14/8/2508 μ.Δ. (μετάΔημοκρατίας)

ΈΦΥΓΕ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ Ο ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ, Ο ΗΓΕΤΗΣ ΚΑΙ Ο «ΘΕΙΟΣ» ΜΑΣ.

ΧΑΣΑΜΕ ΤΟΝ ΝΤΟΥΡΣΟΥΝ ΚΑΡΑΤΑΣ, ΤΟΝ ΓΕΝΙΚΟ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΜΑΣ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ: 64 13 / 08 / 2008

*Το Επαναστατικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Κόμμα – D.H.K.Ρ. με ανακοίνωση τύπου που εξέδωσε στις 11 Αυγούστου 2008 έκανε γνωστό ότι ο Dursun KARATAS, Γενικός Γραμματέας του Κόμματος , έχασε τη ζωή του σε νοσοκομείο του εξωτερικού όπου νοσηλευόταν επειδή έπασχε από καρκίνο. Στη σχετική ανακοίνωση αναφέρονται συνοπτικά τα εξής:

ΈΦΥΓΕ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ Ο ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ, Ο ΗΓΕΤΗΣ ΚΑΙ Ο «ΘΕΙΟΣ» ΜΑΣ.

ΧΑΣΑΜΕ ΤΟΝ ΝΤΟΥΡΣΟΥΝ ΚΑΡΑΤΑΣ, ΤΟΝ ΓΕΝΙΚΟ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΜΑΣ

*Θα εξακολουθήσουμε να δυναμώνουμε την πάλη σύμφωνα με τα όσα μας δίδασκε ο αρχηγός μας.

*Το να είσαι αγωνιστής- επαναστάτης πρέπει να κρίνεται πλέον με βάση το έργο και τη ζωή του ηγέτη μας.

* Στέλνουμε συλλυπητήρια στους λαούς της Τουρκίας αλλά και όλης της υφηλίου για την απώλεια του μεγάλου αγωνιστή.

Η θλίψη μας είναι απερίγραπτη, η απώλεια αυτή είναι πολύ μεγάλη. Ο σ. Ντουρσούν ΚΑΡΑΤΑΣ, Γενικός Γραμματέας του DHKΡ ως ένας ακόμη μάρτυρας του αγώνα μας άφησε την τελευταία του πνοή στις 05.00 τα ξημερώματα στις 11 Αυγούστου 2008. Σταμάτησε η καρδιά ενός μεγάλου επαναστάτη που χτυπούσε αδιάκοπα 38 ολόκληρα χρόνια μέσα στους αγώνες για την ελευθερία των λαών μας και την ανεξαρτησία της χώρας μας. Όταν έδωσε την τελευταία του πνοή στην αγκαλιά των συντρόφων του, στο πρόσωπό του εμφανιζόταν ξεκάθαρα η περηφάνια επειδή ως ηγέτης επαναστάτης εκτέλεσε τα αγωνιστικά του καθήκοντα μέχρι την τελευταία στιγμή.

Σύντροφοι!

Χάσαμε τον ηγέτη μας-το «θείο» μας (- όπως τον αποκαλούσαμε-), το άσβηστο φως μας στα σκοτάδια, την πυξίδα που μας έδειχνε τον δρόμο σε κάθε δυσκολία. Χάσαμε τον πρωτοπόρο αγωνιστή που καθόριζε την πορεία μας. Χάσαμε το δάσκαλό μας που με τις συμβουλές του, κατάφερνε πάντα να βοηθήσει όσους είχαν πέσει και να τους στηρίξει πάλι στις γραμμές του αγώνα. Χάσαμε τον αρχηγό μας, το παράδειγμά μας που πάντα βρισκόταν δίπλα μας με την πολιτική του σκέψη και τακτική.

Ο σύντροφός μας ζωγράφιζε επί 38 χρόνια τις πιο ωραίες εικόνες σε τούτο το γερασμένο και σε δεκάδες σημεία χτυπημένο και δοκιμαζόμενο πλανήτη. Χάσαμε τον καθοδηγητή μας! Με την καθοδήγηση και την επίβλεψή του, καταφέραμε να φτάσουμε στο σήμερα χωρίς να χάσουμε το δρόμο μας, παρά τις θύελλες των αντεπαναστάσεων, τα χτυπήματα από το φασισμό και τον ιμπεριαλισμό. Ο ηγέτης μας είναι πλέον η σημαία του αντιφασιστικού αντιιμπεριαλιστικού αγώνα μας και του διεθνισμού.

Λέμε «αντίο» στο σύντροφό μας που «έφυγε» προς την αθανασία. Το να είναι «αθάνατος» δεν είναι ο δικός μας χαρακτηρισμός, επειδή εκείνος στα 38 χρόνια αγώνα και θυσίας βήμα-βήμα έφτασε σε αυτή την τιμημένη θέση. Όσα έργα μας άφησε είναι τεκμήρια της πίστης και της θυσίας του. Το Κόμμα μας για την ίδρυση και την οργάνωση του οποίου εκείνος θυσίασε όλη τη ζωή του, το αίμα και την υγεία του θα συμβολίζει πάντα την αθανασία του. Τα θεωρητικά και πρακτικά έργα του που αποτελούν για μας αγωνιστική παρακαταθήκη είναι και ταυτόχρονα απόδειξη ότι εκείνος δεν πέθανε ποτέ!

Γνωρίζουμε πόσο δύσκολη θα είναι η συνέχιση της επαναστατικής πορείας χωρίς την καθοδήγηση και την πολιτική του αντίληψη. Τα έργα του αλλά και η ίδια η ζωή του θα είναι παραδείγματα για μας για πάντα.

Λαέ μας και σύντροφοι!

Ο ηγέτης μας εδώ και 10 χρόνια πάλευε με όλη τη θέληση και τη δύναμή του κατά του καρκίνου, ο οποίος ήταν αποτέλεσμα των βασανιστηρίων και της φυλάκισης του που διήρκεσαν χρόνια, της απεργίας πείνας μέχρι θανάτου, της δύσκολης ζωής στην παρανομία και την εξορία. Για την περίθαλψη του κάναμε ό,τι ήταν επιστημονικά εφικτό. Παρά την ασθένεια του, ο σύντροφός μας, εκτός από τις τελευταίες 6 μέρες της ζωής του, δεν εγκατάλειψε ποτέ τα καθήκοντά του.

Στελέχη, μαχητές και προσκείμενοι στο κόμμα μας, λαέ της χώρας να είστε σίγουροι ότι το Κόμμα μας θα συνεχίσει με μεγαλύτερο ζήλο την πάλη ακολουθώντας τον δρόμο που χάραξε ο ηγέτης μας. Η ζωή του ήταν αφιερωμένη στους αγώνες για την ανεξάρτητη δημοκρατική σοσιαλιστική Τουρκία και θα είναι μάθημα για όλους μας. Κάθε στιγμή της ζωής του είναι γεμάτη με θυσίες που θα τιμάμε πάντα. Ο αγώνας θα συνεχίζεται αδιάκοπα και ανυποχώρητα.

Ο Ντουρσούν Καρατάς συμβολίζει μια ζωή η οποία κάθε στιγμή ταυτιζόταν με τους αγώνες. Μια ζωή γεμάτη νίκες και ήττες, θυσίες και προδοσίες, μέσα από την οποία ο σύντροφός μας κατάφερε να αποτελέσει παράδειγμα αγωνιστή. Ο τρόπος που έζησε σηματοδότησε τους ταξικούς και επαναστατικούς αγώνες των τελευταίων 38 χρόνων στη χώρα μας.

Με την πίστη του στα οράματα της επανάστασης και στον Μαρξισμό-Λενινισμό, με την αλύγιστη του θέληση και την αποφασιστικότητα του ενάντια στους εχθρούς μας κατάφερε να καθοδηγήσει το Κόμμα μας στις πιο κρίσιμες στιγμές. Η θεωρητική και πρακτική καθοδήγηση του συνεχίστηκε ανυπόταχτα στις πιο αβάσταχτες συνθήκες που επικρατούσαν.

Η ζωή του συντρόφου μας αποτελεί μάθημα από το οποίο πρέπει να παραδειγματιστούμε εμείς και όσοι αγωνίζονται στον κόσμο ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τους συνεργάτες του. Καθ' όλη την διάρκεια της 38χρονης επαναστατικής ζωής του, πάντα ζούσε σύμφωνα με τις αρχές του Σοσιαλισμού και όχι τους νόμους της ολιγαρχίας. Ποτέ δεν είχε μια σταθερή διεύθυνση κατοικίας εκτός από αυτή που είναι η καρδιά του λαού μας. Ακόμη και όταν νοσηλευόταν στο εξωτερικό δεν είχε μια «νόμιμη» ταυτότητα. Παρά τις απειλές, τις επιχειρήσεις, τις δημαγωγίες στα αστικά ΜΜΕ, εκείνος συνέχιζε πάντα με μεγαλύτερο πάθος.

Αυτός ήταν ο θεωρητικός μας, ο δάσκαλος μας, ο καπετάνιος μας αλλά και ταυτόχρονα ο ακούραστος και ασυμβίβαστος μαχητής της επανάστασης.

Ο σ. Ντουρσούν Καρατάς γεννήθηκε στις 25 Μάρτη του 1952 στο Ελάζιγ. Ήταν κουρδικής καταγωγής από φτωχή οικογένεια. Για πρώτη φορά συνελήφθη το 1974 στο Ελάζιγ με τους συντρόφους του όταν έγραφαν στους τοίχους συνθήματα ενάντια στη εισβολή της ολιγαρχικής δικτατορίας στην Κύπρο. Από τότε μέχρι την τελευταία του πνοή συνέχιζε την πολιτική του δραστηριότητα.

Το 1970 γράφεται στο Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης και γίνεται δραστήριο μέλος της DEV-GENC (Επαναστατικής Νεολαίας). Λέγεται ότι το να είσαι ηγέτης δεν χαρίζεται αλλά κατακτιέται με θάρρος και πίστη. Ο σύντροφός μας εμφανίζεται από τους πρώτους κιόλας αντιφασιστικούς αντιιμπεριαλιστικούς αγώνες των φοιτητών ως ηγέτης. Κατακτάει, με την τόλμη και την συνέπεια του, την εμπιστοσύνη, την εκτίμηση και τον σεβασμό των συντρόφων του που τον αποκαλούν πλέον «Θείο». Οι αγωνιστές της Επαναστατικής Νεολαίας δεν περιορίστηκαν στα στενά νομικά όρια, ούτε κλείστηκαν στους πανεπιστημιακούς χώρους. Έτσι τον γνώρισαν χιλιάδες άνθρωποι στις φτωχογειτονιές και τα εργοστάσια.

Όταν η φασιστική τρομοκρατία έφτασε στο απόγειο της και όταν πολλοί άλλοι εγκατέλειπαν το πεδίο του αγώνα, εκείνος, ως ηγετικό στέλεχος της DEV-SOL (Επαναστατικής Αριστεράς) έγραφε: « Η αμερικανοκίνητη φασιστική χούντα δε θα συντρίψει τα 45 εκατομμύρια του λαού μας!» καλώντας όλους για τη συνέχιση της αντίστασης. Ενώ δεκάδες άλλοι έψαχναν θεωρίες για να εξηγήσουν γιατί έσκυψαν το κεφάλι και συμβιβάστηκαν, εκείνος στις πιο αβάσταχτες συνθήκες της χούντας οργάνωσε τον αντιχουντικό αγώνα και την αντίσταση σε κάθε σημείο της χώρας. Όπου βρισκόταν μετέτρεπε το μέρος σε εστία αντίστασης. Έτσι και κατά τη διάρκεια της κράτησης του στις φυλακές, έγινε κινητήρια δύναμη, οργάνωσε και συμμετείχε επί 75 μέρες στην ιστορική αντίσταση της απεργίας πείνας μέχρι θανάτου το1984, αποκρούοντας τα σχέδια της φασιστικής χούντας που πάσχιζε να υποτάξει τους αγωνιστές. Το να είσαι «ηγέτης» σημαίνει να βαδίζεις πάντα στην πρωτοπορία του αγώνα ακόμη και όταν πρέπει να πληρώσεις το κόστος με την ίδια σου τη ζωή.

Όταν άρχισαν οι αναθεωρητές να συμβιβάζονται ανάλογα με τις επιδιώξεις του ιμπεριαλισμού και να απαρνούνται τις αρχές του Σοσιαλισμού, ο ηγέτης μας έγραφε το σύνθημα: «Θα συγκλονίσουμε ακόμη μια φορά τον κόσμο από την Τουρκία». Όταν οι ιμπεριαλιστές ούρλιαζαν για τη «νίκη» τους μετά τις ανατροπές των ρεβιζιονιστικών χώρων και κάποιοι αναθεωρητές ξεκινούσαν να εξαπλώνουν την απελπισία και τις αμφιβολίες για το Σοσιαλισμό, εκείνος σήκωνε πιο ψηλά τη σημαία μας με το σφυροδρέπανο. Στη δίκη της DEV-SOL που «καταδικάζονταν» 1453 αγωνιστές, ο ηγέτης μας διάβασε ένα μανιφέστο αντίστασης αποτελούμενο από 1753 σελίδες που έγραψαν από κοινού και ονόμασαν «Έχουμε Δίκιο, Θα νικήσουμε!». Με την ιστορική και ηρωική στάση του στις δίκες της DEV-SOL, ο Ντουρσούν Καρατάς έγινε σύμβολο αντίστασης. Τον Οκτώβρη του 1989, απέδρασε από τις φυλακές της ολιγαρχίας αφήνοντας ένα σημείωμα: « Η ελευθερία δε χαρίζεται! Φεύγουμε για να συμμετάσχουμε στην πάλη της κατάκτησης της ελευθερίας!». Δεκάδες εντάλματα δημοσίευσαν οι αρχές για να βρεθεί είτε νεκρός είτε ζωντανός, ωστόσο εκείνος οργάνωσε τα πιο ισχυρά χτυπήματα στους εχθρούς του λαού μας. Αυτός ήταν ο λόγος που προσπαθούν οι κυβερνώντες να επιτεθούν με δυσφημίσεις και ψέματα στο πρόσωπό του. Εκατοντάδες σύντροφοί μας που έπεσαν μαχόμενοι φωνάζοντας την τελευταία στιγμή: «Ζήτω ο ηγέτης μας Ντουρσούν Καρατάς!» απάντησαν στον ψυχολογικό-πόλεμο της ολιγαρχίας που σκόπευε να δημιουργήσει δυσπιστία απέναντι στο πρόσωπο του συντρόφου μας.

Αδέλφια μας, σύντροφοι και λαέ μας, να είστε βέβαιοι ότι σε κάθε αντίσταση και εξέγερση, σε κάθε χτύπημα, θα ακουστεί η ίδια φωνή. Ό σύντροφός μας δημιούργησε και συμμετείχε στις Ένοπλες Μονάδες Ενάντια στη Φασιστική Τρομοκρατία (FTKSME) και στις Ένοπλες Επαναστατικές Δυνάμεις (SDB) που έγιναν εφιάλτες για τα όργανα της ολιγαρχίας και του ιμπεριαλισμού. Για να μας εκφοβίσουν δολοφόνησαν δεκάδες συντρόφους μας, μεταξύ των οποίων και την Σαμπαχάτ Καρατάς, μέλος της Κ.Ε. της DEV-SOL που ήταν σύζυγός του. Ούτε οι δολοφονίες ούτε οι φυλακίσεις εκατοντάδων συντρόφων μας δεν μπόρεσαν να σταματήσουν την πορεία μας για την επανάσταση. Ενάντια στον οπορτουνισμό και το ρεφορμισμό ο ηγέτης μας σηκώνοντας το λάβαρο του Μαρξισμού-Λενινισμού κατάφερνε κάθε φορά να γιατρέψει τις πληγές και να συνεχιστεί η πορεία μας. Μετά από το ιδρυτικό συνέδριο του Κόμματός μας, στις 30 Μάρτη του 1994, ο σ. Ντουρσούν Καρατάς εκλέχθηκε Γενικός Γραμματέας και μέχρι να «φύγει» από τη ζωή στάθηκε αντάξιός της θέσης του. Το όνομά του πλέον είναι όρκος μας για τη νίκη. Θα είμαστε πάντα αντάξιοί του. Ο ηγέτης μας στην δίκη της Επαναστατικής Αριστεράς έλεγε μεταξύ των άλλων: « Αυτή η πάλη που διεξάγεται είναι ταξική και θα συνεχιστεί μέχρι την συντριβή του εχθρού. Νιώθω περήφανος που είμαι ένας από τους μαχητές της DEV-SOL που αποτελεί την ελπίδα για το μέλλον της χώρας και τη σημαία της απελευθέρωσής του λαού μας». Το όνομα αυτής της ελπίδας είναι πλέον το DHKP-C.

Από τις φτωχογειτονιές στα πανεπιστήμια, από τους χώρους δουλειάς μέχρι τις κορυφές των βουνών όπου είχαμε δράση και οργάνωση, ο ηγέτης μας συνέβαλλε, ανάλυε και πρότεινε λύσεις στους προβληματισμούς, έδινε κουράγιο και δύναμη σε όλους. Με την αλύγιστη θέληση και το αδάμαστο θάρρος του, εκπαίδευσε δεκάδες στελέχη που καθοδήγησαν τους πιο σκληρούς αγώνες πολλοί από τους οποίους έπεσαν ηρωικά.

Τα όργανα του ιμπεριαλισμού και του φασισμού δεκάδες χρόνια «καταζητούσαν» τον ηγέτη μας για να τον εξοντώσουν. Δεν κατάφεραν να τον δολοφονήσουν. Δεν θα τους αφήσουμε όμως ούτε στιγμή να χαίρονται. Δεν θα χαροποιήσουμε ποτέ τους εχθρούς μας, δεν θα στενοχωρήσουμε τους φίλους και το λαό μας.

Λαέ μας! Έχασες ένα παλικάρι σου, έναν καπετάνιο σου που ποτέ δεν έσκυψε το κεφάλι του και πάντα αντιστάθηκε ηρωικά, ένα δάσκαλο που 38 ολόκληρα χρόνια μας δίδασκε την επανάσταση και το Σοσιαλισμό. Εμείς, τα στελέχη, οι μαχητές και οι αγωνιστές του DHKP-C, υποσχόμαστε ότι θα κρατήσουμε γερά και ψηλά τη σημαία που μας άφησε ο δάσκαλός μας. Βαδίζοντας στο δρόμο που εκείνος χάραξε θα συνεχίσουμε να μαχόμαστε μέχρι τη νίκη, μέχρι τη ίδρυση της Επαναστατικής Λαϊκής Κυριαρχίας τα θεμέλια της οποίας έχτισε ο ηγέτης μας. Αργά η γρήγορα θα υλοποιήσουμε τα όνειρα του.

Σύντροφοι! Ο «Θείος» μας, σωματικά δεν είναι πλέον μαζί μας όμως με τις ιδέες του και τα έργα του πάντα θα μας καθοδηγεί. Η «παρακαταθήκη» που μας άφησε είναι να δυναμώσουμε με μεγαλύτερο πάθος και ζήλο τους αγώνες μας. Πρέπει να παραδειγματιζόμαστε από το γεγονός ότι ο ηγέτης μας μέχρι τις τελευταίες του μέρες εκτέλεσε τα καθήκοντά του. Σύντροφοι, για να καλύψουμε το κενό στη θέση του δεν πρέπει να χάσουμε δευτερόλεπτο καθώς πρέπει να σηκώσουμε μεγαλύτερο βάρος. Αυτό είναι η τελευταία επιθυμία του, αυτό χρειάζεται να κάνουν οι αγωνιστές ενός επαναστατικού κινήματος.

Λαοί της Τουρκίας και όλης της υφηλίου!

Ο πόνος που νιώθουμε για την απώλεια του συντρόφου μας είναι μεγάλος. Όμως η πίστη μας, η αποφασιστικότητα και η υπευθυνότητά μας σήμερα είναι μεγαλύτερη από τον πόνο μας. Η ιστορία κατέγραψε επανειλημμένα ότι είμαστε ανίκητοι. Θα γράψει επίσης και τη νίκη μας. Να γνωρίζετε ότι θα συνεχίσουμε την επαναστατική μας πορεία και καθ' όλη την διάρκεια της ο ηγέτης μας θα βαδίζει μαζί μας. Θα ακουστεί σε κάθε γωνιά της χώρας μας η φωνή του την οποία δεν κατάφεραν οι εχθροί μας να την πνίξουν. Θα συνεχίσουμε να μιλάμε με την φωνή του. Θα βαδίζουμε γερά και αποφασιστικά στον δρόμο της επανάστασης σαν τον ηγέτη μας. Όταν φτάσουμε στη μέρα της νίκης, ο «θείος» μας θα κυματίσει την σημαία μας στα κάστρα της ολιγαρχίας.

Ο ΝΤΟΥΡΣΟΥΝ ΚΑΡΑΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΘΑΝΑΤΟΣ!

ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ ΜΑΣ, ΗΓΕΤΗΣ, «ΘΕΙΟΣ» ΜΑΣ, Η ΦΛΟΓΑ ΜΑΣ ΠΟΥ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΦΩΤΙΖΕΙ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΜΑΣ!

11 Αυγούστου 2008

D H K Ρ

ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΛΑΪΚΟ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ