Κατάργηση θρησκευτικού όρκου

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΚΟΡΟΒΕΣΗΣ

ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ Α΄ΑΘΗΝΑΣ

ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΨΑΡΙΑΝΟΣ

ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ Β΄ ΑΘΗΝΑΣ

Αθήνα, 21/03/2008

ΕΡΩΤΗΣΗ

Προς τον Υπουργό Δικαιοσύνης

Θέμα: Κατάργηση θρησκευτικού όρκου

Η Ελλάδα καταδικάστηκε από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για παραβίαση της θρησκευτικής ελευθερίας μετά την προσφυγή που κατέθεσε ο δικηγόρος Θεόδωρος Αλεξανδρίδης .

Το Νοέμβριο του 2005 ο δικηγόρος Θεόδωρος Αλεξανδρίδης , λίγο πριν ορκιστεί για να πάρει και τυπικά την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος, υποχρεώθηκε να αποκαλύψει , και μάλιστα ενώπιον τρίτων, το - κατά τη νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας- ευαίσθητο προσωπικό του δεδομένο ότι δεν είναι χριστιανός ορθόδοξος.

Η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου έκρινε πως ο θρησκευτικός όρκος που δίνουν οι νέοι δικηγόροι σε δημόσια διαδικασία, όπως προβλέπεται, για να αποκτήσουν άδεια ασκήσεως επαγγέλματος ισοδυναμεί με παραβίαση του συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος της ανεξιθρησκίας και έθεσε στις ορθές διαστάσεις του το θέμα της θρησκευτικής ελευθερίας των πολιτών στον δημόσιο βίο τους καθώς και τον νομικό εξαναγκασμό που υφίστανται σε σχέση με τα ευαίσθητα προσωπικά τους δεδομένα όπως είναι η θρησκευτική πίστη.

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου υπογράμμισε ότι η ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης περιλαμβάνει όχι μόνο την ελευθερία εκδήλωσης πεποιθήσεως αλλά και την ελευθερία αποσιώπηση της.

Συνεπώς, η παροχή δυνατότητας επίκλησης της τιμής και της υπόληψης μόνον από όσους δηλώσουν ρητά εκ των προτέρων ότι δεν ανήκουν στην Ορθόδοξη Ελληνική Εκκλησία συνιστά ευθεία παραβίαση του άρθρου 9 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης και επομένως είναι επιτακτική ανάγκη να τροποποιηθεί η σχετική νομοθετική διάταξη ώστε να καταστεί συμβατή προς την ΕΣΔΑ αλλά και προς το ελληνικό Σύνταγμα.

Η καταδίκη της Ελλάδας από το ΕΕΔΑ θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί εάν η πρόταση νόμου «Ρύθμιση σχέσεων Πολιτείας και Εκκλησίας, θρησκευτικές ενώσεις και κατοχύρωση της θρησκευτικής ελευθερίας» που είχε κατατεθεί από την Κ.Ο του ΣΥ.ΡΙΖ.Α την 1 Δεκεμβρίου 2005 είχε υιοθετηθεί από το ελληνικό κοινοβούλιο. Συγκεκριμένα πρόταση αυτή προέβλεπε την αντικατάσταση του άρθρου 218 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας ως ακολούθως: «1.Κάθε μάρτυρας οφείλει, πριν εξετασθεί στο ακροατήριο, να δώσει δημόσια τον ακόλουθο όρκο: «Δηλώνω στη τιμή και την συνείδησή μου ότι θα πω όλη την αλήθεια και μόνο την αλήθεια, χωρίς να προσθέσω ούτε να κρύψω τίποτε».;

Ερωτάται ο κ. Υπουργός :

- Γιατί δεν επεκτείνεται η ρύθμιση του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας για τον όρκο των μαρτύρων που καταθέτουν στα πολιτικά δικαστήρια και στα ποινικά δικαστήρια και για ποιο λόγο το ζήτημα της αλλαγής της κείμενης νομοθεσίας να τίθεται μόνο μετά από καταδίκες από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο ;

- Γιατί δεν αντικαθίσταται ο θρησκευτικός όρκος των δημοσίων υπαλλήλων και λειτουργών με δεδομένο ότι η ύπαρξη και των δύο όρκων οδηγεί στην αποκάλυψη ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων;

- Πότε θα μπορέσει επιτέλους να ξεκινήσει ένας θεσμικός διάλογος για την αποτελεσματική προώθηση ριζοσπαστικών τομών που θα οδηγήσουν σε διαχωρισμό της Εκκλησίας από το Κράτος, όπως επιτάσσει η σύγχρονη αντίληψη περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ατομικών ελευθεριών;

Οι ερωτώντες βουλευτές

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΚΟΡΟΒΕΣΗΣ

ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΨΑΡΙΑΝΟΣ