Παρασκευή 22 Μαΐου 2009

ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ Ή ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ,
 ΕΥΡΩΠΗ ΤΩΝ ΛΑΩΝ
Από:Δημήτρης Καραμήτσας

22/5/2509 μ.Δ. (μετάΔημοκρατία)

ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ   ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΑ ΣΤΑ ΣΧΟΛΙΑ

Αναρτήθηκε από στις

3 σχόλια:

Ζωχιός Γιάννης είπε...

Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα

Από τον Μάρξ στην Ρόζα Λούξεμπουργκ και από τη Ρόζα στον Κορνήλιο Καστοριάδη.
Τι υπάρχει πριν και τι θα έλθει μετά.

22 Μαΐου, 2009 21:37
Ζωχιός Γιάννης είπε...

Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα


Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έθεσε το κεντρικότερο και ιστορικό κοινωνικό και πολιτικό δίλημμα. Η πράξη του προέδρου του ΠΑΣΟΚ δείχνει πρώτα από όλα ουσιαστικό και βαθύτερο πολιτικό και κοινωνικό προβληματισμό. Το γεγονός ότι ο σοσιαλισμός επανέρχεται στην πολιτική επιφάνεια και στην ορολογία του ΠΑΣΟΚ και μάλιστα με την συγκρουσιακή έννοια της αντίθεσης στην βαρβαρότητα, είναι πραγματικά μια ελπιδοφόρα εξέλιξη για όλους τους ελευθερόφρονες ανθρώπους που προσδοκούν και οραματίζονται κοινωνίες ανθρώπων και όχι ζούγκλες και πυραμίδες ανισότητας.
Το ίδιο το ιστορικό κοινωνικό και πολιτικό δίλημμα, πέρα από το σύνολο της κοινωνίας αποτελεί σαφή πολιτική θέση υπέρ του σοσιαλισμού και στο ίδιο το ΠΑΣΟΚ, που αναζητά την χαμένη πολιτική του ταυτότητα

Ακόμα και εάν ο Καστοριάδης το χρησιμοποίησε για να εκφράσει και την απόσταση της Σοβιετικής Ενωσης και του εκεί πειράματος (ιδίως τύπου Στάλιν) από τον «σοσιαλισμό», το ουσιώδες περιεχόμενο της φράσης «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» - που δεν διατυπώθηκε από τους ανωτέρω υπό συνθήκες «υπαρκτού σοσιαλισμού» (τον οποίο ο Καστοριάδης θεωρεί επίσης «βαρβαρότητα») - παραμένει αναλλοίωτο και μη δυνάμενο να παρεξηγηθεί.
Σοσιαλισμός δηλ. κοινωνίες ισότητας και ίσων ανθρώπων, ενάντια, αντίκρυ σε οποιασδήποτε μορφής βαρβαρότητα, ζούγκλα ή ανισοτική πυραμίδα.
Στην συγκρότηση άλλωστε της σκέψης του μεγάλου φιλόσοφου δύο στοιχεία ήταν κύρια, το αρχαιοελληνικό στοιχείο μιας πραγματικής κοινωνίας δημοκρατίας που αυτοθεσμίζεται και η θέση του ότι ο μαρξιστικός και πολύ περισσότερο ο εφαρμοσμένος στην εποχή του σοσιαλισμός εξακολουθούσε να λειτουργεί με τα δομικά δεδομένα και οργανωτικά στοιχεία του καπιταλισμού. Για αυτό και ο ίδιος θέλησε να προτείνει την δημοκρατική αυτοθέσμιση των κοινωνιών ως πολιτικό και κοινωνικό στόχο. Το θέμα της δίκαιης κοινωνίας ή δίκαιου κράτους, που έθεσε ο ίδιος στον εαυτό του και που συμπληρώνει ως αρχή την δημοκρατική αυτοθέσμιση των κοινωνιών, ερώτημα και ζητούμενο που ο ίδιος αναλύει και ως ερώτημα του Αριστοτέλη και του Μάρξ, θαρρώ πως έχω την τύχη να το έχω λύσει.

Γ. Από την αγράμματη πολιτική ζούγκλα και βαρβαρότητα της Νέας Δημοκρατίας (αποδεικνύει την «βαρβαρότητά» της με όσα υποστήριξε για το ίδιο το ερώτημα, αντί να προβληματιστεί ουσιαστικά από το νόημά του και όσα εκφράζει), μέχρι το ΚΚΕ, που με απόλυτη βαρβαρότητα βγήκε μικροκομματικά καιμε τρόπο απόλυτο να εκφράσει ισοπεδωτική θέση, δικαιολογώντας όσους πιστεύουν ότι κατέχει απλώς το δικό του κομμάτι της σύγχρονης βαρβαρότητας και υπερασπίζεται τον ρόλο του, το ερώτημα δεν προβλημάτισε τους κομματικούς μηχανισμούς στην ουσία του.
αλληλοφάγου ζούγκλας.

Δ. Ο σοσιαλισμός, που τίθεται απέναντι στην βαρβαρότητα στην διατύπωση του ερωτήματος, δεν είναι βέβαια προϊόν φιλοσοφικής ή κοινωνικής παρθενογένεσης. Είναι η «απάντηση» ενός αιώνιου ζητήματος και αιτήματος του ανθρώπου, απέναντι στον καπιταλισμό και στις εξουσίες της κάθε εποχής. Η κομμούνα του Παρισιού προϋπήρξε της θεωρητικής συγκρότησης του «σοσιαλισμού» .

22 Μαΐου, 2009 21:42
Ζωχιός Γιάννης είπε...

Εμεις οι λαοί της Ευρώπης με ελεύθερο, ακηδεμόνευτο και αδέσμευτο δημοψήφισμα αποφασίσαμε να ενώσουμε τις φωνές μας και να επιβάλλουμε την θέλησή μας για μια Ευρώπη των λαών της των ίδιων, για μια Ευρώπη που εκφράζει τα δικά μας οράματα και τον σεβασμό του ενός στον άλλο.

1. Ιδρύεται με την παρούσα κοινή απόφασή μας πολιτειακό μόρφωμα που το αποκαλούμε «Ενωση των Ευρωπαϊκών Λαών» (Ε τ. Ε.Λ.).

2. Η ένωση των ευρωπαϊκών λαών είναι η αυτόβουλη προσχώρηση των ευρωπαϊκών λαών σε μία συνθήκη αρχών που πρέπει να διέπουν την λειτουργία των επιμέρους κρατών μελών.
Η προσχώρηση στην ένωση γίνεται με δημοψήφισμα.

3. Σκοπός της ένωσης είναι η ανάπτυξη του αλληλοσεβασμού, της σύμπνοιας και της συνεργασίας μεταξύ των ευρωπαϊκών λαών.

4. Η ένωση και τα όργανά της εκφράζουν τους λαούς της Ευρώπης, τον σεβασμό στην αξία του ανθρώπου και στην κοινή κοινωνική συλλογική προσπάθεια για την καλυτέρευση της ίδιας του της ζωής.

5. Η ισότητα κάθε ανθρώπου και η απόλαυση πλήρων των κοινωνικών και ατομικών δικαιωμάτων από όλους είναι ο κύριος σκοπός της ένωσης μας.
Κανείς στην Ευρώπη των λαών δεν μπορεί να έχει λιγότερα ή περισσότερα δικαιώματα από κάποιον άλλο.

6. Κάθε πολιτική ή κοινωνική μορφή κρατικής συγκρότησης και κάθε δημοκρατικά εκπεφρασμένη άποψη των λαών είναι σεβαστή. Το ίδιο σεβαστό και αναφαίρετο είναι το δικαίωμα κάθε ανθρώπου να πιστεύει ελεύθερα σε κάθε πολιτική, κοινωνική ή άλλη θεωρία και να πιστεύει σε κάθε θρησκευτικό δόγμα.

7. Ο σεβασμός στην ιδιαιτερότητα, στις παραδόσεις και στις αξίες κάθε λαού της Ευρώπης αποτελεί αναπόσπαστη αξία της Ε.τ.Ε.Λ..
Κάθε λαός διατηρεί το δικαίωμα να ορίζει ο ίδιος τις τύχες του και να πραγματοποιεί τις πολιτικές και κοινωνικές επιλογές του, εφόσον σέβονται τις θεμελιώσεις αρχές και αξίες της Ενωσης.

8. Το πολίτευμα των κρατών μελών της Ε.τ.Ε.Λ. είναι η δημοκρατία σε όποια μορφή επιλέγουν ελεύθερα και ανόθευτα οι ίδιοι οι λαοί με στόχο την πραγμάτωση της δυνατότητας κάθε ανθρώπου – πολίτη να προτείνει και να αποφασίζει δεσμευτικά για κάθε θέμα που τον αφορά.
Η πορεία της ένωσης των ευρωπαϊκών λαών πρέπει να έχει ως σκοπό την ολοένα και ευρύτερη δημοκρατική έκφραση και την κοινή ευημερία όλων των πολιτών. Παρεκκλίσεις εκ του στόχου αυτού απαγορεύονται.

22 Μαΐου, 2009 21:43

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)