Βιβλίο: Το κόκκινο

κάρο φόρεμα

ΤΗΣ Άντα Φωτοπούλου,

Γεννήθηκε στην Ακροποταμιά της Ηλείας. Σπούδασε Βιβλιοθηκονομία στο ΤΕΙ Θεσσαλονίκης και Παιδαγωγικά στο Παιδαγωγικό Τμήμα Εκπαίδευσης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου.

Εργάστηκε ως βιβλιοθηκονόμος και παιδαγωγός στο Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο, οργανώνοντας εκδηλώσεις για παιδιά, με στόχο τη μετάδοση της φιλανάγνωσίας, καθώς και τη γνωστική, συναισθηματική και ψυχοκινητική ανάπτυξη των παιδιών. Σήμερα εργάζεται στο κέντρο μουσικής του Δήμου Θεσσαλονίκης, ως προϊσταμένη του Τμήματος Μουσικής Παιδείας.

Πήρε μέρος σε πολλά σεμινάρια και εκπαιδευτικά προγράμματα που αφορούσαν τα βιβλία και τα παιδιά. Στο λογοτεχνικό χώρο παρουσιάστηκε συμμετέχοντας σε δύο πανελλήνιους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς, όπου και πήρε τιμητικές διακρίσεις.

Εκδόθηκαν έργα της: «Παιδιά, πάμε στο χωριό μου για τρύγο;» και «Αμπέλι σταφυλάκι και γλυκό κρασάκι» από τις Εκδόσεις «ΓΕΡΜΑΝΟΣ», τα οποία εγκρίθηκαν ως κατάλληλα για τον εμπλουτισμό των σχολικών βιβλιοθηκών από το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων. Άλλα έργα της συμπεριλήφθηκαν σε λογοτεχνικές συλλογές. Παρουσίασε το έργο της πάνω από 400 φορές σε σχολεία, βιβλιοθήκες, εκθέσεις βιβλίου, ανοιχτές εκδηλώσεις σε πολλές πόλεις της Ελλάδας.

Τιμήθηκε για το έργο της από τον Δήμο Πηνείας του Νομού Ηλείας, από το Σύνδεσμο Εκδοτών Βορείου Ελλάδος, από το Δήμο Θεσσαλονίκης και από το Σύνδεσμο Φιλίας Ελλάς-Κύπρος Θεσσαλονίκης.

Ζει στην Περαία, είναι παντρεμένη με τον Στράτο Αθανασακούδη και έχει δυο γιους, το Γιώργο και το Φωτημάριο.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ: Αρχές τις δεκαετίας του ’60, ένα εννιάχρονο κορίτσι ζει σε ένα μικρό γραφικό χωριό κοντά στη Θεσσαλονίκη. Δεν έχει δει ακόμα τον απέραντο κόσμο πίσω από το βουνό ούτε, φυσικά, τη μεγάλη πόλη που στη σκέψη και τα όνειρα της φαντάζει μυθική. Εκεί οι συγκυρίες τη φέρνουν κάποια μέρα ως ανάδοχο παιδί ενός άτεκνου ζευγαριού. Πώς άραγε , βιώνει η Ελπινίκη την υιοθεσία της; Πώς δοκιμάζεται ο νους και η καρδιά των προσώπων που την περιβάλλουν, των δικών της ανθρώπων;

Το μυθιστόρημα είναι ένας ύμνος για την αξία οικογενειακών δεσμών. Ένας ύμνος για τη μορφή της μάνας που γεννά ή μεγαλώνει παιδιά.