«Αμνήμονες και άφρονες»

του Γεωργίου ΠαπασίμουΔικηγόρου

Η κυνική ομολογία Χρυσοχοΐδη, ότι δεν ήξερε το περιεχόμενο του Μνημονίου, αν και υπουργός, ανεξαρτήτως των προσωπικών σκοπιμοτήτων, για τις οποίες την έκανε, καταδεικνύει το βάθος και το «έρεβος» της πολιτικής αναξιοπιστίας και καταβαράθρωσης του πολιτικού συστήματος στην Ελλάδα, όπως αυτό δομήθηκε στην περίοδο της Μεταπολίτευσης, με πυλώνες τα δύο, μέχρι τώρα, κόμματα εξουσίας.

Δείχνει, με εναργή τρόπο, για ποιο λόγο η Ελλάδα, παρά το γεγονός, ότι είναι μία Χώρα – μέλος του Ευρώ, με ιδιαίτερα φυσικά πλεονεκτήματα και ανεκτίμητη παγκόσμια ιστορική παρακαταθήκη, έχει μετατραπεί σήμερα στο «πειραματόζωο» του παγκόσμιου κερδοσκοπικού καπιταλισμού «ζόμπι».

Δείχνει την πρόδηλη ανικανότητα του πολιτικού προσωπικού, ακόμα και την περίοδο, που η Χώρα μας βρισκόταν και βρίσκεται σε ιδιότυπο «πόλεμο», απέναντι στο ανηλεές «σφυροκόπημα» του παγκόσμιου κερδοσκοπικού κεφαλαίου, αλλά και τον ιδιότυπο μιθριδατισμό και προδοτικό χαρακτήρα της παρασιτικής οικονομικής ολιγαρχίας, η οποία φρόντισε, στις προηγούμενες δεκαετίες, να «αφαιμάξει» τον εθνικό πλούτο και την κρίσιμη ώρα, να τον φυγαδεύσει.

Η Ελλάδα, εκτός των διαχρονικών «πληγών» της, που οφείλονται στην έλλειψη οικονομικής ολοκλήρωσης ενός ισχυρού παραγωγικού οικονομικού μοντέλου και στην παρουσία της «νόθας» παρασιτικής οικονομικής ολιγαρχίας, που, σε συνδυασμό με την ενσωμάτωση και της πλειοψηφίας του πολιτικού προσωπικού σ’ αυτήν, δημιουργώντας ένα ιδιότυπο κλεπτοκρατικό σύστημα, είχε και την ατυχία τις τελευταίες δεκαετίες, να «ταλαιπωρηθεί» από προδήλως ανίκανες και απαράδεκτες κυβερνήσεις, τόσο αυτή της Νέας Δημοκρατίας με το εξαετές «ξεχείλωμα» των πάντων, όσο και αυτήν της ανέλπιστα κακής κυβέρνησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Είναι, πραγματικά, ασύλληπτες οι συνέπειες σε βάρος των συμφερόντων του Λαού, αλλά και των εθνικών θεμάτων των πολιτικών αυτών, την στιγμή, μάλιστα, που η Χώρα βρισκόταν στο προστάδιο της «Αργεντινοποίησης», με το εθνικό χρέος και το δημοσιονομικό έλλειμμα να έχουν «εκτροχιαστεί» και τα παραγωγικά τμήματα της οικονομίας, που την διατηρούσαν σχετικά ανταγωνιστική στη ζώνη του Ευρώ (αγροτικός τομέας, τουρισμός, ναυτιλία, μικρομεσαίες επιχειρήσεις και επιχειρήσεις μεταποίησης), να έχουν «βυθιστεί» στην αποσάθρωση και ανυποληψία.

Αποδείχθηκε, τελικά, ότι η «ισχυρή Ελλάδα του ευρώ» και του «αναπτυξιακού θαύματος» ήταν μία πρόσκαιρη, ανεστραμμένη φαντασίωση, ο «Δούρειος Ίππος» για την πλειοψηφία του μέσου Έλληνα, προκειμένου να επαναληφθεί, για μια ακόμα φορά, στην Ιστορία της Χώρας, η μεταπρατική «αρπαχτή» των σύγχρονων νέων οικονομικών «τζακιών», της διαπλοκής και της διαφθοράς. Είναι αυτοί, που αποτελούν το ιδιοτελές τμήμα της Ελληνικής κοινωνίας, το οποίο, μέσω της «λαμογιάς» και της διαφθοράς στο Κράτος (πάντα υπό τις ιδιότυπες κομματικές «ομπρέλες» των κομμάτων εξουσίας στην Μεταπολίτευση), ιδιοποιήθηκε το μεγαλύτερο μέρος του πλούτου, που παρήχθη στην Χώρα αυτή, το μεγαλύτερο μέρος των Ευρωπαϊκών προγραμμάτων, τα οποία, αντί για παραγωγική ανασυγκρότηση του μη ανταγωνιστικού μεταπρατικού Ελληνικού καπιταλισμού, πήγαν στις τσέπες των επιτηδείων, που αποτελούν «εκλεκτά του μέλη».

Η ατιμωρησία αυτών από το σημερινό πολιτικό σύστημα, το οποιο, μάλιστα, τους παρέχει και αφειδώς προστασία, σε συνδυασμό με την «δαγκάνη», που έχει επιβληθεί στην Χώρα από το διεθνές κερδοσκοπικό κεφάλαιο, μέσω των Μνημονίων, που δεν διάβασαν οι υπουργοί !!!, όπως ανερυθρίαστα δηλώνουν υπερηφάνως !!!, αποτελεί το πλαίσιο του τίτλου του σημερινού άρθρου «αμνήμονες και άφρονες». Είναι βέβαιο, πλέον, ότι η πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού και θα τους θυμάται και θα τους τιμωρήσει.