Αχνοί
και εικόνα του τραπεζιού
προκαλούσαν
τις αισθήσεις του καλεσμένου,
ευχάριστα.
Μα
σαν ρώτησε: Η κοκκινωπή απόχρωση στο
ταψί;
Ααα,
χαρούμενος ο σερβιριστής,
σφαγμένου
δίποδου αίμα!
Μην
ανησυχείς
απ'
τα πολύ φρέσκα
και
τρυφερό
στ'
ορκίζομαι στη σημαία του τοίχου μου!
Ο
καλεσμένος έμαθε πως,
ο
σερβιριστής,
απόλαυσε
μέχρι σκασμού,
αν
κι απορούσε:
Γιατί,
ξαφνικά, έφυγε;
Τι
ανάγωγος!
Και
ρούφηξε την τελευταία κόκκινη σταλιά.
Για
επιδόρπιο,
άπλωσε
στο τραπέζι
εικόνες πολύχρωμων (και υποψήφιων) σφαγμένων.
Πριν
ξαναθαυμάσει τη σημαία του τοίχου
προστάτευσε τους φακούς
κι άνοιξε
την πόρτα του φούρνου.
ΑΥΤΕΝΕΡΓΟΥ ποίηση 24/11/2013
(6:12)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου