Αγαπητοί μου συμπολίτες. Στέκομαι σήμερα εδώ νιώθοντας ταπεινός απέναντι στο καθήκον που μας περιμένει, ευγνώμων για την εμπιστοσύνη που μου δείξατε κι έχοντας επίγνωση των θυσιών που έκαναν οι πρόγονοί μας. Ευχαριστώ τον πρόεδρο Μπους για τις υπηρεσίες του προς το έθνος μας, καθώς και για τη γενναιοδωρία και συνεργασία του σε όλη τη διάρκεια αυτής της μετάβασης.
Σαράντα τέσσερις Αμερικανοί έχουν δώσει πλέον τον προεδρικό όρκο. Οι λέξεις έχουν ειπωθεί εν μέσω κυμάτων ευημερίας και των γαλήνιων νερών της ειρήνης. Ωστόσο, αρκετές φορές ο όρκος δίνεται εν μέσω πυκνών νεφών και μανιασμένων καταιγίδων. Σ' αυτές τις στιγμές η Αμερική συνέχισε να προχωρά όχι απλώς χάρη στις ικανότητες ή το όραμα όσων βρίσκονταν στα ανώτατα αξιώματα, αλλά επειδή Εμείς ο Λαός μείναμε πιστοί στα ιδανικά των προγόνων μας και αφοσιωμένοι στα ιδρυτικά μας κείμενα. Ετσι έγινε ώς τώρα. Ετσι πρέπει να γίνει και με αυτή τη γενιά των Αμερικανών.
Είναι πλέον σαφώς κατανοητό ότι βρισκόμαστε εν μέσω κρίσης. Το έθνος μας είναι σε πόλεμο εναντίον ενός ευρέος δικτύου βίας και μίσους. Η οικονομία μας είναι πολύ αποδυναμωμένη, μια συνέπεια της απληστίας και της ανευθυνότητας ορισμένων, αλλά επίσης και της συλλογικής μας αποτυχίας να κάνουμε σκληρές επιλογές και να προετοιμάσουμε το έθνος για μια νέα εποχή. Σπίτια έχουν χαθεί. Θέσεις εργασίας έχουν περικοπεί. Επιχειρήσεις έχουν καταστραφεί. Η ιατρική μας περίθαλψη είναι υπερβολικά δαπανηρή. Τα σχολεία μας απογοητεύουν πάρα πολλούς. Και κάθε μέρα φέρνει νέα στοιχεία που δείχνουν ότι οι τρόποι με τους οποίους χρησιμοποιούμε την ενέργεια ενισχύουν τους αντιπάλους μας και απειλούν τον πλανήτη μας. Αυτοί είναι οι δείκτες της κρίσης, υποκείμενοι σε δεδομένα και στατιστικές αναλύσεις. Λιγότερο μετρήσιμη αλλά όχι λιγότερο σοβαρή είναι μια βαθιά διάβρωση της εμπιστοσύνης σε όλη τη χώρα - ένας ενοχλητικός φόβος ότι η παρακμή της Αμερικής είναι αναπόφευκτη και ότι η επόμενη γενιά πρέπει να χαμηλώσει τις βλέψεις της.
Σήμερα σας λέω ότι οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε είναι πραγματικές. Είναι σοβαρές και είναι πολλές. Δεν θα αντιμετωπιστούν εύκολα ή σε μικρό χρονικό διάστημα. Αλλά, Αμερική, να το ξέρεις: θα αντιμετωπιστούν. Τη μέρα αυτή μαζευόμαστε όλοι μαζί γιατί έχουμε διαλέξει την ελπίδα έναντι του φόβου, την ενότητα για ένα σκοπό έναντι της διαφωνίας και της σύγκρουσης. Τη μέρα αυτή ερχόμαστε να κηρύξουμε ένα τέλος στα μικροπρεπή παράπονα και τις ψεύτικες υποσχέσεις, τις αντεγκλήσεις και τα φθαρμένα δόγματα που στραγγάλιζαν την πολιτική μας ζωή για πάρα πολύ καιρό.
Παραμένουμε ένα νεαρό έθνος αλλά, όπως λένε οι Γραφές, ήρθε η ώρα να βάλουμε στην άκρη τα παιδιάστικα πράγματα. Ηρθε η ώρα να επιβεβαιώσουμε το ανθεκτικό μας πνεύμα. Να διαλέξουμε το καλύτερο κομμάτι της ιστορίας μας. Να συνεχίσουμε να κουβαλούμε μαζί μας αυτό το πολύτιμο δώρο, αυτή την ευγενή ιδέα που μεταδίδεται από γενιά σε γενιά: τη θεόσταλτη υπόσχεση ότι όλοι είναι ίσοι, όλοι είναι ελεύθεροι και όλοι αξίζουν μια ευκαιρία να κυνηγήσουν την ευτυχία που ονειρεύονται.
Επιβεβαιώνοντας το μεγαλείο του έθνους μας, καταλαβαίνουμε ότι το μεγαλείο ποτέ δεν χαρίζεται. Πρέπει να κερδηθεί. Το ταξίδι μας δεν ήταν ποτέ ένα ταξίδι παρακάμψεων και συμβιβασμών. Δεν ήταν ένας δρόμος για λιγόψυχους - για εκείνους που προτιμούν την αργία από την εργασία ή επιδιώκουν μόνο τις απολαύσεις του πλούτου και της δόξας. Αντιθέτως, ήταν εκείνοι που έπαιρναν ρίσκα, που αναλάμβαναν δράση, που έφτιαχναν πράγματα -ενίοτε φημισμένοι αλλά συνήθως άνδρες και γυναίκες που παρέμειναν αφανείς στη σκιά του μόχθου τους- οι οποίοι μας οδήγησαν στο μακρύ, τραχύ μονοπάτι προς την ευημερία και την ελευθερία.
Για εμάς μάζεψαν τα λίγα επίγεια υπάρχοντά τους και διέσχισαν ωκεανούς σε αναζήτηση μιας νέας ζωής.
Για εμάς εργάστηκαν σκληρά σε άθλιες συνθήκες και αποίκησαν τη Δύση, υπέφεραν από το μαστίγιο και όργωσαν τη σκληρή γη.
Για εμάς πολέμησαν και πέθαναν, σε τόπους όπως το Κονκόρντ και το Γκέτισμπουργκ, η Νορμανδία και το Κε Σαν.
Ξανά και ξανά αυτοί οι άνδρες και οι γυναίκες υπέφεραν και θυσιάστηκαν και δούλεψαν μέχρι που μάτωσαν τα χέρια, ώστε εμείς να έχουμε μια καλύτερη ζωή. Είδαν την Αμερική μεγαλύτερη από το σύνολο των ανεξάρτητων φιλοδοξιών, σπουδαιότερη από τις διαφορές λόγω καταγωγής, πλούτου ή κοινωνικής ομάδας.
Αυτό είναι το ταξίδι που συνεχίζουμε σήμερα. Παραμένουμε το πιο ισχυρό και πλούσιο έθνος στη γη. Οι εργαζόμενοί μας δεν είναι (σήμερα) λιγότερο παραγωγικοί από τη στιγμή που ξεκίνησε η κρίση. Τα μυαλά μας είναι το ίδιο εφευρετικά, τα αγαθά και οι υπηρεσίες μας απαιτούνται το ίδιο όπως και και την προηγούμενη εβδομάδα, τον προηγούμενο μήνα, τον προηγούμενο χρόνο. Οι ικανότητές μας διατηρούνται ισχυρές. Ομως η περίοδος κατά την οποία μένουμε αδρανείς, προστατεύοντας στενά συμφέροντα, αναβάλλοντας δύσκολες αποφάσεις, αυτή η περίοδος έχει σίγουρα περάσει. Ξεκινώντας από σήμερα, πρέπει όλοι να ορθώσουμε ανάστημα, να σηκώσουμε τα μανίκια και να ξεκινήσουμε την ανοικοδόμηση της Αμερικής.
Για όπου και να κοιτάξουμε, απαιτούνται έργα. Η κατάσταση της οικονομίας απαιτεί δράση γενναία και γρήγορη, και θα δράσουμε - όχι μόνο δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας, αλλά θέτοντας νέα θεμέλια ανάπτυξης. Θα χτίσουμε τους δρόμους και τις γέφυρες, τα δίκτυα ηλεκτρικής ενέργειας, τα ψηφιακά δίκτυα που θα μας ενώνουν και θα προωθούν το εμπόριό μας. Θα αναδείξουμε τις επιστήμες όπως τους αρμόζει, και θα χρησιμοποιήσουμε τα θαύματα της τεχνολογίας για να βελτιώσουμε την ποιότητα των υπηρεσιών υγείας και να μειώσουμε το κόστος τους. Θα χρησιμοποιήσουμε τη δύναμη του ήλιου και των ανέμων και της γης για να κινήσουμε τα αυτοκίνητά μας και για να δουλέψουν τα εργοστάσιά μας. Και θα μεταμορφώσουμε τα σχολεία, τα κολέγια και τα πανεπιστήμια ώστε να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις μιας νέας εποχής. Ολα αυτά μπορούμε να τα κάνουμε. Ολα αυτά θα τα κάνουμε.
Υπάρχουν βέβαια κάποιοι που αμφισβητούν την υλοποίηση των φιλοδοξιών μας, που υπονοούν ότι το σύστημά μας δεν μπορεί να υποστηρίξει τόσο πολλά μεγαλόπνοα σχέδια. Φαίνεται ότι δεν θυμούνται καλά. Γιατί έχουν ξεχάσει τι έχει καταφέρει μέχρι σήμερα αυτή η χώρα, τι μπορούν να πετύχουν ελεύθεροι άνδρες και γυναίκες όταν η φαντασία ενώνεται με τον κοινό σκοπό και η ανάγκη συνεργάζεται με το θάρρος.
Αυτό που δεν μπορούν να κατανοήσουν οι κυνικοί είναι ότι το έδαφος έχει μετακινηθεί κάτω από τα πόδια τους, ότι τα αδιέξοδα πολιτικά επιχειρήματα, που μας στοίχειωναν για τόσο πολύ καιρό, δεν ισχύουν πλέον. Το ερώτημα που θέτουμε σήμερα δεν είναι εάν η κυβέρνηση είναι πολύ μεγάλη ή πολύ μικρή, αλλά εάν μπορεί να αποδώσει - εάν βοηθά τις οικογένειες να βρουν δουλειά με αξιοπρεπή μισθό, εάν νοιάζεται ώστε να έχουν αξιοπρέπεια όταν πάρουν σύνταξη. Οπου η απάντηση είναι «ναι», σκοπεύουμε να κινηθούμε προς τα εμπρός. Οπου η απάντηση είναι «όχι», τα προγράμματα θα σταματήσουν. Και όσοι από εμάς διαχειρίζονται τα χρήματα του κοινού, θα είμαστε υπεύθυνοι για τη σοφή διάθεσή τους, θα αλλάξουμε τις κακές συνήθειες και θα κάνουμε τις δουλειές μας στο φως της ημέρας - επειδή τότε μόνο μπορούμε να αποκαταστήσουμε τη ζωτική εμπιστοσύνη μεταξύ ενός λαού και της κυβέρνησής του.
Δεν τίθεται το ερώτημα εάν η αγορά είναι δύναμη του καλού ή του κακού. Η δύναμή της να παράγει πλούτο και να διευρύνει τις ελευθερίες είναι απαράμιλλη, όμως αυτή η κρίση μάς υπενθυμίζει ότι χωρίς επιτήρηση, η αγορά μπορεί να στροβιλιστεί εκτός ελέγχου. Ενα έθνος δεν μπορεί να ευημερεί για μεγάλο χρονικό διάστημα όταν δείχνει εύνοια μόνο σε όσους ευημερούν. Πάντοτε η επιτυχία της οικονομίας μας δεν στηριζόταν μόνο στο μέγεθος του ΑΕΠ μας, αλλά και στις αποστάσεις που μπορούσε να καλύψει αυτή η ευημερία. Στην ικανότητά μας να διευρύνουμε τις ευκαιρίες για κάθε καρδιά που το επιθυμεί, όχι από φιλανθρωπία αλλά γιατί αυτή είναι η ασφαλέστερη οδός για το κοινό καλό όλων μας.
Οσον αφορά την κοινή άμυνά μας, απορρίπτουμε ως εσφαλμένη την επιλογή ανάμεσα στην ασφάλεια και τα ιδανικά μας. Οι ιδρυτές του έθνους, αντιμετωπίζοντας κινδύνους που δύκολα μπορούμε να φανταστούμε, κατοχύρωσαν το κράτος δικαίου και τα ανθρώπινα δικαιώματα, μια κατοχύρωση που ενισχύθηκε με το αίμα γενεών. Αυτά τα ιδανικά ακόμη φωτίζουν τον κόσμο και δεν θα τα εγκαταλείψουμε για χάρη της αποτελεσματικότητας. Ετσι, όλοι οι άλλοι λαοί και οι κυβερνήσεις που παρακολουθούν σήμερα από τις μεγαλύτερες πρωτεύουσες μέχρι και τα μικρότερα χωριά, σ' ένα από τα οποία γεννήθηκε ο πατέρας μου, ας γνωρίζουν ότι η Αμερική είναι φίλη με κάθε χώρα, άνδρα, γυναίκα και παιδί που πρεσβεύει ένα μέλλον ειρήνης και αξιοπρέπειας και ότι είμαστε έτοιμοι να τεθούμε επικεφαλής για άλλη μια φορά.
Θυμηθείτε ότι οι προηγούμενες γενιές αντιμετώπισαν τον φασισμό και τον κομμουνισμό όχι μόνο με πυραύλους και τανκς, αλλά με γερές συμμαχίες και φρονήματα με διάρκεια. Είχαν καταλάβει ότι μόνο η ισχύς δεν είναι ικανή να μας προστατεύσει αλλά ούτε και μας παρέχει τη δικαιοδοσία να κάνουμε ό,τι μας αρέσει. Αντίθετα, γνώριζαν ότι η ισχύς μας μεγαλώνει μέσω της συνετής χρήσης της, η ασφάλειά μας απορρέει από το δίκαιο του αγώνα μας, τη δύναμη του παραδείγματός μας, τις αξίες της ταπεινότητας και της αυτοσυγκράτησης.
Είμαστε θεματοφύλακες αυτής της κληρονομιάς. Οδηγούμενοι για άλλη μια φορά από αυτές τις αρχές, μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τις νέες απειλές που απαιτούν ακόμη μεγαλύτερη προσπάθεια - ακόμη μεγαλύτερη συνεργασία και κατανόηση μεταξύ των εθνών. Θα ξεκινήσουμε να αφήνουμε με υπευθυνότητα το Ιράκ στο λαό του και θα θεμελιώσουμε μια ειρήνη που με κόπο αποκτήθηκε στο Αφγανιστάν. Με παλιούς φίλους και πρώην εχθρούς θα εργαστούμε ακάματα για να περιορίσουμε την πυρηνική απειλή και να ανακόψουμε την πορεία που οδηγεί σε έναν πλανήτη που κινδυνεύει από την υπερθέρμανση. Δεν θα απολογηθούμε για τον τρόπο ζωής μας, ούτε θα καμφθεί η προσπάθειά μας να τον υπερασπιζόμαστε και σε εκείνους που θέλουν να προωθήσουν τους στόχους τους, σπέρνοντας τον τρόμο και σφαγιάζοντας αθώους, λέμε τώρα ότι το φρόνημά μας είναι πιο ισχυρό και δεν μπορεί να λυγίσει. Δεν θα αντέξετε περισσότερο από μας, θα σας νικήσουμε.
Γνωρίζουμε ότι το συνονθύλευμα που αποτελεί την κληρονομιά μας είναι η δύναμή μας και όχι αδυναμία. Είμαστε ένα έθνος χριστιανών και μουσουλμάνων, Εβραίων και ινδουιστών και άθεων. Είμαστε ένα σχήμα από κάθε γλώσσα και πολιτισμό που ήλθε από κάθε άκρη της Γης, κι επειδή ακριβώς δοκιμάσαμε την πικρή γεύση του εμφυλίου και του φυλετικού διαχωρισμού και βγήκαμε από το σκοτεινό αυτό κεφάλαιο πιο ισχυροί και ενωμένοι, δεν μπορούμε παρά να πιστεύουμε ότι τα παλιά μίση πρέπει κάποτε να ξεπερνιούνται, οι φυλετικές διαχωριστικές γραμμές να σβήνουν και καθώς ο κόσμος μας γίνεται μικρότερος, πρέπει να αποκαλυφθεί μια ενωμένη ανθρωπότητα και η Αμερική πρέπει να παίξει τον ρόλο της για την απαρχή μιας νέας εποχής ειρήνης.
Στον μουσουλμανικό κόσμο, λέμε ότι αναζητούμε μια νέα πορεία προς τα εμπρός που θα βασιστεί στο αμοιβαίο συμφέρον και τον αμοιβαίο σεβασμό. Εκείνοι οι ηγέτες ανά τον κόσμο που επιζητούν τη σύγκρουση ή κατηγορούν τη Δύση για τα δεινά της κοινωνίας τους, ας γνωρίζουν ότι ο δικός τους λαός θα τους κρίνει για ό,τι μπορούν να οικοδομήσουν και όχι για ό,τι καταστρέφουν. Οσοι αναδεικνύεστε στην εξουσία μέσω της διαφθοράς, της απάτης και κλείνοντας το στόμα των διαφωνούντων, να ξέρετε ότι βρίσκεστε στη λάθος πλευρά της ιστορίας, αλλά ότι θα σας απλώσουμε το χέρι αν είστε πρόθυμοι να ξεσφίξετε τη γροθιά σας.
Στους λαούς των φτωχών χωρών υποσχόμαστε να εργαστούμε στο πλευρό τους για να δουν τη γη τους να καρποφορεί και καθαρό νερό να ρέει, για να τραφεί το πεινασμένο τους σώμα αλλά και το πεινασμένο πνεύμα τους. Αλλά και στα έθνη, που σαν το δικό μας απολαμβάνουν ανάλογη αφθονία, λέμε ότι δεν μπορούμε άλλο να αντέξουμε την αδιαφορία για όσους υποφέρουν έξω από τα σύνορά μας και ούτε μπορούμε να καταναλώνουμε τους φυσικούς πόρους του πλανήτη χωρίς να νοιαζόμαστε για το αποτέλεσμα. Επειδή ο κόσμος έχει αλλάξει, πρέπει να αλλάξουμε μαζί του.
Καθώς αναλογιζόμαστε το δρόμο που ανοίγεται μπροστά μας, με ταπεινή ευγνωμοσύνη θυμόμαστε τους γενναίους Αμερικανούς οι οποίοι, αυτήν την ώρα, περιπολούν σε μακρινές ερήμους και απομακρυσμένα βουνά. Κάτι έχουν να μας πουν σήμερα, όπως οι πεσόντες ήρωες που κείτονται στο Αρλινγκτον μας ψιθυρίζουν στους αιώνες. Τους τιμούμε όχι μόνο διότι είναι οι θεματοφύλακες της ελευθερίας μας αλλά και γιατί ενσαρκώνουν το πνεύμα του υπηρετείν, τη βούληση να ανακαλύψουν ένα νόημα σε κάτι πιο σπουδαίο από τους ίδιους τους εαυτούς τους. Αυτή τη στιγμή, μια στιγμή που θα καθορίσει μια γενιά, είναι ακριβώς αυτό το πνεύμα που θα πρέπει να μας κατοικήσει όλους.
Γιατί όσα κι αν κάνει μια κυβέρνηση, και οφείλει να κάνει, είναι τελικά η πίστη και η αποφασιστικότητα του αμερικανικού λαού επί των οποίων βασίζεται αυτό το έθνος. Είναι η ευγένεια της φιλοξενίας ενός ξένου όταν ένα φράγμα σπάει, η ανιδιοτέλεια των εργατών που προτιμούν να περιορίσουν τις ώρες εργασίας τους από το να χάσει ένας φίλος τη δουλειά του, που μας οδηγεί σε αυτούς τους καιρούς του μεγάλου ζόφου. Είναι το θάρρος ενός πυροσβέστη να ριχτεί σε ένα κλιμακοστάσιο ζωσμένο από τον καπνό αλλά και η προθυμία ενός γονιού να μεγαλώσει ένα παιδί που τελικά καθορίζει τη μοίρα μας.
Οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε μπορεί να είναι καινούργιες. Τα εργαλεία με τα οποία θα τις αντιμετωπίσουμε μπορεί να είναι καινούργια. Ομως οι αξίες από τις οποίες εξαρτάται η επιτυχία μας -σκληρή δουλειά και τιμιότητα, θάρρος και δίκαιο παιχνίδι, ανοχή και περιέργεια, πίστη και πατριωτισμός- αυτά τα πράγματα είναι παλιά. Είναι αληθινά. Υπήρξαν η ήρεμη δύναμη της προόδου κατά τον ρουν της ιστορίας. Αυτό που απαιτείται είναι η επιστροφή σε αυτές τις αλήθειες. Αυτό που προσδοκάτε από εμάς είναι μια νέα εποχή υπευθυνότητας - αναγνώριση, από κάθε Αμερικανό, ότι έχουμε καθήκοντα έναντι υμών, έναντι του έθνους και του κόσμου, καθήκοντα τα οποία δεν αποδεχόμαστε απρόθυμα αλλά με χαρά, πεπεισμένοι ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση για το πνεύμα, τόσο καθοριστικό του χαρακτήρα μας, από το να δώσουμε όλον τον εαυτό μας σε αυτό το δύσκολο έργο.
Αυτό είναι το τίμημα και η υπόσχεσή του να είναι κανείς ενεργός πολίτης.
Αποτελεί πηγή της αυτοπεποίθησής μας η γνώση ότι ο Θεός μας καλεί να διαμορφώσουμε ένα αβέβαιο μέλλον.
Είναι η έννοια της ελευθερίας και του πιστεύω μας -γιατί άνδρες, γυναίκες και παιδιά κάθε φυλής και κάθε δόγματος μπορούν να γιορτάζουν μαζί μπροστά από τον θαυμάσιο αυτό χώρο και γιατί ένας άνδρας που ο πατέρας του πριν από μόλις εξήντα χρόνια δεν θα μπορούσε να σερβιριστεί σε ένα τοπικό εστιατόριο, μπορεί σήμερα να στέκεται ενώπιόν σας για να δώσει τον πιο ιερό όρκο.
Ας μείνει, λοιπόν, αυτή η μέρα στη μνήμη μας για ό,τι είμαστε και από πόσο μακριά ήρθαμε. Τη χρονιά της γέννησης της Αμερικής, στον πιο κρύο μήνα, μια μικρή ομάδα πατριωτών είχε κουλουριαστεί γύρω από μια φωτιά που αργόσβηνε στις όχθες ενός παγωμένου ποταμού. Η πρωτεύουσα είχε εγκαταλειφθεί. Ο εχθρός επροωθείτο. Το χιόνι είχε βαφτεί με αίμα. Τη στιγμή που η έκβαση της επανάστασης αμφισβητείτο περισσότερο, ο πατέρας του έθνους μας διέταξε να αναγνωστούν τα παρακάτω λόγια στον λαό:
«Να πείτε στον μελλοντικό κόσμο... ότι μες στο βαθύ χειμώνα, όταν τίποτε άλλο παρά μόνον η ελπίδα και η αρετή μπορούσαν να επιζήσουν... ότι η πόλη και η χώρα, σε συναγερμό απέναντι στον κοινό κίνδυνο, βγήκε μπροστά να τον αντιμετωπίσει».
Αμερική. Απέναντι στους κοινούς κινδύνους, στο χειμώνα της κακουχίας μας, ας θυμόμαστε αυτά τα διαχρονικά λόγια. Με ελπίδα και αρετή, ας αψηφήσουμε για μια ακόμα φορά τα παγωμένα ρεύματα και ας υπομείνουμε τις θύελλες που μπορεί να έρθουν. Ας είναι τα παιδιά των παιδιών μας να πουν ότι, όταν δοκιμαστήκαμε, αρνηθήκαμε να δώσουμε τέλος σε αυτό το ταξίδι, ότι δεν υπαναχωρήσαμε, δεν γονατίσαμε και με τα μάτια καρφωμένα στον ορίζοντα και με τη χάρη του Θεού συνεχίσαμε να μεταφέρουμε το σπουδαίο δώρο της ελευθερίας και το παραδώσαμε με ασφάλεια στις μελλοντικές γενιές.
Οι Κενυάτες το γιόρτασαν ενωμένοι...
Οι προσκλήσεις είχαν ταχυδρομηθεί εδώ και μέρες. Ταύροι και κατσίκες σφαγιάστηκαν. Κάσες με μπίρες αποθηκεύτηκαν. Γιγαντοοθόνες στήθηκαν. Ολοι κάτοικοι του χωριού Κογκέλο, προσκλήθηκαν στο σπίτι των συγγενών του νέου Αμερικανού προέδρου. Ολόκληρη η Κένυα σαν ένα, γιόρτασε τον Ομπάμα. Πολίτες που μέχρι πριν από 12 μήνες βρίσκονταν στις αντίπαλες όχθες της εμφύλιας διαμάχης ενώθηκαν εν όψει των εορτασμών για την ορκωμοσία.
«Τέτοια μέρα πριν από έναν χρόνο έραβα τραύματα από μαχαίρια. Ζήσαμε πολιτική βία και συγκρούσεις μετά από τις εκλογές, που αμφισβητήθηκαν», θυμάται ο δρ Οσού, επικεφαλής κλινικής μέσα σε μία από τις πιο μεγάλες παραγκουπόλεις της Κένυας. «Χθες, πολίτες από διαφορετικές εθνότητες ήρθαν κοντά, και γιόρτασαν μαζί», ο γιατρός, όπως και πολλοί άλλοι Κενυάτες είδαν στην εκλογή του Μπαράκ Ομπάμα την απόδειξη «ότι η Δημοκρατία μπορεί να δουλέψει».
Η Κένυα των 38 εκατ. είναι περήφανη ως τόπος καταγωγής του πατέρα τού Μπαράκ Ομπάμα. Με δυσκολία περιγράφεται ο ενθουσιασμός των Κενυατών για την εκλογή του 44ου προέδρου των ΗΠΑ, οι οποίοι θεωρούν τον πρώτο Αφροαμερικανό πρόεδρο σύμβολο ενότητας για την αφρικανική ήπειρο. Στα σχολεία της Κένυας οι δάσκαλοι διδάσκουν στους μαθητές «το παράδειγμα Ομπάμα», ότι δηλαδή δεν πρέπει να κρίνουμε τους ανθρώπους με βάση την εθνότητά τους.
Δεν έλειψαν βέβαια οι επικρίσεις για τον «κενυατικό ενθουσιασμό». Πολλές εφημερίδες υποστήριξαν ότι ενώ 1 στους 5 πολίτες δεν βγάζει περισσότερα από 1 δολάριο την ημέρα, ομάδα υπουργών ταξίδεψε με κυβερνητικά κονδύλια στην Ουάσιγκτον, χωρίς να έχει προσκληθεί επισήμως στους εορτασμούς.
Ιω.Ν (Πηγές: BBC, Ασ. Πρες)
Πηγή:ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 21/01/2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου