ΣΤ. ΜΑΤΘΙΑΣ, ΠΡΩΗΝ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ:

«Στοπ στη διαπλοκή

 Εκκλησίας - δικαστών»

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΖΕΡΒΑ

Τις αθέμιτες υπόγειες σχέσεις που συνδέουν πολλούς Ελληνες δικαστές με την Εκκλησία, τα μοναστήρια και τα συμφέροντά τους αποκάλυψε και καυτηρίασε ο πρώην πρόεδρος του Αρείου Πάγου Στ. Ματθίας.

Μιλώντας σε εκδήλωση της Ελληνικής Ενωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, περιέγραψε ένα «τοπίο αφύσικου εναγκαλισμού» δικαστών, κληρικών και πολιτικής εξουσίας, που ευνοεί τις υποθέσεις που ενδιαφέρουν την Εκκλησία και προωθεί στην ιεραρχία «θεοσεβούμενα πρόσωπα», θίγοντας κατάφωρα με τον τρόπο αυτό την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης στη χώρα. Εξίσου καυστικός ήταν και ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Ν. Αλιβιζάτος, ο οποίος τόνισε ότι το ισχύον θεσμικό πλαίσιο δημιουργεί αδικαιολόγητα προνόμια για την Εκκλησία, προσβάλλει βάναυσα το αίσθημα δικαιοσύνης και ευνοεί την αδιαφάνεια. Βαθύς γνώστης όσων συμβαίνουν στο δικαστικό χώρο, ο κ. Ματθίας ήταν ιδιαίτερα καυστικός. Οπως είπε, οι Ελληνες δικαστές διαπλέκονται με την Εκκλησία είτε γιατί είναι επιρρεπείς σε αναχρονιστικές φυλετικές και θρησκευτικές εμμονές είτε από απλό ωφελιμιστικό υπολογισμό. Σύμφωνα με τον κ. Ματθία, που ξέρει καλά πρόσωπα και πράγματα στο δικαστικό χώρο, «οι θεοφοβούμενοι δικαστές συχνάζουν σε μονές και εκκλησίες, συναναστρέφονται κατά κανόνα κληρικούς, δεν παρακολουθούν τις κοινωνικές εξελίξεις, είναι αφελείς αλλά και τυπολάτρες, υπερβολικά αυστηροί σε ηθικοθρησκευτικά διλήμματα, στην αναγνώριση ελαφρυντικών υπέρ των κατηγορουμένων και στην επιμέτρηση των ποινών». Ως παραδείγματα έφερε την ευπιστία κάποιων απέναντι στον Γιοσάκη, τον Αττικής Παντελεήμονα, ηγούμενους και μοναχούς, που τους έκαναν όργανά τους. «Η τέως πρόεδρος Πρωτοδικών Ροδόπης ευνόησε συνειδητά τον ηγούμενο της Μονής Βατοπεδίου με τη σκέψη, όπως η ίδια παραδέχθηκε, ότι αυτός θα διέθετε την περιουσία που θα του αναγνωριζόταν σε αγαθοεργίες. Ξεχνώντας τη δικαστική της ιδιότητα, μερολήπτησε συνειδητά από θρησκοληψία», είπε χαρακτηριστικά. Ενδιαφέρον έχει όμως η αναφορά του κ. Ματθία στην ωφελιμιστική προσκόλληση δικαστών στην Εκκλησία. Να πώς περιγράφει την κατάσταση: «Βλέπουν (οι δικαστές) ότι τα θρησκευτικά σύμβολα βρίσκονται σχεδόν σε όλους τους χώρους άσκησης κρατικής εξουσίας, ότι ιερωμένοι τελούν τις επίσημες κρατικές τελετές, ότι λατρευτικές εικόνες είναι αναρτημένες πάνω από την έδρα σε όλα τα ακροατήρια, ότι κάθε χρόνο γίνεται "αγιασμός" στα δικαστήρια, ότι ο Αγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης έχει οριστεί "προστάτης των δικαστών", ότι επισκέψεις ιερωμένων σε δικαστικά γραφεία είναι συχνές και πυκνώνουν παραμονές διάσκεψης επί υποθέσεων που "ενδιαφέρουν" την Εκκλησία». «Βλέπουν επίσης» συνεχίζει ο κ. Ματθίας, «ότι κατά τις προαγωγές από το υπουργικό συμβούλιο στις ηγετικές θέσεις της δικαστικής ιεραρχίας η Εκκλησία στηρίζει τους θεοφοβούμενους δικαστικούς λειτουργούς και ότι καμιά φορά εισακούεται. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι η πεποίθηση ορισμένων διαδίκων και δικαστών ότι η Εκκλησία είναι σε θέση να ασκεί σε επίδικες υποθέσεις και στις προαγωγές των δικαστών ουσιαστική επιρροή. Γι' αυτό και κάποιοι διάδικοι επιζητούν και επιτυγχάνουν τη μεσολάβηση κληρικών σε εκκρεμείς δίκες και κάποιοι δικαστές γίνονται τακτικοί "συνομιλητές" μητροπολιτών με την προσδοκία ότι αυτοί θα τους υποστηρίξουν», τονίζει χαρακτηριστικά. Αποκορύφωμα της αφύσικης αυτής διαπλοκής είναι, κατά τον κ. Ματθία, η από ετών σχεδιαζόμενη οικοδόμηση ναού μέσα στον Αρειο Πάγο. Κατά τον ίδιο, αυτό γίνεται για να υπάρχει ευχερής και τακτική επαφή της Εκκλησίας με μέλη του δικαστηρίου, της Εισαγγελίας και του Ανώτατου Δικαστικού Συμβουλίου, ώστε να μπορεί να ασκείται επιρροή στο δικαιοδοτικό έργο και στη διοίκηση της Δικαιοσύνης». Οπως λέει, με τις επεμβάσεις στις προαγωγές ελπίζεται ότι θα προωθούνται οι προσκείμενοι στην Εκκλησία δικαστές και εισαγγελείς που ακολούθως θα κατευθύνουν τη Δικαιοσύνη! Από την πλευρά του ο κ. Αλιβιζάτος, ζήτησε να υπάρξει η βήμα προς βήμα προσέγγιση των εκκρεμοτήτων στις σχέσεις πολιτείας και εκκλησίας. «Μπορεί ο θάνατος του προηγούμενου Αρχιεπισκόπου να αποδυνάμωσε τις φονταμενταλιστικές φωνές στην Εκκλησία, κάθε άλλο όμως παρά τις εξαφάνισε. Η παρουσία των τελευταίων, ας μην το ξεχνάμε, λειτουργεί ως άλλοθι για να μην αλλάξει τίποτα, προς μεγάλη ικανοποίηση των συντηρητικών αλλά και των καιροσκόπων παλαιάς και νέα κοπής στα δύο μεγάλα κόμματα», κατέληξε. *

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 06/12/2008