύδια, μύγδαλα κλπ) και αυτά είναι παραδοσιακά μεγάλης αξίας.
[vii][7] Για περισσότερες λεπτομέρειες και συντονισμό στείλτε απάντηση ή τηλεφωνείστε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου