Ενημέρωση για τη δημιουργία ένωσης για την υπεράσπιση της εργασίας και του κοινωνικού κράτους
Από: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΟΥΚΗΣ
Δημιουργείται μια νέα μη κομματική, μη κυβερνητική, « Ένωση για την υπεράσπιση της εργασίας και του κοινωνικού κράτους», με πρωτοβουλία του ΑΛΕΞΗ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ (εργατολόγου – καθηγητή) και πολλών άλλων αξιόλογων (ερευνητών, διανοητών συνδικαλιστών και μαχόμενων πολιτών για τα δικαιώματα του εργαζόμενου και του ασφαλισμένου.
Σου στέλνουμε την διακήρυξη της ένωσης, με σκοπό την ενημέρωσή σου, τη στήριξή της προσπάθειας, και τη συμμετοχή σου αν σε βρίσκει σύμφωνο.
Φιλικά ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΟΥΚΗΣ
ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΗ ΣΤΑ ΣΧΟΛΙΑ
4 σχόλια:
Δ Ι Α Κ Η Ρ Υ Ξ Η
της Ένωσης για την Υπεράσπιση
της Εργασίας και του Κοινωνικού Κράτους
(Ε.ΥΠ.Ε.Κ.Κ.-koinwnikokratos@hotmail.com)
10-12-2009
1.Ο νεοφιλελευθερισμός, ως μέθοδος οργάνωσης της οικονομικής και κοινωνικής ζωής, οδήγησε και στην πολύπλευρη διεύρυνση του κοινωνικού ρήγματος. Με την αποθέωση του «ιδίου συμφέροντος», της «αυτορρύθμισης των αγορών», της ιδιωτικοποίησης των δημοσίων αγαθών και υπηρεσιών, της εικονικής οικονομίας, εξάντλησε τα όρια της κοινωνικής ανοχής και οδήγησε σε μια βαθιά και διαρκή οικονομική, κοινωνική και οικολογική κρίση.
Εν τούτοις όμως, οι κυρίαρχες δυνάμεις της λυμφατικής αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τον ανεπτυγμένο κόσμο λαμβάνουν μέτρα «εξόδου» από αυτήν, τα οποία έχουν την ίδια συστημική λογική. Τα θύματα της κρίσης, οι μεγάλες μάζες των φτωχών, των νεόπτωχων, των ανήμπορων, των απόκληρων της ζωής, αλλά και των μισθωτών, των αυτοαπασχολούμενων, των συνταξιούχων, των μικροαγροτών-θυμάτων της Κ.Α.Π. και της απελευθέρωσης των αγορών, των ανέργων νέων, καθώς και των «ευέλικτα» εργαζομένων ή ετεροαπασχολούμενων των σύγχρονων εργασιακών προσαρμογών, καλούνται, με διαρκή προγράμματα νεοσυντηρητικής δημοσιονομικής «ανασύνταξης», να πληρώσουν τις αστοχίες της πολιτικής τους.
Αυτή η δοκιμασμένη στις πλάτες των λαών συνταγή των Διεθνών Οργανισμών -ίδια και απαράλλαχτη επί τέσσερις (4) δεκαετίες περίπου-, παρά τις δογματικές της αντιφάσεις και την πλήρη διάψευσή της στην πράξη, επανέρχεται και σήμερα στη χώρα μας, «νομιμοποιημένη» μέσω του Συμφώνου Σταθερότητας, που εφαρμόζεται κατά βούληση από τους ισχυρούς της Ε.Ε., ανεξαρτήτως αν καταστρέφει το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο της μακράς Σοσιαλδημοκρατικής Συναίνεσης.
Ο μεγάλος χαμένος της απορρυθμιστικής περιόδου που διανύουμε είναι το Κοινωνικό Κράτος σε όλες τις πτυχές και εκφάνσεις του. Αφού όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα συρρικνώθηκαν οι πηγές χρηματοδότησής του, με τη χαλάρωση και την αποσύνδεση των υποσυστημάτων του από τις αναγκαίες μορφές κοινωνικής οικονομίας, τώρα εισέρχεται στο στάδιο της προϊούσας ποσοτικής και ποιοτικής συρρίκνωσης των παροχών του. Αυτό αφορά σε όλο το πλέγμα των εργασιακών, ασφαλιστικών, εκπαιδευτικών, ιατροφαρμακευτικών-νοσηλευτικών, περιβαλλοντικών, συγκοινωνιακών, πολιτιστικών, οικονομικών και κοινωνικών σχέσεων. Κυρίως αφορά στην καθημερινή χρήση και απόλαυση, από όλους ανεξαιρέτως τους πολίτες, των Δημοσίων Αγαθών και υπηρεσιών, που παραδίδονται στα ιδιωτικά συμφέροντα. Με την επίκληση του ευφημισμού των μεταρρυθμίσεων, εξελίσσεται ένα σχέδιο ματαίωσης της εναλλακτικής οργάνωσης του μέλλοντος, ενώ στο παρόν, όχι μόνο καθιστά δύσκολη,
-αν όχι αδύνατη- την πρόσβαση στα χρειώδη της ζωής των φτωχότερων στρωμάτων του πληθυσμού, αλλά υποβιβάζει και την ποιότητά τους.
Το Κοινωνικό Κράτος (με την ευρεία έννοια) και τα Δημόσια Αγαθά βρίσκονται στην καρδιά της Πολιτικής Κοινωνίας. Είναι τα σπουδαιότερα δημιουργήματα του δημοκρατικώς δρώντος Λαού. Θεσπίστηκαν κατόπιν μεγάλων κοινωνικών αγώνων. Ενσαρκώνουν την επίγνωση ότι είναι απαραίτητα για την αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης και για την αναβάθμιση της παραγωγικής διαδικασίας. Θεμελιώνουν και νομιμοποιούν τις υπαρκτικές βάσεις της κοινωνικής συμβίωσης. Αμβλύνουν τις ταξικές αντιθέσεις του καπιταλιστικού συστήματος. Η οργάνωσή τους με τις βέλτιστες μεθόδους και τους αρίστους λειτουργούς πολλαπλασιάζει την κοινωνική παραγωγικότητα και δημιουργεί το στέρεο έδαφος της ευτυχίας όλων των πολιτών. Εδώ εντοπίζεται το πρώτιστο μέλημα της αυτόνομης πολιτικής λειτουργίας, που επιβάλλεται να επικυριαρχήσει όλων των άλλων κοινωνικών λειτουργιών, κυρίως δε, επί της οικονομικής, η οποία, τις δεκαετίες που διανύουμε, λαμβάνει τις πρωτογενείς αποφάσεις.
2.Η επανάσταση της Πληροφορικής και η Κοινωνία της Γνώσης, που διαχέονται κατά το μέτρο και τους σχεδιασμούς τής λεγόμενης «δικτατορίας του κυβερνοχώρου» -η οποία ιδιοποιείται την πεμπτουσία της ανθρώπινης γνώσης γενεών και γενεών-, διαψεύδει τις ελπίδες που εξέθρεψε για την απελευθέρωση των κοινωνιών από τη μάστιγα της ανεργίας και των ποικίλλων μορφών ευέλικτης και ανασφαλούς εργασίας.
Το όραμα ότι ο πολλαπλάσιος πλούτος, που δημιουργείται από τις νέες αυτές έξυπνες και αυτοματοποιημένες παραγωγικές δυνάμεις, θα διανεμόταν δίκαια (και θα επέτρεπε την αυτόνομη διαχείριση του ελεύθερου χρόνου από τους πολίτες για την άνθιση της πολιτικής, συνδικαλιστικής, πολιτιστικής και συλλογικής εν γένει δράσης), ματαιώθηκε από τις κυρίαρχες νεοφιλελεύθερες οικονομικές συσσωρεύσεις πλούτου και εξουσίας της εικονικής (κυρίως) οικονομίας, οι οποίες κατόρθωσαν να επιβάλλουν το δικό τους ορισμό των εννοιών ως μονόδρομο της Ανθρωπότητας. Αντί να μειωθεί ο χρόνος εργασίας για όλους τους εργαζομένους, τα ωράρια διευρύνονται, οι αργίες μειώνονται και οι απλήρωτες υπερωρίες γίνονται μέρος του συμβατικού χρόνου. Η δομική ανεργία γίνεται συστατικό στοιχείο των κοινωνιών με αυξητικές τάσεις. Ο όγκος εργασίας που απομένει για τη χειρωνακτική, πνευματική ή μικτή εργασία κατακερματίζεται σε όλο και πιο ασύντακτες και ανεξέλεγκτες μορφές ελαστικής απασχόλησης με υποτυπώδεις αμοιβές. Προϊόντος του χρόνου, όλο και μεγαλύτερος όγκος εργασίας εξαιρείται από τις συλλογικές ρυθμίσεις και τα κοινωνικά δικαιώματα και μεταβάλλονται σε σχέσεις «καθαρού» μισθού. Μαζί με την αποδόμηση του σκληρού πυρήνα της μισθωτής εργασίας, που υποβαθμίζει «την αξία της τιμής της εργατικής δύναμης», καταρρέει και το συναρτημένο με αυτήν Ασφαλιστικό Σύστημα. Τα πρώτα σημάδια ανάκαμψης από τη χρηματοπιστωτική κρίση συνοδεύονται από ραγδαίες εργασιακές επιδεινώσεις, με την έκρηξη της ανεργίας και τη γενίκευση της ευελιξίας. Και οι κυβερνήσεις, αντί να προετοιμάσουν μιαν εμφανώς εναλλακτική πρόταση οικονομικής ανάκαμψης, που θα βρίσκεται στον αντίποδα του νεοφιλελεύθερου μονόδρομου της κρίσης (με προέχουσα επιδίωξη τη δημιουργία νέων θέσεων σταθερής εργασίας αξιοπρεπούς αμοιβής), συμπράττουν στην καθολική απορρύθμιση, υποκύπτοντας στις πιέσεις της Διεθνούς των τραπεζιτών, των επενδυτικών funds και των οίκων αξιολόγησης και επιμένοντας στο ίδιο περιβαλλοντοκτόνο μοντέλο και στην ένταση της συσσώρευσης της εικονικής οικονομίας.
3.Εξάλλου, η ατομοκεντρική πρόσληψη ζωής που προώθησαν, κατάργησε την αμεσότητα των συνελεύσεων και τη δραστικότητα των συλλογικοτήτων. Το διαδίκτυο, από επιβοηθητικό μέσο ενημέρωσης, επικοινωνίας και προετοιμασίας των συνεδριάσεων, μεταβλήθηκε σε χοάνη εξαφάνισης των διαπροσωπικών σχέσεων και διαδικασιών. Η παρακμή της ενεργού Εκκλησίας του Δήμου υποβαθμίζει περαιτέρω το κομματικό και συνδικαλιστικό φαινόμενο. Κόμματα και Συνδικάτα μεταβάλλονται σε ασαφή, αποϊδεολογικοποιημένα και ρευστά αισθητικά μορφώματα, αδύναμα να επαγγελθούν την αλλαγή, πολύ δε περισσότερο, την ανατροπή των συντεταγμένων του νεοφιλελεύθερου συστήματος.
Και όμως! Αν σε κάτι προσέβλεψαν με σχετική βεβαιότητα οι διανοητές του Διαφωτισμού και του Ιστορικού Υλισμού, ήταν η προϊούσα αντιστοίχιση της ιδεολογικοπολιτικής συγκρότησης των πολιτικών υποκειμένων με την κοινωνική διαστρωμάτωση. Τα ευάριθμα, ενημερωμένα και μορφωτικώς εξοπλισμένα τμήματα της νέας ευρείας εργατικής τάξης δεν έχουν πλέον τους γνωστικούς αποκλεισμούς του βιομηχανικού προλεταριάτου. Στην προώθηση αυτής της αντιστοίχισης πρέπει να επικεντρωθεί η προσοχή και η δράση όλων των προοδευτικών δυνάμεων, κυρίως τώρα που η Σοσιαλδημοκρατία της συστημικής συναίνεσης παραιτήθηκε του σκοπού να εξανθρωπίσει το σύστημα και οι Οργανώσεις που την στήριζαν μεταλλάχθηκαν σε συντηρητικές, αποσυλλογικοποιημένες, εξαρτημένες και αναποτελεσματικές οντότητες, οργανωτικά φαντάσματα της βιομηχανικής περιόδου. Η προσπάθεια αυτή της ταξικής και ιδεολογικής αντιστοίχισης μπορεί να φέρει στο ίδιο πεδίο και πνεύμα διαλόγου, δυνάμεις και Κινήματα, από διαφορετικές ιστορικές διαδρομές και βιώματα. Έτσι, θα απελευθερώσει τη δημιουργική πνοή όλων και θα οδηγήσει σε κοινές δράσεις στη βάση των κοινών παραδοχών και προβλημάτων, κυρίως με τη θέαση της κοινής δυσοίωνης μοίρας. Επομένως, μπορεί να θέσει και τους φιλόδοξους αλλά όχι αδύνατους στόχους της μελλοντικής συμμαχικής τους δράσης.
4.Τώρα που οι πολιτικές τής απορρύθμισης προωθούνται χωρίς σταματημό από τις νεοφιλελεύθερες δομές των Διεθνών Οργανισμών και της Ε.Ε. και διαλύουν κάθε κοινωνικό θεσμό, κάθε συνεκτικό ιστό και κάθε μηχανισμό αναδιανομής του πλούτου, είναι ανάγκη οι πολίτες να αντισταθούν. Δεν ήρθε το τέλος της εξέλιξης των Κοινωνιών και της Ιστορίας, με την επικράτηση της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου, όπως διακηρύχθηκε χωρίς διαλεκτική σκέψη. Ο ανθρώπινος παράγοντας, η κοινωνία των ενεργών πολιτών, η κοινότητα της Γνώσης, της Έρευνας και της Πληροφόρησης, οι μηχανισμοί αναδημιουργίας της Συνείδησης, οφείλουν:
-Να αρθρώσουν τον δικό τους αυτόνομο και πλήρη συλλογισμό.
-Να αποδώσουν τα φαινόμενα, τα γεγονότα, τις διαμορφούμενες καταστάσεις, το διευρυνόμενο κοινωνικό ρήγμα, την περιβαλλοντική κατάρρευση, την αυξημένης ταξικότητας συγκρότηση της Κοινωνίας, την πολύπλευρη αλλοτρίωση, στις πραγματικές τους αιτίες, που είναι οι ιδιοτελείς, αντι-κοινωνικές και αντι-ανθρώπινες αποφάσεις των επικυρίαρχων τάξεων και των πολιτικών τους εκπροσώπων.
-Να συμβάλλουν στη διαμόρφωση ενός κοινωνικο-οικονομικού συστήματος που αποκαθιστά την αρτιότητα του περιβάλλοντος, αξιοποιεί τα συγκριτικά πλεονεκτήματα κάθε τόπου, εντός των πλαισίων της αειφορίας, επανενώνει τον κοινωνικό ιστό με την καθολικότητα της πλήρους και ασφαλισμένης εργασίας και αποδίδει σε όλους τους πολίτες τη χρήση και απόλαυση των άυλων και υλικών Δημοσίων Αγαθών, διευκολύνοντας την απρόσκοπτη άσκηση όλων των κοινωνικών δικαιωμάτων.
Υπερασπιζόμενοι το Κοινωνικό Κράτος και τα Δημόσια Αγαθά, θέλουμε να ενώσουμε τη φωνή και την αυτόνομη δράση μας με τις προσπάθειες όλων αυτών που τα θέτουν στο επίκεντρο της Πολιτικής Κοινωνίας. Επιθυμία μας είναι να συμβάλλουμε στην αποτελεσματικότητα αυτού του αγώνα που διεξάγουν πρόσωπα, Κινήματα, πολιτικά Κόμματα και άλλα ελπιδοφόρα μορφώματα της ενεργού κοινωνίας.
Για την εκπλήρωση αυτού του σκοπού ιδρύουμε την Ένωση για την υπεράσπιση της Εργασίας και του Κοινωνικού Κράτους. Η Ένωση αυτή είναι ένας ανοιχτός χώρος διαρκούς επικοινωνίας, χωρίς αποκλεισμούς, που επιδιώκει να προσθέσει ένα ακόμη επίπεδο δράσης στο ενεργητικό μας παρόν. Αυτό θα συντελεστεί:
-με την τεχνική, πολιτική, ιδεολογική και κοινωνική υποστήριξη και ενθάρρυνση των κατάλληλων πρακτικών και μεθόδων προστασίας και προαγωγής των συλλογικών δικαιωμάτων στην εργασία, την ασφάλιση, την περίθαλψη, τη γνώση, το περιβάλλον και εν γένει σε κάθε κοινωνικό χώρο,
-με την αναζήτηση, -μέσα από τη συνεύρεση, τη διαρκή συνάντηση ανθρώπων της Επιστήμης της πολιτικής, της κοινωνικής δράσης, των τεχνών και της διανόησης-, νέων κοινών γραμμών και πρωτοβουλιών, συνεισφοράς και αλληλεγγύης, προς την κατεύθυνση της κοινωνικής συνοχής και της κοινωνικής προόδου μέσα στις νέες συνθήκες,
-με την κατά τόπους αποκεντρωμένη δραστηριότητα, την ενημέρωση και τον συντονισμό όλων των εγρήγορων πολιτών της ελληνικής επαρχίας και την ενίσχυση κάθε προοδευτικού και ενεργού «κοινωνικού τόπου διαλόγου», συλλογικότητας και μορφώματος κοινωνικής οικονομίας, που αξιοποιεί τα επιχώρια συγκριτικά πλεονεκτήματα.
Κ α λ ο ύ μ ε
σήμερα, 10 Δεκεμβρίου 2009, Παγκόσμια Ημέρα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, κάθε ενεργό πολίτη που συμμερίζεται τις διαπιστώσεις, τις ανησυχίες και τις προγραμματικές μας θέσεις, να ενώσει μαζί μας τη φωνή και τη δράση του, ώστε να σχηματιστεί μια θαλερή, μη κυβερνητική και μη κομματική Οργάνωση για την προστασία και προώθηση της κοινωνικής συνοχής.-
Για την προσωρινή Διοικούσα Επιτροπή
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ
ΑΛΕΞΗΣ Π. ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ ΑΔΑΜ ΣΤΑΜΟΣ
Πανεπιστημιακός Εκπαιδευτικός
Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΒΑΣΙΛΗΣ ΑΣΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
Νομικός
(έπονται υπογραφές μελών)
Δημοσίευση σχολίου