Επαναστατικός Αγώνας: «Θα σκοτώσουν πολίτη, θα σκοτώσουμε αστυνομικό» πηγή: www.topontiki.gr

«Με αφορμή την ενέργειά μας αυτή προειδοποιούμε πως αν στο μέλλον οξυνθεί αυτό το κλίμα της αστυνομικής βίας και τρομοκρατίας, θα εντείνουμε αναλόγως τη δράση μας. Αν οι μπάτσοι έχουν "ευαίσθητο νευρικό σύστημα" – κατά την καμουφλαρισμένη απειλή του Πολύδωρα με την οποία νομιμοποιεί προκαταβολικά ακόμα και τις εν ψυχρώ εκτελέσεις –, τότε να γνωρίζουν ότι εμείς έχουμε ευαίσθητα συνειδησιακά ανακλαστικά και αντιδρούμε έντονα μπροστά στις εγκληματικές προκλήσεις των φρουρών του καθεστώτος και τη μόνιμη ατιμωρησία την οποία απολαμβάνουν». Αυτή την παράγραφο από την προκήρυξη που έστειλε στο «Π» ο Επαναστατικός Αγώνας τον Μάιο του 2007 (δημοσιεύτηκε στο φύλλο της 10.5.2007) εμείς από τότε την είχαμε διαβάσει ως προαναγγελία επίθεσης στην αστυνομία και, μάλιστα, την είχαμε προβάλει με τίτλο «Πόλεμος με την αστυνομία» και υπότιτλο «Ο Επαναστατικός Αγώνας προειδοποιεί ότι, αν οξυνθεί το κλίμα βίας, θα εντείνει αναλόγως τη δράση του». Σήμερα, ύστερα από τη φονική επίθεση κατά των ΜΑΤ έξω από το υπουργείο Πολιτισμού, η παράγραφος αυτή μοιάζει με μια θλιβερή προφητεία. Εξ ίσου προφητεία, όμως, και μάλιστα ακόμη πιο εντυπωσιακή, μπορεί να θεωρηθεί ένα άλλο απόσπασμα εκείνης της προκήρυξης, η οποία «προέβλεπε» τη δολοφονία του νεαρού Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από χέρι αστυνομικού οργάνου. Ιδού τι έγραφε τότε ο συντάκτης της προκήρυξης: «Στην εποχή μας αυξάνονται και οι εν ψυχρώ εκτελέσεις κατά τη διάρκεια ελέγχων στους δρόμους, γεγονός που δείχνει πως ένας σιωπηλός πόλεμος διεξάγεται στους δρόμους των ελληνικών πόλεων. Οι μπάτσοι σταματούν κάποιον πολίτη για έλεγχο και η πιθανή ανυπακοή του – συνήθως νέοι είναι αυτοί που δεν υπακούν –, γίνεται αιτία για να ξυλοκοπηθεί ή ακόμα και να πέσει νεκρός από τις σφαίρες του οργάνου της τάξης. Γίνεται η δίκη και από τη διαδικασία "αποδεικνύεται" πως η σφαίρα έφυγε από το όπλο, έκανε κάποιες βόλτες, χτύπησε κάποια σημεία αλλάζοντας κατευθύνσεις για να καταλήξει – όλος τυχαίως και με φοβερή ακρίβεια –, σε κάποιο ζωτικό όργανο του ανθρώπου που ο μπάτσος θέλησε να κάνει τον έλεγχο. Ο δολοφόνος θα δικαστεί και, αν δεν αθωωθεί, θα καταδικαστεί τελικά σε λίγα χρόνια με την κατηγορία της "ανθρωποκτονίας εξ αμελείας", θ’ αφεθεί ελεύθερος και θα συνεχίσει το "λειτούργημα" της διαφύλαξης της έννομης τάξης. Ποιο είναι το τελικό δίδαγμα από αυτή τη συνθήκη; Όποιος δεν υπακούει τυφλά στις εντολές των "πραιτώρων", ίσως υπογράφει τη θανατική του καταδίκη». Η «δικαιολόγηση» της κλιμάκωσης κατά της αστυνομίας εκ μέρους της οργάνωσης ήταν επίσης χαρακτηριστική: «Η δικαιοσύνη, όπως και η αστυνομία, είναι ταξικός μηχανισμός στην υπηρεσία των πολιτικά και οικονομικά ισχυρών και δεν θα μπορούσε παρά να εξαντλεί την επιείκειά της απέναντι στους ένοπλους φρουρούς του καθεστώτος ενώ από την άλλη, δεν χάνει ευκαιρία να εξαντλεί την αυστηρότητά της στους πολιτικούς του αντιπάλους, όποτε αυτοί πέφτουν στα δίκτυα της, και στους σύγχρονους Αγιάννηδες που η εξαθλίωση τους οδηγεί στο να αρπάξουν ένα κομμάτι ψωμί για να επιβιώσουν. Βασανιστές και ψυχροί εκτελεστές, δουλέμποροι, έμποροι ναρκωτικών, σωματέμποροι και βιαστές απολαμβάνουν την προστασία της αστικής δικαιοσύνης και την πολιτική κάλυψη από την κυβέρνηση όταν ανήκουν στο αστυνομικό σώμα. Επειδή οι παραπάνω κατηγορίες κοινωνικών αποβρασμάτων όχι μόνο συνδέονται οργανικά με το αστυνομικό "λειτούργημα", αλλά και επιβραβεύονται μέσω της ασυλίας που απολαμβάνουν, επειδή δεν θεωρούμε πως τα περιστατικά των ξυλοδαρμών, των βασανισμών, των εκτελέσεων είναι απλές παρεκτροπές κάποιων "θερμόαιμων" αστυνομικών οργάνων, επειδή η αλήθεια είναι ότι οι ένοπλοι υπηρέτες της καθεστηκυίας τάξης είναι εκπαιδευμένοι δολοφόνοι και ως τέτοιοι πληρώνονται, δεν μπορούμε παρά να τους θεωρούμε εχθρούς των προλετάριων, εχθρούς των αντιστεκομένων, άρα και δικούς μας εχθρούς».   Είστε συνένοχοι Ενδιαφέρον θα μπορούσαμε να πούμε ότι είχε και η απόπειρα... νουθεσίας εκ μέρους της οργάνωσης, που απευθυνόταν στους αστυνομικούς, όχι ως ΕΛ.ΑΣ., αλλά ως άτομα: «Στην εποχή μας που το οικονομικό και πολιτικό καθεστώς αντιμετωπίζεται από όλο και περισσότερους ως αυτό που πραγματικά είναι, δηλαδή ως δικτατορία, η είσοδος των νέων και των ανέργων στις αστυνομικές σχολές είναι μια άμεση αποδοχή της σύγχρονης κρατικής βαρβαρότητας, είναι η αποδοχή ενός αντικοινωνικού και εγκληματικού ρόλου. Όποιος επιλέγει να λύσει το βιοτικό του πρόβλημα με αυτό τον τρόπο, τότε να γνωρίζει πως είναι συνένοχος σε κάθε έγκλημα που διαπράττεται. Το φαινόμενο του αστυνομικού που συνήθως προέρχεται από κάποια φτωχή οικογένεια, εξηγεί – περισσότερο και από την ανάγκη επίλυσης του προβλήματος επιβίωσης – η πολιτική επιλογή να υπηρετήσει το καθεστώς και η αναζήτηση λίγης εξουσίας μέσα στην αγκαλιά του ισχυρού κρατικού μηχανισμού». Ύστερα από 20 μήνες, η τότε εφιαλτική προφητεία είναι ήδη πραγματικότητα. Απίστευτο κι όμως αληθινό... (Ποντίκι, 8.1.2009)