Στ. Λουκάς: ΑΝΑΛΟΓΙΕΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥ ΒΡΕΤΤΑΝΙΚΟΥ BREXIT και ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΎ ΟΧΙ ΤΟΥ 2015

ΑΝΑΛΟΓΙΕΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥ ΒΡΕΤΤΑΝΙΚΟΥ BREXIT και ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΎ ΟΧΙ ΤΟΥ 2015

Του Στέφανου  Λουκά,  ιατρού 

Τό Ελληνικό δημοψήφισμα του περασμένου Ιουλίου είχε δώσει ρητή απάντηση  στο νομισματικό παραλήρημα περί κρίσης και επιβεβαίωνε  την    τότε κυβέρνηση ότι πρέπει να αντιμετωπίσει το περιστασιακό έλλειμμα σύμφωνα με το Ελληνικό Σύνταγμα και όχι κατά  τις υποδείξεις του Γαλλογερμανικού Δαρβινισμού.

Στο ακαθόριστο της επίκλησης κάποιας  επαναδιαπραγμάτευσης ,περί χρέους, δρομολογήθηκαν τελικά οι εφαρμογές των όρων που θέτει ο γαλλογερμανικός άξονας με την κάλυψη ότι επιμηκύνονται οι χρόνοι αποπληρωμής των επιβληθέντων «δανείων»(εμπροσθοβαρής ζυγός!!) Αναπτύχθηκαν έτσι μακροσκελείς ρητορισμοί που δικαιολογούσαν την επιλογή και προέτρεπαν την αποδοχή της .Όμως επανειλημμένα έχει ειπωθεί ότι επί των “εκτιμήσεων” αυτών αγνοείται πλήρως η αντίληψη των υπόλοιπων ευρωπαίων πολιτών    Η Βρετανική διαύγεια λοιπόν εμηδένισε οριστικά τους ρητορισμούς κάθε είδους υποταγής  στο Γαλλογερμανικό άξονα και κατέθεσε ,στο πρόσφατο δημοψήφισμα ,τα κριτήρια για επανακαθορισμό του συνολικού ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΎ δόγματος .

Ας θυμηθούμε ότι η ιδέα της Ευρωπαϊκής Ένωσης  είχε συλληφθεί επί της πεποίθησης  ότι τελικά οι Ευρωπαίοι αποτελούν  μία ενιαία κοινωνία που μπορεί να θέσει κοινούς πολιτισμικούς σκοπούς αλλά και καθαρά  πολιτικούς  αναλυόμενους είτε σε επίπεδο στρατιωτικό με την δημιουργία ευρωπαϊκού στρατού ,είτε σε επίπεδο οικονομικό με την εξομοίωση των κοινωνικών κρατικών παροχών. Πρόσθετος λόγος της ένωσης ήταν βασικά ο επιστημονικός σχετικός με  την υπογεννητικότητα  και προέκυπτε σαν ανάγκη της ευγονικής Ιατρικής  η οποία αποσκοπεί στο να  ελαχιστοποιεί τον ομοζυγωτικό   εκφυλισμό που επιφέρει η αποτελμάτωση σε κλειστά  βιολογικά συστήματα  . Με αυτήν την αντίληψη της ολοκλήρωσης είχε ταχθεί ο κάθε Ευρωπαίος .Μεγαλεπήβολο σχέδιο που προϋπέθετε μεταξύ των άλλων την βιοτική εξομοίωση, διότι δεν θα ήταν λογικό να θέτουμε κοινές φιλοδοξίες χωρίς κοινό αξιοκρατικό σύστημα και με κραυγαλέα «ταξική» ανισότητα. Είχαμε θεωρήσει ότι η πλήρης ένωση προέβλεπε μια τεχνική σταδιοποίηση της διαδικασίας ,λόγω των υφισταμένων πολιτικοοικονομικών διαφορών ,και ότι η αρχική απλοποίηση των συναλλαγών ήταν το πρώτο στάδιο της προετοιμασίας .Η οριστική ένωση προϋπέθετε την δημιουργία ενιαίου τραπεζικού συστήματος ώς επί ενιαίου Κράτους. Η φιλοσοφία αυτή υπαγόρευε ανεπιφύλακτα την συμπεριφορά των Ευρωπαίων πολιτών και εντατικοποιούσε την προσδοκία ολοκλήρωσης της υλοποίησης της

Κατά απροσδόκητο τρόπο ,οικονομιστές απροσδιορίστου ταυτότητας είδαν στην ενοποίηση της Ευρώπης την διαδικασία  εγκαθίδρυσης ενός ηγεμονικού διευθυντηρίου δια του οποίου θα χειριζόταν την διαμόρφωση των Ευρωπαϊκών κοινωνιών. Διαφαίνεται εδώ η ετεροθαλής επιδίωξη υλοποίησης στόχων που απέτυχαν στο παρελθόν δια των πολεμικών αναμετρήσεων. Οι προθέσεις αυτές γινόταν συν τω χρόνω πιο αισθητές με την αύξηση της ανισότητας μεταξύ των Ευρωπαϊκών χωρών αντί της προσβλεπόμενης αναίρεσής της.  Ποια ήταν λοιπόν τα κριτήρια που καθόρισαν στο δημοψήφισμα την επιλογή των Βρετανών; Οι Βρετανοί βεβαίως δεν είχαν τεθεί σε ιδιαίτερες  δοκιμασίες και τα κριτήρια τους  ήταν κυρίως ηθικού περιεχομένου . Έδειξαν ,συγκεκριμένα, ότι δεν αποδέχονται η άλλοτε κραταιά «Κοσμοκράτειρα» να πειθαρχεί σε ακαθορίστου ταυτότητας διευθυντήρια. Το Ελληνικό ΟΧΙ αντίθετα ,του περασμένου, Ιουλίου μετέφραζε την άρνηση στην προωθούμενη βιοτική εξαθλίωση μεγάλου ποσοστού των Ελλήνων και την άρνηση στην συνολική οικονομική υποδούλωση υπό το κράτος των επενδυτικών ομίλων

Στούς Βρετανούς δεν υπήρξε δισταγμός να παραδεχθούν επίσης την ιστορική διαφωνία τους για την οποία ήταν απαράδεκτο και αναξιοπρεπές οι νικητές του β παγκοσμίου πολέμου να γίνονται υποτακτικοί των αλαζονικών ηττημένων

 

Την αξιοπρέπεια ως γνωστόν αυτή δεν επετράπη να προασπίσουν οι νικητές του Έπους του Σαράντα. Χωρίς να συμπαρατασσόμεθα σε μεταχρονικές εκδικάσεις αναπόφευκτα θα παρατηρήσουμε αναλογίες των εκβάσεων για την Ελλάδα μεταξύ του α και του β παγκοσμίου πολέμου. Ειδικότερα στον α’ παγκόσμιο η νίκη στο πλευρό των συμμάχων επεβραβεύθη με την Μικρασιατική Καταστροφή επειδή οι σύμμαχοι έκριναν ότι η Ελλάδα δεν είναι άξια επανίδρυσης της Βυζαντινής αυτοκρατορίας.

Στον β παγκόσμιο ο Νικητής του Άξονα εχλευάσθηκε με την παραχώρηση της Β.Ηπείρου στην Αλβανία ουσιαστικά αμέτοχης στον πόλεμο και χωρίς συνέπειες από την Ιταλική κατοχή

Εν συνεχεία ,ενώ από ιστορικούς αμφοτέρων των πολιτικών προσανατολισμών έγινε παραδεκτό ότι δεν υπήρχε πρόθεση σύγκρουσης εκ μέρους των ηγεσιών των πολιτικών αντιπάλων , οδηγήθηκαν τελικά σε εμφύλιο με συνέπεια να αποκλεισθεί η Ελλάδα ,αν και νικήτρια δύναμις , από τον άμεσο προσδιορισμό των πολεμικών αποζημιώσεων και από την συμμετοχή στην εφαρμογή ,ως σύμμαχος, των όρων της ειρήνης επί των ηττημένων.

Η ενωμένη Ευρώπη σε κάθε περίπτωση εσήμαινε την αυτόματη αποκήρυξη των πολέμων.και η συνθήκη αυτή ασκούσε ελκτικό δυναμικό διεύρυνσης σε άλλες χώρες. Το γενικόλογο ωστόσο των κριτηρίων ενσωμάτωσης διαμόρφωνε ένα καθεστώς αναζήτησης παράγοντα που θα δικαιολογούσε το ενίοτε πολιτικό ασυμβίβαστο..Τοιουτοτρόπως η έμφαση στην διαμόρφωση των δημοσιονομικών προβλημάτων γινόταν ο ανασταλτικός παράγοντας της διεύρυνσης.

Η εμπέδωση του προβλήματος ,ωστόσο, απαιτούσε πειραματικές αποδείξεις και κατά περίεργο τρόπο το Ελληνικό μικρό έλλειμμα επελέγη για πλήρη αξιοποίηση στην επίτευξη των επιζητούμενων στόχων. Στην τακτική αυτή του περιορισμού, η διεκδίκηση της ηγεμονίας λειτουργεί επικουρικά ωστόσο δεν ερμηνεύεται γιατί προς εμπέδωση επελέγη ειδικά ο Ελληνικός Λαός με επιβολή ασκήσεων επιβίωσης , με δοκιμασίες των ταπεινώσεων με την οικονομική εξουθένωση και τον δημόσιο εξευτελισμό.

Το ελληνικό ΌΧΙ του δημοψηφίσματος έδειχνε καθαρά ότι δεν συναινεί με την «μεθοδολογία» των ταπεινώσεων και ότι οι πολίτες αποφασίζουν την αποκατάσταση των ορισμών του Συντάγματος. Δυστυχώς δεν έγινε κατανοητό από τους ιθύνοντες το νόημα του δημοψηφίσματος και σε μοναδικό σύμπλοκο αντιφάσεων δρομολογήθηκε ένας εκβιαστικός συρμός απαιτήσεων επί των ασθενέστερων τάξεων. Προφανώς η υποσυνείδητη επεξεργασία των αντιφάσεων στους ενεχομένους στο πρόβλημα προκάλεσε αίσθημα ανασφάλειας και προκλήθηκε το φαινόμενο της μετατόπισης της έμφασης σε θέματα που θεωρούν ότι ελέγχουν καλύτερα ,εντείνοντας ραγδαία τις επιβαρύνσεις. Φαινόταν ότι είχαμε κυστοποιηθεί στο ελλειμματικό παραλήρημα δεδομένου ότι η επίσημη κριτική δεν διακινδύνευε την εκ νέου αξιολόγηση της από τους Πολίτες και απέμενε μόνο η εξωτερική επέμβαση για την διαφυγή από την δίνη του παραλόγου Το ρόλο της επέμβασης φαίνεται ότι παίρνει τώρα η Βρετανική αποχώρηση από την Ένωση θυμίζοντας της Αρχές της ίδρυσης και σημαίνοντας το εγερτήριο αφύπνισης

Ας μη αγνοήσουμε ότι επί της στρατηγικής του ευρωπαϊκού αυτοπεριορισμού διακινούνται παρασυνθήματα ασαφούς σκοπιμότητας Ο ψίθυρος έτσι περί αναδιανεμητικής διαδικασίας μπορεί να αναπαράγεται παραπειστικά εάν δεν κατατεθούν τα κριτήρια εφαρμογής της και εάν δεν υπηρετεί τις βασικές Αρχές της Κοινωνικής Προστασίας και συγκεκριμένα την προστασία της Υγείας της εξασφάλισης των συνθηκών αξιοπρεπούς διαβίωσης όλων των πολιτών. Το μεγάλο χρονικό διάστημα της Ελληνικής δοκιμασίας δεν αφήνει περιθώρια θεωρητικών ερευνών. Το πνεύμα των απαιτήσεων από τους πολίτες φαίνεται να εξυπηρετεί συνειδητά ή υποσυνείδητα παραμέτρους ενός σπάνιου συνδυασμού φρονήματος εκείνου του νεοδαρβινισμού συμμαχούντος με τον ελεήμονα εκκλησιαστικό Φαρισαϊσμό 

.Μέχρις αποδείξεως του αντιθέτου επείγει η εφαρμογή του Συντάγματος και η ανάληψη πρωτοβουλίας αναδιατύπωσης τ

ου Ευρωπαϊκού δόγματος με προοπτική την Ένωση όλης της Ευρώπης. Προς το παρόν λοιπόν η αποχώρηση ,κατά τους σύγχρονους Βρετανούς, από την κερδοσκοπική Ευρωπαϊκή ένωση της αναλγησίας υπηρετεί την διάσωση της Ενωμένης Ευρώπης του Πολιτισμού και της Πρόνοιας.

Στέφανος Λουκάς

ιατρός