ρόδινο
δάκρυ
Αλλιώς
γνωριστήκαμε!
Με
τις φούχτες μ' αποσπούσες
τραβηχτά
απ' τη μαμά ροδιά
καθόσουν
στης πέτρας το πλάτεμα
αγναντεύοντας
και
της φύσης το κελάδημα
ρουφώντας
άνοιγες
προσεχτικά το αδιάφανο έξω μου
το
ημιδιαφανές έσω με λεπτές κινήσεις
αφαιρούσες
τα
μέσα των δαχτύλων σου χώριζαν χαϊδευτικά
τις ρώγες μου
γιόμιζε
η φούχτα σου
στα
χείλη σου απαλά τις πρόσφερε
αυτά
έσπρωχναν
πιπιλιστά σε γλώσσα-δόντια
κι
εκεί,
μ'
ένα παιγνίδι ηδονής,
τους
χυμούς από τις ρώγες μου μάγευαν
κι
εκχυμένοι έρεαν στα βάθη των σπλάχνων
σου
δίχως
ρώγινους χρωματισμούς να ερευνάς
με
τις αισθήσεις σου μόνο να με βλέπεις!
Τώρα
στου
αποχυμωτή τον τρίφτη με πιέζεις
οι
θόρυβοι σκεπάζουν τις κραυγές μου
σε
ηδονίζουν
εκχύνοντας
τα δάκρυά μου
βίαια
αποσπάς τις ουσίες μου
τελειώνεις
πατώντας κουμπιά
βιαστικά
τηράς το γιομάτο ποτήρι
με
των ρωγών μου τα χρωματιστά δάκρυα
αρπάζοντάς
το ξεπλένεις το λάρυγγα
σπρώχνεις
το άδειο κουφάρι μου στο πλάι
σκουπίδι
δίχως
να σκεφθείς
αν
εγώ τέλειωσα με την ηδονή
λαμβάνοντας-στέλνοντας
γεύσεις!
17 Σεπτέμβρη
2512
μ.Δ.
(μετάΔημοκρατία)
17:24 γζ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου